Chaos in de delta!

Ik kan er niets aan doen maar ik heb een tik met kaarten. Als ik ergens op vakantie ben is geen omgevingskaart meer veilig in mijn buurt. Zo zat ik in september dit jaar in het rivierenlandschap vlakbij Nijmegen tussen de plaatsjes Ooij en Millingen a/d Rijn in het dorpje Kekerdom. Wij logeerden bij de B&B “De waard van Kekerdom”. Ik zat op een terras in Millingen a/d Rijn en tuurde op de kaart en stelde mij de vraag hoe de Rijn bij Lobith het land binnenstroomt terwijl de Rijn volgens mijn geheugen door Arnhem stroomt en ik nu vlakbij Nijmegen op het terras zit!  Een korte digitale studie via Google maps was het gevolg  en ik kwam tot min of meer rare inzichten.

Allereerst stroomt de Rijn vanuit Duitsland niet bij Lobith het land in maar bij het plaatsje Spijk. Het volgende plaatsje is Tolkamer en Lobith ligt landinwaarts daarboven. Er komt überhaupt geen rivier langs Lobith!  De Germanen hebben het ook nooit over Lobith gehad, maar dat terzijde. De Rijn wordt bij Millingen aan de Rijn opgesplitst in de Waal en het Pannerdensch Kanaal….. weg Rijn!.  Vervolgens wordt dit P-kanaal de Nederrijn (daar is ie weer in afgeslankte vorm)  en die stroomt door Arnhem maar gaat bij Wijk bij Duurstede over in de Lek, waarom wederom een naamsverandering? Vervolgens komt de rivier de Lek langs het plaatsje Waal vlakbij Nieuwpoort, om even een verwijzing naar een andere rivier te noemen.  Diezelfde Lek wordt bij het plaatsje Krimpen aan de Lek….. de nieuwe Maas!  In Rotterdam wordt de nieuwe Maas “het Scheur” en deze wordt op haar beurt de Nieuwe Waterweg die vervolgens langs Maassluis in de Noordzee stroomt.  

De rivierdijk bij Kekerdam, Ooijpolder bij Nijmegen

Als je de kaart bekijkt is eigenlijk de Waal de Rijn (qua volume van de rivier)  en waarom dan ooit na Millingen a/d Rijn de rivier de Waal is komen te heten is het gevolg van een gedachtenkronkel bij de Romeinen die de dit deel van de Rijn een afwatering vonden van de OerRijn. (Waal komt van “meanderen”) Hoe dan ook de Waal wordt bij het plaatje Woudrichem de Boven-Merwede die zich weer splitst bij Hardinxveld/Werkendam in de Beneden Merwede (terwijl die boven ligt ten opzichte van zijn zusje) en de Nieuwe Merwede. De Beneden Merwede splits zich in “de Noord” (deze komt weer uit in de Lek)  en de Oude Maas en deze komt op haar beurt weer uit in “Het Scheur” in Rotterdam. We zagen al eerder dat “het Scheur” weer voortkomt uit de Nieuwe Maas die daarvoor de Lek en Nederrijn was. Volgt u het nog? Samengevat komt de Rijn die in Spijk het land binnenstroomt en zich opsplitst bij Pannerden hier weer samen eindigt via de Nieuwe Waterweg in de Noordzee.

De Nieuwe Merwede gaat over in het Hollandsch Diep op de grens tussen Zuid Holland en Noord Brabant. De grens van de twee Wateren ligt tussen Lage Zwaluwe en Moerdijk. De Nieuwe Merwede en Beneden Merwede worden weer verbonden door de Dordtsche Kil. Het Holland Diep gaat over  in het Haringvliet met Tien Gemeenten als eiland en natuurgebied en uiteindelijk dobberen we in het Grevelingenmeer om tenslotte in de Noordzee uit te komen.

De Maas maakt een goede start als deze bij het Limburgse Eijsden ons land binnenstroomt. Heel lang blijft de Maas de Maas en kronkelt lekker een eind weg door het Nederlandse laagland. Tot Heusden. hier gaat de rivier over in de Bergsche Maas maar heet nog steeds Maas. Als plaats doet Maasbommel de rivier  eer aan want het ligt ook daadwerkelijk aan de Maas in tegenstelling tot bijvoorbeeld Maassluis. De Bergsche Maas gaat plotsklaps onder de Biesbosch over in de Amer (Waarom?!)  die vervolgens weer op het Hollands Diep uitkomt en via Haringvliet/Grevelingenmeer de Noordzee in. De oude Maas en de Nieuwe Maas hebben net als Maassluis dus niets met de oorspronkelijke Maas te maken. Tis maar even dat u het weet.

Bocht in de Waal tussen Milliingen a/Rijn en Ooij

De IJssel is lekker helder. Dit start onder Arnhem als afsplitsing van de Nederrijn en heet IJssel totdat ie in het IJsselmeer stroomt. Idem de Schelde die het land vanuit België instroomt en als Wester Schelde in de Noordzee stroomt.

Tenslotte hebben we nog een andere Rijn, de oude Rijn. De oude Rijn is een overblijfsel van de de loop van de vroegere Rijn. Deze loop begin bij Wijk bij Duurstede en start als Kromme Rijn.  Via Bodengraven, Woerden, Alphen a/d Rijn en Leiden stroomt deze kleine Rijn uit in de Noordzee bij Katwijk aan Zee. Eerst heet hij de Nieuwe Rijn bij Utrecht, vervolgens Leidsche Rijn (Leiden totaal niet in de buurt) en vervolgens door Leiden richting Katwijk als “de Rijn”.

Wie heeft dit allemaal verzonnen? Advies in om de Rijn die bij Spijk het land binnenstroomt vanaf Pannerden de BovenRijn te noemen (die dus door Arnhem stroomt) en de Waal als Onderrijn of gewoon Rijn totdat zij in Rotterdam samenkomen in de Nieuwe Waterweg. De Maas blijft de Maas tot het Hollands Diep en de Rijn van Utrecht naar Katwijk aan Zee noemen we de kleine Rijn.  Zo we zijn er uit. Dit wilde ik even kwijt. Neem een voorbeeld aan Duitsers, der Rhein bleibt der Rhein, von die Schweiz bis das Niederländische Speik.

Oordeel: de benaming van het huidige rivierenlandschap in ons kikkerlandje verdient niet het criterium: “Als het simpel is EN het is goed, dan is het dubbel zo goed! Chaos!

Edward Neering

Kekerdom, gateway to the east!

Mijn Tour de France

Joop

Mijn Tour de France

door: Edward Neering

Het komt allemaal weer voorbij. Jeroen Wielaart met zijn bierviltjes waarop het idee van de tourstart in Utrecht werd geschetst een aantal jaren geleden, de ploegenpresentatie, de tour zonder Mart Smeets, of toch weer niet (1989)  enz. De opgehemelde kansen voor Tom DuMoulin terwijl Tony Martin of Fabio Cancellara de proloog gaat winnen enz. Het wordt daar dit weekend zo druk en warm dat geen haar op mijn hoofd erover denkt een bezoek aan 030 te brengen. Nu komt mijn schoonmoeder deze week dus zou het even een mooie escape zijn. Ik verkies klikkende breinaalden boven een bonello in de kokende domstad. Eigenlijk word ik er een beetje moe van en hoop dat het snel weer zondag is en de karavaan gewoon op weg gaat richting Frankrijk via Rotterdam en Zeeland.

En dan zie ik weer Joop, onze Joop, de winnaar van de grote ronde van Frankrijk in 1980. De enige ronde die ik helaas vanuit de krant moest volgen wegens een fietsvakantie naar Frankrijk. Waar Zoetemelk klom met het peleton naar l”Alpe de Huez en La Plagne, klommen wij naar de top van de Ballon D’Alssache in de Vogezen. Voor ons een reus maar voor de tourrenners een puist, aldus Peter Winnen ooit verklaarde tegenover Jean Nelissen. Joop Zoetemelk, ooit winnaar van de Ronde van Badhoevedorp in 1968, waar mijn vader de één van de EHBO mannen was en ik, als tienjarige jongen, onder de indruk was van zijn oranje/bruinkleurige EHBO band rond zijn arm. Waar malle Hans, de Badhoevedorpse “dorpsgek” met een bos bloemen over de finish kwam nadat het hele amateurpeleton de streep was gepasseerd. Hans stond wel op de voorpagina de week daarop van de Badhoeve/Slotense Courant de winnaar van de ronde niet!

En de tijd schrijdt voort, als de Tour dit jaar eindigt op 26 juli in Parijs word ik 57 jaar en Mick Jagger 72 jaar. Dat is natuurlijk geen toeval dat Jagger en ik op dezelfde dag jarig zijn, maar dat terzijde J. De tour gaat natuurlijk ook weer een Nederlandse winnaar kennen, ik voorspel binnen 10 jaar. Dat brengt mij terug naar de eerste winnaar Jan Janssen in 1968. Drie weken geleden zat ik met de directeur van BP om tafel bij de Omgevingsdienst in Zaandam, mijn huidige opdracht als interim manager. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar we hadden het even over deze tour uit 1968. Jan Janssen won met acht seconden van de belg Herman van Springel. Mijn vader en ik waren zo opgetogen dat ik hem uitdaagde voor een sprint op de Schipholweg in Badhoevedorp. Ik herinner mij zelf dat er BP op mijn net verworven T-shirt stond net zoals op het wielershirt van Louis Ocana. Ik schetste de directeur van BP mijn shirt en vertelde dat er een heuse tijger op mijn shirt stond. “Even voor de goede orde” zei hij, maar je hebt het voor Esso “met een tijger in je tank”. Het was even stil aan tafel, de concurrent was onverwachts binnengekomen.

En de sprint?  Mijn vader was natuurlijk een echte vader en liet mij winnen, de streep lag op de hoek Sloterweg/Schipholweg waar nog steeds een BP station is gevestigd in mijn geboortedorp

Reisverslag koningssteden Marokko

Reisverslag Marokkaanse Koningssteden

 

Tekst en foto’s : Edward Neering. tenzij anders vermeld

2 december 2017

Zo, even een weekje er tussenuit, dacht ik begin november. Ben nog maar een week weggeweest naar Bretagne sinds IJsland begin september vorig jaar, voor de rest gewerkt aan een beter Amsterdam. Goede ervaringen met Kras vorig jaar dus nog maar een keer. Ik had een rondreis Andalusië op het vizier maar het werden uiteindelijk de koningssteden in Marokko via Krasreizen, en dat in 8 dagen in de laatste week van november 2017.

Iedere dag uitgebreide lunch 

Gezien alle perikelen op Schiphol de afgelopen maanden was het advies om 3 uur van te voren aanwezig te zijn. Alles samenvattend was ik om 10 voor half acht op de luchthaven en om 10 over half acht was ik al door de douane heen met mijn spiksplinternieuwe paspoort! De vlucht naar Casablanca was pas om 10 over half tien dus met de kennis van nu had ik mij nog twee keer kunnen omdraaien! Mooie boel. Schiphol was in de taxfreezone al helemaal in de kerstsfeer en dat op 23 novermber, beetje te vroeg lijkt mij.

Schiphol op 23 november in kerstsfeer

Op Schiphol ook nog even gewisseld, 100 Marokkaanse  dirham is ca € 10,00, iets minder. Lekker makkelijk bij het rekenen. De vlucht duurde iets meer dan 3 uur. Met windkracht acht,  8 graden en de nodige turbulentie opgestegen vanaf onze nationale luchthaven en drie uur later met 26 graden in een onbewolkt windstil Casablanca landen. Bij de aankomst bleken er 2 groepsgenoten spoorloos te zijn. Achteraf hebben deze op het laatst geannuleerd. Dit alles leverde wel een vervelend oponthoud op  de luchthaven van de Marokkaanse havenstad.

Marokkaanse Dirham  20 dirham is 2 euro

In de bus blijkt onze reisleider Abdoul te zijn. De buschauffeur Said en zijn assistent Aziz. Wat de rol van Aziz nu precies is, even los van de leden van de groep tellen in de bus en de koffers in- en uitladen, is mij volslagen onduidelijk. Het lijkt op een soort Melkertbaan en hij moet toch ook eten en slapen en salaris ontvangen voor de gehele week dat hij mee is. Ik zie direct al het schrappen van een kostenpost van Krasreizen, maar dat terzijde. Abdoul heeft een stopwoordje, en dat is “oké”. Hij informeert de groep deskundig. Op zich goed dat we een Marokkaanse reisleider hebben die trots is op zijn land. “Geen Marokkaans water drinken, oké, geen sinaasappelsap drinken in de hotels, oké. Geen fooien geven, dat regel ik, oké,  als Marokkanen verboden horen dan weten ze één ding. Alles wat verboden is, is niet verboden, oké en zo gaat Abdoul nog even door. Hij voegt er nog wel even aan toe dat het wel de bedoeling is dat we hem als reisleider een fooi geven aan het eind van de reis als we tevreden zijn. Ik dacht natuurlijk, okeeeee!, zit dat zo.

Marokko in Noord West Afrika

Casablanca

We komen aan in Casablanca. Eerst een wandeling over de moderne boulevard en daarna een bezoek aan Hassan II moskee aan de buitenkant. Morgen gaan we deze van binnen bekijken. Casablanca is in de 16e eeuw door de Portugezen ingenomen. Zij gaven het plaatsje Anfa het de naam Casa Branca, het witte huis. Later dus Casablanca. We kennen natuurlijk de plaats uit de gelijknamige film met Humprey Bogart en Ingrid Bergman met de legendarische zin van Bogart “play it again Sam” als hij zijn sigaret van de linkerkant naar de rechterkant van zijn mond laat rollen. Little Feat (Popband jaren zeventig)  maakte hier later in een songtekst “Don’t Bogart that joint my friend” van.  Sam was de pianist die tot diep in de nacht om zijn piano rammelde in een Marokkaanse nachtbar in witte stad.  Voor toeristen heeft Casablanca weinig te bieden alleen dus de moskee en de kustlijn met zijn mooie boulevard. 60% van de economische activiteiten van Marokko vinden hier plaats in één van de grootste havens van Afrika. Het oogt als een West Europese stad. De meeste Europese toeristen komen hier eigenlijk alleen omdat het hun vliegbestemming is.

Hassan II moskee De volgende dag in de vroege ochtend gaan we naar Hassan de 2e moskee. Deze moskee is de op 2 na grootste moskee ter wereld. Alleen Mekka en Medina zijn groter. In de jaren tachtig heeft de Marokkaanse bevolking + grote gift uit Saoedi Arabië deze moskee t.w.v. 600 miljoen geschonken aan koning Hassan. In 6 jaar tijd is deze moskee gebouwd vanaf 1987 met uitsluitend Marokkaanse materialen met uitzondering van  de 175 glazen kroonluchters van Italiaanse makelij en een weinig Italiaans marmer. Er kunnen totaal 14.000 gelovigen naar binnen. Het dak kan open, doet mij denken aan de Ajakkes Arena in Amsterdam maar dan voor gelovigen Er zijn 5 gebedsdiensten per dag. Tijdens de Ramadan bidden er nog eens 80.000 gelovigen buiten. Een van binnen prachtig bouwwerk met allerlei moderne snufjes. De architect is een fransman, dat vind ik nu weer wat minder voor zo’n groots Marokkaans project.

Rabat

We rijden naar Rabat waar we het oude stadsdeel gaan bezoeken. Onderweg langs de snelweg een heuse IKEA, het moet toch niet gekker worden. Prachtige medina in Rabat en daarna pittoreske kashba met kleine straatjes witte huizen en blauw geschilderde onderkanten bij de huizen. Kortom een prachtige kleurrijke ervaring. Ook de eerst grote indrukwekkende islamitische begraafplaats, toch weer even wat anders dan Zorgvlied en Westgaarde in Amsterdam. De begraafplaats kijkt prachtig  uit over de Atlantische oceaan echter de doden kijken de andere kant op richting Mekka.  Onze eerste Marokkaanse lunch met tahin is de volgende activiteit. Lekker hoor de Marokkaanse  lunches. Steeds weer 3 gangen in prachtige traditionele restaurants 1e ronde is met allerlei liflafjes, twee ronde is met Tahin, vaak couscous met groenten en kip. In Marokko is de aardappel ook een groente dus die krijg je deze  bij de couscous. En afsluiten met fruit en muntthee. De toetjes en koekjes zijn zo zoet zodat mijn vullingen in mijn gebit een vreugdedans doen, ik ben geen zoetekauw.

Kashba in Rabat

Vervolgens een Mausoleum bezocht met de laatste twee koningen, de namen ben ik even kwijt. Voor de huidige koning is reeds een plekje gereserveerd. Een beetje vergelijkbaar met de graftombe in Delft voor de koninklijke familie van Nederland, maar dan bovengronds en voor het publiek toegankelijk. Naast het Mausoleum ligt de moskee die nooit is afgebouwd. Zie de foto’s. Meest opvallend van dit bezoek zijn de wachters die op een paard naast de poorten de wacht houden. De paarden staan in een zandbakje en wachter en paard wordt beschermd door een afdakje. Marjan Thiemen zou hier kamervragen over zijn gaan stellen.

Paarden met Ruiters op wacht voor het Mausoleum

Mausoleum van de vader en opa van de huidige koning in Rabat

Inmiddels is mij ook duidelijk dat Marokkaanse moskeeën vierkant zijn in plaats van de Turkse moskeeën waarvan de torens rond zijn met een punte erop. Het muntje is bij mij gevallen in het verschil tussen de Moskee in de Amsterdamse Baarsjes (Turks) en die van op de Postjesweg(Marokkaans).

De niet afgemaakte moskee bij het Mausoleum in Rabat

Foto: Begraafplaats in Rabat

Fes

De 3e dag overnachten we in Fes. Eerst een tour van “Fes by night” georganiseerd door onze reisleider. Eerst de poorten van het paleis (gemaakt van Messing)  bezocht van het koninklijke paleis en daarna een tocht door de Souk (de Bazaar in de oude stad)  in avondtijd. Een kleurrijk schouwspel in deze mooie koningsstad. Als er een ezel aankomt hoor je Ballack, nee niet de Duitse voetballer, maar het woord voor “opzij, opzij” of misschien voor “opzouten” of “opgedonderd”. In mooie Nederlands “wilt u zo vriendelijk zijn om ruimte te maken”.

De volgende morgen vanuit Fes naar Voubilis. Overblijfselen van een oude Romeinde stad uit het Westromeinse rijk (zie foto plattegrond) en later een grote Berber nederzetting aan de Rand van het Rifgebergte. Vanaf 45 jaar na Chr. viel Voubilis dus onder Romeins bewind. Schitterende ruïnes met veel mozaïek en een prachtige gerestaureerde stadspoort. Hoogtepunt is toch de Romeinse Yakuzi waarmee aangetoond is dat de Romeinen hun tijd ver vooruit waren.  De rit door het Rifgebergte maakt van de bus een massageapparaat, onze gids spreekt van een Berbermassage als de bus over hobbelige wegen zijn weg moet vinden. Hier komt de term “rijke stinkerd” vandaan omdat de romeinen belasting hieven op het toiletgebruik in een tijd dat WC verfrissers nog niet bestonden.

Foto: Voubilis  is de oude Romeinse stad. Zie kaart voor inzicht plaats in het West Romeinse Rijk. zie op zuil een Ooievaarsnest

Meknes

Vanuit de oude Romeinse Voubilis bezoeken we de oude stad Meknes, de derde Marokkaanse koningsstad.  De oude Souk (Bazaar van de oude stad) en  daarna de Heri El Souani hoge gewelfde ruimtes verdeeld over 23 schepen die ooit gebruikt werden als pakhuis en graanopslag. Daarna de immense stallen welke destijds plaats boden aan meer dan 12.000 paarden. De slangenbezweerder op het plein heeft twee slangen die niet vooruit te branden waren en weigerden om omhoog te komen. Geen slangenerectie, geen dirham, zo is dat! Wel een leuk bezoek aan Meknes wat zeker de moeite waard was. Gelukkig weer via de snelweg terug naar Fes zonder Berbermassage.

Nu echt Fes!

Het probleem van het hotel in Fes, waar we drie nachten zijn, is dat de ze bar/disotheek met Marokkaanse muziek onder mijn hotelkamer ligt en dat ze de dakramen van de bar open hebben staan om mij in mijn hotelkamer live mee te laten genieten. Drie nachten lang kan ik pas om 1 uur gaan slapen. Ze houden zich wel aan de sluitingstijden, dat dan weer wel. Een plaatselijke gids zal ons deze dag begeleiden in Fes in de Medina. Hij praat snel, hard en gedreven. Ik mag hem wel. Wat blijkt, hij is nu de buurman van Tarik Sektaoui, de voormalige rechtsbuiten van AZ onder het bewind van Co Adriaanse zo rond 2004. Hij blijkt nu trainer te zijn van de plaatselijke club uit Fes die in de 2e divisie speelt.  Fes is een zeer markante stad in Marokko. We beginnen de Fesdag met een fort boven de berg met een schitterend uitzicht over de stad met een strakblauwe hemel als decor met een graadje van 24 en dat eind november. Vervolgens naar een Keramiekfabriekje. Het fabriekje is vol in bedrijf en ze doen volgens mij goede zaken. Leuk om dit te zien en grappig om te zien dat een werkneemster een pot beschilderd met een mobieltje tegen haar hoofd om met haar vriendje te babbelen. Ook hier verandert duidelijk de tijd.

foto: Uitzicht op Fés, de straathandel is overal

Foto: Ooievaar op de stadsmuur van Fés

Dan worden we afgezet door de KRASbus om een wandeling van te maken door een gedeelte van de meer dan  9000 steegjes in de oude stad Fes met een de mooiste Souk  (overdekte markt/bazaar). Onvoorstelbare mooie ervaring. Sommige winkeltjes zijn niet groter dan een 2 deurs hangkast. Er wordt van alles verkocht. Potten, pannen, bezems, dromedarisrug vlees, nougat, tafels stoelen, doodskisten, groenten en alles wat daar tussen zit.

Foto: Souk van Fés Keramiek

De steegjes zijn zo smal dat er geen auto’s, vrachtwagens, fietsen, brommers kunnen rijden. Het enige vervoer zijn muilezels en duwkarren. Je hoort de mensen roepen dat ze er langs willen (Ballack, Ballack) en druk je jezelf tegen de muur/gaat aan de kant. Middenin dit labyrint hebben we een geweldige lunch. Dan nog een stukje lopen en bezoeken dan nog een leerlooierij. In grote baden met een soort zuur worden de huiden van de laatste haren ontdaan. Daarna gaan de huiden in de gewenste kleurbaden. Daarna hangen ze te drogen en worden dan verwerkt voor tassen, jassen, riemen en wat al niet meer. Het stinkt hier als bunzing en de bezoekers krijgen een takje mint om onder de neus te houden tegen de stank. Dat levert natuurlijk een mooie foto op. Alles samenvattend, een fantastische dag in een markante Stad. Fés is de naam.

foto: de baden waar het leer wordt schoongemaakt en gekleurd

Foto: Muntblaadjes voor de neus tegen de stank vd Leerlooierij

foto boven: Fés , de Median met meer dan 9000 straatjes

Foto: de reisgroep van Kras

De groep

Net als in IJsland weer een leuke groep van allerlei pluimage. Van Enschede, Oldenzaal, Sevenum, Zutphen, Venlo, Lelystad, Heiloo, Egmond aan de Hoef, Groningen, Barneveld, Druten en Antwerpen. Van ex-dealer tot administratief medewerker, Van medisch analist tot inkoper, van mondhygiëniste tot Interim manager, vaan kinderdagverblijf tot techneut, van melkveehouder tot leerkracht van moeilijk opvoedbare kinderen. Eigenlijk zijn allen met koppels behalve Bas en ik. Hier verder geen last van gehad gedurende de week. Wel twee verdwijningen meegemaakt. De bus was vertrokken en Wim was er niet meer, die zat nog in Rabat. Dit kunststukje herhaalde hij nog een keer op het vliegveld in Casablanca bij de terugreis. Ook Bas was op een gegeven moment foetsie in Marrakesh na het paleisbezoek, in de middag keerde hij gelukkig heelhuids terug in de groep.

foto: Markt (Souk) in Fés, klant bij Groenteman

Beni Mellal

Fés ligt aan de voet van het Rifgebergte in het binnenland in het Noorden. De volgende dag verlaten we het Rifgebergte en vertrekken naar het Atlasgebergte met als bestemming Beni Mellal, een tussenstop met hotel richting Marrakech. Een schitterende route door het langs cederbomen en olijfbomen versierde route in een woeste kale natuur. Ook hier geeft de strakke blauwe lucht de natuur weer de juiste contouren. De lunch is onderweg bij twee Berbervrouwen vlakbij het stuwmeer van Ait Oum Bekth.

Foto: Berberrestaurant bij stuwmeer

Foto: Tahinlunch wordt geserveerd in Berberrestaurant

Heerlijk gegeten maar voor sommige reisgenoten blijkt de Berbermassage de wagenziekte te bewerkstellingen. Dus voor in de bus gaat zitten met blik op de weg is het medicijn met een primatourpilletje toe. Een lange rit vandaag van 370 km. Overigens een prachtig hotel met zwembad, een bad waar niet in gezwommen mocht worden tijdens ons verblijf.

Foto: Emmy vd Pol

Marrakech

Om half negen de volgende dag  vertrekken wij voor een rit vanuit Beni Mellal via de weg van veel kashba’s door het Atlasgebergte naar Marrakech. Beni Mellal ligt aan de voet van de atlasgebergte en ligt op een laagvlakte waar sprake is van veel irrigatie. We zijn in het gebied van Azilal Aforar. Een vruchtbaar land wat even doet terugdenken aan de verkaveling in Nederland.

Foto: Laagvlakte bij Beni Mellal, vruchtbaar door irrigatie

We gaan met de bus omhoog de Atlas in en maken een stop om deze vruchtbare laagvlakte nog even te bekijken  Dan op weg naar de grootste waterval van Marokko in Ait Taguella. Een schitterende waterval die de watervallen in IJsland even doet vergeten. Eerst van bovenaf bekeken en dan 621 treden op een goed aangelegde trappestraat naar beneden om dit natuurgeweld van beneden te bekijken. Tsja en dat moet je ook weer die 621 treden omhoog! Vervolgens daar de lunch gedaan met wederom een heerlijke Marokkaanse tahin maaltijd met een prachtig uitzicht. .

Foto: Waterval in Atlasgebergte

foto: Tahinlunch bij Waterval

Vervolgens richting Marrakech. Wederom een hotel met zwembad waar we 2 nachten gaan verblijven. Dat ik ooit sinds Loret de Mar in 1977 weer in een paardenkoetsjes richting het centrum van Marrakech zou belanden heb ik niet van te voren kunnen bevroeden. De groepsdwang heeft mij wellicht een zetje gegeven. Maar goed we zijn in de avond aangeland om het Magische marktplein van Marrakech. Een mooie bijzondere sfeer met schapenkoppen als decor voor het diner.

Foto: Schapenkoppen op marktplein in Marrakech

De volgende dag in de vroege ochtend de tuinen van Marjorelle bezocht, een soort Keukenhof voor cactussen in de binnenstad. Mooie tuin maar in een kwartiertje ben je er wel klaar mee. Na een uur op weg naar de Joodse wijk van Marrakech waar het paleis van de koning ligt. Dit is het enig paleis wat we van binnen bekijken. In één woord prachtig. Het Bahia paleis met ook hier weer prachtig gedecoreerde kamers voor de koning zijn 4 vrouwen en 24 concubines. En in het midden altijd een Riad ( middentuin). Vervolgens een koffie op een hoog terras. Vervolgens naar het Mausoleum van Marrakech met Saidische graven in de oude stad. Erg fraai maar wie daar precies liggen ben ik weer even kwijt en is ook niet zo relevant. Ik breek daar zowat mijn nek omdat ik een trede over het hoofd zie, dat heb je ervan als je kippig bent met bril op. De Koutoubla moskee met de hoogste minaret van Marrakech is steeds meer dominant in het straatbeeld, met zonstand geeft dat soms erg mooie plaatjes.  Als laatste een soort kruidendokter. We krijgen een geweldig enthousiaste presentatie van de “kruidendokter“. Hij heeft allemaal kruiden voor diverse kwaaltjes en hij beloofd dat het allemaal helpt. Snap niet dat de Nederlandse gezondheid organisaties hier niets mee doen. Denk dat minstens 90% van de ziekenhuizen en klinieken in Nederland kunnen sluiten. Ook huisartsen en medisch specialisten zijn dan overbodig. Jaja, ik koop iets tegen neusverkoudheid maar de verkoudheid wordt alleen maar erger.

Foto: de tuinen van Marjorelle

Slangenbezweerder op het Martktplein van Marrakech

 

De middag is vrij en ik besluit alleen op stap te gaan. Ik neem een shuttle naar de binnenstad vanaf het hotel. Word ik bij het treinstation afgezet, kilometers van de mooie binnenstad. Ik dus op weg. Buiten de groep ben je een stuk kwetsbaarder. Ik word tot twee keer toe, dat bleek achteraf, de verkeerde kant op gewezen. Uiteindelijk neem ik een stadsbus voor 4 dirham naar de binnenstad. Vervolgens de overdekte markt (Souk) van Marrakech bezocht. Ook een mooie Souk maar die van Fés is mooier. Het plein is dan weer typisch Marrakech met slangenbezweerders, bandjes, straatartiesten, eettentjes en overige markt. Het is hier elke dag Koningsdag. In de Ramadan tot 3 uur in de nacht, normaal tot 24.00 uur open.

Foto: Specerijen op de markt bij Marrakech

Foto: Straatmuzikant

In de avond nogmaals met de groep het plein van Marrakech bezocht. Daarna een diner met muziek en buikdanseressen. Net als de koetsjes moet ik hier even doorheen. Ik ben snip verkouden en het gaat een beetje langs mij heen. Gelukkig wel een biertje erbij hier want alcohol is alleen te verkrijgen in de hotels en de restaurants voor toeristen.

Marokko

 foto: Moskee in Marrakech 

Een beeld wat niet naar voren komt in dit reisverslag is dat ik Marokko een heel verrassend land vind. Even los van de toeristenatrracties zijn de steden zoals Casablanca, Rabat, Marrakech en Fés moderne steden. Er zijn geen sloppenwijken. En het stadsleven doet heel Europees aan. Ik denk dat in sommige delen van Amsterdam Nieuw West er meer Marokkanen in tradionele kleding lopen dan in delen van Casablanca. De vergelijking doemt bij mij op van Hollanders die in Canada bij elkaar klitten en vasthouden aan oude waarden en normen. Een land met meer dan 30 miljoen inwoners, 11 keer zo groot als Nederland en met een enorme economische ontwikkeling en mooie ambities en mogelijkheden op het gebied van toerisme en grondstoffen. De huidige koning is faciliterend, misschien wel een mooi voorbeeld van dienend leiderschap als ik Abdoel, onze gids moet geloven. Marokko is een aanrader. Ik ben ook benieuwd naar het zuidelijke deel van dit land met oa de Sahara. Voor deze albino is dat een brug te ver. Veel plezier en moois als je gaat!

Edward NeeringFoto boven: We wederom couscous tussen de middag

 

 

 


Antwerpen Trial run 2015

 

Antwerpen trial logo

Het nummer “Voor een Joet zit je goed kun je beluisteren bij het lezen van deze blog. Klik op het pijltje. Het nummer gaat over de halve marathon in Berlijn en Parijs, was tevens een donatielied en de belofte om nooit meer een halve marathon te lopen.

Antwerpen trial run 4
Beste TWL* deelnemers, beste lezers van deze blog,

Inderdaad de mooiste loop van het jaar is die in Duin en Kruidberg oftewel de *Tom Weller Loop, de eerste zondag in november. Na 10 jaar is het mooi geweest, hulde aan Paul Neering voor de organisatie. We zullen nooit vergeten dat dit de enige loop in Europa was waar je zelf de weg moest vinden!

Antwerpen trial run 3
Sinds enkele jaren is er een nieuw jaarlijks evenement geboren: de halve marathon lopen in een Europese stad. We zijn in Madrid, Berlijn, Amsterdam en Parijs geweest.
In 2015 staat de urban trail in Antwerpen op de agenda. Geen halve marathon meer, Edward loopt AOW afstanden en ziet de 10 km als zijn nieuw specialisatie en tevens max, en de rest van de deelnemers doen mee.
De afstand in Antwerpen is ongeveer 12 km (Edward maakt hiervoor een uitzondering) en het parcours is totaal anders dan normaal!! Dwars door de mooie stad Antwerpen en dwars door gebouwen heen, trap op en af! Antwerpen trial station
Inschrijven kan vanaf donderdag 18 december en de loop zelf is in het weekend van 14 -15 maart 2015.
Mijn advies: meedoen!  want dit is zo uniek en dat  loop sluit mooi aantop de reeds gelopen eurpopese hardloopevenementen.
Site: Antwerpenhttp://www.sport.be/antwerpurbantrail/2014/nl/
Gewoon doen!

Jan Ruijter.

Antwerpen triam run 2

Het verraad van Parijs

HMP P en E

 

Het is zaterdag 1 maart en de Thalys is zojuist vertrokken van spoor 13a Amsterdam CS. Morgen de halve marathon van Parijs bij het Bois de Vincences. Bij de grens ga ik volledig uit de lucht. Mijn Ipone is geblokkeerd buiten Nederland. Roamingblokkade akkoord maar een totale blokkade door je werkgever is een beetje overdreven, soit!. Voor het eerst dat ik met de Thalys naar Parijs ga zonder vertraging dus in iets meer dan 3 uur sta ik op Gare de Nord. Mijn hotel is om de hoek in een duidelijk pakistaans/indiaas getinte straat. Na mijn bagage gedropt te hebben als een speer naar de nummerafhaalplaats bij de start met twee metro’s. Alleen een startnummer bij afgifte van een medische verklaring die gelukkig in mijn bezit is en vervolgens naar de stand van Artsen zonder Grenzen. Blijken Paul en ik  op de tweede plaats geëindigd te zijn van de donatiewervers met onze €1800,= euri . Op de foto met AZG om deze zilveren plak te vieren en even bellen met de telefoon van de standhouder om mijn loopmaten te kunnen ontmoeten. Gelukt, ergens bij het centre de Pompidou. De volgende dag is het zover. Prachtig weer en na een slechte nacht heb ik er toch veel vertrouwen in om vandaag een tijd te gaan lopen onder de twee uur met broer Paul als haas. Paul, trouw als een bloedbroeder, zal mij nooit laten vallen en zal mij als een blindengeleide hond bij de finish afzetten. Parijs zal juichen en jubelen en mij op de schouders nemen. Bij die gedachte verschijnt er een speelse glimlach op mijn gezicht.

HMP 2014 zeer zwaar

Foto ooven: De laatste kilometer

De start gaat niet goed. Direct slachtoffer van gedreutel van anderen en we komen direct in een lopersfile. De eerste twee kilometer gaan boven de zes minuten per kilometer dus we zitten direct al een minuut boven het schema. Paul besluit te gaan sleuren en ik voel dan al dat ik te snel ga. De andere tandem is Kees Klaver met als haas Kees Schelling. Direct besloten om mij niet te laten opjagen en deze tandem te laten voor wat deze is en onze eigen race te lopen.

HMP groep

 

Foto boven: vlnr: Paul Neering, Kees Klaver, Kees Schelling, Edward Neering en Harry vd Wal.

Na 5 kilometer krijg ik de drinkbus die Paul draagt. Mijn broer heeft bijna alles al opgedronken er zit niets meer in en ik smijt het plastic gevaarte in de kant en bij de volgende drinkpost loopt mijn haas gewoon door. Als kopman moet ik helaas ingrijpen en stuur Paul terug om drinken te halen. Tegen de stroom in doet Paul keurig wat de baas van hem vraagt J ! Na 10 km liggen we op schema maar ik heb  wel veel moeten geven. Langs de kant staat een post van Artsen zonder Grenzen. Ze herkennen mijn shirt en luid en duidelijk is te horen “Allez les medicins!!” Een stukje verderop komt er ineens een helling op weg naar de binnenstad van Parijs. Dodelijk als je toch al niet meer goed in je vel zit, maar goed we lopen door en we raken iets achter op het schema. Paul houdt de moed er in en schreeuwt “We liggen nog steeds op koers!” Kilometer 12 is zojuist gepasseerd. Weer een helling richting la place de la Bastille, nee he!. Langzaam vloeien de krachten uit de witte keniaan dus ik besluit op mijn tempo op de automatische piloot te gooien. Doelstelling is nu om iedere kilometer rond de zes minuten te lopen. Met een goede haas moet dit geen probleem zijn. Ik reken uit dat ik dan rond de twee uur en 1 minuut uitkom. Volgens Paul zitten we op een schema van de twee uur en 2 minuten. Bij kilometer 15 komt het er ineens een verrassende wending in de houding van mijn haasbroer. “Die twee uur halen we toch niet meer maar ik wil wel onder de twee uur lopen, ik ga!!”…………….Weg haas, weg solidariteit, weg broer, weg familieband, weg gangmaker, weg aanmoediger, weg makker…. Hallo eenzaamheid!

AZG Edward en Paul Uitkijk

Daar loop ik dan uitgeput in de buitenwijken van Parijs. Niet geheel ongevaarlijk die Banlieue. Bij de drinkpost stop ik even om goed te drinken even verderop doe ik nog een plasstop. Ik sleep mij door de straten van de lichtstad richting finish en de benen zijn zwaar als lood, mijn klokje geeft een kilometertijd aan van rond de 7 minuten. Ik finish in twee uur en vier minuten en nog wat. Dat nog wat is bijna een minuut. Na de finish staat de broer van verraad te wachten en zegt “Toch nog binnen de twee uur!”

HMVA Edward en Paul 19890507Zwartwitfoto: Na de halve marathon van Amsterdam in 1989. La Histoire se repete!

 

Het nummer “Voor een Joet zit je Goed” De showmaker waarmee we 1800 euro voor AZG hebben opgehaald. De CD is uitverkocht >> wel op bovenstaande MP3 te beluisteren.

 

Lissabon, prachtige stad!

Lisabon 2014 Abel uitzicht 2

Afgelopen week met mijn zoon  naar Lissabon geweest. Prachtige stad, lekker weer, veel gedaan. Aanrader voor allen die van steden houden. Gelogeerd in hotel SanaRemo, prima hotel, alleen het ontbijt kan beter.

Lisabon 2014 AZ

Directe aanleiding was de wedstrijd van Benfica tegen AZ. Dat ze zouden verliezen was natuurlijk geen verrassing, hoe dan ook een geweldig leuke ervaring en sfeer om toch een grote wedstrijd met 500 AZ’ers mee te maken.

Lisabon 2014 Edward Kasteel Pena 2

Naast Lissabon ook een dagje buiten de stad geweest naar de burchten/kastelen rond Sintra, Een stuk kouder daar, maar dat terzijde. Moorse kastelen en een prachtige burcht. Zware wandeltocht er naar toe maar zeker de moeite waard!

Lisabon 2014 de oude laars 2

En natuurlijk lekker gegeten in het oude Chiado. Hier zitten we in het door de ANWB gids aangerade restuarantje Bota Alte (De oude laars) Heerlijk gegeten daar, enig minpuntje was dat het zo populair is dat mensen aan het wachten zijn voor een tafeltje. Je krijgt toch het gevoel dat je moet opschieten. Wel een aanrader. adres: Rua da Atalaia 122.

Terug uit Schotland!

Schotland 2013 E&A bij Whiskyproeverij

Terug uit Schotland. Wat kilootjes zwaarden door de diverse schotse ontbijten, de vele pints of lager en de pubmaaltijden ondanks het feit dat we heel veel hebben gewandeld, berg op, en berg af! Hoe dan ook een schitterend land. We hebben een deel gewandeld van de West Higlandway van Tyndrum naar Fort William in totaal zo’n 60 kilometer.

Schotland 2013 Edward op wandelpad

Lekker makkelijk want de bagage werd van B&B naar B&B gebracht  Wel zwaar want je loopt over lange paden met veel stenen enz. en bij bergen op en af word je geconfronteerd met (zeer) steile hellingen in regen en mist. De highlands zijn niet voor niets zo groen ….dus er valt veel regen en tijdens onze wandeltocht was het niet anders. Het lijkt wel of ieder dal zijn eigen klimaat heeft. De laatste dag naar Fort William was een wandeltocht van bijna 25 kilometer en de hele ochtend regen. Bij langdurige reden lopen de paden snel voor met water dat van de bergen/heuvels af komt. Je moet dus soms van kei naar kei lopen om drogen voeten te houden wat dan uiteindelijk niet lukt. 25 km is dan erg ver.

Schotland 2013 Eind WHW

De treinreis van Fort William naar Glasgow was indrukwekkend. langs meren en mooi landschap wat niet door de mens is beroerd, dat zie je niet veel in Europa. Het is tevens het landschap van de films van Harry Potter. De scenes met de trein naar Zweinstein zijn hier opgenomen. Zie voor het landschap de foto hieronder.

Schotland 2013 Mooi Loch

Vervolgens van Glasgow naar Edinburgh. Een prachtige stad zeker een keer bezoeken, de beste maanden zijn mei en september. Op de foto Abel voor het kasteel van Edinburgh.

Schotland 2013 Abel met ZB voor Kasteel

Even los van de reis is het natuurlijk het leukst dat Abel en ik onze traditie voortzetten om periodiek een weekje met elkaar weg te gaan als “vader/zoon activiteit” zoals Abel pleegt te zeggen.

Schotland 2013 Edinburgh

Edinburgh: Victoriastreet.

…… en dit onder is Scotty, het kleine aandenkdingetje voor Eva,

Schotland 2013 Scotty

Scotty is een Schotse Hooglander (tje) 🙂

Sara Mo Neering wint prijs Hotelmanager van het jaar!!!

THCB prachtig

Foto’s: Site van Teachign Hotel Chateau Bethlehem

Na een felle strijd in het Teaching Hotel Chateau Bethlehem heeft Sara Mo Neering, dochter van Paul en Irene Neering,  de 1e prijs gewonnen als Hotelmanager van het jaar. De prijsvraag “So you can be a hotelmanger” was een onderdeel om het teaching hotel te promoten. Zie hier het youtubefilmpje van de kandidaten http://www.youtube.com/watch?v=N_GHTnp9ruQ&feature=share&list=PLLVUwcjW88s738okZFasbWtxp15ys-8Dj Immers het Teaching Hotel ( onderdeel van de Hogere Hotelschool) mag niet openlijk reclame maken vanwege concurentieoverwegingen. De studenten moesten diverse opdrachten uit voeren en konden uiteindeljk via een kwartfinale, een halve finale naar een finale doordringen. Onze Sara Mo kwam natuurlijk met glans in de finale en ja hoor, één van de finaleopdrachten was om zoveel mogelijk likes te krijgen op oa Facebook. Nu behoort het bewerken van de sociale media tot één van de kernactiviteiten van de Familie Neering dus dat zat wel goed! Twee dagen geleden kwam dan het verlossende woord en won Sara Mo welverdiend de 1e prijs en werd daarmee Hotelmanager van het jaar van Teaching Hotel Chateau Bethlehem in Maastricht.

Goedkoop logeren in Teaching Hotel Chateau Maastricht.

Vanaf €60,= per nacht kun je logeren in dit geweldige hotel waar alles wordt geregeld, gekookt en klaargemaakt door studenten aan de Hotelschool. En dat alles in een prachtige omgeving. Kortom top! …. en wellicht kom je Sara Mo nog tegen. Voor reserveringen klik op onderstaande link

:http://www.hotelschoolmaastricht.nl/teaching-hotel-maastricht/teaching-hotel-maastricht-tarieven-amp-arrangementen/hotel-maastricht-tarieven-hotelkamers

 

THCB schuin

Berlijn, het slotakkoord!

Paul Neering Berlijn

Paul Neering:  1.45.26  (10km: 49,27)

Kees Schelling: 1.48.00 (10km: 49,28)

Jan Ruijter: 1.57,09 (10.km  55,47)

Kees Klaver: 2.05,16 (10 km: 58,38)

Sacha vd Ende: 2.08,25 (10 km: 57,39)

Harry vd Wal: 2.09,09 (10 km: 58,24)

Edward Neering: 2.09,53 (10 km: 56,38)

Angela vd Berg: 2.21,44 (10 km: 1.06,31)

André Neering is natuurlijk de grote afwezige in deze toch wel indrukwekkende lijst. De zaterdag voor vertrek werd Dré nog gesignaleerd in een bruin cafe aan het Rembrandtplein. Zelf geloofde hij er op dat moment nog in maar alle tekenen wezen in de richting van het grote afhaken. De symbolische nekslag die avond vertaalde zich in het moment dat André met een grote puntzak patat de avond afsloot terwijl hij vijf minuten eeder manmoedig het patataanbod had afgeslagen. Het is niet de eerste keer dat Dré moet afhaken. Ik ben even in de archieven gedoken en onderstaande foto van het wielerblad Druppel  uit 1987 behoeft geen verdere toelichting

Dré haakt af

Goed, terug naar Berlijn. Tijdens de bonte avond sprak ik met een tafelgenoot met een medische achtergrond. HIj verwonderde zich er over dat broer Paul tot zulke prestaties in staat is zeker als je dat vergelijkt met mij. Paul 92 kg tegen Edward 83 kg, Paul is twee jaar ouder en is nu 56 en Edward 54. Edward werkt met een uitgebalanceerd trainingsprogramma via TRIAS Heiloo en Paul doet niets aan inverval. Daarnaast hebben wij dezelfde genen, dezelfde vader en moeder.  Ook constateerde de medicus dat Paul er bij de start al gepijnigd uitziet, en dat onderweg (hij spreek uit ervaringen tijdens de diverse Tom Wellerlopen) de knieén van Paul tegen elkaar klotsen en dat zijn onderbenen rare omtrekkende bewegingen maken en dan nog eens die 92 kg! Na een lang gepsprek kwamen we tot een slotconclusie: Paul heeft de mazzel over een grote VO 2 max zuurstof opnamecapaciteit te beschikken. Paul was van de  984 55+ mannen de 165e! Als vergelijking Sacha vd Ende was van 443 55+ vrouwen de 165e.

Er deden 14575 mannen mee en 7370 vrouwen. De langzaamste man kwam binnen in 3.30 uur en de langzaamste vrouw in 3.35.

Berlijn muur

Over mijzelf kan ik alleen verhalen dat ik na 9 km de eerste tekenen van verval voelde. Ik lag nog op schema voor een tijd binnen de twee uur bij doorkomst van 10 km (56,38). Als snel merkte ik dat de krachten wegvloeiden terwijl ik echt goed getraind ben. Ik moet dus iets onder de leden hebben gehad.  Tot overmaat van ramp (ik had een goede stoelgang voor de start op de hotelkamer) moest ik toch poepen. Daar zat ik dan, één keer een restaurantje ingevlucht en de 2e keer op een Dixie bij een waterpost op de Kurfüsterdam. Innerlijk had ik last van de ineenstorting van het westromeinse rijk. Volgend jaar beter in Lisabon!

Edward Neering