Maand: juli 2015
De Benjamin
Jongste van 14 kinderen
Het was een doorsnee zomerdag in juli. De Volkskrant kopt met een overleg tussen de Russische president Chroetsjov en die van de Verenigde Staten, Eisenhouwer. Moskou waarschuwt Turkije “Val Irak niet aan”! Een expeditie naar het Sterrengebergte in Nieuw Guinea en de ratrace om een raket naar de maan te sturen vullen de rest van de VK- pagina van die dag. Eigenlijk de globale turbulentie van alle dag. Het is 26 juli 1958 en om acht uur s’avonds slaakt mijn moeder haar laatste barenswee en perst mij ter wereld. De oude Dr Sabel heeft een actieve rol bij deze soepel verlopende bevalling. Na mijn geboorte valt direct mijn witte haar op. Nee men sprak niet nog niet van de witte keniaan, maar dokter Sabel bezigde de term wittekop, de framing was snel geboren. Wittekop kwam later terug in de vlaamse serie “De heren van Zichem”in de jaren zeventig.
Als veertiende kind van mijn vader en tiende van mijn moeder moest ik mij gaan begeven in de Wereld die Neering heette aan de Eksterstraat in Badhoevedorp. Ik ga doorgaans door het leven als dertiende kind maar er was tussendoor ergens ook een zusje van mj geboren met de naam Els. Of zij direct doodgeboren was of toch nog kort geleefd heeft is niet bekend. Wel weet ik dat er nooit over werd gesproken. Inderdaad een katholiek gezin onder de rook van de kerk aan de Pa Verkuyllaan met de naam HH Engelbewaarders. Hoe dan ook nummer 14 (denk aan Johan Cruyff) klinkt beter dan 13, dus dat houden we er in. Er gaan zelfs verhalen over een mogelijk 15e kind maar dat is nooit bevestigd.
Maar natuurlijk was ik ook de Benjamin van de familie met een hoog knuffelgehalte, maar ja als later in je jeugd al die aandacht verdampt dat word je een jankerd, en dat is, naar verluidt, ook, helaas, het geval geweest. Alle clichés rondom grote gezinnen zijn ook op de Neeringen van toepassing. We woonden in Badhoevedorp in giga huizen aan de Eksterstraat en Nachtegaalstraat, maar wel met éénsteensmuren. (veel vochtproblemen dus) Alle buren waren grote gezinnen van katholiek tot heiden. In de wereld van de jaren zestig en zeventig waren grote gezinnen dus heel normaal. Familieruzies waren er nu en dan natuurlijk ook, maar toch een zeldzaamheid. Eigenlijk een vredig bestaan met veel reuring om je heen. Belangrijk dat je je kon profileren binnen het gezin anders kreeg je geen aandacht vandaar de harde stemmen en het extroverte gedrag binnen de familie. Wij hebben geen Freud nodig om tot verklaringen te komen J .
Inmiddels is er weer een neeringreunie achter de rug in 2013. Rond 100 familieleden voortgekomen uit mijn vader en moeder. Erg gezellig en een mooie ploeg bij elkaar. Misschien hadden we toch een paar kinderen extra moeten nemen!
Loesje en een Hittegolf
Mijn Tour de France
Mijn Tour de France
door: Edward Neering
Het komt allemaal weer voorbij. Jeroen Wielaart met zijn bierviltjes waarop het idee van de tourstart in Utrecht werd geschetst een aantal jaren geleden, de ploegenpresentatie, de tour zonder Mart Smeets, of toch weer niet (1989) enz. De opgehemelde kansen voor Tom DuMoulin terwijl Tony Martin, Rowen Dennis of Fabio Cancellara de proloog gaat winnen enz. Het wordt daar dit weekend zo druk en warm dat geen haar op mijn hoofd erover denkt een bezoek aan 030 te brengen. Nu komt mijn schoonmoeder deze week dus zou het even een mooie escape zijn. Ik verkies klikkende breinaalden boven een bonello in de kokende domstad. Eigenlijk word ik er een beetje moe van en hoop dat het snel weer zondag is en de karavaan gewoon op weg gaat richting Frankrijk via Rotterdam en Zeeland.
En dan zie ik weer Joop, onze Joop, de winnaar van de grote ronde van Frankrijk in 1980. De enige ronde die ik helaas vanuit de krant moest volgen wegens een fietsvakantie naar Frankrijk. Waar Zoetemelk klom met het peleton naar l”Alpe de Huez en La Plagne, klommen wij naar de top van de Ballon D’Alssache in de Vogezen. Voor ons een reus maar voor de tourrenners een puist, aldus Peter Winnen ooit verklaarde tegenover Jean Nelissen. Joop Zoetemelk, ooit winnaar van de Ronde van Badhoevedorp in 1968, waar mijn vader déén van de EHBO mannen was en ik, als tienjarige jongen, onder de indruk was van zijn oranje/bruinkleurige EHBO band rond zijn arm. Waar malle Hans, de Badhoevedorpse “dorpsgek” met een bos bloemen over de finish kwam nadat het hele amateurpeleton de streep was gepasseerd. Hans stond wel op de voorpagina de week daarop van de Badhoeve/Slotense Courant de winnaar van de ronde niet!
En de tijd schrijdt voort, als de Tour dit jaar eindigt op 26 juli in Parijs word ik 57 jaar en Mick Jagger 72 jaar. Dat is natuurlijk geen toeval dat Jagger en ik op dezelfde dag jarig zijn, maar dat terzijde 🙂 . De tour gaat natuurlijk ook weer een Nederlandse winnaar kennen, ik voorspel binnen 10 jaar. Dat brengt mij terug naar de eerste winnaar Jan Janssen in 1968. Drie weken geleden zat ik met de directeur van BP om tafel bij de Omgevingsdienst in Zaandam, mijn huidige opdracht als interim manager. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar we hadden het even over deze tour uit 1968. Jan Janssen won met acht seconden van de belg Herman van Springel. Mijn vader en ik waren zo opgetogen dat ik hem uitdaagde voor een sprint op de Schipholweg in Badhoevedorp. Ik herinner mij zelf dat er BP op mijn net verworven T-shirt stond net zoals op het wielershirt van Louis Ocana. Ik schetste de directeur van BP mijn shirt en vertelde dat er een heuse tijger op mijn shirt stond. “Even voor de goede orde” zei hij, maar je hebt het voor Esso “met een tijger in je tank”. Het was even stil aan tafel, de concurrent was onverwachts binnengekomen.
En de sprint? Mijn vader was natuurlijk een echte vader en liet mij winnen, de streep lag op de hoek Sloterweg/Schipholweg waar nog steeds een BP station is gevestigd in mijn geboortedorp.
