Jongerencentrum SmoeS – Als het simpel is én het is goed, dan is het dubbel zo goed!

50 jaar later…..

50 jaar later……

Daar zat ik dan. Geheel verlaten in een geel granieten cel met nummer 15 op het politiebureau in Hoofddorp. Zelfs de tafel en stoel waren van het gele granieten materiaal. Het is 26 juli 1976 en ik was al een jaar aan het werk als rozenplukker/bosser in de rozenkwekerij van Jos Ruhe aan de Sloterweg in Amsterdam-Sloten recht tegenover de Wielerbaan. Ondanks Atheneum (nu VWO) CITO advies toch op de MAVO in Amstelveen gezet in verband met mijn slechte ogen (Nystagmus). Na de MAVO zou ik eigenlijk naar de bestuur academie gaan, echter als niet te stuiten jongere ontdekte ik het Leidseplein en omgeving. Ik koos voor het directe geld om met mijn vrienden op stap te kunnen gaan en ging aan het werk in plaats van naar school.

Het doet er even niet toe waarom ik in de cel zat en uiteindelijk voor de rechter kwam. Wat ik nog weet dat ik na twee dagen cel vrij kwam en door een woedende vader direct naar mijn werk werd gestuurd om rozen in de kwekerij te bossen in de avonduren. Zo bevolen, zo gedaan. De norm om te werken/een baan te hebben lag dus hoog. Bijna 50 jaar later sta ik op de drempel van mijn pensioen. Tijd om terug te kijken.

Na de rozenperiode heb ik in de jaren zeventig van alles als uitzendkracht gedaan. Pompbediende, magazijnbediende, postbediende, manusje van alles en heftruckchauffeur. Uiteindelijk kwam ik in 1981 als uitzendkracht via BBB-uitzendbureau terecht bij de Gemeentelijke Sociale Dienst Amsterdam aan de Vlaardingenlaan in de rol van “dossierzoeker” van het belblok op de afdeling waar de berekeningen voor de uitkeringen voor de Amsterdammers werden gedaan. Elke afdeling had één computer met de dagelijkse file van collega’s er voor die iets moesten checken of raadplegen.

Parallel ben ik tijdens deze start van mijn werkzaam leven in de avonduren en in de weekenden vrijwilliger geweest als bestuurslid van Jongerencentrum SmoeS in Amsterdam Sloten van 1977 tot half 1982. SmoeS was het alternatief voor de gangbare disco in Badhoevedorp/Sloten en omgeving. Ongelofelijk veel daar mee gemaakt van hoogte- tot dieptepunten. Ik noem dit even apart omdat ik hier eigenlijk gevormd ben. Over jongerencentrum SmoeS is overigens onlangs een bijzonder, prachtig en rijk geïllustreerd boek verschenen. Mijn periode en bijdrage van 1977 tot 1983 staat hierin uitvoering beschreven met evenementen (Drs P, Herman Brood aan de afwas, Jules Deelder, Osdorp Posse, Doe Maar enz, enz.) Veel korte verhalen, foto’s en anekdotes. Zelf heb ik ook een aantal bijdragen geleverd aan dit opmerkelijke boek. Ik benoem het vrijwilligerswerk toch even apart omdat dit juist ook belangrijk is in een werkzaam leven.

Terug naar de betaalde arbeid. Het was in 1981 volop crisis en veel werklozen, dus veel uitkeringen werden bij “de SooS” aangevraagd. Uit eigen initiatief was ik gestart met MBO en HBO- opleidingen in de avonduren (1981 tot 1987). Via dat netwerk werd ik gevraagd om als “maatschappelijk werker” bij de sociale dienst te solliciteren. Zij hadden wel “een contactje” die zou regelen dat ik zou worden aangenomen onder voorwaarde dat ik wel succesvol door de psychologische test van de GG en GD zou komen en een bewijs van goed gedrag zou krijgen. Dat laatste was nog maar de vraag gezien mijn gang naar de rechter in 1976.

En zo ging ik als groen blaadje in 1982 aan de slag op de hoek Vijzelstraat/Herengracht schuin tegenover de Bazel (nu BIA en Stadsarchief) in het GSD-rayonkantoor Centrum en recht tegenover de burgemeesterswoning. Ik had bij de start alleen MAVO en startte in 1982 in schaal 5 van het gemeentelijk salarisgebouw. De rest van de jaren tachtig in de uitvoering gewerkt achter het loket van de sociale dienst op diverse locaties. Het was een tijd van met “de poten in de modder” zonder beveiligers, roken in de spreekkamers, stoffige dossiers en van tandenborstelonderzoeken in de buitendienst en een uitputtende agressie.

Inmiddels ook het diploma Voortgezet Management (1991) gehaald. In oktober 1992 voor mij de logische stap gemaakt naar re-integratie van mensen in de bijstand als personeelsconsulent (begeleiding banenpoolers) bij Maatwerk Amsterdam en daar vanaf 1994 in het management.

De jaren negentig diverse rollen in het management gehad bij Maatwerk Amsterdam. Hoogtepunt binnen deze rollen was het projectleiderschap van Wisselwerk Amsterdam. Het gaat te ver om dit nu allemaal uit te leggen maar de essentie was een succesvolle vorm van herverdeling van arbeid binnen een experiment van vier jaar (1997 – 2001). In de jaren nul eerst een jaar lang de BAAK gedaan en daarna diverse rollen gehad o.a. als ontwikkelmanager (samen met Boer & Croon) van de kernfunctie van klantmanager bij de nieuw op te richten fusiedienst “Dienst Werk en Inkomen(DWI)” die vanaf 2006 van start is gegaan. Ik begon binnen DWI zelf in de rol als afdelingsmanager “Werk en Uitvoering”/Directeur stichting Herstelling van oktober 2005 tot 2009. Deze afdeling deed de publieke re-integratie binnen Amsterdam. Ook hier veel meegemaakt en een heerlijke tijd in twee vrije rollen en gewerkt met fantastische en bevlogen collega’s.

Vanaf 2009 interimmanager bij de Adviesgroep Amsterdam (AGA) en later vanaf 2015 bij Bureau Interim en Advies (BIA). Van alles (ca 17 opdrachten) gedaan in de rollen afdelingsmanager/teammanager /programmamanager/procesmanager/crisismanager en projectleider. Gewerkt in het fysieke en sociale domein, de stadsdelen en dienstverlening. Leuke (o.a. Burgerzaken/Stadsdeel Zuidoost) en vervelende opdrachten (o.a. erfpacht) gedaan.

Met nog vier jaar te gaan was in 2020 de cruciale vraag “hoe nog verder!?” Lang verhaal kort, ik heb mijzelf verkiesbaar gesteld voor de Ondernemingsraad voor alle 18.000 ambtenaren/collega’s. Met een enorm mandaat werd ik gekozen en belandde in het dagelijks bestuur van de OR. Ik heb geleerd dat als je er echt voor gaat dat dit echt een vakgebied is ook al wordt er vaak badinerend over gedaan. Hoe de medezeggenschap in Amsterdam is georganiseerd klopt voor geen meter. Een OR en een werkgever houden geen 60 directies in de kruiwagen, beter is het om de medezeggenschap te organiseren op clusterniveau. Het moet dus echt anders. Ik schrijf hier een aparte blog of persoonlijke brief over en zal deze sturen aan de gemeentesecretaris.

Van de cel naar schaal 5 tot waar ik nu ben aangeland. Het kan allemaal wel. En vooral mijn collega’s die ik achterlaat wil ik afsluiten met een advies:

Blijf jezelf!

Geloof in je zelf!

Ontwikkel jezelf!

Vergeet de 7 vinkjes!

Gebruik je Gezond Boeren Verstand (GBV)!

Vertrouw op je intuitie!

Verander regelmatig van rol!

….. en denk nog eens aan mijn adagium:

“Als het simpel is EN het is goed, dan is het dubbel zo goed!”

Het gaat jullie goed!

Edward Neering

SmoeS: Herman Brood aan de afwas!

Het was een typische lentedag in maart 1983. De vogelfluitconcerten begonnen zich langzaam weer te ontwikkelen in de vroege ochtend. Het is die zaterdag dat jongerencentrum SmoeS een heel ander concert staat te wachten. Herman Brood & his Wild Romance zal zijn opwachting maken in de avond in dit Amsterdamse jongerencentrum op de grens tussen Sloten en Badhoevedorp. Tom Schrama heeft het contract namens SmoeS afgesloten en is apetrots dat dit toch maar mooi op het programma staat!. Al kostte het zo rond de 2500 gulden (nu zo’n 1200 euro) hetgeen een financiële rib uit het lijf was van het jongerencentrum. De entree die avond, 18 maart 1983 om precies te zijn, was vastgesteld op 7 gulden en 50 cent. (zeg maar €3,50 nu). Het was een tijd dat er nog geen mobiele telefoons waren o.i.d..

Die zaterdag was Tom gewoon overdag aan het werk en de crew/band van Brood had zich inmiddels gemeld aan de deur van SmoeS aan de Nwe Akerweg in Sloten zo rond een uur of vier in de middag. Alles moest immers worden klaargezet en de gebruikelijke soundcheck vond plaats. Herman Brood zelf en zijn manager Koos van Dijk zouden later komen. De leden van de band gingen na het uitladen, klaarzetten en soundcheck naar de Badhoevedorpse Chinees Hung Kwan aan de Sloterweg tegen de Akerdijk aan.

Intussen cirkelde in Badhoevedorp een lijkwagen door de straten van de vogelbuurt van het Schipholdorp op zoek naar de Eksterstraat. In de Nachtegaalstraat stonden bewoners in de voortuin de tulpen uit de grond te kijken en vroegen zich af wie er zou zijn overleden. Echter in de lijkwagen zaten Koos van Dijk en Herman Brood. Aan het eind van de straat sloegen zij rechts af de Eksterstraat in. Herman en Koos konden jongerencentrum SmoeS in Sloten niet vinden en Koos had toen maar het contract er even bij gepakt. De opdrachtgever vanuit SmoeS was Tom Schrama en woonde op Eksterstraat 10. Koos belde aan en daar stond in de deuropening de moeder van Tom. Nee Tom was nog niet terug van zijn werk en mw Schrama nodigde Koos uit om even binnen te wachten op haar zoon. Of de zanger van de band ook even binnen mocht wachten, tuurlijk zei de gastvrije moeder van Tom en Herman werd uit de lijkwagen gehaald. Inmiddels was het zo’n kwart over zes en mevrouw en mijnheer Schrama zaten aan de gebruikelijke zaterdagse broodmaaltijd. Of de heren ook een broodje wilde mee wilden eten. Jazeker en zo geschiedde. Herman vroeg beleefd “heeft u er ook glaasje melk bij?” Op tafel stonden de chocoladevlokken, boterhammenworst, gekookte worst van slagerij Van den Boogaard en natuurlijk kaas. De heren lieten het zich goed smaken met af en toe een slokje melk. Even later kwam Tom thuis via de keuken en hoorde vreemde stemmen en zag dat zijn lieve ouders met Herman Brood en zijn manager aan de Brood maaltijd zaten.

Volgens zijn moeder was Herman heel lief en innemend geweest en hij had ook nog even geholpen met de afwas. Twee uur later nam Herman in het kleinste kleedkamertje van Nederland, namelijk de keuken van SmoeS, nog wat stimulerende middelen en kwam op. De band met hun voorman speelden de zaal plat met nummers van de albums Street en Spritzh. Mevrouw en mijnheer Schrama gingen die avond op tijd naar bed.

Edward Neering

Dit verhaal staat in andere bewoordingen opgetekend in het onlangs verschenen boek “SmoeS, jongerencentrum van Badhoeverdorp en Sloten” van Kees Schelling. Een uniek document over de jaren 70,80 en 90 over jongerencultuur door de jaren heen en dit roemruchte jongerencentrum. Te bestellen op www.keesschelling.nl. Ook verkrijgbaar bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp en boekhandel Meckenholt in Amsterdam Osdorp.

Boek over 25 jaar jongerencentrum SmoeS!

Het boek vertelt het verhaal van de roemruchte geschiedenis van jongerencentrum SmoeS in Amsterdam Sloten van 1974 tot 2000. Het is het verhaal van de jongerencultuur in de jaren 70, 80 en 90.in Amsterdam/Badhoevedorp. Het is ook het verhaal van de honderden bands die er optraden maar ook van ander amusement, de bijzondere informatieprogramma’s over o.a. alcohol en porno,de politieke forums, de acties voor Tsjernobyl en Afrika, de vele films die er vertoond werden, de muziek die er gedraaid werd en de grote feesten die er gehouden werden. Maar ook het verhaal van de huisvestingsperikelen, de inbraken en de vechtpartijen. Maar misschien nog wel meest, is het het verhaal geworden van de verbondenheid met elkaar. SmoeS als de plaats waar je samen met je vrienden en vriendinnen iets bijzonders organiseerde en waar je elkaar elk weekend weer tegenkwam. Een plek voor jezelf. Bijzonder is ook dat het jongerencentrum altijd heeft gedraaid op puur vrijwilligers zonder beroepslrachten.

Het is ook het verhaal van al die mensen die aan het boek een bijdrage hebben geleverd. Ruim honderd medewerkers en bezoekers vertelden over bijzondere gebeurtenissen en zochten op zolders in vergeten archieven en schoenendozen vol met oude foto’s, naar herinneringen die het SmoeS-gevoel weer helemaal doen herleven. En nu, precies 50 jaar nadat Smoes op 11 mei 1974 de deuren officieel opende is er het boek over 25 jaar jongerencentrum SmoeS

Zelf ben ik werkzaam geweest voor SmoeS van 1978 tot mei 1982. Een turbulente tijd met vele hoogtepunten. In feite is SmoeS een groot deel van mijn jeugd. Ik ga het boek geven aan mijn kinderen. Hiermee geef ik mijn jeugd aan hen.

Het SmoeSboek beslaat ruim 300 pagina’s en bevat een kleine 200 foto’s, illustraties, affiches en krantenartikelen. Het dikke boek kost slechts f 24,95. Het boek is te bestellen via de website: www.keesschelling.nl Op de website kunnen ook de laatste ontwikkelingen rond het boek gevolgd worden.

Vanaf maandag 13 mei 2024 is het boek ook verkrijgbaar bij boekhandel Jaspers, Sloterweg 95 in Badhoevedorp en bij boekhandel Meck & Holt, Tussen Meer 46 in Amsterdam Osdorp.

Op zaterdag 11 mei, precies 50 jaar na de oprichting, wordt het boek officieel gepresenteerd in het dorpshuis van Amsterdam Sloten.

Edward Neering

Doe Maar is SmoeS begin jaren tachtig

Mijn voetbal en de Chinezen

Geloof het of niet maar ooit voetbalde ik bij de club waar Marco van Basten zijn stage als trainer liep, RKSV Pancratius in Badhoevedorp. Zelf kom ik uit een gezin met 14 kinderen dus als 9 jarige jongen,jongste van de familie Neering, stond ik op een zonnige augustuswoensdagmiddag op veld 5 met een versleten rood shirt en afgetrapte kicksen van mijn twee jaar oudere broer. Mijn sportbroekje was het gymbroekje van de Plesmanschool wat nodig aan vervanging qua maat toe was. Het woord NIKE was nog niet uitgevonden en de heer Nootenboom was mijn eerste trainer. Mijn toekomst was veelbelovend immers ik was de nr 14 van de familie en een paar kilometer verderop in 020 maakte een zekere Johan Cruijff onder dat nummer furore als jong talent in de Meer, het oude stadion van de Amsterdamse profclub vernoemd naar een of ander Griek.

Ik moest mij nog bewijzen dus ik startte in de A8 Pupillen (E,tjes en D,tjes bestonden toen nog niet). Na 1 jaar promoveerde ik naar de A7 domweg vanwege het feit dat de A8 werd opgeheven maar het was een stap op de goede weg. De weg naar de top was een lange weg! Na de lagere school wachtte de C Pupillen en van de zeven C elftallen zat ik zowaar in de C5 en werd onder de bezielende leiding van de heer Schelvis voor de enige keer kampioen (zie foto). Ik was rechterverdediger en had de bijnaam van de heer Schelvis gekregen van Noby Styles, gemene verdediger van het Engelse Manchester United. De vreugde was van korte duur wat ondanks het kampioenschap stond ik met een aantal vrienden een jaar later in de C7! In de B-junioren was het niet anders ….. de B5 waar ik als rechtshalf in één seizoen twee keer scoorde waaronder op veld 4 tegen De vliegende Hollanders (DVH) uit Amstelveen, witte broeken en blauwe shirts. De A junioren heb ik overgeslagen en in 1979 maakte ik mijn comeback bij, de grote concurrent van Pancratius , Kombij Badhoevedorp in de zaterdag senioren 5, Gerben Kolenbrander uit de Uiverstraat was de robuuste aanvoerder van deze legendarische geel/zwarte brigade. In 1980 speelde de actie van Freek de Jonge en Bram Vermeulen “KNVB niet naar Uruguay” Niet na 1978 (WK Argentinië) met het Nederlands elftal nog een keer naar een militair regime en deze in het zonnetje zetten in Zuid-Amerika door een internationaal voetbaltoernooi, was het adagium. Amateurelftallen werden opgeroepen om in een uitgekozen weekend niet te voetballen als protest. Mijn broers voetbalden nog steeds bij Pancratius en organiseerden een staking voor Pancratius zaterdag senioren 5 uit tegen Overamstel (de aftrap was te zien bij het NOSjournaal die avond, met broer André Neering in de hoofdrol!) . Ik kon dus niet achterblijven en startte een actie bij Kombij Badhoevedorp en stuurde een oproep tot staking in voor het wekelijkse gele clubblad met de bekende lokale MKB advertenties. Intern wist ik al dat zeker het eerste elftal (hier speelden een aantal vrienden van mij uit Jongerencentrum SmoeS) wel oren had naar een staking. Het artikel werd geweigerd! Censuur!! Sterker nog, ik moest op het matje komen bij het bestuur van de club. Het eerste elftal schreef direct een open brief in het clubblad dat censuur absoluut niet kon en er ontstond dus een heus relletje. De dinsdagavond daarop verscheen ik bij twee bestuursleden van de club , de heer Staal en de heer Griffioen in de Roerdompstraat. Zij wilden mij een lesje geschiedenis geven en trachtten mij op hun politieke rechterspoor te brengen. Resultaat was dat ik bedankte als lid van Kombij Badhoevedorp en werd opgevangen door het stakende “linkse” salonelftal van Pancratius zaterdag 5 waar twee broers van mij voetbalden en drie volle neven van Dennis Bergkamp, weliswaar met iets minder talent, maar dat terzijde . Nog jaren gevoetbald in dit vriendenelftal in de jaren tachtig en over het voetbal nog even dit…….. Bij mijn afscheid in 1987 in een klein zaaltje van cafe Carels op de hoek Saernedamstraat/Frans Halsstraat in 020 kreeg ik het boek van Wiel Coerver in het chinees met daarin “de opdracht”, “Edward gaat weg, de perfecte kapbeweging, voetbal zal altijd chinees voor je blijven

Edward Neering