SmoeS: Herman Brood aan de afwas!

Het was een typische lentedag in maart 1983. De vogelfluitconcerten begonnen zich langzaam  weer te ontwikkelen in de vroege ochtend. Het is die zaterdag dat jongerencentrum SmoeS een heel ander concert staat te wachten. Herman Brood & his Wild Romance zal zijn opwachting maken in de avond in dit Amsterdamse jongerencentrum op de grens tussen Sloten en Badhoevedorp. Tom Schrama heeft het contract namens SmoeS afgesloten en is apetrots dat dit toch  maar mooi op het programma staat!. Al kostte het zo rond de 2500 gulden (nu zo’n 1200 euro)  hetgeen een financiële rib uit het lijf was van het jongerencentrum. De entree die avond, 18 maart 1983 om precies te zijn, was vastgesteld op 7 gulden en 50 cent. (zeg maar €3,50 nu). Het was een tijd dat er nog geen mobiele telefoons waren o.i.d..

Die zaterdag was Tom gewoon overdag aan het werk en de crew/band van Brood had zich inmiddels gemeld aan de deur van SmoeS aan de Nwe Akerweg in Sloten zo rond een uur of vier in de middag. Alles moest immers worden klaargezet en de gebruikelijke soundcheck vond plaats. Herman Brood zelf en zijn manager Koos van Dijk zouden later komen. De leden van de band gingen na het uitladen, klaarzetten en soundcheck naar de Badhoevedorpse Chinees Hung Kwan aan de Sloterweg tegen de Akerdijk aan.

Intussen cirkelde in Badhoevedorp een lijkwagen door de straten van de vogelbuurt van het Schipholdorp op zoek naar de Eksterstraat. In de Nachtegaalstraat stonden bewoners in de voortuin de tulpen uit de grond te kijken en vroegen zich af wie er zou zijn overleden. Echter in de lijkwagen zaten Koos van Dijk en Herman Brood. Aan het eind van de straat sloegen zij rechts af de Eksterstraat in. Herman en Koos konden jongerencentrum SmoeS in Sloten niet vinden en Koos had toen maar het contract er even bij gepakt. De opdrachtgever vanuit SmoeS was Tom Schrama en woonde op Eksterstraat 10. Koos belde aan en daar stond in de deuropening de moeder van Tom.  Nee Tom was nog niet terug van zijn werk en mw Schrama nodigde Koos uit om even binnen te wachten op haar zoon. Of de zanger van de band ook even binnen mocht wachten, tuurlijk zei de gastvrije moeder van Tom en Herman werd uit de lijkwagen gehaald. Inmiddels was het zo’n kwart over zes en mevrouw en mijnheer Schrama zaten aan de gebruikelijke zaterdagse broodmaaltijd. Of de heren ook een broodje wilde mee wilden eten. Jazeker en zo geschiedde. Herman vroeg beleefd “heeft u er ook glaasje melk bij?”  Op tafel stonden de chocoladevlokken, boterhammenworst, gekookte worst van slagerij Van den Boogaard en natuurlijk kaas. De heren lieten het zich goed smaken met af en toe een slokje melk.  Even later kwam Tom thuis via de keuken en hoorde vreemde stemmen en zag dat zijn lieve ouders met Herman Brood en zijn manager aan de Brood maaltijd zaten.

Volgens zijn moeder was Herman heel lief en innemend geweest en hij had ook nog even geholpen met de afwas. Twee uur later nam Herman in het kleinste kleedkamertje van Nederland, namelijk de keuken van SmoeS, nog wat stimulerende middelen en kwam op. De band met hun voorman speelden de zaal plat met nummers van de albums Street en Spritzh. Mevrouw en mijnheer Schrama gingen die avond op tijd naar bed.

Edward Neering

Dit verhaal staat in andere bewoordingen opgetekend in het onlangs verschenen boek “SmoeS, jongerencentrum van Badhoeverdorp en Sloten” van Kees Schelling. Een uniek document over de jaren 70,80 en 90 over jongerencultuur door de jaren heen en dit roemruchte jongerencentrum. Te bestellen op  www.keesschelling.nl. Ook verkrijgbaar bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp en boekhandel Meckenholt in Amsterdam Osdorp.

De roerige jaren in Sloten/Badhoevedorp

Het onlangs verschenen boek “Rond de Sloterbrug, de roerige jaren”

Rond de Sloterbrug

Ook al ligt er een brug tussen Badhoevedorp en het dorp Sloten. Velen zullen het als één dorp zien. De scheiding door de Ringvaart doet er eigenlijk niet toe. Hier haakt de boekenreeks “Rond de Sloterbrug” perfect op aan. Na het eerste deel van “de naoorlogse jaren” is nu het tweede deel verschenen over de roerige jaren zestig en zeventig. Geschreven door zestigers van nu maar in die tijd pubers/jongeren met een katholieke achtergrond.

Diverse verhalen vanuit verschillende invalshoeken. Iedere schrijver neemt je mee naar hun eerste meisjescontact/de eerste kus. Een ode aan de Osdorperweg of een wrange herinnering in het tuindersleven in Sloten. Aangezien ik zelf ook zestiger ben zijn het vaak levendige herinneringen waar ik zelf aan deelnam dan wel over gehoord heb.

Mooi om te lezen over het kraken van het Wees en Armenhuis in de de Akerpolderstraat in Sloten waar uiteindelijk toch jongerenhuisvesting is gerealiseerd in 1977. De tijd van het in het verzet komen tegen je ouders. De tijd van disco’s (Klaverblad/Liebregts) en elders blowen. De tijd van “de Waterwolf” wat transformeerde van bioscoop tot jongerencentrum. De tijd van huisarts Faber, een bevlogen dokter zonder pardon en van de Slotense pastoor Coelen die zich als vertegenwoordiger van God op aarde zich veel permiteerde en in onmin leefde met de katholieke Sloternaren. De tijd van de tankwagen van Ultragas die klem kwam te zitten onder de A9 op de Sloterweg te Badhoevedorp. In het dorp moest toen in de herfst van 1978 een deel van het dorp worden ontruimd vanwege explosiegevaar. De tijd van het verschijnen van een engel in de Lucaskerk en de tijd van een vliegtuigkaping. En ook de tijd in 1976 van heuse politiepistoolschoten op de Sloterbrug met alle gevolgen voor mij persoonlijk van dien. Tenslotte ook de tijd van de bruiloft van één van mijn broers in Vink en Boer in Sloten en dat die nacht de hele omgeving rond de Baden Powellweg/Pieter Callandlaan werd afgezet i.v.m. het neerschieten en arrestatie van twee RAF (Rote Armee Fraktion) terroristen.

Kortom een pallet aan levendige verhalen/herinneringen in een turbulente tijd. Wat mij zelf heeft getroffen is het verhaal van mijnheer Smoes die, zonder dat hij het ooit geweten heeft, naamgever is geworden van het jongerencentrum SmoeS in de voormalige recreatiezaal van het bejaardenhuis in de Akerpolderstraat. In feite was dit jongerencentrum een succesvolle opvolger van de Waterwolf in Badhoevedorp dat slechts korte tijd heeft bestaan begin jaren zeventig, SmoeS heeft uiteindelijk meer dan 25 jaar bestaan en zelf ben ik gelukkig onderdeel geweest van deze geschiedenis als bestuurslid gedurende vijf jaar (1978/1982). Ik voel aan mijn water dat er ooit nog een boek wordt geschreven over dit jongerenbolwerk door de jaren heen.

Nog even over de tankwagen van Ultragas onder de A9. Het verhaal laat onvermeld dat er nog iets bijzonders speelde die dag. De NTS (nu NOS) van Frits Thors was uitgerukt om een reportage te maken over het grote gevaar voor Badhoevedorp. In die tijd kwam het dorp natuurlijk niet iedere dag in het nieuws (ook niet bij de files ;-)) . De cameraploeg met presentator was volop aan het draaien en het zou op het nieuws komen van 7 uur. (Toen was er om zowel 7 uur als acht uur een journaal) Wij jongeren liepen achter de presentator langs om in beeld te komen, sommigen sprongen! De hele familie zat klaar om Badhoevedorp in de schijnwerpers te zien staan in het dagelijkse nieuws en wellicht een glimp van mij in beeld. ………Toch zijn we nooit in het nieuws geweest met dit onderwerp. Vijf voor zeven kwam er een extra journaaluitzending. “Er komt witte rook uit het Vaticaan, we schakelen nu rechtstreeks over naar Rome om te kunnen kennismaken met de nieuwe Paus”. Dag nieuws en dag “moment of fame”.

Het boek “Rond de Sloterbrug deel 2” is te verkrijgen bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp en Meck en Holt in Amsterdam-Osdorp. Bestellen via de website www.ronddesloterbrug.nl kan ook.

Edward Neering

De schrijvers: vlnr: Paul Kroes, Jan Loogman, Kees Loogman en Kees Schelling

Aboriginals

klaprozen uit de Sloterpolder kunstenares: Marja Keijzer

Leuk om weer even terug te zijn bij de gebiedspool in Nieuw West in mijn rol als interim manager. Terug in het land van basisvoorzieningen, Startpunt, de flexschil en de diverse programma’s onder de vleugels
van bevlogen programmamanagers. Zelf ben ik geboren in Badhoevedorp en op de één of andere manier heb ik iets met Nieuw West.


Ik rijd op de fiets de brug over van Badhoevedorp naar Nieuw West. Het oude Sloterdorp glijdt aan mij voorbij en met een knipoog kom ik langs de kleinste politiecel van Nederland, onlangs mooi opgeknapt door Stadsherstel. Het oude Sloten werd vroeger geïsoleerd door groen en kassen maar wordt nu langzaam omarmd door steen . Over 30 jaar zal het ook aan de oostkant zijn ingesloten immers ik verwacht dat de zone van het Olympisch Stadion naar Badhoevedorp langs het Nieuwe Meer volledig volgebouwd met torens en huizen zal zijn in een parklandschap. De omsingeling is dan compleet net zo als de stelling van Amsterdam 020 omarmt en over 30 jaar de nieuwe stadsgrens zal zijn. Dag Diemen, dag Zaanstad, dag Amstelveen, dag Ouderkerk aan de Amstel, kortom Weesp is de eerste scalp in de 21 eeuw van Mokum net zoals het dorp Sloten een scalp van de stad was in de 20 e eeuw.


Toch goed om even stil te staan bij de geschiedenis van Nieuw West. De meeste verhalen over dit stadsdeel beginnen pas vanaf 1953 als de plannen van stedenbouwkundige van Eesteren in uitvoering worden gebracht maar de bewoners van de Noorderakerweg, de Zuiderakerweg, de Sloterweg, het oude dorp Sloten en de Osdorperweg hebben hier
wortels liggen van eeuwen terug. Licht, lucht en Ruimte was het adagium van die tijd bij de inrichting van het nieuwe Nieuw West. Tot begin jaren zestig woonden er aan de Osdorperweg nog turfsteekers in de veengebieden die nu bijvoorbeeld sportpark de Eendracht en omgeving vormen. Het huidige Slotervaart was tot 1953 een groot Giethoorn met een wirwar van slootjes en bruggetjes waar de tuinders het voedsel voor de stad produceerden en via “de Overtoom” naar de Markthallen (Nu Foodcentre) werden gevaren.


Deze tuinders moesten weg in verband met de Nieuwbouw in Slotervaart/Overtoomsche Veld en verkasten naar het gebied van onder het Slotervaartziekenhuis waar ze eeuwig zouden kunnen blijven aldus de wethouder van toen. Echter eind jaren tachtig vatte de stad het plan op om de Olympische Spelen te organiseren en tussen de Sloterweg en de Louwesweg moest het Olympisch dorp komen. De glazen stad werd uitgekocht , de spelen gingen naar Barcelona en hier verrees uiteindelijk Nieuw Sloten.

Eigenlijk zijn de bewoners van het Oud Sloten en Oud Osdorp de indianen, de Maori’s, de Aboriginals van Nieuw West. Ik overdrijf misschien een beetje maar ik vind het toch belangrijk om dit kleine historische doorkijkje te geven met een knipoog naar de toekomst.


Mijn drijfveer is om het met hart en ziel te werken voor de publieke zaak in het Amsterdamse. Met een blik vooruit vind ik het belangrijk om respect te hebben voor het verleden. Nieuw West is altijd in mijn Badhoevedorpse hart gesloten maar ik ga weer verder en wie weet staat mijn werkbed vanaf 1 januari 2020 aan de Jodenbreestraat of aande Amstel.


Wees trots op dit mooie diverse weerbastige stadsdeel.


Edward Neering

Interim manager
Gebiedspoolmanager Stadsdeel Nieuw West a.i.

NB: Deze blog is geschreven voor intranetpagina van stadsdeel Nieuw West

Foto: Edward Neering, Plein 40-45 genomen vanuit 10 etage Tuinstadhuis in 2019

Badhoevedorp 1937

Badhoevedorp L2Geweldige luchtfoto van Badhoevedorp uit 1937. Helemaal linksonder in de hoek va de foto zie je de Ringvaart. De lange streep van een weg is de Sloterweg. Links boven zie je de Gereformeerde Kerk met de zojuist aangelegde vijver. Helemaal boven aan zie je wat witte strepen, dat zijn de contouren  (de straten) van de in aanleg zijnde vogelbuurt. De dubbele streep links is de Pa Verkuyllaan en de dubbele streep (kleiner) is de Nachtegaalstraat. De dikke streep links van de Sloterweg is de Reigerstraat en de rechte dikke korter streep daarboven is de Rietvinckstraat. Prachtig tijdsbeeld van een dorp in wording vlak voor de oorlog.

Edward Neering

Mijn voetbal en de Chinezen

Pancratius C5 Vaantje

Mijn voetbal en de Chinezen

Geloof het of niet maar ooit voetbalde ik bij de club waar Marco van Basten zijn stage als trainer liep, RKSV Pancratius in Badhoevedorp. Zelf kom ik uit een gezin met 14 kinderen dus als 9 jarige jongen,jongste van de familie Neering,  stond ik op een zonnige augustuswoensdagmiddag op veld 5 met  een versleten rood shirt  en afgetrapte kicksen van mijn twee jaar oudere broer. Mijn sportbroekje was het gymbroekje van de Plesmanschool wat nodig aan vervanging qua maat toe was. Het woord NIKE was nog niet uitgevonden en de heer Nootenboom was mijn eerste trainer. Mijn toekomst was veelbelovend immers ik was de  nr 14 van de familie en een paar kilometer verderop in 020 maakte een zekere Johan Cruijff onder dat nummer furore als jong talent in de Meer, het oude stadion van de Amsterdamse profclub vernoemd naar een of ander Griek.

Ik moest mij nog bewijzen dus ik startte in de A8 Pupillen (E,tjes en D,tjes bestonden toen nog niet). Na 1 jaar promoveerde ik naar de A7 domweg vanwege het feit dat de A8 werd opgeheven maar het was een stap op de goede weg. De weg naar de top was een lange weg! Na de lagere school wachtte de C Pupillen en van de zeven C elftallen zat ik zowaar in de C5 en werd onder de bezielende leiding van de heer Schelvis voor de enige keer kampioen (zie foto). Ik was rechterverdediger en had de bijnaam van de heer Schelvis gekregen van Noby Styles, gemene verdediger van het Engelse Manchester United. De vreugde was van korte duur  wat ondanks het kampioenschap stond ik met een aantal vrienden een jaar later in de C7! In de B-junioren was het niet anders ….. de B5 waar ik als rechtshalf in één seizoen twee keer scoorde waaronder op veld 4 tegen De vliegende Hollanders (DVH) uit Amstelveen, witte broeken en blauwe shirts. De A junioren heb ik overgeslagen en in 1979 maakte ik mijn comeback bij, de grote concurrent van Pancratius , Kombij Badhoevedorp in de  zaterdag senioren 5, Gerben Kolenbrander uit de Uiverstraat was de robuuste aanvoerder van deze legendarische geel/zwarte brigade.  In 1980 speelde de actie van Freek de Jonge en Bram Vermeulen “KNVB niet naar Uruguay” Niet na 1978 (WK Argentinië)  met het Nederlands elftal  nog een keer naar  een militair regime en deze in het zonnetje zetten in Zuid-Amerika door een internationaal voetbaltoernooi, was het adagium. Amateurelftallen werden opgeroepen om in een uitgekozen weekend niet te voetballen als protest. Mijn broers voetbalden nog steeds bij Pancratius  en organiseerden een staking voor Pancratius zaterdag  senioren 5 uit tegen Overamstel (de aftrap was te zien bij het NOSjournaal die avond, met broer André Neering in de hoofdrol!) . Ik kon dus niet achterblijven en startte een actie bij Kombij Badhoevedorp en stuurde een oproep tot staking in voor het wekelijkse gele clubblad met de bekende lokale MKB advertenties. Intern wist ik al dat zeker het eerste elftal (hier speelden een aantal vrienden van mij  uit  Jongerencentrum SmoeS) wel oren had naar een staking. Het artikel werd geweigerd! Censuur!!  Sterker nog, ik moest op het matje komen bij het bestuur van de club. Het eerste elftal schreef direct een open brief in het clubblad dat censuur absoluut niet kon en er ontstond dus een heus relletje. De dinsdagavond daarop verscheen ik bij twee bestuursleden van de club , de heer Staal en de heer Griffioen in de Roerdompstraat. Zij wilden mij een lesje geschiedenis geven en trachtten mij op hun politieke rechterspoor te brengen. Resultaat was dat ik bedankte als lid van Kombij Badhoevedorp en werd opgevangen door het stakende “linkse” salonelftal van Pancratius  zaterdag  5 waar twee broers van mij voetbalden en drie volle neven van Dennis Bergkamp, weliswaar met iets minder talent, maar dat terzijde . Nog jaren gevoetbald in dit vriendenelftal in de jaren tachtig en over het voetbal nog even dit…….. Bij mijn afscheid in 1987 in een klein zaaltje van cafe Carels op de hoek Saernedamstraat/Frans Halsstraat in 020 kreeg ik het boek van Wiel Coerver in het chinees met daarin “de opdracht”,  “Edward gaat weg, de perfecte kapbeweging, voetbal zal altijd chinees voor je blijven

Edward Neering