Joe jackson met band in Carré Amsterdam
Joe Jackson pakt uit in Carré!
Het is een drukte van jewelste voor Carré. Het een heerlijk zomeravond in Amsterdam op de eerste dag van juli 2022 alsof er geen Corona geweest is. Corona heeft ook zijn voordelen gehad, blijkt nu, want voor Carré ligt er nu een immens groot buitenterras in de Amstel waarop het heerlijk vertoeven is. Het aangelegde Coromaterras ligt beschut tussen de kade en één van de toegangsmuren tot de Magere brug. Het toegestroomde publiek is al op belegen leeftijd want het wemelt van de vijftigers en zestigers.
Joe Jackson treedt vanavond op met zijn “Sing you Sinners” tour. Afgelopen drie maanden heeft de band rondgetrokken door de Verenigde Staten. Rondgetrokken door gortdroge staten zoals Kansas en Texas. De band was dolblij om hier in Nederland eind juni de eerste regen sinds tijden weer te kunnen omarmen. Op de ticket staat dat er een support act is, altijd heel vervelend. Maar nee hoor de bandleden komen apart direct hun opwachting maken met als laatste de wankele Joe Jackson. De beste man heeft op een of andere manier wel een jasje uitgedaan qua fysieke gezondheid.
Muzikaal is daar helemaal niets van te merken! De band pakt direct uit met een medley van drie nummers van zijn allereerste album Look Sharp en drie nummers van zijn laatste album Fool uit 2019.. Het spits wordt afgebeten met het altijd scherpe One more time. Bij het eerste nummer moet de geluidinstallatie altijd even wat beter worden afgesteld. Verder met Big Black Cloud (knipoog naar de donkere tijd van de huidige Oekraiene oorlog en alles daaromheen.) Eindelijk weer een Sunday Papers (Britse roddelpers) op de playlist en na Dave ook eindelijk weer eens Look sharp (Altijd op je hoede zijn in deze tijd!) live. Je kunt zeggen van Jackson wat je wilt maar hij maakt nog steeds (zeer) kwalitatieve goede albums en hij gaat bij live optredens niet alleen op de oude successen zitten en neemt risico’s.
De medley is de opwarmer van de avond. Eigenlijk gaat het nu pas beginnen als de band weer van het podium verdwijnt en Jackson alleen overblijft achter de piano. De zanger maakt verbinding met het publiek en het prachtige Solo (So low) van het album Rain komt ten gehore. De Brit is prachtig bij stem en nu is al duidelijk dat het een topavond gaat worden. Het prachtige Real man volgt en de onvermijdelijke cover! De cover is heel verrassend. Geen David Bowie of Ian Dury maar “Knowing Me, Knowing You” van ABBA!!!! Erg goed! Tenslotte als het einde van het solodeel het mooie “A place in the rain”, een van mijn favorieten van het album Rain, hoe kan het ook anders.
Wat ik moet ik verder nog meer schrijven. Ja natuurlijk, Blaze of Glory wordt gespeeld en ook van het gelijknamige album van eind jaren tachtig Nineteen Forever. (En zo voel ik mij ook deze avond). Maar waarom heet deze tour “Sing you Sinners”? Het nummer van Tony Bennett (Duke Ellington) wordt met verve gebracht maar dan is dat dat dan? Verder geen enkele knipoog naar The Duke. Je zou toch hopen dat Iggy Pop ten tonele verschijnt en samen met Jackson “Don’t mean at thing” gaat spelen/zingen zoals vertolkt op het album “The Duke”.
Ben blij dat “Kings of the city” wordt gespeeld, een van de mooiste tracks van het album Fast Forward. Het nummer Fool uit 2019 is origineel en opzwepend. En dan natuurlijk gaan we op weg naar de toegift met Different for girls en een bijna a capella versie van Is she really going out with him. Het parochiepubliek ligt aan zijn voeten en met het energieke “I’m the man” wordt de hoofdset afgesloten, met een bedoelde gitaaarsolo van Teddy Krumpell waar de vullingen uit je kiezen springen en een heerlijke opzwepende bas van Maby.
Persoonlijk vond ik de toegift wat mager met een You can’t get want you want van Body en Soul en het uitgesponnen Stepping out (langzame versie/al een paar keer eerder gehoord). Puntje voor verbetering voor de verdere tour. Maar het was weer een topavond met de Gershwin van de popmuziek en ooit grondlegger van de basgedreven New Wave eind jaren negentig/begin jaren tachtig met zijn Compaan Graham Maby aan zijn zijde. Verder dient drummer Doug Yowell nog even aangehaald te worden. Na Dave Hougton en Gary Burke weer een tikje beter met fantastische klappen die nog steeds doordreunen.
Jackson heeft zoveel moois qua muziek dat we ook veel gemist hebben vanavond maar dat komt weer vast een volgende keer. Het is wachten op het volgende album!
Edward Neering