Categorie: Joe Jackson

Joe Jackson: Biology. Prachtig door bas (Graham Maby) gedreven nummer over oa het mannelijk orgasme (And those little white spicies with little white tales, which multiply, it getting crowded down here, let us out, once relieved, the start again, it’s not a process controled by the brains!…. Chorus etc etc.

De Engelse singer-songwriter Joe Jackson vindt dat de hedendaagse muziek teveel eendagsvliegen kent. Jackson heeft grote bewondering voor componist, pianist en orkestleider Duke Ellington. ‘Je zou je hele leven kunnen wijden aan het bestuderen van Ellingtons muziek’.

‘Muziek kent te veel eendagsvliegen, mensen die op basis van één liedje of één look bekend zijn’, aldus Jackson. ‘Soms staat er een artiest op die veel meer te bieden heeft. Van Duke Ellington is vijftig jaar aan materiaal beschikbaar. Hij begon met opnemen in de jaren ’20, was toen al ver zijn tijd vooruit en is dat tot aan zijn dood gebleven. Zijn werk is zo divers, rijk en interessant dat hij met recht onsterfelijk genoemd mag worden.’

De solocarrière van de Engelse singer-songwriter Joe Jackson (57) overspant meer dan dertig jaar. Zijn debuutsingle Is She Really Going Out With Him? uit 1978 behoort tot zijn bekendste nummers. Op 25 juni is het studioalbum The Duke uitgebracht, Jacksons eerbetoon aan de in 1974 overleden Ellington, met gastbijdragen van onder andere Iggy Pop en Sharon Jones.

xa9FaceCulture

Ja hoor, hij is binnen! Vanmiddag op de deurmat geploft, via Bol.com, de nieuwe CD van Joe Jackson, THE DUKE. een ode aan Duke Ellington met allemaal eigenzinnige Jackson arrangementen met absolute hoogtepunten met Sharon Jones en Iggy Pop. De uitgebreide recensie hieronder van internet afgehaald van cobra.be., door Dirk Steenhaut.

Eigenzinnige hommage aan een jazzgigant

Sinds hij in 1979 kwam aankloppen als de angry young man van de Britse new wave, heeft Joe Jackson een lange weg afgelegd. Niet alleen absorbeerde hij stijlen zoals ska, reggae, salsa, jazz, blues en swing, hij schreef ook een heuse symfonie en enkele filmsoundtracks. Als student compositie raakte hij decennia geleden in de ban van Duke Ellington, één van de muzikale giganten van de twintigste eeuw, en die bewondering ging nooit meer weg. Twaalf jaar geleden nam hij voor zijn cd ‘Summer in the City’ al eens een cover op van ‘Mood Indigo’ en vandaag brengt hij met ‘The Duke’ een uitgebreide ode aan het oeuvre van de jazzgrootmeester.

Een erg voor de hand liggende eresaluut is het niet geworden. Ellington was een muzikant die geen heilige huisjes overeind liet, voor zowat alle muziekgenres openstond en zijn eigen composities regelmatig drastisch herwerkte. In diezelfde geest heeft Joe Jackson zich met Duke Ellingtons nummers de nodige vrijheden gepermitteerd. Hij zet ze naar zijn hand, actualiseert ze, voorziet ze van nieuwe grooves en instrumentaties en loodst ze muzikale tradities binnen die tijdens Ellingtons leven nog niet eens bestonden. In dat opzicht is ‘The Duke’ een opmerkelijke fusie van stijlen en sferen die af en toe ver wegdrijven van het jazzidioom. In Jacksons interpretaties zijn bijvoorbeeld nauwelijks blazers te horen. In het frivole, naar New Orleans lonkende ‘Rockin’ Rhythm’ duiken weliswaar een piccolo en een souzafoon op, maar dat zijn instrumenten die Duke Ellington zelf nooit heeft gebruikt.

Op zijn negentiende cd werpt de 57-jarige Joe Jackson zich vooral op als regisseur, arrangeur en bandleider, een functie die hij ook al waarnam ten tijde van het uit ‘97 daterende ‘Heaven & Hell’. Ook nu omringt hij zich met muzikanten en vocalisten die tot uiteenlopende tradities en generaties behoren. Zo wordt het door Sharon Jones gezongen ‘Ain’t Got Nothing But the Blues’ herkneed als een funky r&b-song en leent Iggy Pop zowaar zijn stembanden aan het swingende ‘It Don’t Mean A thing’. Omdat Jackson van oordeel is dat de door Ellington gebruikte songteksten vaak ondermaats zijn, laat hij zijn gasten met de genantste voorbeelden vrijelijk hun gang gaan. De Iraanse avantgardechanteuse Sussan Deyhim brengt ‘Caravan’ dus in het Farsi en de Nederlands-Braziliaanse Lilian Vieira (bekend van Zuco 103) serveert haar versie van ‘Perdido/Satin Doll’ in het Portugees. Het eerste nummer combineert stuiterende afrobeat met zwiepende strijkers xe0 la Curtis Mayfield, het tweede is een mengvorm van samba en drum’n’bass. Occasioneel is Joe Jackson ook zelf als zanger te horen, maar op ‘The Duke’ is het vooral zijn expressieve en meteen herkenbare klavierspel dat de show steelt.

De plaat bevat voorts een aantal instrumentals, zoals ‘The Mooche/Black and Tan Fantasy’, waarin een reggaebeat in de clinch gaat met een breed opgezette orkestratie. Net als Duke Ellington geeft Jackson behoorlijk wat ruimte aan zijn muzikanten en dus mogen gitarist Steve Vai, de als Stéphane Grapelli klinkende violiste Regina Carter, bassist Christian McBride, percussioniste Sue Hadjopoulos en hiphopdrummer Ahmir ‘?uestlove’ Thompson op gezette tijden schitteren. Jammer dat Joe Jackson een aantal Ellingtonsongs in medleys heeft verwerkt, want dat dreigt ze enigszins te banaliseren. ‘The Duke’ is een even eigenzinnig als persoonlijke hommage die de oiriginelen niet overbodig maakt, maar je, door ze in een andere context te plaatsen, er wel anders naar doet luisteren. Bovendien slaagt Joe Jackson erin vijftig jaar muziekgeschiedenis samen te ballen in 48 minuten. Ook dxe0t is een verdienste.

Dirk Steenhaut

Op vrijdag 2 november komt Joe Jackson naar Amsterdam voor een concert in de Melkweg. Hij komt met een “big band” en speelt nummers van Duke Ellington in een Joe Jackson versie. Ook speelt hij nummers van Look Sharp tot Rain.

Kaartverkoop start op dinsdag 12 juni 2012 via ticketshop. google even op Melkweg Amsterdam en ga via de Melkweg naar de tickets. Kaarten zijn x8037,50 en daarnaast is voor x803,50 voor maandlidmaatschap.

He may be best known for such pop hits as “Is She Really Going Out with Him?” and “Steppin’ Out,” but Joe Jackson holds a deep admiration for legendary big band leader/songwriter/pianist Duke Ellington. And on his upcoming release, The Duke (due out June 26th via Razor & Tie), Jackson reworks an album’s worth of Ellington classics.

“I think it probably snuck up on me, after many years of being an Ellington fan,” Jackson tells Rolling Stone. “Going back to my teenage years, really. For the last few years, I’ve found myself playing with different arrangements of Ellington tunes – either in my head or in my band. And we’ve done a couple of Ellington covers with my trio I’ve been working with the last few years. But I wanted to take it a lot further than that. Really explore a lot of different approaches to this music, which I think is so strong and so classic that it could take it. I was also inspired by Ellington’s own philosophy, which he thought the same way about his music – he constantly rearranged and reinvented his own compositions. Sometimes in quite radical ways.”

And one radical way that Jackson reworked the tunes was by eliminating an instrument that was a major element in many Ellington compositions. “No horns. That was a rule I made fairly early on, because the last thing I wanted to do was do something that just sounded like watered down Ellington. There’s just no point. Quite a few jazz people have done Ellington tribute records, and some of them are very good, but they tend to sound like second-hand Ellington.” Filling in for the horn parts are a wide variety of instruments, Jackson says, “everything from accordion to harmonica to Stylophone to a string quartet.”

Produced by Jackson and recorded and mií by Elliot Scheiner, The Duke features both instrumentals (“Isfahan,” “Rockin’ in Rhythm”) and tunes with vocals (“Mood Indigo,” a medley of “I’m Beginning to See the Light” and “Take the A Train”). Featuring a wide variety of guest musicians (Steve Vai and ?uestlove, among others), one of the more intriguing tracks is an album-closing rendition of “It Don’t Mean A Thing (If You Ain’t Got That Swing)” as a duet between Jackson and punk rock godfather Iggy Pop.

“We met once when we were both staying in the same hotel on tour, and we had a couple of beers,” Jackson says. “I found him to be a very interesting and quite charming guy. And a very smart guy – more open-minded than I think people realize. I heard his voice in my mind singing that song. And I thought, ‘I wonder if he’d like to do it?’ And he did!”

Jackson is already plotting a tour in support of The Duke. “We’re going to be touring in September and I’m putting the band together now,” he says. But just don’t compare the album to his earlier swing-themed album, 1981’s Jumpin’ Jive.

“I don’t think it’s anything like Jumpin’ Jive. It’s totally different,” he says. “I think it’s more like Night and Day or other things I’ve done, like Heaven & Hell.”

Read more: http://www.rollingstone.com/music/news/joe-jackson-pays-tribute-to-duke-ellington-20120331#ixzz1uNjfspA8

Op 21 juni verschijnt een gloednieuw studioalbum van Joe Jackson getiteld The Duke. Een eerbetoon aan jazz icoon Duke Ellington, maar ook een album waarop Joe Jackson nadrukkelijk trouw is gebleven aan zijn eigen, kenmerkende stijl. Op 25 juni in platenzaken in Nederland.

I revere Duke Ellington, but I didn’t want this to be a reverent album

Jackson heeft zich de tijdloze en briljante composities van Ellington volledig eigen gemaakt en heeft op treffende wijze vijftien klassiekers samengesmolten tot tien nummers. Een fusie die doet denken aan de speelse, grensverleggende houding van Ellington.

“Ellington didn’t consider his own arrangements to be sacred,” zegt Jackson. “He constantly reworked them, sometimes quite radically. So I think my approach is in the spirit of the man himself.”

Joe Jackson wordt op The Duke bijgestaan door enkele muzikale grootheden. Zo is Iggy Pop te horen op It Don’t Mean A Thing (If It Ain’t Got That Swing), R&B diva Sharon Jones op I Ain’t Got Nothin’ But The Blues en Lilian Vieira (Zuco 103) op Perdido

The Duke Tracklisting:
1. Isfahan
2. Caravan
3. I’m Beginning To See The Light – Take The A Train
4. Mood Indigo
5. Rockin’ In Rhythm
6. I Ain’t Got Nothin’ But The Blues – Do Nothin’ Till
7. I Got It Bad (And That Ain’t Good)
8. Perdido – Satin Doll
9. The Mooche – Black and Tan Fantasy
10. It Don’t Mean A Thing (If You Ain’t Got That Swing)

http://www.2metersessies.nl/tv/2-meter-sessies-tv-joe-jackson-love-got-lost-14022001/