Van de Wapseknaps in Haarlem!

Foto: de sfeer onder de Neeringen is opperbest

Dit verslag dateert uit het najaar van 2016.

Zaterdagochtend om kwart over tien neem ik de Zuidtangnet naar Schaklwijk centrum, zeg maar het Bijlmer van Haarlem. Aangekomen steek ik over naar de andere kant van de Europaweg op weg naar de Laan van Berlijn. Ik kom langs het Praagplantsoen en de Ankarastraat dus blijkbaar in de ogen van de gemeente Haarlem behoort Turkije al tot de EU!! Hoe dan ook ik arriveer in een soort buurthuis waar schaakvereniging “het Spaarne” een heus “Huis-, Tuin- en Keukenschaaktoernooi houdt. In totaal vijf Neeringen zijn aanwezig om de degens met elkaar te kruizen. Paul Neering is uitgesloten van deelname omdat hij een ervaren clubschaker is derhalve heeft hij de coördinerende rol opgepakt als wedstrijdleider. Hij belooft plechtig zich inhoudelijk niet met de partijen te bemoeien die zich op de schaakborden zullen ontvouwen. Irene Nootenboom is dan toch de vijfde Neering alhoewel haar achternaam dat niet verraad maar zij is wel degelijk getrouwd met Paul maar bovenal zijn levenspartner. Het is natuurlijk een lawaai van jewelste met al die Neeringen en ook bij de aanvang van schaakpartijen (doorgaans is het dan muisstil) horen we al na 30 seconden Ton Neering al hard “Schaak!” zeggen. De gedachte komt bij mij op dat deze Neering een snelle schaakdood zal sterven en zo geschiedde. Dré, Rob, Irene en mijn persoontje zijn wat gematigder en handhaven zich keurig in het schaakgeweld van huis- tuin- en keukenrumoer. Opgemerkt dient te worden dat Irene uiteindelijk korte metten maakt met André en Ton. Er ontstaat een organische pauze na 3 partijen en in de kantine aangekomen zie twee Neeringen (ik noem geen namen!) al aan de wijn zitten! We klokken 13.00 uur. Alcoholgebruik tijdens het schaken is natuurlijk uit den boze en staat in het formele circuit op de dopinglijst. De middag schrijdt voort en we staan aan de voet van de laatste partij van zeven partijen. Opvallend is dat Rob wel tegen Andre, Irene en Ton mag spelen maar ik ontmoet alleen Irene en Rob. Rob ontmoet ik in de laatste partij. Of we worden gedeeld derde en als ik win ben ik alleen derde. De partij ontspint zich en ik zie mijn kans schoon om met mijn Dame een aanval op te zetten op de pionnenstelling die voor de Koning van Rob staan. Ontzet slaat mijn broer dit gade en als ik met mijn dame zijn pion sla op A7 is hij volledig van slag. De winst is aanstaande……. Hij stamelt “ik geloof dat dit mat is!”…….. en zijn hand maakte al een liftende beweging om mij te feleciteren….!

Het vervelende is dat Paul Neering als wedstrijdleider toevallig staat te kijken en dan plotseling uit zijn rol valt. Hij zegt en wijst “ik zie nog een zet!”. Heel snel fleurde het gezicht van Rob weer op omdat het bloed weer terugstroomde in zijn bleke toetje. Rob voerde de zet die ervaren wedstrijdschaker Paul bedoelde uit en vervolgens was ikzelf helemaal van de Wapseknaps en verloor de partij met een mooie lopersmat van mijn broer uit Purmereutel  die dertig jaar geleden op de Koemarkt in Purmerend zijn laatste partij speelde in café/restaurant Concordia..

Schalwijk zal nooit meer Schalwijk zijn………

Edward Neering

NB: Ton zijn hoofd is achter mijn hoofd enigszins te zien. het duikgedrag van deze broer bij het maken van deze foto was reeds een inleiding op het uiteindelijke resultaat van deze middag. 😉

Foto: Rob feliciteert Edward met de gedeelde 3e plaats.

Mijn Tour de France

Joop

Mijn Tour de France

door: Edward Neering

Het komt allemaal weer voorbij. Jeroen Wielaart met zijn bierviltjes waarop het idee van de tourstart in Utrecht werd geschetst een aantal jaren geleden, de ploegenpresentatie, de tour zonder Mart Smeets, of toch weer niet (1989)  enz. De opgehemelde kansen voor Tom DuMoulin terwijl Tony Martin of Fabio Cancellara de proloog gaat winnen enz. Het wordt daar dit weekend zo druk en warm dat geen haar op mijn hoofd erover denkt een bezoek aan 030 te brengen. Nu komt mijn schoonmoeder deze week dus zou het even een mooie escape zijn. Ik verkies klikkende breinaalden boven een bonello in de kokende domstad. Eigenlijk word ik er een beetje moe van en hoop dat het snel weer zondag is en de karavaan gewoon op weg gaat richting Frankrijk via Rotterdam en Zeeland.

En dan zie ik weer Joop, onze Joop, de winnaar van de grote ronde van Frankrijk in 1980. De enige ronde die ik helaas vanuit de krant moest volgen wegens een fietsvakantie naar Frankrijk. Waar Zoetemelk klom met het peleton naar l”Alpe de Huez en La Plagne, klommen wij naar de top van de Ballon D’Alssache in de Vogezen. Voor ons een reus maar voor de tourrenners een puist, aldus Peter Winnen ooit verklaarde tegenover Jean Nelissen. Joop Zoetemelk, ooit winnaar van de Ronde van Badhoevedorp in 1968, waar mijn vader de één van de EHBO mannen was en ik, als tienjarige jongen, onder de indruk was van zijn oranje/bruinkleurige EHBO band rond zijn arm. Waar malle Hans, de Badhoevedorpse “dorpsgek” met een bos bloemen over de finish kwam nadat het hele amateurpeleton de streep was gepasseerd. Hans stond wel op de voorpagina de week daarop van de Badhoeve/Slotense Courant de winnaar van de ronde niet!

En de tijd schrijdt voort, als de Tour dit jaar eindigt op 26 juli in Parijs word ik 57 jaar en Mick Jagger 72 jaar. Dat is natuurlijk geen toeval dat Jagger en ik op dezelfde dag jarig zijn, maar dat terzijde J. De tour gaat natuurlijk ook weer een Nederlandse winnaar kennen, ik voorspel binnen 10 jaar. Dat brengt mij terug naar de eerste winnaar Jan Janssen in 1968. Drie weken geleden zat ik met de directeur van BP om tafel bij de Omgevingsdienst in Zaandam, mijn huidige opdracht als interim manager. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar we hadden het even over deze tour uit 1968. Jan Janssen won met acht seconden van de belg Herman van Springel. Mijn vader en ik waren zo opgetogen dat ik hem uitdaagde voor een sprint op de Schipholweg in Badhoevedorp. Ik herinner mij zelf dat er BP op mijn net verworven T-shirt stond net zoals op het wielershirt van Louis Ocana. Ik schetste de directeur van BP mijn shirt en vertelde dat er een heuse tijger op mijn shirt stond. “Even voor de goede orde” zei hij, maar je hebt het voor Esso “met een tijger in je tank”. Het was even stil aan tafel, de concurrent was onverwachts binnengekomen.

En de sprint?  Mijn vader was natuurlijk een echte vader en liet mij winnen, de streep lag op de hoek Sloterweg/Schipholweg waar nog steeds een BP station is gevestigd in mijn geboortedorp

De kwart!

Lijden tijdens de kwart van Egmond op 12 januari 2020

Het is zondagochtend 12 januari 2020. Ik draai mij om in mijn bed en hoor op de dakkoepel de regen kletteren. Wat een k-weer! Vandaag de kwart marathon van Egmond en de voorspelling is windkracht 7 tegen op het strand. Bo heeft via de whatsapp laten weten dat hij met de bus gaat vanuit Heiloo richting Egmond aan Zee. Ik stuur hem een foto met een watje. Ik ga uiteraard met de elektrische fiets , een goede warming up voor de recreatieloop. Ik ben helemaal aangekleed met opgespeld nummer, daarover heen een warme joggingbroek en sweater en daar weer overheen een waterdicht regenpak. Over mijn hardloopschoenen twee plastic zakken en over mijn handschoenen twee plastic boterhammenzakjes. Petje met klep op en daaroverheen de capuchon van het regenpak en de koordjes strak aangetrokken. Ik ben een grote condoom die lijkt op een Michelinmannetje richting de wedstrijd van het jaar!

Onderweg naar Egmond is het gewoonweg noodweer. Beukend op de trappers en geholpen door wat volt baan ik mij een weg richting het kustplaatsje. De verpakking werkt perfect en als ik in Egmond aankom is het gestopt met regenen. Mijn tweewieler zet ik vast aan een boom vlakbij de start van de loop en pel mij uit de kleren. Deze verdwijnen in de fietstassen en wat er overblijft is een goddelijke hardloper van 82 kg met een poncho over zijn hardlooptenue om toch nog een beetje warm te blijven voor de start. Afspraak met Bo is bij de ingang van het blauwe vak . Bo is nergens te bekennen.

“Rustig aan, dan breekt het lijntje niet” is vandaag het adagium. De poncho gaat de kliko in en voor ik het weet loop ik over de boulevard de eerste meters van de kwart. 3 kilometer slingerend door Egmond heen en uiteindelijk draaien we bij het bord van 3 km het strand op. Ik ga direct op zoek naar een grote man die mijn tempo loopt om heerlijk uit de wind te kunnen zitten. Ik vind hem! Een grote gozer met een donkerpaars tenue, ik schat hem rond de dertig jaar en 2 meter lang met breed postuur. Hij loopt voor mij en na een tijdje voelt hij mijn aanwezigheid in zijn rug. Met zijn elleboog wenkt hij na 1 km op het strand of ik wil overnemen. Ik weiger en blijf lekker zitten waar ik zit. Heerlijk zo;n boom van een kerel voor je met windkracht 7!. Als we de strandafgang opgaan bij Egmond Binnen vraagt hij verwijtend waarom ik niet overnam. “Een beetje respect aub voor een 60 plusser” was het enige wat ik kon uitbrengen. Ik zie aan zijn houding dat hij het begrijpt en zich een beetje schaamt dat hij de vraag aan mij heeft gesteld.

Na 10,5 km de finish voor hotel Zuyderduijn in de badplaats. Weer een medaille er bij en ik wacht op Bo. Bo komt niet dus ik ga er vanuit dat hij eerder is gestart en dat hij al bij restaurant Westenwind op de boulevard zit. Daar aangekomen geen Bo te bekennen, Ik bestel koffie en bel een aantal keren Bo. Na zeven minuten krijg ik een appje van Bo “ik ben gefinished!”

Even later schuifelt Bo het restaurant binnen. We proosten op de goede afloop en klinken onze medailles tegen elkaar. Thuisgekomen staan de uitslagen al online. Ik blijk de langzaamste tijd ooit te hebben gelopen ondanks de boom die mij uit de wind hield. 1 uur en 12 minuten. Bo heeft het nog bonter gemaakt met 1 uur en 19 minuten. Desgevraagd deel ik mijn broer onze tijden mede en hij vraagt “Heeft Bo onderweg geluncht in Castricum?” Volgens Bo een respectloze opmerking. We waren volgens hem de enige twee 60 plussers die meeliepen met de kwart en dus goud en zilver! Waarvan akte!

Edward Neering

Het lijden van Bo, maar wel een zilveren plak

Mijn Johan Cruijff

cropped-oog.jpg1970, hoe het komt, komt het maar is ben voor Feyenoord. Woon in Badhoevedorp onder de rook van Schiphol en het Ajakkesbolwerk Amsterdam. Ben 11 jaar en zit s’nachts voor de TV, samen met mijn vader en vele broers, om te kijken naar de wedstrijd tegen het Argentijnse Estudiantes, of zoiets, de eerste wedstrijd om de wereldbeker. Ik kom uit een gezin van 14 kinderen. Mijn Feyenoordliefde komt waarschijnlijk voort uit het afzetten tegen mijn broers en een instrument ter profilering ten opzichte van hen met het toen al aanwezige ego.
Katholiek opgevoed en dus misdienaar. In die jaren bad ik in mijn bed vaak tot god voor twee dingen. Eén of god er voor wilde zorgen dat ik geen gaatjes had bij de schooltandarts en dat Ajakkes zou verliezen in zowel de competitie als tijdens de Eurocup !. Nooit zijn mijn gebeden verhoord, sterker nog. Ajakkes won drie jaar achtereen de Europacup I en mijn gebit zat binnen de kortste keren vol amagaan, op zijn indisch de quote “Doe die mond open jongen, anders boor ik in die tong van jou!”. Soms word ik nog badend in het zweet wakker denkend aan schooltandarts Liem. De beste man kon natuurlijk niet weten dan wij in de ochtend wit warm brood, vers uit de bakkerij, met suiker aten.
Willem van Hanegem was mijn held met zijn kromme passes en fantastisch spel. Johan Cruijff was de vijand die pas vriend werd tijdens het WK van 1974 in Duitsland. Uiteindelijk kwam hij na Barcelona en Ajakkes ook bij Feyenoord als wraak van Cruijff op Ton Harmsen. Hij schonk Feyenoord het kampioenschap, wat een wraak was dat. Alles is al gezegd over Cruijff als fantastische speler, als familieman, met zijn onnavolgbare taal en bovenal zijn maatschappelijke betrokkenheid. Eigenlijk herken mijzelf wel een beetje in hem met dien verstande dat voetbal zoals mijn vrienden in een afscheidsboek van Wiel Coerver in de jaren tachtig aan mij schreven. “De perfecte kapbeweging, Edward, voetbal zal altijd chinees voor je blijven”.
En Johan. We moeten niet gek opkijken als op 1e paasdag zijn lichaam plotseling verdwenen* zal zijn. Voor het eerst kijk ik weer uit naar Hemelvaartsdag.
Edward Neering

*Ben niet meer gelovig maar heb wel een katholieke indentiteit…..vandaar 😉

Van de Wapseknaps!

Schaken Rob en Edward

2 bronzen plakken voor Rob en Edward !

Schaken haarlem groep

Op bovenstaande foto moest het nog beginnen!

Zaterdagochtend om kwart over tien neem ik de Zuidtangnet naar Schaklwijk centrum, zeg maar het Bijlmer van Haarlem. Aangekomen steek ik over naar de andere kant van de Europaweg op weg naar de Laan van Berlijn. Ik kom langs het Praagplantsoen en de Ankarastraat dus blijkbaar in de ogen van de gemeente Haarlem behoort Turkije al tot de EU!! Hoe dan ook ik arriveer in een soort buurthuis waar schaakvereniging “het Spaarne” een heus “Huis-, Tuin- en Keukenschaaktoernooi houdt. In totaal vijf Neeringen zijn aanwezig om de degens met elkaar te kruizen. Paul Neering is uitgesloten van deelname omdat hij een ervaren clubschaker is derhalve heeft hij de coördinerende rol opgepakt als wedstrijdleider. Hij belooft plechtig zich inhoudelijk niet met de partijen te bemoeien die zich op de schaakborden zullen ontvouwen. Irene Nootenboom is dan toch de vijfde Neering alhoewel haar achternaam dat niet verraad maar zij is wel degelijk getrouwd met Paul maar bovenal zijn levenspartner. Het is natuurlijk een lawaai van jewelste met al die Neeringen en ook bij de aanvang van schaakpartijen (doorgaans is het dan muisstil) horen we al na 30 seconden Ton Neering al hard “Schaak!” zeggen. De gedachte komt bij mij op dat deze Neering een snelle schaakdood zal sterven en zo geschiedde. Dré, Rob, Irene en mijn persoontje zijn wat gematigder en handhaven zich keurig in het schaakgeweld van huis- tuin- en keukenrumoer. Opgemerkt dient te worden dat Irene uiteindelijk korte metten maakt met André en Ton. Er ontstaat een organische pauze na 3 partijen en in de kantine aangekomen zie twee Neeringen (ik noem geen namen!) al aan de wijn zitten! We klokken 13.00 uur. Alcoholgebruik tijdens het schaken is natuurlijk uit den boze en staat in het formele circuit op de dopinglijst. De middag schrijdt voort en we staan aan de voet van de laatste partij van zeven partijen. Opvallend is dat Rob wel tegen Andre, Irene en Ton mag spelen maar ik ontmoet alleen Irene en Rob. Rob ontmoet ik in de laatste partij. Of we worden gedeeld derde en als ik win ben ik alleen derde. De partij ontspint zich en ik zie mijn kans schoon om met mijn Dame een aanval op te zetten op de pionnenstelling die voor de Koning van Rob staan. Ontzet slaat mijn broer dit gade en als ik met mijn dame zijn pion sla op A7 is hij volledig van slag. De winst is aanstaande……. Hij stamelt “ik geloof dat dit mat is!”…….. en zijn hand maakte al een liftende beweging om mij te feleciteren….!

Het vervelende is dat Paul Neering als wedstrijdleider toevallig staat te kijken en dan plotseling uit zijn rol valt. Hij zegt en wijst “ik zie nog een zet!”. Heel snel fleurde het gezicht van Rob weer op omdat het bloed weer terugstroomde in het bleke toetje. Rob voerde de zet die ervaren wedstrijdschaker Paul bedoelde uit en vervolgens was ikzelf helemaal van de Wapseknaps en verloor de partij met een mooie lopersmat van mijn broer uit Purmereutel  die een jaar of dertig geleden op de Koemarkt in Purmerend zijn laatste partij speelde..

Schalwijk zal nooit meer Schalwijk zijn………

Edward Neering

NB: Ton zijn hoofd is achter mijn hoofd enigszins te zien. het duikgedrag van deze broer bij het maken van deze foto was reeds een inleiding op het uiteindelijke resultaat van deze middag. 😉

Schaken haarlem beker

Mijn Tour de France

Joop

Mijn Tour de France

door: Edward Neering

Het komt allemaal weer voorbij. Jeroen Wielaart met zijn bierviltjes waarop het idee van de tourstart in Utrecht werd geschetst een aantal jaren geleden, de ploegenpresentatie, de tour zonder Mart Smeets, of toch weer niet (1989)  enz. De opgehemelde kansen voor Tom DuMoulin terwijl Tony Martin, Rowen Dennis of Fabio Cancellara de proloog gaat winnen enz. Het wordt daar dit weekend zo druk en warm dat geen haar op mijn hoofd erover denkt een bezoek aan 030 te brengen. Nu komt mijn schoonmoeder deze week dus zou het even een mooie escape zijn. Ik verkies klikkende breinaalden boven een bonello in de kokende domstad. Eigenlijk word ik er een beetje moe van en hoop dat het snel weer zondag is en de karavaan gewoon op weg gaat richting Frankrijk via Rotterdam en Zeeland.

En dan zie ik weer Joop, onze Joop, de winnaar van de grote ronde van Frankrijk in 1980. De enige ronde die ik helaas vanuit de krant moest volgen wegens een fietsvakantie naar Frankrijk. Waar Zoetemelk klom met het peleton naar l”Alpe de Huez en La Plagne, klommen wij naar de top van de Ballon D’Alssache in de Vogezen. Voor ons een reus maar voor de tourrenners een puist, aldus Peter Winnen ooit verklaarde tegenover Jean Nelissen. Joop Zoetemelk, ooit winnaar van de Ronde van Badhoevedorp in 1968, waar mijn vader déén van de EHBO mannen was en ik, als tienjarige jongen, onder de indruk was van zijn oranje/bruinkleurige EHBO band rond zijn arm. Waar malle Hans, de Badhoevedorpse “dorpsgek” met een bos bloemen over de finish kwam nadat het hele amateurpeleton de streep was gepasseerd. Hans stond wel op de voorpagina de week daarop van de Badhoeve/Slotense Courant de winnaar van de ronde niet!

En de tijd schrijdt voort, als de Tour dit jaar eindigt op 26 juli in Parijs word ik 57 jaar en Mick Jagger 72 jaar. Dat is natuurlijk geen toeval dat Jagger en ik op dezelfde dag jarig zijn, maar dat terzijde 🙂 . De tour gaat natuurlijk ook weer een Nederlandse winnaar kennen, ik voorspel binnen 10 jaar. Dat brengt mij terug naar de eerste winnaar Jan Janssen in 1968. Drie weken geleden zat ik met de directeur van BP om tafel bij de Omgevingsdienst in Zaandam, mijn huidige opdracht als interim manager. Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar we hadden het even over deze tour uit 1968. Jan Janssen won met acht seconden van de belg Herman van Springel. Mijn vader en ik waren zo opgetogen dat ik hem uitdaagde voor een sprint op de Schipholweg in Badhoevedorp. Ik herinner mij zelf dat er BP op mijn net verworven T-shirt stond net zoals op het wielershirt van Louis Ocana. Ik schetste de directeur van BP mijn shirt en vertelde dat er een heuse tijger op mijn shirt stond. “Even voor de goede orde” zei hij, maar je hebt het voor Esso “met een tijger in je tank”. Het was even stil aan tafel, de concurrent was onverwachts binnengekomen.

En de sprint?  Mijn vader was natuurlijk een echte vader en liet mij winnen, de streep lag op de hoek Sloterweg/Schipholweg waar nog steeds een BP station is gevestigd in mijn geboortedorp.

tijger

Evolutietheorie bijgesteld!

WK evolutieTypisch een geval dat een wedstrijd kantelt. De 44e minuut, de wonderschone goal op aangegeven van Blind. Doet mij denken aan de wedstrijd van Nederland tegen Duitsland in de halve finale van het EK 88 en de wedstrijd tussen Nederland en Frankrijk tijdens het EK in 2008. Wat een ontlading en euforie. en wat een creativiteit op de sociale media. Bovenstaande vond ik wel de mooiste!

 

Goodbyeloop groot succes!

Goodbye Mark

 

Foto: Mark Slaman

Mark Slaman gaat volgende week in Afrika een ultraloop doen van 89 kilometer (Hij liever dan ik 😉 ) . Veel getraind en vandaag dan de afsluiting en een heuse Goodbyeloop georganiseerd vanuit de Meerhuizenstraat, de straat waar ik zelf woonde van 1983 tot 1985. Hieronder zijn verslag.

Edward Neering

Good bye trainingsloop 
 
Zondagochtend 25 mei was de laatste lange training op weg naar Zuid Afrika. Een mooie gelegenheid om samen te lopen met degenen met wie ik mijn loop- en schrijfervaringen heb gedeeld. Onder aanwezigen de harde kern van Tom Wellerloop; met voorop natuurlijk organisator Paul en Jan, Auke, Cees en Kees. Verder collegae Raoul en Remko (in training voor de Roparun). Uit mijn oud-volleybalteam Hans en Ed, wiens Marathon van Amstedam en onze gezamelijke training uiteindelijke tot mijn Comrades avontuur hebben geleid.
 
Het parcours dwars door Amsterdam en toch verkeersluw en rustig. Langs de Amstel via het Amstel Hotel, Carre over de Magere Brug. Dan via de Utrechtse Straat naar Paradiso door het Vondelpark, rond het Stadion en via het Hilton, Appololaan, Museum Plein en de Albert Cuijp terug naar de Amstel.  In het Vondelpark opgeschrikt door een stevige hond met lelijke kwijlbek die dwars door de groep liep en mij uitgerekend mij tegen de grond werkte. Volgens Ed waren mijn volleybalvaltechnieken nog prima, de ackel van de hond had op een rugbyveld niet misstaan. Uiteindelijk belandde ik bovenop op de hond en dat heeft mogelijk mijn Comrades nog gered. Kleine schaafwonden op hand en knieen en beurse bovenbeenspier. 
 
Dank aan iedereen voor de gemoedelijke loop, de goede wensen en het aangename gezelschap. Woensdag op het vliegtuig en dan zondag de BIG race van 89 kilometer. Samen met 15000 anderen aan de start. Voor wie wil volgen. Mijn tussentijden kun je zien op mijn publieke pagina op facebook, je kunt viawww.comrades.com mij volgen (startnummer 10313 of 10315 (ik heb twee  verschillende nummers doorgekregen). De wedstrijd en ook mijn finish is via internet in livestream te volgen www.sabc.co.za ofwww.youtube/sabc .  Ik verwacht mijn finish tussen 16.30 en 17.30.

 Mark Slaman
Goodbye groep
De deelnemers van de Goodbyeloop met oa Paul Neering, Auke Zwerver, Jan Ruijter Kees Klaver en Kees Scheling

Goodbye boek

Mark heeft ook een boek uitgegeven “Stilstaan bij hardlopen”, Het is te koop bij Scheltema boekhandel op het Koningsplein. Zie de foto: Het boek staat prominent in de etalage.

We gaan de €900,= euro grens door!

KME 2014 Teamfoto

Ja hoor, we gaan bijna de €900,= grens door!  Dankzij een fantastische bijdrage van Nel en Piet van der A staan we op €877,= euro. Wie helpt ons de magische grens van €900,= euro door om door te stomen naar de €1000,= euro. Doneren per bankrekening kan ook. Zie hiervoor het bericht onder dit bericht. Zie verder voor  de donatiesite  wie een mooie bijdrage aan dit mooie resultaat en deze goede actie hebben geleverd,  klik op ……>>>>>  http://www.alvarum.com/edwardneering .

Bovenstaande foto is de officiele teamfoto van het businessteam van Schenkeveld Advocaten uit Alkmaar.

 

Parkhotel Bergen steunt loopactie voor Artsen zonder grenzen!

Artsen zonder Grenzen 3

Ook het Parkhotel in Bergen steunt de actie voor Artsen zonder Grenzen. Eigenaar Peter Woudstra en tevens mijn trainer bij Atletiekvereniging Trias wil de witte keniaan met zijn broer graag onder de twee uur zien eindigen. Hij maakte een mooi bedrag van €50 euro over op de donatiesite http://www.alvarum.com/edwardneering .

Peter Woudstra

Op 2 maart 2014 loop ik samen met broer Paul Neering de halve marathon van Parijs. We lopen voor Artsen zonder grenzen! We zijn inmiddels beland op €590,= Wie helpt ons door de €600,= grens heen of zelfs de €700!!. Iedere euro is welkom en een te kleine bijdrage bestaat niet.

Edward Daar is het nieuwe jaar!

Daar ligt het doel van de €1000,= euro!!!!  Foto: Bo Boogaard