Categorie: Dagboek

We vinden thuis al geruime tijd muizenkeutels in huis, gelukkig niet tussen het eten maar wel op de plavuizen. Ik had een muis laatst ook horen scharrelen in de krantenkast maar mijn attaque wist hij te parreren en als een speer schoot hij langs mij heen vanuit een Volkskrant/NRC sandwich. Gisterennacht was ik nog alleen op en keek s’nachts om een uur half twee naar de herhaling van "De wereld draait door". De TV stond met een normaal geluid aan en ik zat stil in de stoel rustig te kijken. In mijn ooghoek zag ik wat bewegen en daarna nog eens!Onmiskenbaar een muis! Bij de derde keer besloot ik in actie te komen en sloop naar en Lundiakast met in mijn hand eeen opgerolde krantenknuppel. Zijn laatste uur had geslagen en ik noemde mijn slachtoffer Saddam. Langzaam bukte ik om onder de kast te kijken maar het was te donker. Zaklamp erbij en bij de eerste flits schoot Saddam langs mij en liet me achter met een lichte hartverzakking van de schrik. De volgende dag naar de dierenwinkel getogen en om verzoek van "Partij voor de dieren-partner" een muisvriendelijke muizenval gekocht. Zelf zat ik op de lijn van gif dan wel nietsontziende muizenval. Nu ben ik een jaar of twintig niet in een dierenwinkel geweest en over de vier klanten voor mij zou ik zo een mooi verhaal kunnen schrijven, doe ik dus niet! De geur in zo’n winkel is nog altijd dezelfde gebleven. "Brood met pindakaas, daar zijn ze dol op" zei de winkeljuf ", "en wel laten migreren" voegde ze er aan toe. "Migreren, hoezo migreren"? Muizen komen net als duiven altijd weer terug in het huis/tuin waar ze vandaan komen tenzij je ze in een ander gebied/wijk uitzet. Zo gezegd, zo gedaan >> Val aan beiden kanten thuis opengezet met brood met pindakaas erin. Het luik zal vandaag achter Saddam dichtvallen. Ging om half xc3xa9xc3xa9n naar bed en geen teken van leven van Saddam. S’ nachts het bed uit ivm de nachtplas en dacht plotsklaps aan de val waar ik normaliter slaapdronken terug in bed val. Ik sluip de trap af en kijk om de hoek van de huiskamerdeur. "We’ve got him!!" juichte ik van binnen. Saddam had de verleiding van de pindakaas niet kunnen weerstaan en was letterlijk en figuurlijk in de val gelopen. (zie foto) Door de angst van de gevangenschap lagen er wel dertig keutels (het zeven balen in je broek doen doet ook bij Saddam opgeld). Nu overgaan op fase 3 >> het migreren. Saddam met kooi in de fietstas gedaan en dwars door het Heilooerbos naar de Alkmaardehout gereden nadat ik in Heiloo nog langs een levengrote reiger (zie foto) reed. Bij het oude terrein van het oude AZ stadion bij de hoekvlag waar ooit de noodlottige corner van Sporting lisabon werd genomen in de halve finale van de UEFA-cup is Saddam vrijgelaten. Binnen de muren van Alkmaar, als een soort paard van Troje. (zie foto). Op het terrein van de voormalige Alkmaarderhoutstadion worden nu appartementen gebouwd. Een projectontwikkelaar veegt hier een mooi stuk sportief cultureel erfgoed weg. Saddam zal echter hier zegevieren! Het gaat je goed man.

Edward Neering

Tsja, het was me het weekje weer wel. Voor het eerst weer naar de eerste training van TRIAS-atletiek geweest. Met 15 keer 300 m had ik zo wel weer even gehad. Woensdag als AZ’er naar Ajax-O- Marseille gekeken en zag met voldoening dat Ajax een verlenging nodig had en baalde van de uitschakeling want nu komt er meer focus op de resterende competitie. Donderdag naar een reunie van mijn werk > het was het leerlingenteam uit 1982 toen ik begon bij de WWV van de toemalige Gemeentelijke Sociale Dienst. Niemand een spat veranderd en erg leuk om te zien waar iedereen nu zo staat. Vrijdagavond in het Hilton gegeten en de hele dag in managementopleiding geweest. (zie vorige item) Wel de conclusie culinair kunnen trekken dat je bij Loetje in de Johannes Vermeerstraat een stuk beter en goedkoper eet dan in het Hilton bij Roberto’s!! Gisteravond was broer Ton jarig en gaf een etentje in Meerzicht in Badhoevedorp. Erg leuk en gezellig en de taart op de foto is uiteraard opgegaan. Vandaag naar AZ- Feijenoord geweest 0-0. Teleurstelling alom maar het moet kunnen een keer.

Gisteren was ik in het Hilton Hotel in Amsterdam Zuid. Ik was daar voor een seminair over Leiderschap. Ik doe dit programma via mijn werkgever AGA Adviesgroep Amsterdam. Gisteren een puik programaa met Hoogleraar Rien Segers over de aziatisering van onze Globe. Herman Pleij als historicus over onze helden en de "Doe maar gewoon mentaliteit" van ons Nederlanders maar dan vanuit een historisch perspectief en tenslotte Nelleke Noordervliet als schrijfster over het thema "creatie". Interessant en boeiend. Edoch helaas voor de sprekers hoogtepunt was tijdens de lunch. Immers waren toch bij het Hilton en ik vroeg met twee andere cursisten of wij de kamer van Yoko Onno en John Lennon mochten zien. Tot onze grote verassing was dat geen enkel probleem. Een half uur later stonden we op de 7e etage in kamer 702. De kamer in smetteloos cremewit is nog steeds in orignele staat met wat aangebrachte toeters en bellen. De witte vloerbedekking mocht alleen met plastic hoesjes om de schoenen worden betreden. Op de muur songteksten die tijdens dat verblijf waren geschreven. Vooral de badkamer sprak tot mijn verbeelding. Zelf zou ik er 300 euro voor over hebben om hier een nachtje te slapen. De werkelijke prijs is 1750 euro!

Ondestaand het persbericht van destijds, inmiddels als weer 40 jaar geleden.

Edward Neering

25 maart 1969 – John Lennon en zijn vrouw Yoko Ono begonnen in het Amsterdamse Hilton Hotel met hun eerste Bed-In for Peace actie. De actie duurde tot en met 31 maart.

Het stel was enkele dagen eerder getrouwd en Lennon en Ono hadden de veelaanwezige pers gebruikt om hun wens tot wereldvrede te promoten. Op dat moment was de bloedige oorlog in Vietnam vol aan de gang.

Hun huwelijksreis brachten ze door in kamer 902 van het Hilton Hotel in Amsterdam. De wereldwijd uitgerukte pers kon elke dag tussen 9 uur xe2x80x99s ochtends en 9 uur xe2x80x99s avonds langskomen. Het stel kwam in principe niet uit hun bed en overal in de kamer hingen xe2x80x98peacetekensxe2x80x99 en teksten die opriepen tot wereldvrede.

Na de week in Amsterdam hielden John en Yoko nog Bed-In for Peace acties op de Bahamaxe2x80x99s, in Toronto en Montreal. In het Queen Elizabeth Hotel in Montreal namen ze hun hit xe2x80x98Give peace a changexe2x80x99 op.

Weer een keer eens wat anders dan een Loesjeposter. Staat op glaswand van de binnenplaats van Boijmans.

Foto: Edward Neering

Gisteren zijn we op een dagje Rotterdam getrakteerd. Even los van bezoeken aan Ahoy en het Feijenoordstadion, het Centraal Station en xc3xa9xc3xa9n keer snel door de stad geweest bij een werkconferentie ( Operatie Jong met Steven van Eijk en Sadik Harchaoui) eignelijk nooit echt de stad bezocht. Het was toch een bijzondere ervaring om al 020 nu 010 te bezoeken. Met een 02968 achtergrond en een 072 woonlocatie een ideale mix om onbevangen deze havenstad te attaqueren. Samen met PIeter, Nel en Tineke eerste een bezoek gebracht aan het Boijmans van Beuningen Museum met naast een kerntentoonstelling een expositie van de kunstenaar/tekenaar Avery. Mooie tentoonstelling > daarna via het kunstpad naar de Kunsthal en de expositie bezocht van de Prix de Rome. Eyeopener was de prijswinnaar uit de jaren zeventig met zijn daklozentent op de Nieuwmarkt bij de Waag. Zie foto hieronder.

Het gebouw van Nationale Nederlanden (bovenste foto)  botst direct tegen je aan als het station uit komt en geeft je uiteraard het gevoel dat je vandaag "Niets meer kan gebeuren". Voor hen overigens te hopen dat ze overeind blijven in deze crisis want zelf zullen ze niet verzekerd zijn tegen de Apeldoorncalamiteit die wereldcrisis heet. Het spiegelgebouw laat zich lenen voor mooie foto’s bij bijzondere luchten.

Bovenstaande foto is genomen in het Boijmans. Vul zelf maar in!

De gebogen spijker staat in de tuin van het Boijmans.

Foto’s/Tekst: Edward Neering

Na gisterenavond uitgeschakeld te zijn van de beker door NAC toch weer vanmorgen wakker geworden. We gaan naar Rotterdam. Een dag haven en musea en daarna ergens hoog in een toren uit eten.

Iedere dag loop ik via de Schreierstoren de Geldersekade over en vervolgens door Atoniusbreestraat of over de Kloverniersburgwal naar het Stadhuis. Een luxe om iedere dag te kunnen genieten van de mooie oude binnenstad (zie foto van de Waag op de Nieuwmarkt) van Amsterdam. Wat me opgevallen is dat bijna alle hoeren van de Geldersekade zijn verdwenen. Er is slechts nog xc3xa9xc3xa9n bordeel. Als je hier vroeger met de rondvaartboot langs werd gevaren was het een grote bordeelgracht met een vuurzee van rodelichtjes. Als buitendienstmedewerker van de sociale dienst in de jaren tachtig heb ik menig bordeel bezocht om onderzoek naar bijstandsfraude.

Daarnaast zie je dat de chinezen oprukken. De binnenbantammerstraat was altijd al chinees en de toko op de nieuwmarkt zit er al jaren. Maar deze buurt heeft nu zelfs chinese straatnamen. Wat als er in Slotervaart marokkaanse straatnamen onder de nederlandse zouden komen te staan > dan is het hek van de dam!  Hoe dan ook Amsterdam heeft een heus Chinatown en daar mogen we best een beetje trots op zijn!! Alhoewel ik denk dan oude nijveren chinese handelaren en natuurlijk niet aan de chinese onderwereld. Stel dat deze laatste oprukt in deze buurt dan is de Nieuwmarktbuurt van de regen (Hoeren,mensenhandel, drugs) in de drup (Chinese Onderwereld) geraakt!!

Edward Neering

Gisteren hoorde ik op Rado 1 Eric van Duivenvoorde bij de Tros Nieuwsshow over zijn nieuwe boek "Magier van een nieuwe tijd". Het boek gaat over Robert Jasper Grootveld, de man van de Happening uit de jaren zestig. Nu doet het toeval zich voor dat ik met een Grootveld ben getrouwd en dat mijn zwager ook de intitialen R.J. heeft en in het telefoonboek was een persoonswisseling dus snel gemaakt. Of de aangetrouwde Grootvelds familie zijn van Robert Jasper in nooit onderzocht, Gek want zoveel Grootveldjes zijn er niet. Het toeval wordt nog groter want ik ken de schrijver goed uit begin jaren negentig toen is als personeelsconsulent bij Bureau Maatwerk werkte en de staatsliedenbuurt als werkgebied had. Eric leidde toen het Staatsarchief in de Groen van Pinsterenstraat.

Edward Neering

Gisteren naar de totaal gernoveerde Stadsschouwburg van Haarlem geweest samen met broer Paul en onze partners. Theatergroep Schudden bracht "Ruis" erg leuk en onderhoudend.

Daarna naar cafe de Briljant in hartje Haarlem en sinds de invoering van het rookverbod bevond ik mijzelf in weer in een kleine kroeg (Pijpelaar). Heb geconstateerd dat het toch wel lekker is zonder rookgordijn en zag tevens dat de kroeg was afgeladen met jong en oud. Geen probleem dus dat rookverbod en dus handhaven. Kan we wel voorstellen dat in hele kleine kroegjes met xc3xa9xc3xa9n eigenaar er in de toekomst uitzonderingen zullen worden gemaakt. Het rookverbod is Horecabreed een zegen en uiteindelijk zal het de Horecabranche ten goede keren.

Zomaar een dag in 2009. Allereerst vandaag de allereerste klant in 2009 van  kapper Edward Yu bij Kappers in de Molsteeg vlak achter Magna Carta in de Amsterdamse binnenstad. Op weg naar de kapper zag is een rondvaartboot in de brand staan. Aangezien dit natuurlijk niet iedere dag voorkomt er maar een foto van gemaakt. (zie 3e foto) Om 11 uur afspraak met twee collega’s van Herstelling in Cafe van Zuylen op de Singel vlakbij het beeld van Multatuli. Spoorslags met de trein naar Uitgeest om mijn dochter op te pikken. Thuisgekomen ligt in de brievenbus het startnummer van de Halve Marathon van Egmond die ik op 11 januari ga lopen. Ben altijd tevreden met een even nummer, het is 11802 geworden en mijn voornaam blijkt ook op het nummer te prijken. De gemiddelde toeschouwer kan niet meer om me heen denk ik dan maar. Vervolgens met Eva naar het wintercircus in Heiloo. Ik ben al geen 10 jaar meer in een circus geweest maar ik moet zeggen dit is circus zoals circus bedoeld is in zijn meest primaire vorm. Teruglopend naar huis zijn we stomverbaasd over drie verdwijntrucs met mensen. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet hoe deze trucs nu precies gaan. We zaten er met onze neus bovenop. Voor Eva (7 jaar) een sensatie > voor mij een raadsel > heb goed gelet of ik spiegels oi.d zag maar heb ze niet kunnen ontwaren.

Foto’s: Edward Neering