Opinie – Als het simpel is én het is goed, dan is het dubbel zo goed!

De Blonde Dame

Tijdens mijn afscheid (zie foto hieronder) eind november 2024 kreeg ik van mijn BIA-directeur, Stijn Wilke, een kopie van de Blonde Dame. Iedere medewerker die Bureau Interim & advies verlaat krijgt dit cadeau naast een fles “BIA wijn”. Dit is natuurlijk niet zomaar, hier zit een verhaal achter.

Van AGA naar BIA

BIA heette voorheen AGA, Advies Groep Amsterdam. Dit bureau is ontstaan uit het projectbureau 2200 bij de gemeente Amsterdam dat begin jaren 2000 is opgericht op het Amsterdamse stadhuis. Kernactiviteit van dit bureau is dat zij tijdelijk advies en interim klussen doen voor de gemeente Amsterdam (60 directies) in de volle breedte. Dus van de reiniging tot aan bestuursdiensten op het stadhuis. Een wendbare club door en voor slimme jonge mensen. Na AGA kwam in 2015, na de grote reorganisatie, Bureau Interim & Advies (BIA) en het bureau heeft nu nog steeds dezelfde opdracht. De slimme jongeren werden vanaf 2009 aangevuld met oudere (senior) adviseurs/interim-managers.

De blonde dame op de fles wijn als relatiegeschenk van Bureau Interim & Advies

Beeldende Kusntenaars Regeling (BKR)

Op 1 juli 1987 werd in Amsterdam de BKR (Beeldende Kunstenaar Regeling) afgeschaft. Kunstenaars kregen geen geld meer voor de erkenning dat zij kunstenaar waren en konden tot 1 juli 1987 een bescheiden inkomen verdienen via de BKR. Voor dat geld leverden de kustenaars een tegenprestatie door kunstwerken in te leveren bij de gemeente Amsterdam. De kunstwerken werden opgeslagen in depots een ook in de kelder van de Stopera.

Massaal verdwenen de kunstenaars in de vermaledijde bijstandswet en ontvingen zij dus een bijstandsuitkering (RWW). De status van kunstenaar aan de onderkant is vanaf dat moment fors aan inflatie onderhevig. Het is ook de tijd van de bloei van de Artotheken in de stad waar gepromoveerde kunstwerken uitgeleend werden aan Amsterdammers.

Kunstwerken waren als ware dieren in een asiel. Jarenlang wachten op een eventueel baasje dat je aanwijst en het dier verlost uit een hokverblijf, maar nu dus voor kunstwerken.. Het gros van de kunstwerken bleef staan waar het stond en bleef staan tussen collega “niemandalletjes”.

De toenmalige baas van project 2200 was afgedaald naar de catacomben van het stadhuis en koos een gigantisch (drie grote panelen) kunstwerk, enige megalomanie was haar niet vreemd, om te worden opgehangen in de project 2200 ruimte op de 1e etage aan de Waterloopleinkant van het stadhuis. De blonde dame deed begin zero’s haar intrede als kunstwerk aan de wand en toonde haar naaktheid. Ze zag dat het goed was en zag hoe de enthousiaste club jonge mensen transformeerden naar Adviesgroep Amsterdam (AGA). Daar kon je 4 jaar vertoeven om uiteindelijk door te stromen binnen de gemeentelijke organisatie of elders. Vanaf 2008 kwam daar ook een groep interim managers bij die hetzelfde arrangement voor twee jaar kregen. De blonde dame werd een begrip binnen AGA en langzaam werd het ook een symbool van de jonge flextijgers. De blonde dame dook aangekleed terug op een vakantiekado tijdens een zomerfeest aan het personeel in 2012. (zie foto hieronder)

Vakantiekado AGA 2012, de blonde dame aangekleed op het strand

Dan komt het moment dat AGA moet verhuizen naar de Weesperstraat 105 A ergens in 2012. Inmiddels is AGA getransformeerd naar een bevlogen club waar je je als interim professional kunt ontwikkelen voor flexibele/creatieve en daadkrachtige oplossingen voor een beter Amsterdam. Het inmiddels tot cultureel erfgoed gebombardeerde kunstwerk wordt ineens onderwerp van strijd. De toenmalige directeur Facilitaire zaken (Jos. M) eisde dat de blonde dame bleef huizen in de Stopera. De directie van AGA nam een gedecideerd besluit en kochtt, na taxatie, het kunstwerk voor 1250 euro. Hiermee is dit kunstbezit behouden voor AGA gebleven. Een heus vervoersplan (zo ging dat bij AGA) wordt opgesteld om het kunstwerk te verhuizen naar de Weesperstraat 105 A (hoek Nieuwe nieuwe Prinsengracht). De kosten voor het vervoer overtreffen de aanschafwaarde van 1250 euro. De omzet van AGA vertoont dat jaar plots een knikje. ;-).

Als een dierbare die naar haar graf wordt gedragen wordt de blonde dame door Agisten naar haar nieuwe toekomst gedragen, letterlijk op handen. Ze danst, doezelt en deint richting haar nieuwe bestemming bij de kersverse Dienst Advies en Onderzoek, waar ook het Amsterdam Bureau Communicatie (ABC) en de directie Onderzoek & Statistiek (O&S ) onderdeel van zijn, een combinatie van drie directies die geen lang leven beschoren zou zijn. .Ze hangt weer en ziet wederom dat het goed was en waakte nu over maar liefst drie directies.

Vanaf 2015 bij de grote reorganisatie bij de gemeente Amsterdam volgt dus de oprichting van BIA (Bureau Interim & Advies) , er volgt ook een nieuwe bestemming aan de Weesperstraat 113 op de andere hoek van de gracht van de Nieuwe Prinsengracht met de Weesper. Opnieuw wordt zij met liefde gewiegd en met grote zorg over de brug over de Nieuwe Prinsengracht bij de richting het nieuwe Bureau Inteirm & Advies (BIA) gebracht (slechts 50 meter). De ontwikkeling van BIA zet de lijn AGA-professionalisering voort en tevreden kijkt zij met een knipoog ook toe op dit proces.

Samen met het hoofd FZ van het facilitair bureau (ik doe daar op dat moment een opdracht als interim manager) doe ik half maart 2018 een schouw in op de Weesperstraat 113 in het kader van het 020 project “Zoek de Rembrandt”. We staan voor het drieluik van de blonde dame. Ze is onder de indruk en ziet plotsklaps de flappen met gele post-its naast het kunstwerk. “Wat is dat?”. Ik merk dat ik begin te blozen en vertel schoorvoetend het actuele verhaal.

Zie naast het kunstwerk de fiap met gele post-its

#MeToo

Toen was daar ineens de “#metoo-affaire”. Zeg maar een golf van verontwaardiging over seksueel niet gewenst gedrag van vooral mannen in machtsverhoudingen, dus ook op het werk. Een vrouwelijke collega gaf tijdens een sessie van “BIA-talks” (zeg maar een creatieve vorm van werkoverleg) zich niet prettig te voelen als zij in de BIA ruimte moest werken met de naakte vrouw aan de muur op de Weesperstraat 113, ook al is het een kunstwerk . Het spel rondom De Blonde Dame was op de wagen. We zijn aangeland in 2018/2019 Er kwam een enquête onder het BIA personeel en een heuse deep democracy sessie. De meningen waren verdeeld en er werd besloten om De Blonde Dame niet meer mee te laten verhuizen naar de nieuwe BIA locatie op de Vijzelstraat in het pand van het stadsarchief.

Het compromis

Er zou gezocht worden naar een andere vorm om De Blonde Dame verder te laten leven in het BIA domein. Uiteindelijk kwam er witte rook uit de werkgroep die zich over dit weerbarstige probleem zich had gebogen. Besloten werd om in de pantryruimte van de nieuwe locatie een Behang te ontwerpen met de kruizen van Amsterdam opgebouwd uit allemaal kleine Blonde dames (minutieus). Voorts zou iedere vertrekkende medewerker een kleine reproductie van De Blonde Dame als afscheidscadeau ontvangen. Tegenwoordig wordt de keuze geboden of je reproductie wel of niet wilt ontvangen. Het origineel van De Blonde Dame werd in 2019 gegeven aan de vertrekkende directeur die waarschijnlijk het schilderij in een schuur heeft gedeponeerd dan wel op de schroot heeft gegooid.

Het aangepaste BIA behang met de kruizen van 020 met kleine Blonde Dames

zoom op de andreaskruizen van het blonde damebehang

Kunst

Hoe je het ook wendt of keert, De Blonde Dame is een kunstwerk en moet je dit opofferen/verwijderen als medewerkers hier aanstoot nemen aan een kunstwerk met een naakte blonde vrouw. Persoonlijk vind ik van niet. Naast “de zwarte Pieten discussie” is de Blonde Dame de tweede controversiële kwestie geweest in de AGA/BIA geschiedenis.

Ik ben blij dat een kleine reproductie van De Blonde Dame bij ons thuis aan de muur hangt

Edward Neering

Twee BIA kwesties ineen: De blonde dame en zwarte piet.

Thomas Swanenberg op het schild! #Suriname Museum

Prachtig en mooi alle berichten die ik lees over het Suriname Museum. Eindelijk heeft het museum nieuw leven ingeblazen gekregen, dat werd tijd.

Helaas zie ik nergens de naam van Thomas Swanenberg in de berichten terugkomen. Hij was in de jaren 90 de allereerste oprichter van Het Surinaams Historisch Museum. In 1994 kwam hier helaas een einde aan. Grappig feit is dat dat museum destijds in hetzelfde gebouw zich bevond als waar het onlangs geopende Suriname Museum gevestigd is. Als Maatwerk Amsterdam hebben we nog getracht destijds om hier banenpoolbanen te creëren in opdracht van stadsdeel Oost.

AT 5, het Parool en FunX hebben aandacht besteed aan de opening op 26 september 2025 maar niemand is in de geschiedenis achtergrond gedoken. De familie van Thomas Swanenberg (inmiddels overleden) heeft de afgelopen jaren gepleit bij de directie van het huidige museum om Thomas Swanenberg als bedenker van het Surinaams historisch museum op het schild te zetten.

Desgevraagd verklaart een kleindochter van Swanenberg: “Hij zou enorm trots zijn geweest hierop als hij nog in leven was. Echt waar gewoon. Dit was zijn droom, zijn levenswerk”.

Zijn huidige kleinkinderen zagen hun opa altijd bezig zijn met zijn spullen verzamelen en sorteren. Een van hen heeft zelfs nog geholpen achter de kassa als 5-6 jarig meisje, als vrijwilliger natuurlijk ;-).

“Hij was zo trots op zijn museum! Het was het gesprek van de dag thuis. Helaas was er in de jaren 90 weinig tot geen animo voor waardoor het museum na 4 jaar het financieel niet meer kon bolwerken. Hij was er kapot van. Het was zijn hart en ziel. Al het harde werken was in 1 keer weg. Gelukkig had hij ons om op terug te vallen en overspoelden we hem met liefde waardoor hij door de moeilijke periode in de jaren negentig heen kon komen”.

De familie wil hun opa alsnog de erkenning en naamsbekendheid geven want dat verdient Thomas Swanenberg als oorspronkelijk bedenker van dit concept voor een cultureel historisch Suriname Museum.

Nu wil het feit dat de familie al enige tijd bij de huidige directie probeert om de oorspronkelijke oprichter wel een plek te geven in de berichtgeving rondom de opening van het huidige museum echter zonder resultaat. Sterker nog ze laten helemaal niets van zich horen.

In mijn werk als directeur van de stichting Herstelling hadden wij veel te maken in de jaren negentig en begin vorige eeuw met Suriname en het cultureel historisch erfgoed. Er hebben in deze periode diverse uitwisselingen plaats gehad tussen Suriname en Nederland. Vandaar mijn betrokkenheid.

Ik roep de directie van het huidige Suriname Museum op om snel in contact te treden met de familie Swanenberg met als doel om Thomas Swanenberg in de communicatie rondom het museum de aandacht te geven die hij verdient.

Edward Neering

NB: Het Suriname Museum is overigens gevestigd op de Zeeburgerdijk 21 in Amsterdam, stadsdeel Oost.

Joe Jackson pakt uit in Carré!

Joe jackson met band in Carré Amsterdam

Joe Jackson pakt uit in Carré!

Het is een drukte van jewelste voor Carré. Het een heerlijk zomeravond in Amsterdam op de eerste dag van juli 2022 alsof er geen Corona geweest is. Corona heeft ook zijn voordelen gehad, blijkt nu, want voor Carré ligt er nu een immens groot buitenterras in de Amstel waarop het heerlijk vertoeven is. Het aangelegde Coromaterras ligt beschut tussen de kade en één van de toegangsmuren tot de Magere brug. Het toegestroomde publiek is al op belegen leeftijd want het wemelt van de vijftigers en zestigers.

Joe Jackson treedt vanavond op met zijn “Sing you Sinners” tour. Afgelopen drie maanden heeft de band rondgetrokken door de Verenigde Staten. Rondgetrokken door gortdroge staten zoals Kansas en Texas. De band was dolblij om hier in Nederland eind juni de eerste regen sinds tijden weer te kunnen omarmen. Op de ticket staat dat er een support act is, altijd heel vervelend. Maar nee hoor de bandleden komen apart direct hun opwachting maken met als laatste de wankele Joe Jackson. De beste man heeft op een of andere manier wel een jasje uitgedaan qua fysieke gezondheid.

Muzikaal is daar helemaal niets van te merken! De band pakt direct uit met een medley van drie nummers van zijn allereerste album Look Sharp en drie nummers van zijn laatste album Fool uit 2019.. Het spits wordt afgebeten met het altijd scherpe One more time. Bij het eerste nummer moet de geluidinstallatie altijd even wat beter worden afgesteld. Verder met Big Black Cloud (knipoog naar de donkere tijd van de huidige Oekraiene oorlog en alles daaromheen.) Eindelijk weer een Sunday Papers (Britse roddelpers) op de playlist en na Dave ook eindelijk weer eens Look sharp (Altijd op je hoede zijn in deze tijd!) live. Je kunt zeggen van Jackson wat je wilt maar hij maakt nog steeds (zeer) kwalitatieve goede albums en hij gaat bij live optredens niet alleen op de oude successen zitten en neemt risico’s.

De medley is de opwarmer van de avond. Eigenlijk gaat het nu pas beginnen als de band weer van het podium verdwijnt en Jackson alleen overblijft achter de piano. De zanger maakt verbinding met het publiek en het prachtige Solo (So low) van het album Rain komt ten gehore. De Brit is prachtig bij stem en nu is al duidelijk dat het een topavond gaat worden. Het prachtige Real man volgt en de onvermijdelijke cover! De cover is heel verrassend. Geen David Bowie of Ian Dury maar “Knowing Me, Knowing You” van ABBA!!!! Erg goed! Tenslotte als het einde van het solodeel het mooie “A place in the rain”, een van mijn favorieten van het album Rain, hoe kan het ook anders.

Wat ik moet ik verder nog meer schrijven. Ja natuurlijk, Blaze of Glory wordt gespeeld en ook van het gelijknamige album van eind jaren tachtig Nineteen Forever. (En zo voel ik mij ook deze avond). Maar waarom heet deze tour “Sing you Sinners”? Het nummer van Tony Bennett (Duke Ellington) wordt met verve gebracht maar dan is dat dat dan? Verder geen enkele knipoog naar The Duke. Je zou toch hopen dat Iggy Pop ten tonele verschijnt en samen met Jackson “Don’t mean at thing” gaat spelen/zingen zoals vertolkt op het album “The Duke”.

Ben blij dat “Kings of the city” wordt gespeeld, een van de mooiste tracks van het album Fast Forward. Het nummer Fool uit 2019 is origineel en opzwepend. En dan natuurlijk gaan we op weg naar de toegift met Different for girls en een bijna a capella versie van Is she really going out with him. Het parochiepubliek ligt aan zijn voeten en met het energieke “I’m the man” wordt de hoofdset afgesloten, met een bedoelde gitaaarsolo van Teddy Krumpell waar de vullingen uit je kiezen springen en een heerlijke opzwepende bas van Maby.

Persoonlijk vond ik de toegift wat mager met een You can’t get want you want van Body en Soul en het uitgesponnen Stepping out (langzame versie/al een paar keer eerder gehoord). Puntje voor verbetering voor de verdere tour. Maar het was weer een topavond met de Gershwin van de popmuziek en ooit grondlegger van de basgedreven New Wave eind jaren negentig/begin jaren tachtig met zijn Compaan Graham Maby aan zijn zijde. Verder dient drummer Doug Yowell nog even aangehaald te worden. Na Dave Hougton en Gary Burke weer een tikje beter met fantastische klappen die nog steeds doordreunen.

Jackson heeft zoveel moois qua muziek dat we ook veel gemist hebben vanavond maar dat komt weer vast een volgende keer. Het is wachten op het volgende album!

Edward Neering

Bye bye Lockdown!

Het virus

Het is december 2021.Tijdens mijn terugkerende ochtendwandeling rond het Maalwater merk ik dat de duisternis dichtbij is. We naderen de kortste dag van het jaar. We zijn op weg naar de feestdagen die uiteindelijk de kanteling zullen zijn naar het licht. Op naar de 4^e week van januari als je in de ochtend ineens merkt dat het langer licht worden ook feitelijk aan de orde van dag is. Neemt niet weg dat we momenteel weer in een vervelende Coronalockdown zitten terwijl andere landen om ons heen een veel milder coronaregime voeren.

Als huis- tuin- en keuken viroloog adviseer ik om de lockdown deels weer terug te draaien naar de 1^e variant maar dan tot 20.00 uur met ingang van 17 januari 2022. Het is inmiddels wel duidelijk dat de Omikronvariant minder ziekmakend is en dat de besmettelijkheid het dubbele is van de delta. In Engeland en Denemarken lopen de ziekenhuizen niet vol ondanks de hogere besmetting cijfers. De kwetsbaren hebben op 17 januari 2022 hun 3^e oppepprik gehad en de niet gevaccineerden moeten zo langzamerhand allemaal wel een keer Corona hebben gehad en dus voldoende antistoffen hebben. Dus de laatste argumenten doen we bovenop het minder ziekmakend zijn van de nieuwe variant en dus….hoppa opheffen deze lopende lockdown. Voorlopig wachten we even met de discotheken, overvolle kroegen en ander nachtleven in slecht geventileerde binnenruimten in verband met de aerosolen.

We gaan ook de regels ook bijstellen. In de buitenlucht mag alles. Lekker duidelijk en we focussen ons op de binnenruimten. We stellen realistische ventilatie-eisen en maken op korte termijn alsnog het door Maurice de Hond reeds in juni 2020 geëntameerde deltaplan ventilatie. Op scholen werken we met onmiddellijke ingang met CO2 meters enz. Kortom in binnenruimten dus goede ventilatie-eisen om aerosolen van de binnenruimten een kopje kleiner te maken.

Geen vaccinatieplicht en ook geen 2G. Volgens mij kun je beter getest zijn in de afgelopen 24 uur dan met een vaccinatiepas naar binnen omdat dat helemaal geen garantie geeft dat je niet bent besmet en het virus kan overdragen.

Met onmiddellijke ingang kunnen buitensportevenementen weer doorgang vinden. Dus we starten ook weer met hardloopevenementen Wel aangekleed naar het evenement komen en weer retour, dus niet omkleden in een slecht geventileerde binnenruimten. Bussen (Egmond en Schoorlrun) rijden met open ramen, even niet zeuren. Voor de rest in het evenement in de buitenlucht dus geen enkel probleem.

Ik heb gesproken,

Edward Neering

Estafettebanen

Wie een beetje deze blog leest moet het bekend in de oren klinken. Eerder sprak ik over Tandembanen of Wisselbanen. Net als het Coronavirus is er een nieuwe variant ….. Estafettebanen!

Estafettebanen zijn mogelijk in Amsterdam in aantocht!

Ik zit sinds november 202o in de stedelijke Ondernemingsraad van de gemeente Amsterdam. Tevens ben ik lid van de het Dagelijks Bestuur van de OR. Ik ben onder andere gekozen omdat ik heb beloofd dat ik mij zal inzetten voor arrangementen om eerder te kunnen stoppen mer werken. Welnu deze week is er een brief van de Amsterdamse OR naar de directeur van de gemeente Amsterdam gedaan met het voorstel voor een Amsterdampact. In het kort bestaat het Amsterdampact uit 2 bouwstenen. Voorstel 1 is om te komen tot een generatiepact (60% werken, 80% salaris en 100% opbouw pensioen). Voorstel 2 zijn de Estafettebanen. Een oudere werknemer van 64+ of 65+ geeft het stokje over aan een jongere werknemer die bijvoorbeeld met werkloosheid wordt bedreigd om momenteel als externe werkt. Je mag alleen weg als de vacature die je achterlaat daadwerkelijk wordt ingevuld.

Het feit dat dat nu op de agenda staat bij de werkgever Amsterdam ss voor mij een mijlpaal op zich. Nu alleen het resultaat nog. We hopen begin januari in gesprek te gaan met de directeur.

Wordt vervolgd!

Edward Neering

De roerige jaren in Sloten/Badhoevedorp

Het onlangs verschenen boek “Rond de Sloterbrug, de roerige jaren”

Rond de Sloterbrug

Ook al ligt er een brug tussen Badhoevedorp en het dorp Sloten. Velen zullen het als één dorp zien. De scheiding door de Ringvaart doet er eigenlijk niet toe. Hier haakt de boekenreeks “Rond de Sloterbrug” perfect op aan. Na het eerste deel van “de naoorlogse jaren” is nu het tweede deel verschenen over de roerige jaren zestig en zeventig. Geschreven door zestigers van nu maar in die tijd pubers/jongeren met een katholieke achtergrond.

Diverse verhalen vanuit verschillende invalshoeken. Iedere schrijver neemt je mee naar hun eerste meisjescontact/de eerste kus. Een ode aan de Osdorperweg of een wrange herinnering in het tuindersleven in Sloten. Aangezien ik zelf ook zestiger ben zijn het vaak levendige herinneringen waar ik zelf aan deelnam dan wel over gehoord heb.

Mooi om te lezen over het kraken van het Wees en Armenhuis in de de Akerpolderstraat in Sloten waar uiteindelijk toch jongerenhuisvesting is gerealiseerd in 1977. De tijd van het in het verzet komen tegen je ouders. De tijd van disco’s (Klaverblad/Liebregts) en elders blowen. De tijd van “de Waterwolf” wat transformeerde van bioscoop tot jongerencentrum. De tijd van huisarts Faber, een bevlogen dokter zonder pardon en van de Slotense pastoor Coelen die zich als vertegenwoordiger van God op aarde zich veel permiteerde en in onmin leefde met de katholieke Sloternaren. De tijd van de tankwagen van Ultragas die klem kwam te zitten onder de A9 op de Sloterweg te Badhoevedorp. In het dorp moest toen in de herfst van 1978 een deel van het dorp worden ontruimd vanwege explosiegevaar. De tijd van het verschijnen van een engel in de Lucaskerk en de tijd van een vliegtuigkaping. En ook de tijd in 1976 van heuse politiepistoolschoten op de Sloterbrug met alle gevolgen voor mij persoonlijk van dien. Tenslotte ook de tijd van de bruiloft van één van mijn broers in Vink en Boer in Sloten en dat die nacht de hele omgeving rond de Baden Powellweg/Pieter Callandlaan werd afgezet i.v.m. het neerschieten en arrestatie van twee RAF (Rote Armee Fraktion) terroristen.

Kortom een pallet aan levendige verhalen/herinneringen in een turbulente tijd. Wat mij zelf heeft getroffen is het verhaal van mijnheer Smoes die, zonder dat hij het ooit geweten heeft, naamgever is geworden van het jongerencentrum SmoeS in de voormalige recreatiezaal van het bejaardenhuis in de Akerpolderstraat. In feite was dit jongerencentrum een succesvolle opvolger van de Waterwolf in Badhoevedorp dat slechts korte tijd heeft bestaan begin jaren zeventig, SmoeS heeft uiteindelijk meer dan 25 jaar bestaan en zelf ben ik gelukkig onderdeel geweest van deze geschiedenis als bestuurslid gedurende vijf jaar (1978/1982). Ik voel aan mijn water dat er ooit nog een boek wordt geschreven over dit jongerenbolwerk door de jaren heen.

Nog even over de tankwagen van Ultragas onder de A9. Het verhaal laat onvermeld dat er nog iets bijzonders speelde die dag. De NTS (nu NOS) van Frits Thors was uitgerukt om een reportage te maken over het grote gevaar voor Badhoevedorp. In die tijd kwam het dorp natuurlijk niet iedere dag in het nieuws (ook niet bij de files ;-)) . De cameraploeg met presentator was volop aan het draaien en het zou op het nieuws komen van 7 uur. (Toen was er om zowel 7 uur als acht uur een journaal) Wij jongeren liepen achter de presentator langs om in beeld te komen, sommigen sprongen! De hele familie zat klaar om Badhoevedorp in de schijnwerpers te zien staan in het dagelijkse nieuws en wellicht een glimp van mij in beeld. ………Toch zijn we nooit in het nieuws geweest met dit onderwerp. Vijf voor zeven kwam er een extra journaaluitzending. “Er komt witte rook uit het Vaticaan, we schakelen nu rechtstreeks over naar Rome om te kunnen kennismaken met de nieuwe Paus”. Dag nieuws en dag “moment of fame”.

Het boek “Rond de Sloterbrug deel 2” is te verkrijgen bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp en Meck en Holt in Amsterdam-Osdorp. Bestellen via de website www.ronddesloterbrug.nl kan ook.

Edward Neering

De schrijvers: vlnr: Paul Kroes, Jan Loogman, Kees Loogman en Kees Schelling

Coronatijd

Coronatijd,

Ik merk dat mijn wereld kleiner wordt nu ik veel meer thuis ben. Het thuiswerken bevalt mij op zich wel, op vrijdag zit ik op kantoor bij mijn opdracht in Mokum waar ik werk als interim manager voor de gemeente Amsterdam. Gekscherend roep ik iedere vrijdagochtend bij het weggaan tegen mijn vrouw vanaf de voordeur naar boven “Dag lieverd, je mannie gaat nu besmet gebied in!”.

Ik reis om de spits heen, in de trein kun je een kanon afschieten. Station Sloterdijk is zo rustig als op voorheen zondagochtend om 8 uur. Met handschoenen aan op de fiets naar het hoge gebouw in de Jan van Galenstraat alwaar ik niet de lift neem maar stoer 11 etages met de loopwagen bestijg. Een goede workout die mij 80 kilocalorieén verbranding oplevert zo staat op de traptreden, zeg maar één biertje. Hijgend komt deze bijna 62 jarige man dan uiteindelijk aan op een afdeling waar ongeveer 5 mensen werken, daar waar er normaal 40 zijn. De rest werkt nu allemaal thuis. Met één handschoen aan mijn rechter dartel ik door de dag met beeldtelefoon en gewone telefoongesprekken.

Thuis bezoek ik regelmatig onze nieuw koffieapparaat met verse bonen in de keuken. De Senseo (ik vond die prima!) moest plaatsmaken voor een echte bonenmachine. Kom ik in de ochtend beneden dan begint de ellende al met het geluid. Hij moet eerst opwarmen met het nodige kabaal, ik moet echt naar de radio lopen om het nieuws te kunnen horen. Eindelijk klaar met opwarmen komt het eerste commando “Vul het waterreservoir!”, ik doe het!. Ik druk voor de eerste grote kop koffie. Hij gaat eerst bonen malen met een knarsend luid maalgeluid en eindelijk begint de koffie te stromen met wat minder herrie. De eerste kop staat trots dampend naast het apparaat. Volgende commando “ledig het dikbakje!”. Ik doe het en druk vervolgens op de knop voor het volgende bakje koffie. “vervang het Filter!”, welk Filter?!! Ik roep naar boven en vraag om instructies. Een paar minuten later heb ik het eindelijk door, het is eigenlijk geen filter maar een rood plastic vierkantje wat links onderin het apparaat zit naast het dikbakje, geen idee waarom het daar zit maar het moet schoon. Eindelijk klaar. Ik druk voor het 2e bakkie pleur…… “Ledig het opvangbakje”! Het opvangbakje zit helemaal vol met schoonmaakwater en gemorste koffie. Bakje geleegd en ik druk voor een 2e kop zwart goud. “Graag de machine ontkalken! Beveelt deze Delonghi. Ik ben nu in staat om de oude Senseo uit de schuur te halen maar realiseer mij nu al dat koffiepads niet meer tot ons huishouden behoren. Mijn vrouw is haar bed uitgekomen en heeft zich gebogen over de gebruiksaanwijzing en speurt tussen de kleine lettertjes naar “ontkalken”. Uiteindelijk gefixt, mijn vrouw weer in bed en triomfantelijk loopt deze modelman met twee koppen koffie naar boven en betreedt de slaapkamer, Mijn vrouw neemt een slok, “de koffie is lauw!!.

Inmiddels is mijn agenda gevuld met allerlei videoconferenties en belafspraken. Het mailverkeer is toegenomen en sommige collega’s zijn gaan chatten op de mail. Regel 1: nooit chatten op de mail (gebruik desnoods whatsapp) Regel 2: Zet nooiiiitttt zaken op de mail zoals: “ik vind dat jij…kortom zaken op betrekkingsniveau. Regel 3: geen lulverhalen. Maar helaas ik zie het allemaal regelmatig voorbij komen en als ik twee uur met beeldbellen bezig ben geweest zijn er zomaar een stuk of 30 mails bijgekomen. Tijd voor een lesje mailopvoeding lijkt mij.

De anderhalve meter voor de toekomst lijkt mij ondoenlijk, zowel in het Openbaar Vervoer als op kantoor. Prima als een medewerker 60% moet thuiswerken en 40% op kantoor moet zijn, in sommige kantooromgevingen blijkt de productie zonder problemen te worden gehaald met 100% thuiswerken. (je hebt eigenlijk helemaal geen kantoor nodig!!). Scheelt Files, drukte in OV, veel reiskosten- en tijd. Maar dan nog is de anderhalvemeter niet te doen. Ik ben voor mondkapjes enz.

Of zoals de viroloog Goudsmit het afgelopen weekend in de Volkskrant zei” Hij antwoordde op de vraag: U bent voor het normale normaal en niet voor het nieuwe normaal? Antwoord: Ja, ik hoef niet terug in de tijd, maar ik hoef ook niet naar een nieuw normaal wat in feite extreem abnormaal is.”

Inmiddels sta ik weer voor het koffieapparaat. Ik geef een commando en direct een antwoord terug “vul de koffiebonen aan!”.

Edward Neering

#Coronabanen

Natuurlijk noemen we het geen Coronabanen maar Wisselbanen maar de huidige Coronacrisis is wel de aanleiding. Veel jongeren gaan de komende maanden tussen wal en schip vallen. Dan wel als uitzendkracht, een tijdelijk contract of een O-urenovereenkomst.

Essentie Wisselbanen:

Medewerkers van 64 en ouder met groot arbeidsverleden verlaat vrijwillig de arbeidsmarkt (voor zwaardere beroepen leeftijd 63 jaar) en ontvangt 80% van het laatstverdiende loon dan wel een WW uitkering (UWV) van 70 % met 10% aanvulling loonsuppletie. Pensioen wordt 100% doorbetaald tot AOW leeftijd. Als tegenprestatie voor de 80% loon dan wel WW zonder sollicitatieplicht + 10% loonsuppletie doen zij daar minimaal 20 uur per week aan maatschappelijke taken in bijvoorbeeld (mantel) zorg/onderwijs/beheer volkstuinen/buurthuizen/sportverenigingen enz voor terug tot aan AOW/pensioen leeftijd;
Jongeren met een tijdelijk contract en andere doelgroepen stromen in op deze achtergelaten banen en krijgen het gewone reguliere salaris. Samen vormen zij een unieke wissel. De 64 plussers leveren door het “vrijwilligerswerk” een bijdrage aan de maatschappij en vallen niet in een gat na het stoppen met werken;
Een noodwet dan wel nieuw Sociaal akkoord of CAO regelt WW tot pensioen bij een wisselcontract dan wel dit nieuwe generatiepact bij grote werkgevers. Wisselcontract kan pas worden afgesloten als er een een jongere of andere doelgroep daadwerkelijk instroomt;
Mobiliteit, behoud van jongeren in organisaties, perspectief voor 50+ plus werkzoekenden, leeftijdsbewust personeelsbeleid en een actieve bijdrage aan de participatiesamenleving door 64+. Zeker goed voor personeel in de zwaardere beroepen. Daarnaast zijn de huidige generatiepachtregelingen afgesloten met vakbonden onvoldoende, teveel gericht op alleen de oudere werknemers.

Door Edward Neering (Op Persoonlijke titel)

20 maart 2020

Betoog Wisselbanen

Het in nu crisis! Regeren is vooruitzien en dus moeten we nu in het kader van strategisch personeelsbeleid in combinatie met de huidige maatschappelijke problemen een scenario hebben om deze acute economische dip het hoofd te bieden. Medewerkers van 64 jaar en ouder in sectoren, waar veel aanbod van werkzoekenden is, maakt plaats voor jongeren en andere doelgroepen, 64+ geeft 20 uur vrijwilligerswerk in zorg/onderwijs/sportverenigingen/beheer volkstuinen enz per week terug aan de Nederlandse samenleving.

“:Vrijwilligerswerk”/Maatschappelijke taken: dit kan ook mantelzorg zijn, ondersteuning in verpleegtehuizen en extra handen elders. (dus geen verdringing van reguliere banen)

Dit arrangement van Wisselbanen schept direct bij deze acute economische coronadip echte reguliere banen met passend salaris. Voor de 20 uur die de 64+’ers verrichten voor de Nederlandse maatschappij krijgen zij vrijstelling van sollicitatieplicht, een verlengde WW + 10% loon dan wel 80% loon en 100% opbouw pensioen tot aan hun AOW/Pensioen. Daarnaast vallen zijn niet in een zwart gat. Eenmaal ja gezegd, dan wordt er een wisselcontract afgesloten en harde voorwaarde is dat er direct na de coronacrisis een jongere of andere doelgroep (denk aan uitzendkrachten, tijdelijke contracten en 0-urenovereenkomsten) bij de werkgever aan de slag gaat op de verlaten baan van de 64 plusser. Check door accountant bij werkgevers. Instroom van uitkeringsgerechtigden kan ook.

Wisselbanen goed voor werkgevers en economie

Een werkgelegenheidsinstrument, leeftijdsbewust personeelsbeleid 64+ en het bevordert de sociale cohesie tussen jongeren en ouderen en andere doelgroepen. Het faciliteert werkgevers, geeft vertrouwen aan uitgebluste oudere werknemers en biedt perspectief aan jongeren en andere doelgroepen. het slagvaardig instrument in deze acute coronacrisis.

We doen het voorlopig tijdelijk voor 5 jaar .Ouderen maken versneld plaats voor jongeren en dat ouderen iets terug doen voor de maatschappij. We zorgen dat jongeren niet buiten de boot vallen nu deze crisis ongetwijfeld gevolgen gaat hebben. Ook werkgevers geven we hiermee slagkracht.

“Niemand aan de kant! Iedereen doet mee! ”

De politiek blij, werkgevers blij, zorginstellingen blij, jongeren blij, de vakbonden blij, de regering blij, de arbeidsmarkt blij, vluchtelingen blij, senioren blij en flexwerkers blij. Er perspectief na een donkere tijd, goed werkgeverschap, leeftijdsbewust personeelsbeleid, een impuls aan nieuw bloed binnen (grote) werkgevers/overheden en een sociaal gezicht maar bovenal draagt het bij aan het vertrouwen bij en tussen diverse groepen. Vertrouwen is de basis en de juiste bouwsteen die nodig is voor meer economische bestedingen. Kijk, daar wil je als regering met vakbonden en werkgevers landelijk mee naar buiten treden in deze zwarte Coronatijd. Dit arrangement kan ook alleen, als pilot, in een grote stad (bundeling van steden) dan wel branche plaats vinden

De financiering van dit plan moet in een nieuw sociaal akkoord/CAO’s geregeld worden dan wel in een lokaal arbeidsvoorwaardenakkoord . Een maatschappelijke Kosten/Batenanalyse na 5 jaar is gewenst. De regering laat zien dat met een creatieve oplossing nieuwe energie los komt.

Samenvattend een win/win/win aanpak. Het mes snijdt aan diverse kanten. Ik zeg doen!

Edward Neering

NB: Edward Neering is interim manager in dienst van de gemeente Amsterdam bij Bureau Interim & Advies. Opgegroeid in het domein van Werk en Inkomen. Dit is geschreven op persoonlijke titel.

Billy Paul zit op rozen! #update

Het is mei 1976. Amsterdam Sloten aan de Sloterweg 996 bij Rozenkwekerij Ruhe. Ik werk daar als 17 jarige in de rozen voor 160 gulden netto in de week excl. overwerk. Naast rozen ook anthuriums en orchideeën. Het is mei dus vroeg licht en dan start de werkdag om 7.00 uur met het snijden van de vele verse rode (Garnett) en gele (Evergold) rozen. Mijn collega Bert komt later i.v.m. het afrijden voor zijn rijbewijs. Ik werk samen met Jos, mijn werkgever. Jos is pas 23 jaar en heeft de rozenkwekerij moeten overnemen op jonge leeftijd i.v.m. overlijden van zijn vader in 1975.

Het is een gewone werkdag als ieder andere. Het is buiten mooi weer en dus is het warm in de glazen kassen. De radio schalt met de Arbeidsvitamienen over het rozengewas heen waar ik in één van de paden de rozenoogst buit maak. Mijn collega komt aangelopen vanuit de verte (deze kassen zijn zeker > 100 meter diep) . Ik zie het al aan zijn lichaamstaal, het zachtjes komen aansloffen…..hij is weer gezakt voor zijn rijbewijs. Hij overlegt met mijn baas Jos en neemt een snipperdag (een dag vrij) omdat ie baalt. Om half tien is de lorry vol met rozen en Jos vraagt of ik de rozen wil wegbrengen naar de bloemenschuur. Ik duw de Lorry over een soort tramrails terug naar de schuur uit de kassen naar buiten en enkele meters verderop ligt de schuur. Ik zie dat de bloemen de koelcel niet in kunnen omdat de auto, een Ford Capri (zie foto, maar dan goudbruin) voor de deur van de koeling staat, dus de auto in de afgesloten schuur, zeg maar de schuur als garage.

In mijn overmoed denk ik “ik zet die auto wel even een stukje achteruit, makkelijk want het is toch een automaatje” , immers ik heb het Bert vaak zien doen en wat Bert kan, kan ik ook. Ik stap achter het stuur en draai het contact om. Op de radio hoor ik Billy Paul met “Me and Mrs Jones”, mooie ballad. Ik gas wat om “even de blits de maken” . Tewijl ik aan het gassen ben zet ik ongewild de pook op de R van Reverse, of van Rijden maar. De auto gaat met spinnende wielen naar achter! Is schrik mij te pletter en met een oerreactie duw ik de pook naar voren en met een gillend, piepend geluid gaat de auto nu naar voren! Er was geen tijd voor nadenken…………..ik was met de auto vol gas tegen de muur opgereden, om meer precies te zijn, tegen muur en de koelceldeur! Billy Paul stoorde zich niet aan tafereel en zong olijk door over zijn relatie met mw. Janssen.

Even later stond ik trillend naast de auto, de Ford Capri was aan de voorkant volledig in de prak, de koelceldeur was volledig in de kreuk en in de schuurmuur zat een grote scheur. Aan de andere kant had ik met de achterkant van de auto twee planken uit de schuurdeur gereden. Ik drentelde trillend en totaal onthutst naar mijn baas Jos, die nog achter in de kassen rozen aan het snijden was. Hij zag direct dat er iets ergs was gebeurd. “De ford Capri” stamelde ik, “die koplampen zijn niet het ergste niet joh” zei hij nog hoopvol”. “Het is een graadje erger”, ik dus weer.

Vloekend en tierend liep hij om zijn verfromfraaide bruine parel heen. Ontslag was aanstaande…..maar nee. Ik had geen rijbewijs dus de WA verzekering van mijn ouders wezen de claim af op de grond “Joyriding” en uiteindelijk, vraag mij niet hoe, heeft hij een nieuwe auto en de schade aan koelcel en schuur vergoed gekregen via zijn bedrijfsverzekering. Voor het eigen risico van 200 gulden moest ik zonder toeslag overwerken. Het is de enige keer in mijn leven geweest dat ik achter het stuur heb gezeten in een auto. En als Billy Paul weer door de radio schalt en kermt over mw Janssen loop ik toch weer een deukje op!

Edward Neeirng

Aboriginals

klaprozen uit de Sloterpolder kunstenares: Marja Keijzer

Leuk om weer even terug te zijn bij de gebiedspool in Nieuw West in mijn rol als interim manager. Terug in het land van basisvoorzieningen, Startpunt, de flexschil en de diverse programma’s onder de vleugels
van bevlogen programmamanagers. Zelf ben ik geboren in Badhoevedorp en op de één of andere manier heb ik iets met Nieuw West.

Ik rijd op de fiets de brug over van Badhoevedorp naar Nieuw West. Het oude Sloterdorp glijdt aan mij voorbij en met een knipoog kom ik langs de kleinste politiecel van Nederland, onlangs mooi opgeknapt door Stadsherstel. Het oude Sloten werd vroeger geïsoleerd door groen en kassen maar wordt nu langzaam omarmd door steen . Over 30 jaar zal het ook aan de oostkant zijn ingesloten immers ik verwacht dat de zone van het Olympisch Stadion naar Badhoevedorp langs het Nieuwe Meer volledig volgebouwd met torens en huizen zal zijn in een parklandschap. De omsingeling is dan compleet net zo als de stelling van Amsterdam 020 omarmt en over 30 jaar de nieuwe stadsgrens zal zijn. Dag Diemen, dag Zaanstad, dag Amstelveen, dag Ouderkerk aan de Amstel, kortom Weesp is de eerste scalp in de 21 eeuw van Mokum net zoals het dorp Sloten een scalp van de stad was in de 20 e eeuw.

Toch goed om even stil te staan bij de geschiedenis van Nieuw West. De meeste verhalen over dit stadsdeel beginnen pas vanaf 1953 als de plannen van stedenbouwkundige van Eesteren in uitvoering worden gebracht maar de bewoners van de Noorderakerweg, de Zuiderakerweg, de Sloterweg, het oude dorp Sloten en de Osdorperweg hebben hier
wortels liggen van eeuwen terug. Licht, lucht en Ruimte was het adagium van die tijd bij de inrichting van het nieuwe Nieuw West. Tot begin jaren zestig woonden er aan de Osdorperweg nog turfsteekers in de veengebieden die nu bijvoorbeeld sportpark de Eendracht en omgeving vormen. Het huidige Slotervaart was tot 1953 een groot Giethoorn met een wirwar van slootjes en bruggetjes waar de tuinders het voedsel voor de stad produceerden en via “de Overtoom” naar de Markthallen (Nu Foodcentre) werden gevaren.

Deze tuinders moesten weg in verband met de Nieuwbouw in Slotervaart/Overtoomsche Veld en verkasten naar het gebied van onder het Slotervaartziekenhuis waar ze eeuwig zouden kunnen blijven aldus de wethouder van toen. Echter eind jaren tachtig vatte de stad het plan op om de Olympische Spelen te organiseren en tussen de Sloterweg en de Louwesweg moest het Olympisch dorp komen. De glazen stad werd uitgekocht , de spelen gingen naar Barcelona en hier verrees uiteindelijk Nieuw Sloten.

Eigenlijk zijn de bewoners van het Oud Sloten en Oud Osdorp de indianen, de Maori’s, de Aboriginals van Nieuw West. Ik overdrijf misschien een beetje maar ik vind het toch belangrijk om dit kleine historische doorkijkje te geven met een knipoog naar de toekomst.

Mijn drijfveer is om het met hart en ziel te werken voor de publieke zaak in het Amsterdamse. Met een blik vooruit vind ik het belangrijk om respect te hebben voor het verleden. Nieuw West is altijd in mijn Badhoevedorpse hart gesloten maar ik ga weer verder en wie weet staat mijn werkbed vanaf 1 januari 2020 aan de Jodenbreestraat of aande Amstel.

Wees trots op dit mooie diverse weerbastige stadsdeel.

Edward Neering

Interim manager
Gebiedspoolmanager Stadsdeel Nieuw West a.i.

NB: Deze blog is geschreven voor intranetpagina van stadsdeel Nieuw West