Categorie: Verhalen

Mijn band met Wiel Coerver

AZ stadion met regenboog 

Voetbal zal altijd chinees voor je blijven!

De dood van Wiel Coerver afgelopen week deed mij onverbiddelijk denken aan mijn eigen voetbalcarrixc3xa8re. Ooit begon ik als jongste van de dertien Neeringen en van negen broers bij Pancratius in Badhoevedorp. Ik kan mij de eerste training nog goed herinneren op een warme woensdagavond in Augustus. Trainer was de heer Nootenboom die woonde bij de kazerne van de Marechaussee. Veld 5 van Pancratius direct achter de kantine was het trainingsveld. Nou ja, xe2x80x9cveldxe2x80x9d! Het was een grote aardvlakte met hier en daar een graspriet. De verdienste van jarenlang intensief  trainingsveld.  Met rood verschoten shirt, uit de kast getrokken van een broer, met hier en daar versleten plekken, idem broekje en idem kousen en alleen de kicksen waren nieuw.  In die pupillentijd heb ik volgens mij 2 keer gescoord en allebei tegen ZGSO uit Amsterdam Ookmeer. Zoxe2x80x99n moment dat je na het scoren vlinders/kriebels in je buik kreeg ;-).  Een keer op een poliotoernooi rond Pasen op sportpark Riekerhaven bij KBV en Rivalen en een keer, een schot van buiten het strafschopgebied, op het al eerder genoemde Veld 5 van Pancratius maar dan tijdens een toernooi. Als pupil was het natuurlijk al een hele prestatie dat je van buiten het strafschopgebied het doel haalde met een schot, en dan nog een doelpunt ook!! Vervolgens naar de C5 waar ik met oa Stan Verhaar, Rudy Schelvis, Gerard Schreurs kampioen werd. Dat was in 1971-1972, zeker weten want ik heb het kampioensvaantje nog thuis op het prikbord hangen! Mijn bijnaam was Noby Styles, een erenaam die ik  kreeg van onze leider, de heer Schelvis, vanwege mijn grote inzet . Deze C5 kampioen speelde overigens in dat jaar daarna mooi in de C7!! Wat een onrechtvaardigheid. Daarna naar de B6 en B5 van Pancratius waar ik anoniem door heen zeilde. Wegens het vele uitgaan en andere prioriteiten heb ik nooit in de A junioren gezeten. Ik keerde pas terug op de groene velden met het allegaartjeteam op Zaterdag 5 van Kombij/Badhoevedorp. Het feit dat ik daar ging voetballen kwam voort dat ik was opgegaan in de vriendengroep binnen Jongerencentrum SmoeS, waar ik ook bestuurslid was. In dit team met oa Ger Kolenbrander en Cees Hoogvliet. Ik wilde bij Kombij Badhoevedorp destijds (1980) in het clubblad een oproep voor een staking plaatsen in het kader van xe2x80x9cKNVB niet naar Uraquayxe2x80x9d georganiseerd door Freek de Jonge. Regelrechte Censuur werd er door de vereniging toegepast en de brief mocht niet worden geplaatst en Heren 1 (Lex Uittenbogaard) nam het met een open brief in het clubblad voor mij op. Resultaat was dat ik bij twee bestuurleden van Kombij/Badhoevedorp (de heer Griffioen en de heer Staal) op het matje moest komen en te horen kreeg dat ik mij moest onthouden van linkse praat. Dat jaar direct tijdens het seizoen overgestapt naar Zaterdag Pancratius 5 een vrienden/familieteam waar ook Ruud Neering en Andrxc3xa9 Neering inzaten en Paul Neering af en toe als gast. Ook het team van de gebroeders Kas, Hans Kas, Hennie Kas en Ron Kas (Ja die van de radio en ook Joe Jacksonfan). De Ruygroks, Hennie en Rene en diens broer als keeper. Mari van Kaam, ook keeper geweest. Kees Schelling (de mol), Jan Jacobse (Rinus Strijkijzer), Ruud Schrama (even wat dingetjes doen), Frans van der Werf (eeuwig op de transferlijst) en Lex Sanou (had niets met krullenbollen). Arnold van Tilburg en Hans, Willy en Gerard Bergkamp (Ja, Ja familie vanxe2x80xa6) Jaap van der Voort (Krijg jij ooit wel eens een vriendin?). In deze jaren zeker vijf keer gescoord. Dat ik altijd geen voetbalgenie ben geweest bleek wel tijdens mijn afscheid van het zaterdagteam in een bovenzaaltje bij Carels 1 in de Saernedamstraat in de Amsterdamse Pijp. Ik kreeg het voetbal methodiekboek van Wiel Coerver in het chinees. Ik heb het boek nog steeds en pakte het gisteren uit de kast nadat ik bericht had vernomen dat Wiel in Kerkrade, diep in de tachtig, het loodje had gelegd. Ik sloeg het boek open en het boek blijkt gesigneerd te zijn xe2x80x9cDe perfecte kapbeweging altijd nagestreefd, Edward bedankt voor al die jaren, maar voetbal zal altijd chinees voor je blijven!!xe2x80x9d.

Edward Neering

Chinatown Amsterdam

Geldersekade

Afgelopen zondag liep ik samen met verschillende AGA collegaxe2x80x99s de Dam tot Dam loop 2010. Voorafgaand aan de start maakten een aantal collega's een groepsfoto met als decor het gebied bij de Amsterdamse Schreierstoren Deze toren is ook het begin van ons eigen Amsterdamse Chinatown.  Een lachertje als je het vergelijkt met het  bruisende Chinatown in bijvoorbeeld in New York en San Fransisco, maar toch.  Het gebied Geldersekade, Binnen Bantammerstraat,  Nieuwmarkt, Zeedijk en Oude Zijdskolk was nog niet lang geleden een gebied waar je als Amsterdammer en als toerist niet moest komen. Deed je het toch dan werd je steevast geript op een wijze die momenteel in Johannesburg redelijk gangbaar is.

Begin jaren tachtig werkte ik als bijstandsmaatschappelijk werker voor de Amsterdamse sociale dienst met toen al drie kruizen op mijn hart. Ik werkte voor de regio centrum op de hoek Vijzelstraat en Herengracht (nu hotel Crown). De Zeedijk en de Geldersekade waren hxc3xa9t middelpunt van hoge criminaliteit. drugshandel en prostitutie. Junks xe2x80x9cchineesdenxe2x80x9d de heroxc3xafne in de beschutting van de souterraintrappen van de Geldersekade.  Het politiebureau in de Warmoestraat wat het hete middelpunt met vele arrestanten, waarvan drugsverslaafden en dealers en pooiers het grootste deel vormden.

Achter het loket van de sociale dienst  kreeg ik de eerste aanvragen van zelfstandigen die zich op de Zeedijk wilde vestigen.  De komst van nette ondernemers was onderdeel van een aanvalsplan van de Gemeente Amsterdam om de Zeedijk weer leefbaar te krijgen. Ze vroegen dan een krediet aan in het kader van het bijstandsbesluit zelfstandigen.  Het waren de eerste sprankelende  spelden in een hooiberg van verderf. Ik kan mij nog de gedachten herinneren xe2x80x9cWaar begint ie aan!!xe2x80x9d, dit wordt drie keer niksxe2x80x9d. xe2x80x9cDat de stad hier brood in ziet??!!xe2x80x9d.

Bijna vijfentwintig jaar later is de Zeedijk en de buurt eromheen een topstraat en een buurt waar het zeer prettig vertoeven is. De Nieuwmarkt met al zijn gezellige cafxc3xa9s en terrassen concurreert nu makkelijk met bijvoorbeeld het Leidseplein en het Rembrandsplein. Op de Geldersekade is nog maar xc3xa9xc3xa9n bordeel met vier ramen, bijna nostalgisch,  en er zit nog maar xc3xa9xc3xa9n duister koffiehuis. Ik loop er bijna iedere dag en vind het nu echt een toplocatie.

In de donkere periode eind jaren zeventig/begin jaren tachtig van deze buurt lagen de meeste huidige AGA collega's van mij nog in de luiers. Maar sindsdien heeft de stad hier heel bewust en stap voor stap en dus met een hele lange adem een nieuwe parel gecrexc3xaberd. Kijk dat is nu een strategisch beleid met vele tactische stappen en operationele doorzettingskracht zoals bijvoorbeeld het onteigenen van criminele panden (1012 project). Het woord xe2x80x9cstrategischxe2x80x9d wordt vaak te pas en te onpas op het stadhuis en bij stadsdelen gebezigd  maar voor deze lange termijn Nieuwmarkt buurtontwikkeling mag het van mij met hoofdletters worden geschreven.

Wanneer ik langs de terrassen van de Nieuwmarkt en via de Zeedijk of Geldersekade naar het Centraal Station loop beginnen mijn drie kruizen op mijn hart weer te blinken. Dan denk ik aan de resultaten over 25 jaar van de huidige wijkaanpak in Mokum.   

Edward Neering

Zeedijk

 

Het verhaal van de echo

Kunstkerstbomen_stadhuis_amsterdam_ Het verhaal van de echo.

Een man en zijn zoon lopen in het bos, plotseling struikelt de jongen en omdat hij een scherpe pijn voelt roept hij: "Ahhhh". Verrast hoort hij een stem vanuit de bergen die "Ahhhh" roept. Vol nieuwsgierigheid roept hij: "Wie ben jij?", maar het enige antwoord dat hij terugkrijgt is: "Wie ben jij?". Hij wordt kwaad en hij roept: "Je bent een lafaard!", waarop de stem antwoordt: "Je bent een lafaard!". Daarop kijkt de jongen naar zijn vader en vraagt: "Papa, wat gebeurt hier?".

De man antwoordt: "Zoon, let op!" en hij roept vervolgens:"Ik bewonder jou!". De stem antwoordt: "Ik bewonder jou!". De vader roept: "Jij bent prachtig!" en de stem antwoordt: "Jij bent prachtig!". De jongen is verbaasd, maar begrijpt nog steeds niet wat er aan de hand is.

Daarop legt de vader uit: "De mensen noemen dit ECHO, maar in feite is dit het LEVEN!
Het leven geeft je altijd terug wat jij erin binnen brengt. Het leven is een spiegel van jouw handelingen. Als je meer liefde wilt, geef dan meer liefde! Wil je meer vriendelijkheid, geef dan meer vriendelijkheid! Als je begrip en respect wenst, geef dan begrip en respect. Wil je dat mensen geduldig en respectvol met je omgaan, geef hen dan geduld en respect! Deze natuurwet gaat op voor elk aspect van ons leven.".

Het leven geeft je altijd terug wat jij erin brengt, het is geen toeval, maar een spiegel van jouw eigen handelingen

Bron: Serge Linkedin

marathon Amsterdam

Al eerder berichtte is op deze blog over de Marathon van Amsterdam en over de uitstekende tijden van Kees Schelling (3.46 uur) en Paul Neering (3.48 uur). Inmiddels is ook de tijd van Tom Weller bekend. Onze derde troef tijdens deze Marathon van Amsterdam heeft een kleine traumatische ervaring achter de rug. Het is de vurige wens van iedere marathonloper, en zeker als je voor de eerste keer meeloopt, om onder de vier uur te lopen. Voor Tom mocht dit niet zo zijn,. Hij liep vier uur en 32 seconden.  33 seconden dus een brug te ver.

Op 4 november opnieuw een kans voor de heren voor de 2e DKB-loop bij Santpoort Noord. Meer nieuws over deze tradionele loop later op deze blog.

NB: De foto is wel een Tom Weller (via Google) maar niet de Tom Weller van de Marathon.

BN’er

Wat blijkt achteraf. Abel en ik zijn scherp, secondenlang, in beeld te zijn geweest. We ontvangen SMS’jes en worden op werk en school veel aangeschoten. Het valt niet mee om BN’er te zijn.

De Bekerfinale (vooraf)

Het is zondagmiddag, samen met mijn zoon en de buurman ben ik op weg naar naar het AZ-stadion. We rijden over het viaduct, achter landgoed Nijenburgh, over de A9. Er staan drommen mensen op het viaduct zwaaiend naar de eerste bussen die richting Rotterdam vertrekken. De eerste bus is die met de spelers van AZ. Op de parkeerplaatsen van het DSB-stadion bulkt het van de bussen. Bus 126 is voor ons. In de bus worden jodenkoeken uitgedeeld door een enthousiaste supporter, hij sist in mjn oor " eet maar op, staat symbool voor > We vreten ze op!!<. Geweldige grap. We vertrekken, op de rotonde van Alkmaar zwaaien honderden Alkmaarders ons uit, zo ook op de viaducten. De stemming is opperbest en kan niet meer kapot!. Het EK”88 gevoel komt weer bij me boven!

Marathon van Rotterdam (4)

Bijgaand de reactie van Kees Schelling op de prestatie van Henk Bruning en Paul Neering vorige week in Rotterdam.

Langzamerhand raakt het land doordrongen van het feit dat het vandaag in Rotterdam een hel is geweest.
Elke loper kreeg het advies  wandelend naar de finish te komen. Ambulances reden af en aan. 
Voorzover nu bekend zijn er veertien lopers naar het ziekenhuis gebracht omdat ze onwel waren geworden. Een aantal van hen kampte met uitdrogingsverschijnselen.
Over hun toestand is nog weinig bekend.
Paul Neering en Henk Bruning lieten zich echter niet van de wijs brengen. Op het 38 kilometer-punt werden zij gesommeerd de koers te verlaten. Terecht negeerden ze dit bevel. Je gaat geen 38 kilometer lopen om drie kilometer voor het eind te horen dat het eigenlijk onverantwoord is.
Het deed me denken aan de elfstedentocht van 1963. Ook toen werd bijna iedereen van het ijs gehaald om ongelukken te voorkomen.
Een enkeling die in de overtuiging verkeerde Leeuwarden toch te kunnen halen sloeg dat advies in de wind. Sterker nog; hij sloeg de controlepost tegen de vlakte om struikelend door sneeuw en kwalster zijn lijdensweg te vervolgen. Zij die toen de eindstreep haalden kregen een plaats in de sportieve eeuwigheid. Deze mythe kreeg vandaag in Rotterdam een vervolg. Paul en Henk wisten de kruisweg over  Coolsingel en Blaak te voltooien.
Hulde.

N.B. Verschillende mensen hebben mij vandaag gevraagd wat hun eindtijd was. Dat doet er natuurlijk helemaal niet toe. Voltooien was vandaag meer dan glorieus winnen. Ik vrees alleen dat ik op 21 oktober a.s. die eindtijd nog niet vergeten ben. En wie herinnert zich dan nog de omstandigheden van 15 april 2007?!

Nogmaals hulde voor Paul en Henk,

kees schelling.