Joe Jackson pakt uit in Carré!

Joe jackson met band in Carré Amsterdam

Joe Jackson pakt uit in Carré!

Het is een drukte van jewelste voor Carré. Het een heerlijk zomeravond in Amsterdam op de eerste dag van juli 2022 alsof er geen Corona geweest is. Corona heeft ook zijn voordelen gehad, blijkt nu, want voor Carré ligt er nu een immens groot buitenterras in de Amstel waarop het heerlijk vertoeven is. Het aangelegde Coromaterras ligt beschut tussen de kade en één van de toegangsmuren tot de Magere brug. Het toegestroomde publiek is al op belegen leeftijd want het wemelt van de vijftigers en zestigers.

Joe Jackson treedt vanavond op met zijn “Sing you Sinners” tour. Afgelopen drie maanden heeft de band rondgetrokken door de Verenigde Staten. Rondgetrokken door gortdroge staten zoals Kansas en Texas. De band was dolblij om hier in Nederland  eind juni de eerste regen sinds tijden weer te kunnen omarmen. Op de ticket staat dat er een support act is, altijd heel vervelend. Maar nee hoor de bandleden komen apart direct hun opwachting maken met als laatste de wankele Joe Jackson. De beste man heeft op een of andere manier wel een jasje uitgedaan qua fysieke gezondheid.

Muzikaal is daar helemaal niets van te merken!  De band pakt direct uit met een medley van drie nummers van zijn allereerste album Look Sharp en drie nummers van zijn laatste album Fool uit 2019.. Het spits wordt afgebeten met het altijd scherpe One more time. Bij het eerste nummer moet de geluidinstallatie altijd even wat beter worden afgesteld. Verder met Big Black Cloud (knipoog naar de donkere tijd van de huidige Oekraiene oorlog en alles daaromheen.) Eindelijk weer een Sunday Papers (Britse roddelpers) op de playlist en na Dave ook eindelijk weer eens Look sharp (Altijd op je hoede zijn in deze tijd!) live. Je kunt zeggen van Jackson wat je wilt maar hij maakt nog steeds (zeer) kwalitatieve goede albums en hij gaat bij live optredens niet alleen op de oude successen zitten en neemt risico’s.

De medley is de opwarmer van de avond. Eigenlijk gaat het nu pas beginnen als de band weer van het podium verdwijnt en Jackson alleen overblijft achter de piano. De zanger maakt verbinding met het publiek en het prachtige Solo (So low) van het album Rain komt ten gehore. De Brit is prachtig bij stem en nu is al duidelijk dat het een topavond gaat worden. Het prachtige Real man volgt en de onvermijdelijke cover! De cover is heel verrassend. Geen David Bowie of Ian Dury maar  “Knowing Me, Knowing You” van ABBA!!!!  Erg goed! Tenslotte als het einde van het solodeel het mooie “A place in the rain”, een van mijn favorieten van het album Rain, hoe kan het ook anders.

Wat ik moet ik verder nog meer schrijven. Ja natuurlijk, Blaze of Glory  wordt gespeeld en ook van het gelijknamige album van eind jaren tachtig Nineteen Forever. (En zo voel ik mij ook deze avond). Maar waarom heet deze tour “Sing you Sinners”?  Het nummer van Tony Bennett (Duke Ellington) wordt met verve gebracht maar dan is dat dat dan?  Verder geen enkele knipoog naar The Duke. Je zou toch hopen dat Iggy Pop ten tonele verschijnt en samen met Jackson “Don’t  mean at thing” gaat spelen/zingen zoals vertolkt op het album “The Duke”.

Ben blij dat “Kings of the city” wordt gespeeld, een van de mooiste tracks van het album Fast Forward.  Het nummer Fool uit 2019 is origineel en opzwepend. En dan natuurlijk gaan we  op weg naar de toegift  met Different for girls en een  bijna a capella versie  van Is she really going out with him. Het parochiepubliek ligt aan zijn voeten en met het energieke “I’m the man” wordt de hoofdset afgesloten, met een bedoelde gitaaarsolo van Teddy Krumpell waar de vullingen uit je kiezen springen en een heerlijke opzwepende bas van Maby.

Persoonlijk vond ik de toegift wat mager met een You can’t get want you want van Body en Soul en het uitgesponnen Stepping out (langzame versie/al een paar keer eerder gehoord). Puntje voor verbetering voor de verdere tour. Maar het was weer een topavond met de Gershwin van de popmuziek en ooit grondlegger van de basgedreven New Wave eind jaren negentig/begin jaren tachtig met zijn Compaan  Graham Maby aan zijn zijde. Verder dient drummer Doug Yowell nog even aangehaald te worden. Na Dave Hougton en Gary Burke weer een tikje beter met fantastische klappen die nog steeds doordreunen.

Jackson heeft zoveel moois qua muziek  dat we ook veel gemist hebben vanavond maar dat komt weer vast een volgende keer. Het is wachten op het volgende album!

Edward Neering

Bye bye Lockdown!

Het virus

Het is december 2021.Tijdens mijn terugkerende ochtendwandeling rond het Maalwater merk ik dat de duisternis dichtbij is. We naderen de kortste dag van het jaar. We zijn op weg naar de feestdagen die uiteindelijk de kanteling zullen zijn naar het licht. Op naar de 4e week van januari als je in de ochtend ineens merkt dat het langer licht worden ook feitelijk aan de orde van dag is. Neemt niet weg dat we momenteel weer in een vervelende Coronalockdown zitten terwijl andere landen om ons heen een veel milder coronaregime voeren.

Als huis- tuin- en keuken viroloog adviseer ik om de lockdown deels weer terug te draaien naar de 1e variant maar dan tot 20.00 uur met ingang van 17  januari 2022. Het is inmiddels wel duidelijk dat de Omikronvariant minder ziekmakend is en dat de besmettelijkheid het dubbele is van de delta. In Engeland en Denemarken lopen de ziekenhuizen niet vol ondanks de hogere besmetting cijfers. De kwetsbaren hebben op 17 januari 2022  hun 3e oppepprik gehad en de niet gevaccineerden moeten zo langzamerhand allemaal wel een keer Corona hebben gehad en   dus voldoende antistoffen hebben. Dus de laatste argumenten doen we bovenop het minder ziekmakend zijn van de nieuwe variant en dus….hoppa opheffen deze lopende lockdown. Voorlopig wachten we even met de discotheken, overvolle kroegen en ander nachtleven in slecht geventileerde binnenruimten in verband met de aerosolen.

We gaan ook de regels ook bijstellen. In de buitenlucht mag alles. Lekker duidelijk en we focussen ons op de  binnenruimten. We stellen realistische ventilatie-eisen en maken op korte termijn alsnog het door Maurice de Hond reeds in juni 2020 geëntameerde deltaplan ventilatie. Op scholen werken we met onmiddellijke ingang met CO2 meters enz. Kortom in binnenruimten dus goede ventilatie-eisen om aerosolen van de binnenruimten een kopje kleiner te maken.

Geen vaccinatieplicht en ook geen 2G. Volgens mij kun je beter getest zijn in de afgelopen 24 uur dan met een vaccinatiepas naar binnen omdat dat helemaal geen garantie geeft dat je niet bent besmet en het virus kan overdragen.

Met onmiddellijke ingang kunnen buitensportevenementen weer doorgang vinden. Dus we starten ook weer met hardloopevenementen Wel aangekleed naar het evenement komen en weer retour, dus niet omkleden in een slecht geventileerde binnenruimten. Bussen (Egmond en Schoorlrun)  rijden met open ramen, even niet zeuren. Voor de rest in het evenement in de buitenlucht dus geen enkel probleem.

Ik heb gesproken,

Edward Neering

De roerige jaren in Sloten/Badhoevedorp

Het onlangs verschenen boek “Rond de Sloterbrug, de roerige jaren”

Rond de Sloterbrug

Ook al ligt er een brug tussen Badhoevedorp en het dorp Sloten. Velen zullen het als één dorp zien. De scheiding door de Ringvaart doet er eigenlijk niet toe. Hier haakt de boekenreeks “Rond de Sloterbrug” perfect op aan. Na het eerste deel van “de naoorlogse jaren” is nu het tweede deel verschenen over de roerige jaren zestig en zeventig. Geschreven door zestigers van nu maar in die tijd pubers/jongeren met een katholieke achtergrond.

Diverse verhalen vanuit verschillende invalshoeken. Iedere schrijver neemt je mee naar hun eerste meisjescontact/de eerste kus. Een ode aan de Osdorperweg of een wrange herinnering in het tuindersleven in Sloten. Aangezien ik zelf ook zestiger ben zijn het vaak levendige herinneringen waar ik zelf aan deelnam dan wel over gehoord heb.

Mooi om te lezen over het kraken van het Wees en Armenhuis in de de Akerpolderstraat in Sloten waar uiteindelijk toch jongerenhuisvesting is gerealiseerd in 1977. De tijd van het in het verzet komen tegen je ouders. De tijd van disco’s (Klaverblad/Liebregts) en elders blowen. De tijd van “de Waterwolf” wat transformeerde van bioscoop tot jongerencentrum. De tijd van huisarts Faber, een bevlogen dokter zonder pardon en van de Slotense pastoor Coelen die zich als vertegenwoordiger van God op aarde zich veel permiteerde en in onmin leefde met de katholieke Sloternaren. De tijd van de tankwagen van Ultragas die klem kwam te zitten onder de A9 op de Sloterweg te Badhoevedorp. In het dorp moest toen in de herfst van 1978 een deel van het dorp worden ontruimd vanwege explosiegevaar. De tijd van het verschijnen van een engel in de Lucaskerk en de tijd van een vliegtuigkaping. En ook de tijd in 1976 van heuse politiepistoolschoten op de Sloterbrug met alle gevolgen voor mij persoonlijk van dien. Tenslotte ook de tijd van de bruiloft van één van mijn broers in Vink en Boer in Sloten en dat die nacht de hele omgeving rond de Baden Powellweg/Pieter Callandlaan werd afgezet i.v.m. het neerschieten en arrestatie van twee RAF (Rote Armee Fraktion) terroristen.

Kortom een pallet aan levendige verhalen/herinneringen in een turbulente tijd. Wat mij zelf heeft getroffen is het verhaal van mijnheer Smoes die, zonder dat hij het ooit geweten heeft, naamgever is geworden van het jongerencentrum SmoeS in de voormalige recreatiezaal van het bejaardenhuis in de Akerpolderstraat. In feite was dit jongerencentrum een succesvolle opvolger van de Waterwolf in Badhoevedorp dat slechts korte tijd heeft bestaan begin jaren zeventig, SmoeS heeft uiteindelijk meer dan 25 jaar bestaan en zelf ben ik gelukkig onderdeel geweest van deze geschiedenis als bestuurslid gedurende vijf jaar (1978/1982). Ik voel aan mijn water dat er ooit nog een boek wordt geschreven over dit jongerenbolwerk door de jaren heen.

Nog even over de tankwagen van Ultragas onder de A9. Het verhaal laat onvermeld dat er nog iets bijzonders speelde die dag. De NTS (nu NOS) van Frits Thors was uitgerukt om een reportage te maken over het grote gevaar voor Badhoevedorp. In die tijd kwam het dorp natuurlijk niet iedere dag in het nieuws (ook niet bij de files ;-)) . De cameraploeg met presentator was volop aan het draaien en het zou op het nieuws komen van 7 uur. (Toen was er om zowel 7 uur als acht uur een journaal) Wij jongeren liepen achter de presentator langs om in beeld te komen, sommigen sprongen! De hele familie zat klaar om Badhoevedorp in de schijnwerpers te zien staan in het dagelijkse nieuws en wellicht een glimp van mij in beeld. ………Toch zijn we nooit in het nieuws geweest met dit onderwerp. Vijf voor zeven kwam er een extra journaaluitzending. “Er komt witte rook uit het Vaticaan, we schakelen nu rechtstreeks over naar Rome om te kunnen kennismaken met de nieuwe Paus”. Dag nieuws en dag “moment of fame”.

Het boek “Rond de Sloterbrug deel 2” is te verkrijgen bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp en Meck en Holt in Amsterdam-Osdorp. Bestellen via de website www.ronddesloterbrug.nl kan ook.

Edward Neering

De schrijvers: vlnr: Paul Kroes, Jan Loogman, Kees Loogman en Kees Schelling

Op kamp!

Op kamp!

rechts met het lange witte haar ben ik

Als kinderen maar ook als vroege pubers kwamen de kinderen/jongeren uit Badhoevedorp veel in de speeltuin in Amsterdam-Sloten. Later kwam in Badhoevedorp speeltuin de Uiver en trokken de locale kinderen daar naar toe. Hoe dan ook mijn vrienden ik hadden een band opgebouwd met de speeltuin in Sloten. Vaste prik waren de films in het speeltuingebouw op zondagmiddag, voor 25 cent (guldentijdperk) was je onder de pannen. In het voorprogramma tekenfilms met Woody Woodbecker, Tom & Jerry, Laurel en Hardy en  Popeye. De hoofdfilms waren avonturenfilms zoals Tarzan of een tranentrekker “Alleen op de wereld”. In de pauze voor 5 dan wel 10 cent gekleurde sleuteldrop, dropcenten, roze spekken, negerzoenen (mag je niet meer zeggen nu), Bonanza kauwgum en dropveters en natuurlijk de exota-priklimonade wat zo zoet was dat de vullingen spontaan uit je kiezen vlogen.

De speeltuinvereniging organiseerde ook een jaarlijks zomerkamp. In mijn herinnering ben ik twee mee geweest naar het tentenkamp in Voorthuizen. De laatste keer als veertien of vijftienjarige (zie foto) samen met mijn vrienden uit de Ekster/Nachtegaalstraat. De jeugdbegeleider kwam langs bij de ouders van iedere jongere m.b.t. uitleg en spelregels van het zomerkamp. Mijn moeder zij alleen bij mijn vertrek: “en goed luisteren!” ik”: “ja mam”. De gehuurde bus van Maarse & Croon (zou nu Conexxion heten) was op weg naar het oosten van het land richting biblebelt. In die tijd ging je niet op vakantie met je ouders omdat dat de gewoonte niet was en bovendien was er geen geld voor. Het zomerkamp in Voorthuizen kostte zo rond de 35 gulden per week/per kind. In een groot gezin was het een welkome situatie als de jongste even de hort op was.

In Voorthuizen stonden op een land bij een boer grote witte tenten met een grote hoofdtent waarin gegeten werd en waar overdag spelactiviteiten waren. Binnen de tenten lagen pallets met daarop geruite matrassen. Ik denk 7 matrassen aan iedere kant. De leiding per groep werd toegewezen en Rinus en Ruud waren de groepleiders van de Hommels. Naast de Hommels hadden we de Wespen, de Bijen, de krekels en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Meisjes strikt gescheiden van de jongens. Overdag veel spelactiviteiten zoals tafelvoetbal, gewoon voetbal, volleybal, wandelingen naar de kampwinkel, vrije tijd en soms avondwandelingen met het hele kamp. En zo nu en dan een strafwandeling in de nacht als er niet geluisterd werd.

Maar dus ook vrije tijd. Als groepje jongens besloten we om naar het plaatsje Voorthuizen te gaan zonder begeleiding. We waren met zijn veertienen en baldadig liepen we door het dorp richting Voorthuizen door het grote bos. Het opperhoofd van het kamp was ome Manus die met strenge hand regeerde maar soms ook de lieve opa was. Al wandelend zongen we liederen. Liederen waar geen eind aan kwam zoals de bekende wandelhit “het potje met vet”. Hoe verder van het kamp hoe baldadiger de teksten:  Luid klonk uit de kelen “Ome Manus is gevallen van de vliering op zijn ballen, ohhh wat deed dat zeer!” en “Al lig ik met mijn kloten onder de trein, dan zullen mijn laatste woorden zijn: Heineken bier, Heineken bier!”

Maar er was natuurlijk ook de chemie tussen jongens en meisjes. Lang verhaal kort op de terugweg van Voorthuizen naar Sloten gaf ik mijn eerste tongzoen. Heleen en ik hadden voor even verkering met elkaar. Heleen woonde in de Domela Nieuwenhuisstraat in Osdorp achter buurthuis Jes aan de Baden Powellweg/Klaas Katersstraat. De tongzoen was natuurlijk een belangrijke mijlpaal in mijn liefdesleven.

Edward Neering

Pauze

Pauze

Ik sta op pauze. …..ik sta op pauze!

Wat een rust, lummelend door het huis.    

Wat een lust, wandelend door het bos

Naar de kust, waaiend langs de zee

Wel-te-rust kroelend in mijn bed

Geen feestjes en opgeprikt zitten

Met werk in beeld kunnen duiken

Blokjes om, als ritme van de dag

Stiekem een kwartiertje kunnen pitten

Ogen als dichtvallende luiken

Ineens is daar weer die innerlijke lach

Het slot naar beneden is een zegen

Een avondklok er bjj, wie is hier nog tegen? 

Klaprozen van Marja Keijzer

Edward Neering

Voetbal en de chinezen! #update

Pancratius C5 Vaantje
Met de C5 van Pancratius in 1972 kampioen geworden

Mijn voetbal en de Chinezen

Voetbal en de chinezen

Geloof het of niet maar ooit voetbalde ik bij de club waar Marco van Basten zijn stage als trainer liep voordat hij bij Heerenveen en AZ aan de slag ging, RKSV Pancratius in Badhoevedorp. Zelf kom ik uit een gezin met 14 kinderen dus als 9 jarige jongen,jongste van de familie Neering,  stond ik op een zonnige augustuswoensdagmiddag op veld 5 met  een versleten rood shirt  en afgetrapte kicksen van mijn twee jaar oudere broer. Mijn sportbroekje was het gymbroekje van de Plesmanschool wat nodig aan vervanging qua maat toe was. Het woord NIKE was nog niet uitgevonden en de heer Nootenboom was mijn eerste trainer. Mijn toekomst was veelbelovend immers ik was de  nr 14 van de familie en een paar kilometer verderop in 020 maakte een zekere Johan Cruijff onder dat nummer furore als jong talent in de Meer, het oude stadion van de Amsterdamse profclub vernoemd naar een of ander Griek. in 072 wel Ajakkes genoemd.

Ik moest mij nog bewijzen dus ik startte in de A8 Pupillen (E,tjes en D,tjes bestonden toen nog niet). Na 1 jaar promoveerde ik naar de A7 domweg vanwege het feit dat de A8 werd opgeheven maar het was een stap op de goede weg. De weg naar de top was een lange weg! Na de lagere school wachtte de C Pupillen en van de zeven C elftallen zat ik zowaar in de C5 en werd onder de bezielende leiding van de heer Schelvis voor de enige keer kampioen (zie foto). Ik was rechterverdediger en had de bijnaam van de heer Schelvis gekregen van Noby Styles, gemene verdediger van het Engelse Manchester United. De vreugde was van korte duur  wat ondanks het kampioenschap stond ik met een aantal vrienden een jaar later in de C7! In de B-junioren was het niet anders ….. de B5 waar ik als rechtshalf in één seizoen twee keer scoorde waaronder op veld 4 tegen De vliegende Hollanders (DVH) uit Amstelveen, witte broeken en blauwe shirts. De A junioren heb ik overgeslagen en in 1979 maakte ik mijn comeback bij, de grote concurrent van Pancratius , Kombij Badhoevedorp in de  zaterdag senioren 5, Gerben Kolenbrander uit de Uiverstraat was de robuuste aanvoerder van deze legendarische geel/zwarte brigade. Ik was bij Kombij Badhoevedorp beland vanwege mijn vrienden in Jongerencentrum SmoeS in Amsterdam-Sloten. In 1980 speelde de actie van Freek de Jonge en Bram Vermeulen “KNVB niet naar Uruguay” Niet na 1978 (WK Argentinië)  met het Nederlands elftal  nog een keer naar  een militair regime en deze in het zonnetje zetten in Zuid-Amerika door een internationaal voetbaltoernooi, was het adagium. Amateurelftallen werden opgeroepen om in een uitgekozen weekend niet te voetballen als protest. Mijn broers voetbalden nog steeds bij Pancratius  bij de zaterdagsenioren in het vijfde. Ze organiseerden een staking uit tegen Overamstel (de aftrap was te zien bij het NOSjournaal die avond, met broer André Neering in de hoofdrol!) . Ik kon dus niet achterblijven en startte een actie bij Kombij Badhoevedorp en stuurde een oproep tot staking in voor het wekelijkse gele clubblad met de bekende lokale MKB advertenties. Intern wist ik al dat zeker het eerste elftal (hier speelden een aantal vrienden van mij  uit  het Jongerencentrum SmoeS) wel oren had naar een staking. Het artikel werd geweigerd! Censuur!!  Sterker nog, ik moest op het matje komen bij het bestuur van de club. Het eerste elftal schreef direct een open brief in het clubblad dat censuur absoluut niet kon en er ontstond dus een heus relletje. De dinsdagavond daarop verscheen ik bij twee bestuursleden van de club , de heer Staal en de heer Griffioen in de Roerdompstraat. Zij wilden mij een lesje geschiedenis geven en trachtten mij op hun politieke rechterspoor te brengen. Resultaat was dat ik bedankte als lid van Kombij Badhoevedorp en werd opgevangen door het stakende “linkse” salonelftal van Pancratius  zaterdag  5 waar twee broers van mij voetbalden en drie volle neven van Dennis Bergkamp, weliswaar met iets minder talent, maar dat terzijde . Nog jaren gevoetbald in dit vriendenelftal in de jaren tachtig en over het voetbal nog even dit…….. Bij mijn afscheid in 1987 in een klein zaaltje van cafe Carels op de hoek Saernedamstraat/Frans Halsstraat in 020 kreeg ik het boek van Wiel Coerver in het chinees met daarin “de opdracht”,  “Edward gaat weg, de perfecte kapbeweging, voetbal zal altijd chinees voor je blijven

Edward Neering

Van zeven naar acht op volle kracht!

Van zeven naar acht op volle kracht!

Camapgneposter voor de actie “met Neering meer waardeering!”

Ik ben afgelopen week gekozen in de Ondernemingsraad van de gemeente Amsterdam in mijn 63e levensjaar. “Waar begin je aan?”, “je bent hartstikke gek!”, “tegenover wie moet jij je nog bewijzen?”, “Waarom bol je niet lekker uit tot je pensioen?” enz, enz….zijn een aantal opmerkingen die ik te verwerken kreeg. Klinkt gek maar ik zie het als een soort roeping. De gemeente 020 is voor mij altijd een prima werkgever geweest bij welke ik mij uitstekend heb kunnen ontwikkelen en heb thuis gevoeld. Ik heb altijd met hart en ziel gewerkt voor de publieke zaak. Ooit in 1981 begonnen in salarisschaal 6A en nu in een topschaal. Nu wil ik wat terugdoen.

Ik ben de status voorbij en er komen turbulente crisistijden aan met een grote verandering op het gebied van arbeidsopvatting/ethiek en arbo. Thuiswerken was tot maart 2020 een soort gunst maar thuiswerken gaat nu verankerd worden in het huidige werkzame bestaan en  zal het ook na de coronacrisis worden. Wellicht zal de huur van veel gemeentelijke panden opgezegd worden en werken we over twee jaar vanuit gemeentelijke hubs, wie zal het zeggen. Ook zullen er grote reorganisaties aankomen enz. Tenslotte wil ik mij inzetten om ouderen, vrijwillig,  te laten plaatsmaken voor jongeren Kortom ik wil mijn kennis en ervaring graag constructief inzetten binnen de fractie van “Wij de Stad!” nu we roerige tijden tegenmoet treden. Mooi dat er tussen de fractie van Wij de Stad! als onafhankelijke, relatief jonge,  vrije lijst en de fractie van de FNV maar één zetel zit. De FNV heeft 10 zetels en wij van Wij de Stad! hebben 9 zetels. De overige 5 zetels van de totaal 25 zijn drie kleine fracties. Verder leuk dat ik met een overweldigende meerderheid aan voorkeurstemmen ben gekozen, maar liefst 284. Het meeste van alle kandidaten, ook meer dan de nummers één van de andere verkiezingslijsten. Een klaterend succes.

Dit alles doet mij denken aan het jaar 1989. Ik werkte als bijstandsmaatschappelijk werker voor de gemeente Amsterdam op de locatie hoek Vijzelstraat/Herengracht, schuin tegen over de Bazel waar nu het Stadsarchief zit en Bureau Interim & Advies, het bureau waar ik nu voor werk. Alles was aan het decentraliseren. De stadsdelen waren opgekomen en in twee stadsdeelkantoren werden de bijstandsmaatschappelijk werkers betaald in schaal 8 terwijl de medewerkers in de andere regiokantoren werden betaald in schaal 7. Precies hetzelfde werk maar anders gewaardeerd. De toenmalige ondernemingsraad (toen vooral gevuld met hardliners vanuit de vakbond)  wilde zich niet hard maken om dit onrecht uit de wereld te helpen. Een voedingsbodem voor wilde actie! Dus buiten de OR om werd er  door alle “schaal 7 kantoren” een actie voorbereid. Ik was actieleider van de wilde actie op het kantoor aan de Herengracht recht tegenover de Burgermeesterwoning van Ed van Thijn. Ik voerde de wilde actie met als inzet dat er een wilde staking zou komen op een dinsdagmorgen in juni 1989. Als onze eis niet zou worden ingewilligd dan zouden er meer stakingen volgen. Het zou een acupunctuurstaking worden van 9 tot 11 uur in de ochtend. A) zou ons dat niet te veel loon kosten als er loon zou worden ingehouden en B) waren dit de openingstijden voor klanten, het open spreekuur. Geen spreekuur, geen klanten, geen afspraken kortom zeer effectief. Ik voerde de actie op de Herengracht onder de slogan: “Van zeven naar acht op volle kracht”! Ik maakte een flyer en ging alle teams langs, en merkte als snel dat de actiebereidheid groot was.

Herengracht 519, hoek Vijzelstraat/Herengracht

Op de Herengracht werkte er ook een OR-lid, Marjan L. Een vrouw met mooi rood haar en veel zomersproetjes. In een actieloze tijd een vrouw om mee te willen stappen. Maar de messen waren geslepen, geen tijd voor fratsen. Uiteindelijk was de OR toch in beweging gekomen en Marjan belegde een vergadering met het personeel in de kelder van de Herengracht. Er kwam een slap compromisvoorstel in voorbereiding op tafel. Ik paste direct de vakbondstruc toe en riep “We gaan stemmen!” Wie geen actie wil voeren moet nu zijn of haar hand opsteken. Niemand stak zijn hand op en derhalve werd unaniem besloten om te gaan staken. Zo gezegd, zo gebeurd met een heuse ketting tijdens de stakingsdag op de deur. De directie met als directeur Peter van Dijk kwam na de wilde staking direct in beweging en de OR ging direct met de stakers in gesprek. Ook Peter van Dijk in zijn rol als directeur kwam praten en werd verwelkomd met een passend actielied tot grote afschuw van overallmanager Leo Meijer. Binnen een week was de kogel door de kerk. Alle HBO’ers kwamen met terugwerkende kracht in schaal 8 en voor de niet HBO’ers werd de mogelijkheid geboden om op dat niveau te komen en daarna schaal 8. Een klaterend succes op de 14e juli 1989, terwijl in Frankrijk de vliegtuigen over de Champs Elysee vlogen zaten de winnende actieleiders van de wilde staking in de kroeg op het Rembrandtsplein. Vervolgens met het feestende geheel gegeten in restaurant Sluizer in de Utrechtsestraat met daarna een passende afsluiting. Als toetje verscheen er de dag daarop, in de zaterdageditie van Het Parool, een verslag met succesuitkomst.

De slogan die ik bij mijn huidige OR-actie heb gebruikt was “Met Neering meer Waardering!”. Slogans hebben mij nooit windeieren gelegd.

Edward Neering

drie kruizen op het hart, werken met hart en ziel werken voor de publieke zaak

Verkiesbaar voor OR Amsterdam!

Ik zit in de laatste fase van mijn werkzaam leven. In deze roerige tijd van Coronacris en een komende economische crisis heb ik besloten om mij verkiesbaar te stellen voor de Ondernemingsraad. Nog nooit in een OR gezeten maar mijn 40 jarige ervaring in diverse rollen helpt bij het adviseren op moeilijke keuzes die aanstaande zijn bij mijn Amsterdamse werkgever. Ik heb een groot portfolio aan ervaring bij Amsterdamse stadsdelen, het stadhuis, het fysieke domein maar bovenal in het sociale domein. Ik wil graag al mijn kennis en ervaring inzetten binnen de OR op de thema’s: Mobiliteit, Flexibiliteit (thuiswerken), Randvoorwaarden en Generatiepact (Oud maakt plaats voor jong i.h.k.v. Leeftijdsbewust Personeelsbeleid). Ik kan goed schakelen van “hoog tot laag” in de Amsterdamse organisatie.

Edward Neering

Stem op Wij de stad, Stem op Edward Neering

Wisselbanen

Het is tijd voor Wisselbanen. De werkloosheid zal de komende twee jaar explosief stijgen, we zien dit nu al vooral onder jongeren gebeuren. De Coronamaatregelen zullen worden afgebouwd en veel bedrijven/organisaties zullen noodgedwongen afscheid moeten nemen van hun personeel. Het is tijd voor snelle actie!

Essentie Wisselbanen:

Medewerkers van 64  en ouder  verlaten vrijwillig de arbeidsmarkt  en ontvangen een WW uitkering (UWV) van 70 % met 10% aanvulling loonsuppletie. Pensioen wordt 100% doorbetaald tot AOW leeftijd. Zij ontvangen geen transitievergoeding;

Als tegenprestatie voor de WW zonder sollicitatieplicht + 10% loonsuppletie   doen zij daar minimaal 16 uur per week aan maatschappelijke taken in bijvoorbeeld (mantel) zorg/onderwijs/beheer volkstuinen/buurthuizen/sportverenigingen enz voor terug tot aan AOW/pensioen leeftijd;

Werkzoekenden met een uitkering of die op  korte termijn in een uitkering terecht dreigen te komen stromen in op deze achtergelaten banen en krijgen het gewone reguliere salaris. Samen vormen zij een unieke wissel. De 64 plussers leveren door hun  inzet op maatschappelijke taken een bijdrage aan de samenleving en vallen niet in een gat na het stoppen met werken en maken plaats voor een werkzoekende. Voor de werkzoekende is er weer perspectief.

Een noodwet dan wel nieuw Sociaal akkoord of CAO regelt WW tot pensioen bij een wisselcontract. Kan ook in pilots/experimenten bijvoorbeeld bij een grote gemeente of in een bepaalde branche. Wisselcontract kan pas worden afgesloten als er een werkzoekende met uitkering ook daadwerkelijk instroomt. Dit arrangement kan ook in een keten van mobiliteit;

Mobiliteit, behoud van menselijk kapitaal in organisaties, perspectief voor werkzoekenden (van jong tot 50+), leeftijdsbewust personeelsbeleid en een actieve bijdrage aan de participatiesamenleving door 64+.

Door Edward Neering (Op Persoonlijke titel)

8 september 2020

Betoog Wisselbanen

Het in nu crisis! Regeren is vooruitzien en dus moeten we nu in het kader van strategisch personeels- en arbeidsmarktbeleid in combinatie met de huidige maatschappelijke problemen een scenario hebben om deze acute economische dip het hoofd te bieden. Medewerkers van 64 jaar en ouder in sectoren, waar veel aanbod van werkzoekenden is, maken plaats voor werkzoekenden. 64+ geeft 16 uur vrijwilligerswerk in zorg/onderwijs/sportverenigingen/beheer volkstuinen enz per week terug aan de samenleving.

Dit arrangement van Wisselbanen schept direct bij deze acute economische coronadip echte reguliere banen met passend salaris. Voor de 16 uur die de 64+’ers doen voor de samenleving krijgen zij vrijstelling van sollicitatieplicht, een  WW + 10% loon dan wel 80% loon en 100% opbouw pensioen tot aan hun AOW/Pensioen. Zij zien af van een transitievergoeding. Eenmaal ja gezegd, dan wordt er een wisselcontract afgesloten en harde voorwaarde is dat er een werkzoekende met een uitkering of in een uitkeringssituatie dreigt te geraken bij de werkgever aan de slag gaat op de verlaten baan van de 64 plusser. Check door accountant bij werkgevers.

Wisselbanen goed voor werkgevers en economie

Een werkgelegenheidsinstrument, een crisismaatregel, leeftijdsbewust personeelsbeleid 64+ en het bevordert de sociale cohesie tussen jongeren en ouderen en andere doelgroepen. Het faciliteert werkgevers en biedt perspectief aan werkzoekenden. Samengevat is het een slagvaardig arrangement in deze coronacrisis met een duidelijke win/win.

We doen het voorlopig tijdelijk voor 5 jaar. Ouderen maken versneld plaats voor werkzoekenden en doen tevens wat terug voor de samenleving. We zorgen dat jongeren en andere werkzoekenden niet buiten de boot vallen in deze crisissituatie. Ook werkgevers geven we hiermee slagkracht.

“Niemand aan de kant! Iedereen doet mee! ”

De politiek blij, werkgevers blij, zorginstellingen blij, werkzoekenden blij, de vakbonden blij (immers echte herbezetting van arbeid) , de regering blij, de arbeidsmarkt blij, vluchtelingen blij, senioren blij en flexwerkers blij. Er perspectief in een donkere tijd, goed werkgeverschap, leeftijdsbewust personeelsbeleid, een impuls aan nieuw bloed binnen (grote) werkgevers/overheden en een sociaal gezicht maar bovenal draagt het bij aan het vertrouwen bij en tussen diverse groepen. Vertrouwen is de basis en de juiste bouwsteen die nodig is voor meer economische bestedingen. Kijk, daar wil je als regering met vakbonden en werkgevers landelijk mee naar buiten treden in deze zwarte Coronatijd. Dit arrangement kan ook alleen, als pilot, in een grote stad (bundeling van steden)  dan wel branche plaats vinden

De financiering van dit plan moet in een nieuw sociaal akkoord/CAO’s geregeld worden dan wel in een lokaal arbeidsvoorwaardenakkoord . Een maatschappelijke Kosten/Batenanalyse na 5  jaar is gewenst. De regering laat zien dat met een creatieve oplossing nieuwe energie los komt.

Samenvattend een win/win/win aanpak. Het mes snijdt aan diverse kanten. Ik zeg doen!

Edward Neering

NB: Edward Neering is interim manager in dienst van de gemeente Amsterdam bij Bureau Interim & Advies.  Opgegroeid in het domein van Werk en Inkomen. Dit is geschreven op persoonlijke titel.

Overstag

Overstag

Meer of zee?

Als 21 jarige werkte ik als uitzendkracht van Boogaard Banen Bureau als administratief medewerker voor Turmac Tobacco Comapy aan de Drenthestraat in Amsterdam Buitenveldert. Het was het jaar van de doorbraak van Joe Jackson met zijn album “Look sharp”, de new wave van Elvis Costello en Graham Parker  Zelf had ik het leven als soulkicker verlaten en mij geworpen op Jongerencentrum SmoeS in Amsterdam Sloten en bewoog mij langzaam onder de “stuffies”.

Ondertussen op het kantoor in Buitenveldert bewoog ik mij als een soort manusje van alles tussen de salespromotors en salesmanagers van sigarettenmerken. Het kantoor had een heuse binnentuin en karakteristiek aan het interieur was de zogenaamde “Peter Stuyvesant collectie”, een collectie van kunstwerken dat het kantoor opfleurde maar indrukwekkender was de kunst op grote panelen die hing tussen de sigarettenmachines in de fabriek in Zevenaar aan de Duitse grens.  Ik rookte toen niet maar kreeg iedere maand van Turmac twee sloffen sigaretten Pall Mall Export die ik verpatste in café Fransen vlakbij de Sloterbrug nog net in Amsterdam op de grens met Badhoevedorp.

Bij Turmac faciliteerde ik de kleermaker die de studenten in reclamekleding hees om hun activiteiten bij (sport) evennementen te kunnen doen. Pall Mall richtte zich op de watersport, Dunhill op de Paardensport en Peter Stuyvensant had haar marketingfocus op kunst en cultuur en dan vooral gericht op vrouwen. Ook importeerde Turmac sigaretten uit Frankrijk met als belangrijkste speerpunt het merk Gitanes. Bij dit Franse merk lag de aandacht op de Formule 1 met Jacques Lafite met zijn blauwe bolide als stoere oogappel . Later tijdens mijn Turmac periode bracht deze sigarettenfabrikant het merk Lexington met als reclame in de bioscoop een stuntman, Buddy Joe Hooker, die tig keer over kop sloeg met zijn raceauto, uitstapte, zijn witte handschoenen vingergewijs uitdeed, een Lexingtonsigaret opstak, een hijs nam, uitblies en dan de donkere voiceover-stem “After action, satisfaction, with Lexington, that’s the one!!”

Sneekweek

En zo kwam het dat ik in augustus 1979 met mijn vriend Ad Staal naar de Friese Sneekweek ging. Hij had een boot in de Flying Junior klasse en deed met zijn broer Pieter mee aan zeilwedstrijden. Nou heb ik zelf helemaal niets met zeilen maar de Sneekweek was ook een Feestweek en daar had ik wel oren naar. Bij Turmac vertelde ik tijdens de lunch dat ik de Sneekweek in het vizier had en de dienstdoende salesmanager kwam op het idee om mij twee dagen tijdens dit evenement stage te laten lopen bij de Pall Mall marketing studenten ploeg. Dus in een reclamepakje  op het water sigaretten uitdelen. Hij vond het een goed plan en het paste volgens hem in mijn ontwikkeling bij Turmac Tobacco Company International Sales & Import Corporation. Ik vond het ook een goed plan want ik dacht aan twee extra “vakantiedagen”. In mijn tas dus de reclamekleding  en ik zette koers richting Friesland.

Turmac Fabriek in Zevenaar.. kunst tussen de sigarettenmachines

De dag voor de “stage” was het enigszins uit de hand gelopen met drank. Eerst naar een bar/discotheek en daarna tot diep in de nacht met een groep aan een kampvuur op een strandje bij het Sneekermer gezeten. Ik herinner mij als muzikaal behang het nummer Girlstalk van Dave Edmunds en ook dat ik rond een uur of zes in de ochtend in mijn tent rolde en dat ik om acht uur alweer op moest staan voor mijn grote doorbraak in Pall Mall Marketing land. Toen waren er nog geen iphones waar je een wekker op in kan stellen en echte rinkelwekker stond thuis op mijn nachtkastje.  Om 1o uur schrok ik met een geweldige kater wakker, hees mij in mijn Pall Mallpak en wankelde richting Starteiland. Mijn vriend nodigde mij uit in zijn boot om mij op het eiland af te zetten.  Hij riep opeens “We gaan overstag!!” ik had het niet door en was te laat, de giek sloeg tegen mijn brakke hoofd en ik zag letterlijk en figuurlijk sterretjes. Op het starteiland stond salesmanager van Kleef, ook in reclamepak,  mij op te wachten en zag direct de staat waarin ik verkeerde. “Ga je roes uitslapen en kom vanmiddag terug en vergeet je niet te scheren!” beet hij mij toe. Ik op het pontje weer terug richting camping, ik was er blij mee 😉 In de middag voelde ik mij nog steeds gammel en zat voordat ik het wist tussen de studenten in de rubberen Pall Mall boot sigaretten uit te delen aan watersporters. Nou is het Sneekermeer een meer, maar midden op het meer waan je je toch op zee zeker als je de avond daarvoor bent doorgezakt. Uiteindelijk hing ik over de rand van de boot de brasems en de snoeken te voeren met hetgeen ik opgespaard had in mijn maag van de avond daarvoor. Het dreunde nog steeds in mijn hoofd na…… “We gaan overstag!!”

Edward Neering