Het is al weer een aantal jaren een gebruik, zeg maar traditie. De Glorieloop begin juli als afsluiting van het loopjaar. Dit jaar gekoppelt met de koppelloop van Oosterbaan sport uit Alkmaar. Vorig jaar eigenlijk nog een TRIAS/ Heiloo event nu dus gezamelijk. Grote drijvende krachten achter de organisatie zijn Kitty Moolenaar en Olof Glorie (zie foto boven, Olof zit in het midden) Het was niet gemakkelijk vandaag. Mijn koppelgenoot dit keer was Bo Bogaard uit Heiloo en met nummer 21 gingen we beiden van start voor de 7 km over duin, strand en duin. De bedoeling bij een koppelloop is dus dat je SAMEN over de finsh komt. Het was al gauw foute boel. We bleven over het strand lopen en mijn satelietkilometerhorloge gaf al aan dat we richting de 5 kilometer gingen, en we moesten nog terug. Dit akkefietje had ik al eerder meegemaakt tijdens een koppellopp een paar jaar geleden (10 km bleek 12,5 km te zijn) Na eindelijk de duinopslag op te zijn gegaan lag beneden de drinkoase met Herman, onze TRIAStrainer, die de lopers van water voorzag en ons geruststelde dat de finish niet ver meer was! . Direct het verharde fietspad op in deze verzengende warmte, in het vervolg van het fietspad …..>>>> het rulle zand (heuvel op, heuvel af) zaten we al snel op de 7 km. Uiteindelijk dus hele stukken gelopen!!
Op de foto: Samen met Bo Bogaard, mijn koppelgenoot, voor de start, indeed nog lekker fris.
Eigenlijk onverantwoord. Uiteidnelijk bleken de 7 km 9.77 km te zijn dit geeft onderweg een enorme mentale klap zeker als je een kilometermeter bij je hebt en dan nog door het rulle zand op en af!!! Nog erger, dit jaar was de 7 km koppelloop met zijn 9,77 km (Garmin) langer dan de 10km TRIAS/Maalwaterrun* die feitelijk 9,3 km (zelfde Garmin) was!! Hoe dan ook elk nadeel heeft zijn voordeel, al lopend zagen we dit mooie stukje duin boven Egmond aan Zee, Mooie vennen tussen stuifduinen met grazende kuddes paarden en Schotse Hooglanders, dat dan weer wel. De andere mentale klap kwam dat mijn koppelgenoot BO ineens de kuierlatten nam en mij alleen achterliet, als lopende witte keniaan onder de brandende zon. Hoezo koppelloop, hoezo solidariteit. Dit was muiterij op de Bounty!! Gelukkig kwam hij tot inkeer nadat ik via de loopgod een boodschap aan hem had gezonden en 2 km voor het finishdoek van Egmondia heeft ie op me gewacht. Puffend kwamen we weer terug op het voetbalterrein bij Egmondia in Egmond aan Zee. Daarna aan het water en aan het bier en langzaam begon er een heus echt feestje te ontstaan met muziekbandzanger Edwin Glas en de overbekende geuren en dampen van lekkere BBQ.. Langzaam stroomde de dansvloer vol als de echte hits uit de jaren zeventig en tachtig uit de boxen van Edwin schalde. Dat we het dansen niet zijn verleerd blijk uit onderstaande foto. Hoogtepunt en gedurft was het optreden van Bo Bogaard tijdens het nummer “Paradise by the dashboardlight” van Meat Loaf hetgeen beloond werd met een welgemeend fel applaus!
Op deze foto: boven mijn rechterschouder, de coördinator koppleloop, Kitty Moolenaar, Chapeau Kitty!
Minder leuk was de vraag aan Bo of ie tot de zaterdagochtendgroep behoorde van Start to Run van Astrid of de opmerking richting mij (via, via) dat ik beter kan dansen dan hardlopen ondanks mijn bijnaam van de “Witte keniaan”. Maar goed, dat allemaal terzijde het was al met al een geslaagd evenement!
Edward Neering
* Maalwaterrun: Dit verkaart waarom bijna iedereen op 21 april een PR liep op de 10 km (was 9.3 km) ,ook ik in 51,17 ! Internet vergeet dit soort nuances en registreert genadeloos! Ook al loop je een echt PR dus bijvoorbeeld in mijn geval onder de 53 minuten dan wordt je met je nepPR om de oren geslagen 🙂