
Slotkapel Egmond aan de Hoef/ huwelijksplek
Iedereen kent dat wel. Grote gebeurtenissen worden begeleid door muziek, een huwelijk, een geboorte of een uitvaart. Alleen bij een uitvaart heb je er zelf geen invloed meer op tenzij je het van tevoren hebt aangegeven.
Bij ons huwelijk in mei 2005 hadden we bij binnenkomst op de locatie van de huwelijksvoltrekking in Egmond aan de Hoef het nummer van Veldhuis en Kemper “ik wou dat ik jou was”. Ons avontuur begon in november 1989 met een one night stand wat pas in juli 1990 een vervolg kreeg. Toepasselijk derhalve het 2enummer “Love at first light” van Joe Jackson en werd gedraaid na de huwelijksvoltrekking, Tijdens het tekenen van de documenten van getuigen het nummer “I’ll write a song for you” van Earth Wind en Fire. Tijdens de champagne en de felicitaties werd de mooie CD “Painted from memory” gedraaid van Burt Bacherach en Elvis Costello. Kortom over de muziek was duidelijk van tevoren nagedacht en terecht!
Bij een uitvaart worden doorgaans muziek gedraaid bij binnenkomst, drie nummers tijdens en muziek als de goegemeente langs de kist loopt op weg naar koffie /wijn en cake/bitterballen. Als de bijeenkomst duurder is dan duurt het doorgaans een half uur langer dus ook meer muziek. Dan zijn wel 6 nummers gangbaar.
Voor mijn uitvaart kies ik uiteraard voor zes nummers. Op deze wijze heb ik toch de schijn van invloed en dat stemt mij gerust. Degenen die mij kennen weten dat ik op de een of andere manier de regie wil hebben ;-).
We beginnen met de binnenkomst. Ik lig daar harstikke dood in een rieten mand of een wade. Absoluut geen dichte kist voor het geval ik toch nog plots wakker word, je weet maar nooit. Geen bloemen of dat soort fratsen wat mijn levensadagium is immers “Als het simpel is EN het is goed, dan is het dubbel zo goed”. We houden het dus sober.

Wilgenmand bij uitvaart
Bij binnenkomst horen de bezoekers Symphony No 1 III Slow movement. Het is de een van de twee klassieke albums die Joe Jackson heeft gemaakt. Het nummer is toepasselijk bij binnenkomst en het geeft de veelzijdigheid van deze muzikale kameleon aan.
Als iedereen zit op de houten banken wordt “Mijn houten hart” gedraaid van de Poema’s. Een verwijzing naar de periode 1976 tot en met 1989. Een mooie turbulente tijd met liefdes, uitspattingen en bevlogenheid in mijn baan bij de gemeentelijke sociale dienst.
Ooit katholiek opgevoed in een groot gezin. De jongste van 14 kinderen maar als snel het geloof de rug toegekeerd. Religie in welke vorm dan ook in de volle breedte brengt veel ellende met zich mee op deze wereldbol zo is altijd maar weer gebleken en blijkt nog steeds is. Persoonlijk vind ik “Red mij niet” van Maarten van Roozendaal daar mooi bij passen en het lied zegt iets over mijzelf. Dus dat als tweede nummer.
We zitten er inmiddels lekker in. Ik zou natuurlijk een verwijzing kunnen doen naar mijn jeugd op de middelbare school met de Glamrock als muziekgordijn en mijn schoolagenda werkelijk uitpuilde met Suzi Quatro in haar leren pak en basgitaar. Of even later toen ik de Badhoevedorpse disco Het Klaverblad bestormde met de smaak van mijn eerste biertje en de dampende klinkende funk van James Brown. Maar deze twee slaan we over.
“Hij lacht zijn tanden bloot ook al heeft hij die niet meer” is een welhaast literaire zintekst van het nummer “Hart en Ziel van de Trockener Kecks (Rick de Leeuw). Dit wordt het derde nummer en draag ik op aan mijn kinderen, al mijn nichten en neven en de kinderen van mijn dierbaren. “Doe alles wat je doet, met hart en ziel”
We hebben drie Nederlandse nummers gehad dus we gaan over op het Engels. Omdat ik gecremeerd wil worden zal mijn as op x moment worden verstrooid en overal naar toe waaien. Dat is een fijn idee. Het schept ruimte en vrijheid en het geeft het gevoel van reizen. En Reizen brengt mij bij een van de favo’s in mijn Top 2000 keuze: Midnight train to Georgia van Gladys Knight and the Pips. Een heerlijk intens soulnummer waarmee je het gevoel hebt om onderweg te zijn. Het vierde nummer is een feit.
Het vijfde nummer grijpt terug naar ons huwelijk van mei 2005. “Love at first light” van Joe Jackson en gaat eigenlijk over de periode van 1989 tot en met heden met al het lief en leed wat we hebben doorgemaakt.

Joe Jackson
We maken het niet te bont het zesde nummer is in aantocht. Alweer Joe Jackson met “On your radio” van de LP I’m the man. Daar lig ik dan in mijn mand/wade en de eerste zin is direct raak.
“Ex-friends, ex-lovers and enemies, I’ve got your cases in front of me today”
Geweldig nummer, voor mij eind jaren zeventig een kantelpunt in mijn muziekopvatting, van soul naar new wave. Bovendien een veelzijdige muzikant die tot op de dag van vandaag blijft verassen en let op de basgitaar van Graham Maby! Het is ook een verwijzing naar het begin van mijn roerige periode al vrijwilliger in jongerencentrum SmoeS in de jaren 70 en 80. Over deze periode is een mooi boek geschreven over de jongerencultuur in Amsterdam en omstreken.
Dan hebben we nog dat iedereen naar de wijn / de koffie en de bitterballen gaat. Om maar even wat totaal anders te doen en toch een beetje licht swingend/wiegend richting afsluiting te gaan doen we als muzikale afsluiting met een laatste groet aan de mand: Orchestra Baobab met het prachtige Utrus Horas. Zelf vind ik het een heerlijk nummer voor een hele warme zwoele avond met een heerlijke saxofoon.
Ik wil graag verstrooid worden in de duinen bij Egmond, dat lijkt mij een mooie plek. Dan kunnen de Schotse hooglanders toch nog even van mij genieten bij het grazen.
……en dat was het dan!
Edward Neering
NB: Er zit natuurlijk wel een disclaimer op deze blog. Aangezien ik minimaal 100 word heb ik nog 33 jaar te gaan. dus nog de helft van wat ik nu ben (66). Dat betekent dat er nog veel mooie muziek zal worden gemaakt en nieuwe herinneringen worden gecreëerd. Er zal dus sprake zijn muzikaal voortschrijdend inzicht