Twee bananen per dag is prima!

Dit is wat er met je gebeurt als je 2 gevlekte bananen per dag eet en dat een maand lang

Bijgaand artikel is van FB geplukt, lees het als een item met in je achterhoofd dat het mogelijk beinvloed is door de “bananenlobby”. Al is de helft waar, eten die bananen!. Doe ik overigens al jaren, en ik maar denken dat het ordinaire dik makers zijn 🙂

Edward Neering


Als jij net als de meeste mensen bent, dan eet jij graag bananen wanneer ze nog moeten rijpen. En dus koop je bananen voor een week als ze nog enigszins groen zijn. Je eet ze de gehele week terwijl ze nog oudgeel en vlekkeloos zijn.

Aan het einde van de week, als ze paar bruine vlekken beginnen te krijgen en tot slot de gehele banaan onder de vlekken is, dan gooi je ze weg omdat je denkt dat ze niet meer goed zijn. Per slotte van rekening gooi je andere fruiten tevens weg als ze een andere kleur krijgen en niet meer lekker smaken.

Think again!

Onderzoekt toont aan dat de toenemende aantal bruine vlekken op een banaan een teken is voor dat de banaan rijper wordt, maar ook dat het betere kwaliteiten bevat om je immuunsysteem te versterken. Deze kwaliteiten vinden we terug in Tumor Necrose Factor ( TNF) , die te vinden is in bananen. Het is een stof die kanker bestrijdt door te helpen bij het verplaatsen van onze lichaamscellen in de richting van geïnfecteerde of ontstoken gebieden in ons lichaam. Met als gevolg dat deze cellen worden vernietigd en daarmee voorkomen wordt dat tumorcellen verder groeien en verspreiden.

In combinatie met een hoog niveau van antioxidanten, die bananen tevens bevatten, helpen ze bij het verhogen van witte bloedcellen en dat versterkt het immuunsysteem eveneens. Het is dus zinvol om zelfs die bananen te eten in plaats van ze te weggooien.

Hoge voedingswaarde

Deze immuun versterkende kwaliteit van rijpe bananen is slechts één van de redenen waarom fruit goed is. Echter, bananen blijven één van de minst gewaardeerde fruiten te zijn.  Door de opkomst van andere fruiten, sommige van hen zeer exotisch, vergeten we het feit dat bananen gevuld zijn met vitaminen, voedingsstoffen, vezels en natuurlijke suikers.

Voeding

Inderdaad, er wordt vaak gezegd dat het eten van een appel per dag, een uitstapje naar de dokter kan worden vermeden. Maar misschien moeten we dit herschrijven en de banaan als een gewenste en noodzakelijke fruit neerzetten. Vandaag de dag eten Amerikanen meer bananen dan appels en sinaasappels tezamen.

Hier is een lijstje met punten wat een banaan nog meer doet om je lichaam gezond te houden.

1. Ze verlagen de bloeddruk

De reden waarom bananen helpen je bloeddruk laag te houden en een bescherming te vormen tegen een beroerte of een hartaanval, is doordat ze weinig natrium en veel kalium bevatten. Dit betekent dat bananen zeer gezond zijn voor het hart.

2. Is een maagzuurremmer

Je kunt een banaan als een natuurlijke maagzuurremmer betrachten. Het eten van zelfs één banaan verlicht een brandend maagzuur en verminderd de symptomen.

3. Ze zijn een bron van ijzer

Bloedarmoede kan worden verminderd door inname van ijzer en ja, ook bananen bevatten ijzer. Het stimuleert de productie van rode bloedcellen en hemoglobine, waardoor het bloed nog sterker door je lichaam stroomt.

4. Ze leveren energie aan

Ga je fitnessen of sporten op een andere manier, dan neem voor je training een hap of twee van een banaan. Het voorziet je van extra energie dat ongeveer een uur of twee aanhoudt, wat voldoende tijd is voor je training.

De uithoudingsvermogen van je lichaam wordt tevens verhoogd door de lage glychemische koolhydraten, mineralen en vitaminen in een banaan. Bovendien beschermt de kalium in een banaan je tegen krampen in je spieren.

5. Ze zijn goed voor de maag

Mensen die lijden aan maagzweren worden vaak geadviseerd bepaalde voedingsmiddelen te vermijden. De reden hiervoor is dat hoewel deze voedingsmiddelen gezond zijn, ze pijn en zelfs schade aan de zweren kunnen toebrengen. Bananen kunnen echter worden gegeten door deze mensen, omdat ze zacht en glad zijn. Sterker nog, door de weke textuur van een banaan wordt de maagwand beschermt tegen zuren en andere vormen van irritatie.

6. Ze helpen bij het overwinnen van een depressie

Hoe? De hoge mate van tryptofaan in een banaan wordt omgezet in serotonine in ons lichaam. Serotonine op zijn beurt maakt je vrolijker, meer ontspannen, verbetert je humeur en kan dus helpen bij het overwinnen van een depressie.

7. Ze voorkomen verstopping

Bananen bevatten voldoende vezels om voor een regelmatige stoelgang te zorgen. Hiermee wordt dan verstopping voorkomen.

8. Ze kalmeren het zenuwstelsel

Veel dingen in het leven kunnen ervoor zorgen dat je in stress raakt of van tijd tot tijd humeurig wordt. Eet dan paar bananen. Ze regelen je bloedsuiker en bevatten vitamine B, die helpen je zenuwstelsel te kalmeren. Het resultaat: een beter humeur.

9. Ze controleren je lichaamstemperatuur

Als het weer beter wordt, dan vergeet niet een banaan te eten want een banaan kan je lichaamstemperatuur doen verlagen. Het klopt tevens dat wanneer je verhoogde lichaamstemperatuur hebt, bijvoorbeeld koorts, jij je temperatuur kunt verlagen door een banaan te eten.

Deel dit artikel met je vrienden en familie!

 

Disclaimer: de inhoud op deze site is naar beste weten samengesteld. De informatie is echter van algemene aard en is daarom niet bedoeld als vervanging van medisch advies, arts- of specialistenbezoek.

Kwart van Egmond 2016: Windkracht 7 op het strand!

KME 2016 2

Het is zondag 10 januari 2016. Het zonnetje staat aan de hemel dus dat is al winst gezien de grauwe grijze gezichtsloze dag van gisteren. Om 10 uur verzamelen in Egmond aan Zee bij Hotel de Boei. Boterhammen met banaan glijden rond een uur of negen naar binnen als voorbereiding op de Kwart marathon van Egmond. Veel getraind de afgelopen periode om weer op een acceptabel niveau te komen. De weegschaal gaf, naakt op de weegschaal en na ochtendplas, 86,9 aan. Een mooi resultaat in de wetenschap dat ik begin oktober nog rond de 94 kg woog. Ik ga naar 82 kg wat ik 1 april bereikt wil hebben. Hoe dan ook de kilo’s die ik inmiddels kwijt ben hoef ik vandaag niet mee te torsen over het strand tegen de krachtige voorspelde wind. Vandaag samen met mijn loopmaat Bo eerst op de fiets naar Egmond aan Zee. Met de “Dutch Mountains” in het vizier beuken we tegen de wind richting de badplaats. Bo is duidelijk niet gewend om te fietsen en heeft zichtbaar moeite met deze extra hindernis richting loop. Sterker nog, hij is al met zijn krachten aan het smijten en klaagt al over dikke benen, dat geeft vertrouwen in de komende uren! We hebben om 10 uur met Meindert afgesproken in Hotel de Boei. Daar aangekomen is de muzikale vogel Meindert al gevlogen terwijl hij nog een later startnummer heeft (roze groep). Mooie boel! Wij starten in de blauwe groep en door de huizen van de het kleine dorpje Egmond lijkt de wind wel mee te vallen. Niets van dat alles is waar als we na 3 km het strand op gaan, de harde wind is een moker die in je gezicht slaat. Ik kies een hele grote man uit de hardlopende menigte en door professioneel te “bumperkleven” overleef ik het strand. Bij de strandopgang is het een grote filevorming en wordt iedereen gedwongen lopend te klimmen.  Na de strandopgang drie duinen over richting Egmond Binnen. In deze fase merk ik dat ik nog veel over heb. Geen idee of Bo nu achter of voor mij zit maar ik ga gestaag voort. Met windje in de rug terug naar Egmond aan Zee met de Bloedweg nog als enige hobbel. De finish is verlegd en de loop eindigt nu voor Hotel Zuiderduin. De medaille is een zwarte met een zwart lint, lijkt wel een rouwmedaille alsof de loop voor de laatste keer wordt gehouden. Bo en ik herenigen ons weer bij Westenwnd het restaurant van Hotel de Boei. Blijkt hij toch achter mij gezeten te hebben. De fietstocht heeft dus toch zijn vruchten afgeworpen!  Meindert is inmiddels ook gearriveerd met zijn loopgroepmaatjes en die zitten al aan het bier! Vele praatjes vullen ook dit keer weer de gaatjes en we kijken terug op een memorabele loop.

KME 2016

Bo Bogaard en Edward Neering na de kwart marathon van Egmond 2016.

Tijden:

Edward: 1.07, 38, Meindert: 1.08.51 en Bo: 1.09,34

 

De inflatie van de Top 2000 lijst!

John Lennon

Zuchtend en steunend neem ik even rust gedurende een 9 km duurloopje als voorbereiding op de kwart marathon van Egmond, dat klinkt beter dan de 10.5 km van Egmond 😉 . Hoe dan ook de Top 2000 dendert door mijn oortjes. Conclusie is wel dat dit jaar veel baggermuziek uit de jaren 2013, 2014 en 2015 de lijst halen ten koste van muziek uit de eighties en seventies, een slechte ontwikkeling en helpt de lijst aan ongewenste inflatie door verdringing van evergreens. Zondag 10 januari 2016 zal ik terugkeren in het domein van de recreatielopen met Bo Bogaard en Meindert Winkelman aan mijn zijde (Beter bekend als  mijn medemakers van de hitsingle 🙂  “Voor een Joet zit je Goed” ten behoeve van Artsen zonder Grenzen in januari 2014). Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik “back on track” ben. Veel getraind de afgelopen weken en zelfs nu dagelijks met de vrije dagen rondom de feestdagen. John Lennon met ‘a working class hero” komt voorbij, ook toevallig want gisteren zijn we naar het Beatlemuseum in Alkmaar geweest en kwamen de foto tegen van Marijke Neering als kaasmeisje met John Lennon en Yoko Ono gelanceerd door het reisbureau Bergman waar zij destijds voor werkte. Marijke zou zo de Top 2000 a gogo in kunnen, zeker nu John Lennon met Imagine op nummer 1 staat van de populaire muzieklijst. Een goed idee voor volgend jaar! Ik zet het hardlopen voort en daar zijn de Temptations met “Papa was a rolling Stone”, een geweldig nummer, vervolgens weer wat house bagger en dan “Houten Hart” van de Poema’s, een prima tekst! Gebruik al weken alleen alcohol als er gelegenheden zijn (ben daar selectief in) , eet geen kaas meer en beweeg dus veel. De kilo’s vliegen er af! Begon op 94 half oktober en vanmorgen was ik naakt, na ochtendplas, 87,6 op de Blokkerweegschaal. Een lager gewicht helpt natuurlijk ook om beter te kunnen hardlopen en een algemeen beter gevoel. De top 2000 gaat verder door en komt met the Logical song van Supertramp, My way van Frank Sinatra! Mijn nummer één is natuurlijk “Slow Song” van Joe Jackson maar die staat er niet in!! Joe staat wel met vijf andere nummers in de lijst met “Is she really going out with him/ a cappella als hoogste notering ergens in de 500 reeks. Lekker vrij, geen gedoe, de lijst, veel trainen buiten en op de sportschool op weg naar een goddelijk lichaam en de Top 2000 als muzikaal behang. Het leven is verrukkelijk!

Edward Neering

John Lennon Marijke Brugman

Het kaasmeisje naast john Lennon is Marijke Neering/Brugman in 1969 in het Amsterdamse Hilton Hotel

Edward en Bo feestdagen 2015

Feestdagen 2015: Met Bo Bogaard trainen in de duinen bij Egmond Binnen.

Het gevecht tegen de kilo’s!

Neering broers hardlopen 20150524 Neering broers 2

Broers zijn we. Het is zaterdagochtend 9 uur en de bel gaat. Twee Neeringen staat voor mij in korte broek terwijl het loopadvies is om onder de 15 graden “lang” te lopen. Vier melkflessen steken af tegen de ietwat donkere achtergrond door de Vide-constructie van de entree van ons huis. Na koffie en wat familiegekrakeel togen wij naar de duinenrij van Egmond Binnen. Stijfjes maak ik de eerste passen en direct commentaar dat het er zogenaamd soepel uitziet. Als snel maakt de koude noordwestelijke wind plaats voor een windstille loop in de luwte van de duinen. Het leuke van een duurloopje is altijd dat na 10 minuten de stemmen staken en stilzwijgend met wat gesteun en gehijg de weg wordt voortgezet met soms een vieze roggel uit een net geschrapte keel. Zo ook nu weer, de stilte wordt doorbroken door het “gebel/geping’ van achteropkomende fietsers. Na een korte plaspauze moet ik het eerste gat dichtlopen maar voor de afslag ben ik weer bij. Stilzwijgend lopen we langs de woning van Elly de Waard aan de Castricumkant. Elly schreef vroeger de recensies in de Volkskrant over popconcerten en had in de jaren een hoge status in het jongerendomein. Later is zij vooral bekend geworden als dichteres en was tevens voorvrouw van de lesbische beweging in die tijd. Nu gebeurt het ergste wat je als hardloper/jogger/duurloper mij kan overkomen. Ik krijg enorme aandrang voor een stoelgang in de natuur in de volksmond ook wel poepen genoemd. Gelukkig wel WC papier bij mij en zo gezegd zo gedaan. Wederom moet ik een enorm gat dichtlopen en stiekem hebben de heren broers er een tandje op gegooid. Ik laat het natuurlijk geen Sjas Patat worden en trotseer onderwijl een kudde Schotse Hooglanders die geen aanstoot nemen aan mijn vuurrode Trias regenjack . Ook die avond ervoor een biertje teveel gedronken en de pap zakt in mijn benen. Als organisator van deze loop beveel ik dat de loop ten einde is bij het veerooster maar Dre en Paul lopen gewoon stug door terwijl bij het veerooster toch de edele kunst van het rekken dient te worden beoefend. Vlakbij de auto denkt Andre Bert Goedkoop te signaleren wat de Triastrainer Hennie Punt is, of niet? Hoe dan ook, toch weer 7 km op onze palmares en een mooie start om in familieverband de strijd tegen de overtollige kilo’s te hernieuwen.

Edward Neering

Antwerpen Trial run 2015

 

Antwerpen trial logo

Het nummer “Voor een Joet zit je goed kun je beluisteren bij het lezen van deze blog. Klik op het pijltje. Het nummer gaat over de halve marathon in Berlijn en Parijs, was tevens een donatielied en de belofte om nooit meer een halve marathon te lopen.

Antwerpen trial run 4
Beste TWL* deelnemers, beste lezers van deze blog,

Inderdaad de mooiste loop van het jaar is die in Duin en Kruidberg oftewel de *Tom Weller Loop, de eerste zondag in november. Na 10 jaar is het mooi geweest, hulde aan Paul Neering voor de organisatie. We zullen nooit vergeten dat dit de enige loop in Europa was waar je zelf de weg moest vinden!

Antwerpen trial run 3
Sinds enkele jaren is er een nieuw jaarlijks evenement geboren: de halve marathon lopen in een Europese stad. We zijn in Madrid, Berlijn, Amsterdam en Parijs geweest.
In 2015 staat de urban trail in Antwerpen op de agenda. Geen halve marathon meer, Edward loopt AOW afstanden en ziet de 10 km als zijn nieuw specialisatie en tevens max, en de rest van de deelnemers doen mee.
De afstand in Antwerpen is ongeveer 12 km (Edward maakt hiervoor een uitzondering) en het parcours is totaal anders dan normaal!! Dwars door de mooie stad Antwerpen en dwars door gebouwen heen, trap op en af! Antwerpen trial station
Inschrijven kan vanaf donderdag 18 december en de loop zelf is in het weekend van 14 -15 maart 2015.
Mijn advies: meedoen!  want dit is zo uniek en dat  loop sluit mooi aantop de reeds gelopen eurpopese hardloopevenementen.
Site: Antwerpenhttp://www.sport.be/antwerpurbantrail/2014/nl/
Gewoon doen!

Jan Ruijter.

Antwerpen triam run 2

Tom Wellerloop 2014:

TWL 2015 paul

Foto: Paul Neering wordt in het zonnetje gezet als organisator van de TWL Loop

De trein stopt kreunend op Santpoort Noord en ook dit station  blijkt opgetuigd met OV-chippoortjes, er is geen ontkomen meer aan! . Hoe dan ook een stralende dag voor de laatste Tom Wellerloop met de start bij Duin en Kruidberg. Al 10 jaar weer deze unieke loop in Nederland. Uniek omdat het de enige loop in Nederland is waar je zelf de weg moet vinden! Ooit begonnen als Duin en Kruidbergloop en later omgedoopt in Tom Wellerloop na diens overlijden enkele jaren geleden. De groep in de jaren heen veranderd maar de iconen zijn nog steeds aanwezig zoals Kees Schelling en Kees Klaver, Mark Slaman en Paul Neering en Jan de Ruijter en Auke Zwerver en Stefan Döbner en Harry vd Wiel.

Prachtig weer vandaag en de echte herfst blijkt nog niet echt te hebben toegeslagen in de duinen onder Velsen. De loopgroep start richting zee en de wandelgroep gaat in tegengestelde richting zijn weg. Onderweg komen we Raoul Wirtz als eerste tegen die uiteindelijk in 1.27.58 als eerste zou eindigen met Mark Slaman als goede tweede. 1.27,58 is de langzaamste winnende tijd ooit, maar goud is goud! Als eerste bekende na Mark Slaman komt Auke Zwerver in zicht die de turbo er op heeft en alle anderen iconen heeft gelost. Dan een groep met Kees Klaver en Paul Neering…….waar is voormalig winnaar Kees Schelling??? Die komt een paar minuten later hobbelend over de duinpaden langs “gesneld” alsof ie met hardloop-AOW is gegaan.

En ja hoor, twee van de lopers halen de finish niet omdat ze de weg zijn kwijtgeraakt in de Nollen van de Kennemerduinen. Eén kwam bij IJmuiden uit en de ander is onbekend. Afsluiting as usual bij Parnassia aan Zee. De tent is geen buffettent meer maar een restaurant met zandterras. Een ongekende chaos bij bestellen en afrekenen. Goed dat we hier niet meer hoeven terug te komen.

Al met al een gedenkwaardige laatste Tom Wellerloop. Paul Neering werd namen de groep bedankt met bloemen, wijn en een mooie kadobon. Met weemoed zullen we terugdenken aan de naamgever maar ook aan “De enige loop in Nederland waar je zelf de weg moet vinden!”. Zo’n loop komt nooit weeerrrrrrrr!……. of toch wel??

Edward Neering

TWL 2014 lopers

TWL 2014 wandel

De Ultraloop van Mark in Zuid Afrika

UL Mark

 

Foto boven: Mark in actie tijdens deze Zuidafrikaanse Ultraloop

Onderstaand verslag is geschreven door Mark Slaman

Comrades 2014: niet uitgelopen, maar mijn mooiste loop ooit.

Wat een dag, wat een event, wat een week. Vol met gevoelens van kameraadschap, gastvrijheid, verdriet, geluk, bewondering en teleurstelling. In 38 jaar nog  nooit voortijdig gestopt bij een duursportavontuur*.  De Comrades 2014 was de eerste keer. En niet omdat ik een slechte dag had.

Ik heb  74 kilometer van de  89 Comrades kilometers  gelopen. Het ging lang goed. Zo goed dat ik vanaf de helft  dacht  dat ik de finish zou halen. Op 60 kilometer was ik heel zeker. Nog maar  27 kilometer afdaling en slechts  twee omhoog. Nog  4,5 uur over.  Maar al 4 kilometer later begon de twijfel, die een paar kilometer zou duren. De laatste 5 liep ik in de wetenschap dat ik de finish niet zou bereiken.

Wat overheerst is dat het niet nodig was. Overmoed heeft me de das om gedaan. Het is zeker niet de eerste keer dat ik er te makkelijk over dacht , dat optimisme een slechte eigenschap bleek te zijn, maar nog nooit was de prijs zo hoog.

Goodbye Mark

 

Mark een week voor de loop: Optimisme siert hem!

Wie op veilig speelt, zoals ik vaak deed, haalt altijd zijn doelen. Aan zo iets groots als de Comrades was ik nog nooit begonnen. De Comrades is niet de langste ultraloop ter wereld, niet de zwaarste, maar wel de allergrootste qua deelnemers en beleving.  Een ontstaansgeschiedenis in de Eerste Wereldoorlog,  de roerige apartheidsjaren overleefd, een symbool voor verbroedering en doorzetten, een nationaal sportmonument  ook omdat tijdens de jaren van isolatie het een TV kijkcijferkanon was. Een parcours met historie, traditie, met landmarks, met prachtige verhalen. De vergelijking met de Elfstedentocht is veel gemaakt, is  krom, maar  het komt in de buurt .

Ik ben geen ultraloper. Ik heb de Zestig Texel  gehaald. Daarvoor slechts 4 marathons, allemaal met moeite gelopen. Dus 89 kilometer in de heuvels is voor mij veel. Met een drukke baan, een jong gezin en 53 jaren op de teller  een heel groot  en onzeker avontuur. Door het schrijven van mijn boek “Stilstaan bij hardlopen” en door het succesvol lopen van Texel heb ik veel geleerd en durfde ik het avontuur aan.

UL Mark nacht

 

Foto boven: De start in de nacht in Durban

Naast overmoed heeft eigenwijsheid mij ook wel een beetje genekt. Maar ja, het zit in de aard van het beestje en het heeft me ook veel gebracht. Ik vind graag het wiel uit. Ik zoek liever de weg op een mooie kaart dan dat ik dat het google maps laat doen. De Google-uitkomst is beter, maar het neemt het plezier van puzzelen, trial and error weg.

Mijn training was vast niet ideaal. Ik heb gedaan wat ik dacht wat genoeg was, wat paste in mijn leven en dat van Marthe.  De training moest ook leuk blijven. Krachttraining vind ik niet leuk, traplopen ook niet.  Het is me vaak geadviseerd, ook door Comradeslopers. Ik heb het me vaak voorgenomen. Had ik het maar gedaan. Ik heb wel 40 weken constant getraind. Gemiddeld 5 keer  54 kilometer per week. Wel de heuvels opgezocht,  in Nice en Limburg getraind, in de Kennemer Duinen op het Kopje van Bloemendaal en viaducten over de Amstel. Ik heb  3 marathons gelopen, Rotterdam, Apeldoorn en de Kustmarathon. De training ging goed, tot de laatste maand en de laatste lange 50 kilometer trailrun.  Ik voelde me  tijdens de laatste maand moe, waarschijnlijk ook door drukte op het werk en tijd- en slaaptekort.

Ik had nog meer zorgen. Zou ik zoals vaker op lange afstand misselijk worden of diarree krijgen. Diarree had ik op zaterdag, maar de firma Norit leverde dienst tot maandag. Zaterdagavond nog een maagpijn die ik zelden had. Mijn heupen. Al jaren last van; als ik lang zit of loop. Tot slot te weinig of te veel drinken en omgaan met de warmte.

Het mentaal voorbereiden op de loop stond wat onder druk door waar ik verbleef. Eerst bij neef Jan, wiens rollercoaster na het plotselinge overlijden van zijn vrouw 3 maanden geleden nog lang niet gestopt was. En de dag voor de race bij Sally en Charlie, die me de prachtige Midlands in een middag en avond lieten zien.  Ze brachten me ook naar de start en waren geweldige steun.Ik was er noch te vroeg, noch te laat, kom me goed concentreren. Kippenvel bij het volkslied, Shoshozoloza, Vangelis en de kraaiende haan.

Rustig starten lukte prima. Wandelen als het wat steiler werd. Ik wilde vooral de klimmen in de eerste 22 kilometer niet forceren. De benen voelden goed, nergens een pijntje. Geen last van mijn heupen en ook mijn maag bleef rustig.

Voldoende ruimte op de weg en langs de route behoorlijk wat volk. Alle kleding die wordt uitgetrokken en weggegooid vindt snel een bestemming. Sommigen lopen met grote volle zakken rond. Ik loop  met een petje met lampjes in de klep. Helemaal niet nodig, want er is voldoende straatlicht. Ik maak wel een kereltje van 5 gelukkig. Zijn ogen branden als het petje met de lampjes aan in de schoot geworpen krijgt.  Beetje bij beetje gooi ik mijn reservemateriaal (petjes, sporttape, shirt met lange mouwen) overboord. De glimlach van de vanger weerspiegelt in mijn hoofd.

De sfeer langs en op de weg houdt het midden tussen rust en enthousiasme. Weinig gejoel, veel rustige, welgemeende aanmoedigingen, ook van andere lopers. Het lekkerst loop ik een bus, waar meer gezongen wordt in een ritmische tweezang.

Als ik het bord met nog 50 kilometer passeer ben ik verrast door mijn eigen reactie. Piece of cake. Heb ik eerder gedaan en toen voelde ik me bij de start slechter dan nu. Het gaat goed komen. En hetzelfde denk ik als ik nog een marathon moet. Heb ik 5 keer in training gedaan. Mogelijk laat ik me daardoor toch te veel meeslepen. Ik haal op klimmen en vooral afdalingen veel mensen in.

Rond 45 kilometer komt de lange klim Inchanga. Ook die gaat me goed af. De zon blijft achter een dun wolkendek en warm heb ik het niet. Na de klim begint de zon wel vol te schiijnen. Op advies van Hans Koeleman hou ik mijn hoofd letterlijk koel en stop ik bonken ijs in mijn pet. Ik hoor iemand zeggen dat het vanaf 30 kilometer nog maar 2 kilometer omhoog is en de rest heuvel af. Omhoog loop ik met een bus mee, als er een in de buurt is. Naar beneden ga ik sneller, ook omdat bussen meer tijd kwijt zijn bij verzorgingsposten.

UL Mark volk

Ultraloop: lopend de helling op

Wat valt het allemaal mee. Ik begin al te denken aan de finish en dat ik met nog 17 kilometer te gaan aan Jan kan doorgeven dat hij thuis kan bellen dat ik het ga halen. Een paar kilometers later maak ik mijn veters vast. De kramp schiet in een heupspier. Hey, waar komt dat vandaan? Mijn Waterloo is Fields Hill. De helling is steil. Ik probeer soms te lopen , maar krijg vanzelf weer vaart. En telkens als ik start doen mijn quadriceps meer pijn. Als ik in Pinetown aankom doen ze heel erg pijn en kan ik mijn bovenbenen niet meer buigen. Rennen zit er niet meer in. En wandelen gaat niet snel genoeg. Hoe ik ook reken, ik kom minimaal een kwartier en waarschijnlijk een half uur tekort.

Ik ben nog een kilometer van Cowies Hill, waar Jan en Greg, zoon van mijn nicht staan. Ik moet hen vertellen dat ik het niet ga halen. Emotie overmant me. De gedroomde finish in het stadion zit er niet in. Een halve kilometer loop ik met de tranen in mijn ogen. Ik wandel en met mij velen. Veel mensen roepen me “well done Mark”and “come  on”toe.  Ze weten niet dat ik het opgegeven heb. Jan kan ik niet vinden. Ik  ga Cowies Hill over en zoek daarna na een goede plek om uit te stappen. Dat is precies op 15 kilometer, waar ik naar de andere kant van de snelweg kan; waar Jan me op kan halen. Met een droef gemoed kijk ik nog een keer naar de lopers die wel doorlopen, die nog een beetje vaart uit de benen persen.

Ook telefonisch kost het moeite Jan te bereiken.  Als ik in het gras wacht word ik aangesproken door een stel dat vraagt of ik OK ben. Ze kennen de straat niet waar Jan woont, maar gaan me brengen. Eerst naar de supermarkt voor drank en chips. Uiteindelijk bereik ik Jan en haalt hij me bij Superspar op.

In zijn Jacuzzi met een biertje zie ik de finish. Herken veel mensen die ik onderweg zag. Velen van hen zou je geen stuiver voor de goede afloop gegeven hebben, maar ze zijn er. Ouder dan ik, zwaarder, ongetrainder, meer kapot dan ik was, maar zij zijn er wel!

Het is alsof het honderden kilometers verder plaatsvindt, maar ik ben heel dichtbij. Ik was heel dichtbij. Ik had een hele goede dag maar was te gretig en had te weinig respect voor de downhill. De “had –ik- maars” gonzen nog lang door mijn hoofd. Had ik maar bij een bus gebleven, meer gewandeld down hill, krachtraining gedaan.

Ik kan niet anders bekennen dat ik niet sterk, niet slim genoeg, niet ervaren genoeg was om de Comrades aan te kunnen. Zuid-Afrikanen vonden me niet vet genoeg, om maar te relativeren wat er voor nodig is om de Comrades te lopen. Allemaal waar, al was ik voor mijn gevoel heel erg dichtbij.

De Comrades was de eerste loop die ik niet uitliep en toch de allermooiste loop ooit.  Nergens zoveel moedige lopers, zoveel sportbeleving, doorzettingsvermogen, diversiteit, behulpzame medelopers en supporters en een magische sfeer, van start tot finish; van de week voor de start tot weken er na.

*) de driedaagse Churer Erlebnislauf in 2007 liep ik deels, maar dat was vooraf ook de bedoeling.

 

Goodbye boek

 

het boek “stilstaan bij Hardlopen” van Mark Slaman is oa te verkrijgen bij Scheltema op het Koningsplein.

Het verraad van Parijs

HMP P en E

 

Het is zaterdag 1 maart en de Thalys is zojuist vertrokken van spoor 13a Amsterdam CS. Morgen de halve marathon van Parijs bij het Bois de Vincences. Bij de grens ga ik volledig uit de lucht. Mijn Ipone is geblokkeerd buiten Nederland. Roamingblokkade akkoord maar een totale blokkade door je werkgever is een beetje overdreven, soit!. Voor het eerst dat ik met de Thalys naar Parijs ga zonder vertraging dus in iets meer dan 3 uur sta ik op Gare de Nord. Mijn hotel is om de hoek in een duidelijk pakistaans/indiaas getinte straat. Na mijn bagage gedropt te hebben als een speer naar de nummerafhaalplaats bij de start met twee metro’s. Alleen een startnummer bij afgifte van een medische verklaring die gelukkig in mijn bezit is en vervolgens naar de stand van Artsen zonder Grenzen. Blijken Paul en ik  op de tweede plaats geëindigd te zijn van de donatiewervers met onze €1800,= euri . Op de foto met AZG om deze zilveren plak te vieren en even bellen met de telefoon van de standhouder om mijn loopmaten te kunnen ontmoeten. Gelukt, ergens bij het centre de Pompidou. De volgende dag is het zover. Prachtig weer en na een slechte nacht heb ik er toch veel vertrouwen in om vandaag een tijd te gaan lopen onder de twee uur met broer Paul als haas. Paul, trouw als een bloedbroeder, zal mij nooit laten vallen en zal mij als een blindengeleide hond bij de finish afzetten. Parijs zal juichen en jubelen en mij op de schouders nemen. Bij die gedachte verschijnt er een speelse glimlach op mijn gezicht.

HMP 2014 zeer zwaar

Foto ooven: De laatste kilometer

De start gaat niet goed. Direct slachtoffer van gedreutel van anderen en we komen direct in een lopersfile. De eerste twee kilometer gaan boven de zes minuten per kilometer dus we zitten direct al een minuut boven het schema. Paul besluit te gaan sleuren en ik voel dan al dat ik te snel ga. De andere tandem is Kees Klaver met als haas Kees Schelling. Direct besloten om mij niet te laten opjagen en deze tandem te laten voor wat deze is en onze eigen race te lopen.

HMP groep

 

Foto boven: vlnr: Paul Neering, Kees Klaver, Kees Schelling, Edward Neering en Harry vd Wal.

Na 5 kilometer krijg ik de drinkbus die Paul draagt. Mijn broer heeft bijna alles al opgedronken er zit niets meer in en ik smijt het plastic gevaarte in de kant en bij de volgende drinkpost loopt mijn haas gewoon door. Als kopman moet ik helaas ingrijpen en stuur Paul terug om drinken te halen. Tegen de stroom in doet Paul keurig wat de baas van hem vraagt J ! Na 10 km liggen we op schema maar ik heb  wel veel moeten geven. Langs de kant staat een post van Artsen zonder Grenzen. Ze herkennen mijn shirt en luid en duidelijk is te horen “Allez les medicins!!” Een stukje verderop komt er ineens een helling op weg naar de binnenstad van Parijs. Dodelijk als je toch al niet meer goed in je vel zit, maar goed we lopen door en we raken iets achter op het schema. Paul houdt de moed er in en schreeuwt “We liggen nog steeds op koers!” Kilometer 12 is zojuist gepasseerd. Weer een helling richting la place de la Bastille, nee he!. Langzaam vloeien de krachten uit de witte keniaan dus ik besluit op mijn tempo op de automatische piloot te gooien. Doelstelling is nu om iedere kilometer rond de zes minuten te lopen. Met een goede haas moet dit geen probleem zijn. Ik reken uit dat ik dan rond de twee uur en 1 minuut uitkom. Volgens Paul zitten we op een schema van de twee uur en 2 minuten. Bij kilometer 15 komt het er ineens een verrassende wending in de houding van mijn haasbroer. “Die twee uur halen we toch niet meer maar ik wil wel onder de twee uur lopen, ik ga!!”…………….Weg haas, weg solidariteit, weg broer, weg familieband, weg gangmaker, weg aanmoediger, weg makker…. Hallo eenzaamheid!

AZG Edward en Paul Uitkijk

Daar loop ik dan uitgeput in de buitenwijken van Parijs. Niet geheel ongevaarlijk die Banlieue. Bij de drinkpost stop ik even om goed te drinken even verderop doe ik nog een plasstop. Ik sleep mij door de straten van de lichtstad richting finish en de benen zijn zwaar als lood, mijn klokje geeft een kilometertijd aan van rond de 7 minuten. Ik finish in twee uur en vier minuten en nog wat. Dat nog wat is bijna een minuut. Na de finish staat de broer van verraad te wachten en zegt “Toch nog binnen de twee uur!”

HMVA Edward en Paul 19890507Zwartwitfoto: Na de halve marathon van Amsterdam in 1989. La Histoire se repete!

 

Het nummer “Voor een Joet zit je Goed” De showmaker waarmee we 1800 euro voor AZG hebben opgehaald. De CD is uitverkocht >> wel op bovenstaande MP3 te beluisteren.

 

Zuidasrun

Zuidasrun DAO

Vroeg uit de veren op deze prachtige zondagochtend op 25 mei 2014. De eerste tweets over de Zuidasrun zie ik voorbijgaan op mijn I phone.  Consultants pochen met advocaten en notarissen en er wordt een warming up aangekondigd.  Zouden ze rekenen op een stelletje ambtenaren uit de Weesperstraat? Zal toch wel?! Ik besluit mijn allereerste Dam tot Damshirt aan te doen met drie grote Andreaskruizen op de borst, dus retro langs het WTC met Amsterdam op mijn hart!

Gelukkig direct een goede stoelgang vroeg in de ochtend. Goed poepen voor de loop is essentieel voor een ontspannen dag en om tijdens de zuidasrun niet voor verrassingen komen te staan. Wordt nooit over gepraat maar elke hardloper worstelt met dit mogelijke probleem. Wat mij overkomen is vorig jaar in Berlijn tijdens de halve marathon 2013 is samengevat in de songtekst  over dit loopevenement op de AZG CD :

 “Diaree, bloed zweet en tranen,

 Alexanderplatz, dolend door lange lanen.”

Wens ik uiteraard niemand toe, en zeker mijzelf niet nog een keer. Anna Korteweg heeft de bezielende leiding vandaag en we hebben een startnummerdate om 13.15 uur bij de gaderobe bij de ITO toren waar ik de andere DAO collega’s zal ontmoeten. DAO, DAO… DAO, wat is dat ook alweer!!?  Met een hoop tamtam in 2011/2012 ontstaan op initiatie van Henk de Jong en zoekend naar de meerwaarde van drie kleine spartelende onderdelen van de gemeente Amsterdam en nu worden we alweer opgeheven om in een nieuw spartelbad van RVE’s terecht te komen. De enige echte meerwaarde van DAO is op zo’n zonovergoten dag als vandaag tijdens de zuidasrun als je dezelfde nummerserie draagt en daarna met zijn allen de prestatie nog even nabespreekt en wel of niet samen nog wat drinkt.  “Oh, jij werkt dus bij 0&S!?”, Jij bij AGA, zo zo!

In de opstelling van businesstenten is ook sportmassage026 present. Nooit van gehoord maar ik kan mij gratis laten masseren. Voordat ik het besef geef ik aan dat mijn kuiten aan de beurt zijn deze keer. De masseur grijpt zijn kans en bij de eerste aanraking voel ik al dat het mis is. Bijna elke greep doet pijn. Zeker een triggerpoint denk ik nog. Maar ook de gewone massagegrepen zijn ongewoon hardhandig. Moet ie mij hebben? Ik kreun en steun wat en vraag of het wat zachter kan maar de harde housemuziek doet mijn ach en wee verstommen. Ben blij als ik weer op beide benen sta met pijnlijke kuiten, dat dan weer wel!

De Housemuziek staat dus te dreunen en de warming up is begonnen. Een soort black eyed peas moment maar dan op de cocaineboulevard in de schaduw van de ABN AMRO toren. Toch leuk, iedereen hupt, bukt, staat weer op, danst en  sprint op de plek zelf………en dan de  countdown en weg is de meute voor de 4 Engelse mijlen door het Beatrixpark en het Martin LutherKing Park.  Aan de meet weer een medaille erbij. Precies dezelfde als die van een paar jaar geleden maar toen had ik 10 EM achter de kiezen.  Samengevat:  je loopt 6 EM minder en je krijgt dezelfde beloning. Nu begrijp ik waarom ik mij met zoveel vreugde op de korte afstanden specialiseer en nooit meer een echte lange afstand loop. Iedereen druppelt binnen, Marjanne Harinck, Sharon van Dam, Merel Groeneveld en Christine van Dijk.  Allemaal een toptijd op de zuidas, DAO vlamt voor de laatste keer

 

Het nummer met “Diaree, bloed, zweet en tranen enz”