Joe Jackson pakt uit in Carré!

Joe jackson met band in Carré Amsterdam

Joe Jackson pakt uit in Carré!

Het is een drukte van jewelste voor Carré. Het een heerlijk zomeravond in Amsterdam op de eerste dag van juli 2022 alsof er geen Corona geweest is. Corona heeft ook zijn voordelen gehad, blijkt nu, want voor Carré ligt er nu een immens groot buitenterras in de Amstel waarop het heerlijk vertoeven is. Het aangelegde Coromaterras ligt beschut tussen de kade en één van de toegangsmuren tot de Magere brug. Het toegestroomde publiek is al op belegen leeftijd want het wemelt van de vijftigers en zestigers.

Joe Jackson treedt vanavond op met zijn “Sing you Sinners” tour. Afgelopen drie maanden heeft de band rondgetrokken door de Verenigde Staten. Rondgetrokken door gortdroge staten zoals Kansas en Texas. De band was dolblij om hier in Nederland  eind juni de eerste regen sinds tijden weer te kunnen omarmen. Op de ticket staat dat er een support act is, altijd heel vervelend. Maar nee hoor de bandleden komen apart direct hun opwachting maken met als laatste de wankele Joe Jackson. De beste man heeft op een of andere manier wel een jasje uitgedaan qua fysieke gezondheid.

Muzikaal is daar helemaal niets van te merken!  De band pakt direct uit met een medley van drie nummers van zijn allereerste album Look Sharp en drie nummers van zijn laatste album Fool uit 2019.. Het spits wordt afgebeten met het altijd scherpe One more time. Bij het eerste nummer moet de geluidinstallatie altijd even wat beter worden afgesteld. Verder met Big Black Cloud (knipoog naar de donkere tijd van de huidige Oekraiene oorlog en alles daaromheen.) Eindelijk weer een Sunday Papers (Britse roddelpers) op de playlist en na Dave ook eindelijk weer eens Look sharp (Altijd op je hoede zijn in deze tijd!) live. Je kunt zeggen van Jackson wat je wilt maar hij maakt nog steeds (zeer) kwalitatieve goede albums en hij gaat bij live optredens niet alleen op de oude successen zitten en neemt risico’s.

De medley is de opwarmer van de avond. Eigenlijk gaat het nu pas beginnen als de band weer van het podium verdwijnt en Jackson alleen overblijft achter de piano. De zanger maakt verbinding met het publiek en het prachtige Solo (So low) van het album Rain komt ten gehore. De Brit is prachtig bij stem en nu is al duidelijk dat het een topavond gaat worden. Het prachtige Real man volgt en de onvermijdelijke cover! De cover is heel verrassend. Geen David Bowie of Ian Dury maar  “Knowing Me, Knowing You” van ABBA!!!!  Erg goed! Tenslotte als het einde van het solodeel het mooie “A place in the rain”, een van mijn favorieten van het album Rain, hoe kan het ook anders.

Wat ik moet ik verder nog meer schrijven. Ja natuurlijk, Blaze of Glory  wordt gespeeld en ook van het gelijknamige album van eind jaren tachtig Nineteen Forever. (En zo voel ik mij ook deze avond). Maar waarom heet deze tour “Sing you Sinners”?  Het nummer van Tony Bennett (Duke Ellington) wordt met verve gebracht maar dan is dat dat dan?  Verder geen enkele knipoog naar The Duke. Je zou toch hopen dat Iggy Pop ten tonele verschijnt en samen met Jackson “Don’t  mean at thing” gaat spelen/zingen zoals vertolkt op het album “The Duke”.

Ben blij dat “Kings of the city” wordt gespeeld, een van de mooiste tracks van het album Fast Forward.  Het nummer Fool uit 2019 is origineel en opzwepend. En dan natuurlijk gaan we  op weg naar de toegift  met Different for girls en een  bijna a capella versie  van Is she really going out with him. Het parochiepubliek ligt aan zijn voeten en met het energieke “I’m the man” wordt de hoofdset afgesloten, met een bedoelde gitaaarsolo van Teddy Krumpell waar de vullingen uit je kiezen springen en een heerlijke opzwepende bas van Maby.

Persoonlijk vond ik de toegift wat mager met een You can’t get want you want van Body en Soul en het uitgesponnen Stepping out (langzame versie/al een paar keer eerder gehoord). Puntje voor verbetering voor de verdere tour. Maar het was weer een topavond met de Gershwin van de popmuziek en ooit grondlegger van de basgedreven New Wave eind jaren negentig/begin jaren tachtig met zijn Compaan  Graham Maby aan zijn zijde. Verder dient drummer Doug Yowell nog even aangehaald te worden. Na Dave Hougton en Gary Burke weer een tikje beter met fantastische klappen die nog steeds doordreunen.

Jackson heeft zoveel moois qua muziek  dat we ook veel gemist hebben vanavond maar dat komt weer vast een volgende keer. Het is wachten op het volgende album!

Edward Neering

Joe Jackson in de Domstad

Joe Jackson en Graham Maby 40 jaar geleden

Bijna drie weken geleden keerde ik op 18 maart terug uit Groningen na een fantastisch Joe Jackson concert in de Oosterpoort. Onderweg in de trein, op weg naar Amsterdam, werd mij duidelijk dat er een gruwelijke aanslag was gebeurd in Utrecht en dat er mogelijk diverse doelwitten waren. Voor mij reden om in Zwolle over te stappen om Amsterdam via Almere te bereiken in plaats van de domstad. Nu ben ik dan toch terug in Utrecht op weg naar Joe Jackson in de mooie Ronda-zaal van Tivoli/Vredenburg.

De komst van de maestro laat op zich wachten. Twintig minuten later dan gepland klinkt Alchemy door de boxen. Dit prachtige gedragen nummer is het laatste nummer van 40 jaar Joe Jackson op zijn nieuwe album Fool. En natuurlijk wordt dit laatste nummer gevolgd door zijn allereerste nummer van deze muzikale 40 jaar, One more time van zijn debuutalbum Look Sharp. De toon is gezet en daarop volgt direct zijn eerste iconische nummer “Is she really going out with him”. “Pretty women are walking with gorilla’s down my street, From my window i’m staring while my coffee grows cold”

Joe Jackson en Graham Maby in 2019

Na de prachtige bas gedreven new wave van 1979 tot 1981 en een uitstapje naar de Jazz (Jumpin Jive) komt Jackson met een volledige nieuwe invalshoek een eigenlijk ook zijn echte doorbraak naar een groot publiek met zijn album Night and Day. Vanavond niet zijn Slow Song en ook niet Breaking us in two maar wel het schitterende Another World. Vervolgens up tempo door met Fabulously Absolute en zijn queeste door New York na jaren weg te zijn geweest en in Strange Land. New York waar hij jaren woonde en hij zich nu een vreemde waant.

Opvallend is dat er nu een totaal ander publiek is dan in Groningen. Veel geroesemoes, kritisch lauw applaus in het middendeel van het concert. Wellicht een teken dat we niet te maken met hardcore JJ fans die je verwacht tijdens een jubileum tour. Ja het valt dan tegen als je veel nieuwe nummers hoort van Rain, Fast forward en Fool. Joe maakt het bespreekbaar “Sorry, that i’m interrupting” als ruis manifest opsteekt tussen twee nummers.

Hij heeft blijkbaar mijn recensie uit Groningen gelezen want Citizen Sane van het album Rain zit terecht in de muzikale prullenmand van de band en daar is het mooie Invisible man voor in de plaats gekomen. Het slot van de set klinkt uitstekend door de relatief kleine speakers met als absoluut hoogtepunt de combinatie van Ode to Joy (enige nummer van Fast Forward) en het knallende ironische punky “ I’m the man”. Kleine boxen schreef ik zojuist als je dat vergelijkt wat er 40 jaar geleden aan torens met speakers/boxen tijden een concert op het podium stonden. Je ziet in één oogopslag hoe ook de techniek de laatste vier decennia is vooruitgeschreden.

De toegift is dezelfde als in Groningen. Mooie uitvoering van de orginele versie van Steppin out en daarna nog één keer knallen met Time van Look Sharp en dan tenslotte de Alchemyafsluiting weer waarmee begonnen was.

Om het toch maar even in cijfers uit te drukken. Het concert in Groningen geef ik een 9 en die in Utrecht een 8. Voor de Gershwin van de popmuziek alle reden om komende zondag en maandag in Paradiso Amsterdam een tien te halen. Advies is om de covers van Steely Dan en the Beatles te skippen en te vervangen door 3 nummers van Blaze of Glory, Big World en Beat Crazy. Geeft een beter muzikaal beeld van 40 jaar Joe Jackson. Muziek op een hoog niveau van de The man zelf.

Edward Neering

Doug Yowell: geweldige drummer die Dave Hougton doet vergeten.

Setlist:
Alchemy (Fool)
One More Time (look Sharp)
Is She really Going out with him (Look Sharp)
Another World (Night and Day)
Fabulously Absolute (Fool)
Strange land (Fool)
Stranger than Fiction (Laughter and lust)
Real Men (Night and Day)
Rain (cover Beatles)
Invisble man (Rain)
Wasted Time (Rain)
Fool (Fool)
Sunday Papers (look Sharp)
King of the World (cover Steely Dan)
Can”t get what you want (Body and Soul)
Ode to Joy ( Fast Forward)
I’m the Man (I’m the Man)
toegift:
Steppin out (Night and Day)
Time (look Sharp)
Alchemy (Fool)

Joe Jackson, Graham Maby (bas), Doug Yowell (drums), Teddy Kumpel (gitaar) Utrecht 2019 in de Ronda Zaal van Tivioli/Vredenburg

Joe Jackson’s Triumph in Holland!

By: Edward Neering / Translation: A.C. Grootveld

Concert in Groningen/the Netherlands on 17th march 2019

Joe Jackson is on his “Four decade Tour”, 40 years of this musical all rouder. From bassy new wave to jazz, to Latin without guitar, to musical tops with the albums Big World And Body And Soul, classical music (Will Power) airy pop music (Blaze of Glory/Laughter and Lust), film music (Mike’s Murder) to Night Music. From there back to the roots of New Wave in Volume 4. And finally attacking the 21 st century with the albums Rain, The Duke (ode to Duke Ellington), the magnificent Fast Forward album and now the new recent album Fool.

Another World follows. Wonderful, Doug Yowell’s bright strokes on drums. Jackson’s four men formation is the best he has ever had. Fabulously Absolute is live even better than recorded on Fool. Then the splendid Strange Land about getting lost,
feeling lost in the big city(New York). Next: the audience is misled, the intro seems a version of Fools in Love on the live album Summer in the City, but happens tobe the robust Real Men. From Stranger than Fiction and Cancer we go to Citizen Sane from
the album Rain, according to Jackson his favourite. In my opinion it was the least song of the performance and a lesser album. My advice would be to skip this song and replace it by A Place in the Rain from the Rain album. This would be a good combination with the well performed Wasted Time.


According to Joe life is Fucked Up without friends and humor. He lets us know in Friend Better. For me one of the highlights is the live version of Fool from his latest album . From Sunday Papers we come to the cover song Steely Dan’s King of the World. I wonder why Joe chose to sing a cover at his 40 th jubilee. He has a never ending supply of good and best songs. Another highlight of his performance is Ode to
Joy from Fast Forward followed by the energetic, punky I’m the Man. Also great lyrics “And if you think you’re imuum, I can sell you anything! from a safety pin to a porkpiehat”


The anticipated encore is the original version of Steppin Out with ythe drum-bassmachine. It is the first time Joe plays it live in the Original version. Second is Time from the Look Sharp album and third and last again Alchemy, now for closing down. It was a very good performance with may highlights and Citizen Sane as the low point.

I do not care for Graham Maby’s bass solos. They
interrupt the flow of the performance. By the way Maby is one of the best bassplayers on this globe.

On April 4 I will go ot the concert at Utrecht Tivoli/Vredenburg. Maybe A Place in
the Rain will be replaced by Citizen Sane.


Edward Neering

Setlist:

Alchemy (Fool)

One More Time (look Sharp)

Is She really Going out with him (Look Sharp)

Another World (Night and Day)

Fabulously Absolute (Fool)

Strange land (Fool)

Stranger than Fiction (Laughter and lust)

Real Men (Night and Day)

Cancer (Night and Day)

Citizen Sane (Rain)

Wasted Time (Rain)

Friend Better (Fool)

Fool (Fool)

Sunday Papers (look Sharp)

King of the World (cover Steely Dan)

Can”t get what you want (Body and Soul)

Ode to Joy ( Fast Forward)

I’m the Man (I’m the Man)

encore:

Steppin out (Night and Day)

Time (look Sharp)

Alchemy (Fool)

Joe Jackson Triomfeert in Groningen!

Gezien: 17 naart Oosterpoort Groningen/ door : Edward Neering

foto: Erna Gunderson/ Oosterpoort Groningen

ik juich nooit in een openbare bus, maar sinds gisteren kan dat weer afgestreept worden op mijn bucketlist. Van Alkmaar naar Leeuwarden, op weg naar concert Joe Jackson in Groningen verslaat AZ het Amsterdamse Ajakkes in een duel met een zinderende eindfase.

De Oosterpoort zit tjokvol, het enige wat mij nog rest is een staanplaats vlak voor het podium. De Gershwin van de popmuziek betreedt als laatste van de band het podium tijdens het al ingezette Alchemy van het nieuwste Album  “Fool”. Prachtig slow nummer over hoe je van puin goud wilt maken en dat geldt natuurlijk ook in het normale leven, even los van de vraag of dat ook daadwerkelijk lukt. Het geluid is nog wat troebel maar direct verholpen tijdens het vlammende vlijmscherpe vileine   One More Time van Look Sharp. Is she really going out with him volgt direct en de trouw gekomen fan schare wordt direct picobello  bediend. De toon is direct gezet.

Joe Jackson is bezig met zijn “Four Decade Tour” 40 jaar muziek van deze muzikale alleskunner. Van basgedreven new wave, naar jazz, naar latin zonder gitaar, naar  muzikale opname hoogstandjes met de albums Big World en Body en Soul, klassieke muziek (Will Power) frisse popmuziek (Blaze of Glory/Laughter and Lust) , filmmuziek (Mike’s Murder, naar Nigth Music. Met een U bocht weer terug naar de roots van de new wave in Volume 4. En tenslotte vol in de aanval in de 21 eeuw met de albums Rain, The Duke (ode aan Duke Ellington),  het schitterdende Fast Forward album  en nu dan het recente album Fool.

Another World volgt. Wat heerlijk die droge strakke heldere klappen van Doug Yowell op zijn drums. Jackson heeft met deze viermansformatie de beste band ooit. Live is Fabulously Absolute nog beter dan op Fool. Daarna het prachtige Strange Land over verdwaald raken/voelen in een grote stad (New York). Het publiek wordt op het verkeerde been gezet, de intro die wordt ingezet lijkt de versie van Fools in love op het live album Summer in the City te zijn  maar het blijkt het robuuste  Real Men te worden. Via Stranger Than fiction en Cancer belanden we bij Citizen Sane van Rain. Volgend Jackson zijn favoriete album. Naar mijn mening het zwakste nummer van de avond en ook een minder album. Advies is om dit nummer direct te skippen en het veel betere “A place in the rain”van Rain  hiervoor in te ruilen. Zou een mooie combi zijn met het wel gespeelde  en het  puike, mooi gezongen,  Wasted Time.

Volgens Joe is het leven zonder vriendschap en humor “Fucked up”, dit laat hij weten in Friend Better. Eén van de absolute hoogtepunten wat mij betreft is de liveversie van Fool van het gelijknamige recente album. Via het puntige Sunday Papers belanden we in een cover King of the World van Steely Dan. Met deze 40 jarige jubileum tour begrijp ik niet waarom er een cover gespeeld moet worden. Jackson heeft een uitpuilende koffer met goede tot uitstekende songs laat het dan daarbij. Een nieuw hoogtepunt volgt met Ode to Joy van Fast Forward, echt prachtig. Daarna even lekker rammen met het nog altijd energieke, originele en punkige “I’m the man”. “And if you think you’re imuum, I can sell you anything, from a safety pin to a porkpiehat”. Grote klasse deze afsluiter en uitsmijter.

De voor geprogrammeerde toegift bestaat voor het eerste live gespeelde orginele versie van Steppin out met drumbass machine. Time van look Sharp knalt de zaal in  en met Alchemy wordt het concert afgesloten. Een goed concert met veel hoogtepunten en Citizen Sane als dieptepunt. De Bassolo’s van Graham Maby (één van de beste bassisten van deze aardkloot) hoeven van mij niet. Het haalt de vaart uit het concert/de nummers.

Op 4 april 2019 ga ik naar het Utrechtconcert in Tivoli/Vredenburg. Ben benieuwd of A place in the Rain het heeft gewonnen van Citizen Sane.  

Edward Neering

Setlist:

Alchemy (Fool)

One More Time (look Sharp)

Is She really Going out with him (Look Sharp)

Another World (Night and Day)

Fabulously Absolute (Fool)

Strange land (Fool)

Stranger than Fiction (Laughter and lust)

Real Men (Night and Day)

Cancer (Night and Day)

Citizen Sane (Rain)

Wasted Time (Rain)

Friend Better (Fool)

Fool (Fool)

Sunday Papers (look Sharp)

King of the World (cover Steely Dan)

Can”t get what you want (Body and Soul)

Ode to Joy ( Fast Forward)

I’m the Man (I’m the Man)

Toegift

Steppin out (Night and Day)

Time (look Sharp)

Alchemy (Fool)

Weergaloze Joe Jackson in Carre! #FastForward

Joe jackson 2015 piano

“What the hell is wrong with you tonight?” Joe Jackson (61 jaar)  opende gisterenavond in een uitverkocht Carre met het prachtige “it’s different for girls” (I’m The Man)  solo achter de piano. Geplaagd door een lichte Bronchitis doet hij naar eigen zeggen “the opening act”. Gelukkig maar want dat scheelt weer een zielloos voorprogramma en we zijn direct los! Hij heeft er duidelijk zin in en het mooie Home town (Big World) en Be my number two (Body and Soul) volgen solo.

Als muzikale inktvis heeft Joe Jackson zijn sporen verdiend de afgelopen 38 jaar in de muziekscene sinds zijn doorbraak met Look Sharp. Van oorspronkelijke new wave band eind jaren zeventig met de basgedreven LP’s “Look Sharp, I’m the Man en Beat Crazy in 1980. Uitstapjes van Jumpin Jive (1981)  en The Duke (2012) in jazzland en avonturen in de filmmuziek. Daarnaast heeft hij in de negentiger jaren nog een vrijage gehad met de klassiek muziek (Will Power).  In 1982 komt onze muzikale kameleon verrassend terug met het album Night and day zonder gitaar maar nu met veel percussie en het new wave imago van zich afschuddend. Een heel nieuw publiek boort hij hiermee aan die ook gisterenavond in Carre weer acte de presence gaven. Later volgen in de jaren tachtig de mooie albums Body and Soul, Big World, Laugther and Lust en Blaze of Glory. In de zero’s komt hij terug met oa Volume 4, Rain en The Duke.

Muzikaal prediken voor eigen parochie is wel aan Joe Jackson besteed. Na een cover van een Joni Mitchelsong zet hij het titelnummer in van zijn nieuwe album Fast Forward. Op zijn synthesizer zette hij er nog wat muzikale toeters en bellen bij en laat eigenlijk zien dat, als hij zou willen, helemaal geen band nodig heeft. Prachtig nummer trouwens Fast Forward, over in een tijdmachine kruipen en alvast 20 jaar verderop kijken naar het nu om te begrijpen op we in onze huidige tijd ja dan nee op koers liggen. Langzaam is zijn vaste kompaan Graham Maby met zijn basgitaar naast hem gaan staan en een prachtige overgang van Fast Forward naar “Is she really going out with him” (Look Sharp) , de bastoon is gezet en de band staat nu volledig op het Carretoneel. Vervolgens een prachtig nieuw arrangement rond “Real men”(Night and Day) met de drums en de bas als leidende instrumenten. Daar is het “You can’get what you want” (Body and Soul) en vervolgens drie puike nummers van Fast Forward. “with a little Smile en Poor Thing (vrij vertaald: Arm wicht, over mensen met veel zelfbeklag) zijn opgenomen in een studio in Amsterdam. “Kings of the City” vind ik het mooiste nummer van het Fast Forward album. Vrij vertaald naar mijn eigen leven de overgang van het leven in Badhoevedorp naar dat van Amsterdam hoewel de vergelijking met dit prachtige nummer enigszins mank gaat. (We can’t see the stars……..) Live klinkt “Kings of the city”als een klok.  Een ode aan David Bowie volgt met een strak en leuk uitgevoerde coverversie van “Scary monsters”.

Toch had dit weergaloze concert ook een paar minpuntjes. De bassolo van Graham Maby tijdens het  met prachtige beukende drums versierde“Another World”(Night and Day)  ging de mist in wellicht kwam dat dat door het “basgrapje” om “tulpen uit Amsterdam” er uit te persen. De combinatie Graham Maby en Joe Jackson is volgens mij het muzikale geheim van de new wave periode van 1978 tot 1981 en ook in de jaren daarna. Tijdens het gedragen Blue Time (Fast Forward) stond het geluid niet goed afgesteld, hierdoor klonk de stem van de britse zanger te schel.

Daarna recht toe recht aan “Sunday Papers’ met Jackson op zijn melodica zoals in het Paradisoconcert in 1979. Met “Keep on dreaming” (Fast Forward), steppin out (Night and Day) en Ode to Joy (Fast Forward) wordt het concert afgesloten. De volgelingen staan inmiddels al en krijgen als toegift met maar liefst drie nummers. See no Evil (cover Tom Verlaine 1977 op Fast Forward) en het messcherpe “On your Radio” (I’m the man) en tenslotte het altijd weer het mooi, emotioneel en gedragen gezongen “a Slow Song” (Night and Day).

Ik zeg tegen mijn zoon* naast mij dat ik “On your radio” als eerste nummer van mijn begrafenis/crematie wil…. “Ex friends, ex lovers, ex ennemies, i’ve got your cases in front of me today”…..geweldig! en oh ja “A slow song”wil ik graag als de kist zakt of als iedereen de aula verlaat. Enigszins verbijsterd kijkt hij mij aan met een lieve glimlach op zijn gezicht. Ik zie hem denken “komt goed pap!”. Al met al zit dit prachtige Carreconcert ook weer in zijn muzikale rugzak en dat kan nooit kwaad, sterker nog het is een broodnodige bouwsteen waar hij later aan terug zal denken en  zal voortbouwen.

Een extra vermelding moet ook nog drummer Doug Yowell krijgen. Een klasse beter dan Dave Houghton (de orginele drummer van de JJ band). Tijdens ieder nummer gooide hij een drumstick weg de coulissen in. Even los van deze verspilling ramde hij er heerlijk op los maar dan met grote klasse en diversiteit.

Joe Jackson, als Gershwin van de popmuziek, maakt een diepe buiging naar zijn publiek en is zichtbaar geroerd. Fast Forward is een prachtplaat en dit Fast Forward 2016 concert staat als een huis. Een nieuwe loot aan mijn dierbare muziekherinneringen is een feit.

Edward Neering

27 februari 2016 Heiloo

*mijn zoon  zat tijdens het concert van Joe Jackson in 1991 in het RAI congrescentrum medio juni in de buik van mijn vrouw Tineke dus eigenlijk vierde hij zijn zilveren jubileum als fan, wist hij zelf niet overigens :-)”

Joe jackson 20160226 PSFoto: Paul Smorenburg 26 februari 2016

Fast Forward en Steppin out live in Amsterdam Carre op 26 februari 2016.

Joe Jackson komt op 2 oktober 2015 met Fast Forward

Joe jackson 2015 piano

Op 2 oktober 2015  is de nieuwe release van de nieuwe Joe Jackson. Gebasseerd op vibes van 4 grote steden waaronder Amsterdam.

Joe Jackson Goes “Fast Forward” With New Album & Tour

The ever-restless songwriter Joe Jackson traveled the world to record ‘Fast Forward,’ his first collection of original songs in seven years, that’s set for October 2, 2015 release on Work Joe-JacksonSong/Caroline. Originally conceived to be released as a series of EPs, the album was produced and arranged by Jackson, and features four sets of four songs recorded in four different cities – New York City, New Orleans, Berlin and Amsterdam; each with a different set of first-call supporting musicians. The results rank among the richest and most rewarding music of his storied career.

NEW YORK Jackson has called New York home for many years. He recorded these tracks with Bill Frisell on guitar, Brian Blade on drums, his longtime bassist Graham Maby, and jazz violin star Regina Carter. Along with three originals including the album’s title track, these sessions feature a scorching take on a New York classic, Television’s “See No Evil.”

AMSTERDAM Distinguished by the most diverse instrumentation of the four sessions, Jackson is joined on these songs by frequent collaborators Stefan Kruger and Stefan Schmid from the band Zuco 103, the Concertgebouw orchestra, and the project’s only guest vocalist, 14-year-old Mitchell Sink (from Broadway’s ‘Matilda).

BERLIN Berlin is Jackson’s second home, and he recorded here with two expatriate American musicians: acoustic bass master Greg Cohen (Tom Waits, Ornette Coleman, Bob Dylan) and Tindersticks drummer Earl Harvin. These sessions produced the album’s second cover, Jackson’s modern English take on the 1930s German ‘Kabarett’ song “Good Bye Jonny.”

NEW ORLEANS Jackson traveled to one of his favorite cities, New Orleans, to record with an all-local cast including three members of the funk band Galactic – drummer Stanton Moore, bassist Robert Mercurio, and guitarist Jeff Raines – and a horn section led by saxophonist Donald Harrison.

Jackson will launch an extensive North American tour timed to ‘Fast Forward,’ kicking off September 29, and including two nights at NYC’s Town Hall. Tickets go on-sale this Friday, July 17, at 10AM EST. See below for a full itinerary from MNN.

These career-spanning shows will feature Jackson “as my own opening act,” playing a short solo/piano set before bringing out a full band which will include Maby on bass, guitarist Teddy Kumpel (Rickie Lee Jones, Feist), and drummer Doug Yowell (Suzanne Vega, Ari Hest).

Joe Jackson’s last release, 2012’s ‘The Duke,’ was an ambitious, horn-free tribute to “fellow music pioneer” (NPR) Duke Ellington, which Rolling Stone hailed as “movingly subtle.”

‘Fast Forward’ tracklist (all songs written by Joe Jackson unless noted)

New York
1. Fast Forward
2. If It Wasn’t For You
3. See No Evil (Tom Verlaine)
4. Kings Of The City
Amsterdam
5. A Little Smile (listen below from MNN)
6. Far Away
7. So You Say
8. Poor Thing
Berlin
9. Junkie Diva
10. If I Could See Your Face
11. The Blue Time
12. Good Bye Jonny (Peter Kreuder and Hans Fritz Beckmann)
New Orleans
13. Neon Rain
14. Satellite
15. Keep On Dreaming
16. Ode To Joy

Joe Jackson Tuba 2012

Joe Jackson overtuigt met briljant optreden in de Melkweg (020)


Foto: Jesse Murphy van “The Bigger Band” op Tuba

Gezien: Melkweg, 2 november 2012.

Joe Jackson overtuigt met briljant optreden in Amsterdam

Vrijdagavond in de Amsterdamse Melkweg. Composities van twee van de meest interessante én veelzijdige componisten (Joe Jackson en Duke Ellington) , arrangeurs en artiesten van de 20e eeuw werden herbewerkt, in elkaar gevlochten en soms een beetje aangestampt in een nieuw jasje. Dit alles onder het goedkeurend oog van een dankbaar en enthousiast seniorenpubliek. Omroep MAX zou geen gek figuur slaan als ze de show integraal zouden uitzenden, daarmee wordt haar doelpgroep direct en volledig bediend. We werden meegenomen in een kwalitatief hoogstaade muzikale reis met een setlist die begon en eindigde met een Duke Ellington’s, it don’t Mean A Thing (If It Aint Got That Swing) Jackson startte het nummer met een welhaast dronken, balladachtige soloversie alleen achter de piano en sloot het concert voor de toegift af met de versie die op “The Duke” staat, maar dan op een manier waar alle muzikanten van “The Bigger band” excelleerden. Je zou toch hopen dat Iggy Pop uit de coulissen zou stappen (hij zingt mee op “The Duke”) om tot een volledig muzikaal orgasme te komen.

De ‘Bigger Band’ bestaat uit de wonderbaarlijk getalenteerde jazzvioliste Regina Carter, Sue Hadjopoulos (buitengewoon percussioniste) en Allison Cornell (keyboards, altviool en banjo en zang), Jesse Murphy (Bas en contrabass) , Adam Rogers (gitaar) en Nate Smith die sprong naar de top van mijn lijst van alle drummers waarmee Jackson heeft gewerkt in al die jaren. Zij mochten gisterenavond volledig uit hun bol gaan in een uitverkochte en uiteindelijk kolkende Melkweg. Feit is dat de nummers van Jackson sterk “Bas en Drum” gedreven zijn, dat was al zou op zijn new wave albums en zet zich nog steeds voort in zijn liveoptredens en op zijn recentere albums.

Jackson speelde alles van The Duke behalve I aint got nothing but the blues ,prachtig gezongen in de studio door Sharon Jones op The Duke die dus nu helaas schitterde door afwezigheid. Lilian Vieira van de populaire jazzband Zuco 103 is er wel met medley van The Duke Perdido en Satin Doll. Als hardcore fan moet gezegd worden dat de uitvoeringen van it’s different for girls, invisible man, Hometown (uptempo) en Stranger than fiction de beste waren ooit!, Medleys van “The Duke”, waarin de Bigger Band volledig tot zijn recht kwam, werden afgewisseld met een serie van Night and Day. Steppin out, Target en Another world waren onder andere de drie muzikale ankers die de zaal in werden geworpen.

Andere hoogtepunten uit de Ellington materiaal omvatte dus mooie medleys van The Mooche en Black and Tan Fantasy , eerbetoon aan the A-trein te nemen, en Satin Doll. Jackson heeft in andere shows Mood Indigo solo gedaan, de versie met zijn volledige band was net zo bevredigend. Hoogtepunt van de The Dukealbum was het instrumentale Rockin’ in Rythm. Be my number two kwam ook voorbij en samen met You can’t get what you want werd Body and Soul (1983) weer tot leven gebracht.
De uiteindelijk nekslag voor het publiek moest worden toegebracht in de toegift. Is she really going out with him werd weer de tweejaarlijkse afsluiting van de muzikale Jacksondienst met de meester zelf op accordeon en één van de bandleden (zie foto) op een grote indrukwekkende tuba. Sunday papers en Slow Song (waar haalt ie het weer vandaan!!) completeerden the show. Een indrukwekkende avond met een muzikaal hoog niveau. Jackson in nog lang niet aan zijn eind als musicus/componist. We gaan aan hem nog veel lol beleven.

Edward Neering/ 3 november 2012