Het is donderdag de 4e april 2013. Amsterdam CS is net ontdaan van de
ochtendspits. Even naar de NS info omdat ik het toch vreemd vind dat er geen
gereserveerde plaatsen op de E-ticket van Hispeed naar Berlijn staan. De dienstdoende conducteur bekijkt de E-ticket en zegt “Dat gaat ‘m niet worden vandaag, mijnheer!” , “Hoezo niet worden?” pareer ik.
“U moet de papieren tickets uitdraaien en dat heeft u niet gedaan, dit is een
reisbevestiging”. En nu? De man verwijst mij naar het naburige Ibis-Hotel om daar een uitdraai te maken als ik bijvoorbeeld Gmail heb. Heb ik, probleem opgelost! Ik loop naar buiten met mijn vrouw achter mij aan, ze snauwt mij nog toe “Als ik dit had gedaan, dan had de wereld te klein geweest!”. In een opwelling dacht ik nog “Wat kent zij mij toch slecht!”, maar dat terzijde. “Ik ga even naar mijn werk bij OGA, dan ben ik zo weer terug”, “we hebben nog 40 minuten”. Geen goed plan maakt mijn partner duidelijk, Ibis voldoet. De computers bij Ibis zijn allen bezet. Of er al iemand bijna klaar is
achter die schermmonsters? Ja, een engelsman zegt klaar te zijn in twee minuten. Ik achter de computer, eentje zonder muis. Heb ik weer, de cursor doet niet wat mijn vingers willen en na een hoop gedoe heb ik eindelijk Google te pakken. ik vul mijn wachtwoord en inlog in. Nog 25 minuten te gaan. Google begint moeilijk te doen, ze willen dat ik gebruik ga maken van een beveiligingscode maar dat wil ik niet, ik ontkom er niet aan. De code is verzonden naar uw mobiele telefoon . Die zit in het proviandrugzakje van de dag en die hangt op de rug van mijn vrouw die op haar beurt buiten een sigaret staat te roken. Ik naar buiten, weer terug achter de computer, de tancode wordt geaccepteerd en zowaar Gmail ontvouwt zich aan mijn ogen. Nog 12 minuten te gaan. Nu wil de mappenstructuur van Gmail niet uitrollen! Ik bel mijn ega, die komt binnensnellen. In haar loop naar mij en de computer springt het computerscherm op de beginstand.”Uw tijd is voorbij” staat op het dienstverlenende scherm. Weer opnieuw nu met Tineke achter de knoppen. Toegeven ze is sneller dan ik. Nog 4 minuten. Mijn liefste zegt, “laat maar, dit wordt niks, ze begrijpen ons verhaal vast wel” en even later stappen wij kordaat in de Hispeedtrein naar Berlijn op perron 13b. Plaats zat, de conductrice stapt direct na vertrek onze coupe binnen en heeft ons
direct bij de lurven. “Het spijt mij maar u moet betalen tot aan de grens, en in Duitsland moet u opnieuw betalen” Waarom? , ik heb inmiddels op de I-phone de tickets te voorschijn getoverd en toon ze aan de conductrice. “U kunt deze toch zo ook scannen? Het scanembleem is duidelijk zichtbaar. Onze ID-bewijzen tonen aan dat wij wij zijn.” “Nee , we scannen alleen papieren tickets! instructies van Hispeed mijnheer” De hoofdconducteur komt erbij en we rekenen €56 euro (met Korting) af tot aan de grens. In Duitsland probreer ik het nog een keer, “Nein, das geht nicht” zegt ze en we tellen nog eens €168,= neer. De heenreis is duurder dan de op internet gekochte retourprijs van €198,=. Toen ik op de Kurfüstendam volledig door het ijs ging (2.09,53) drie dagen
later tijdens de halve marathon van Berlijn, dreunde het door mijn hoofd “Nein, das geht nicht”
Edward Neering
NB: we gaan klacht een indienen en verlangen terugbetaling
NB 2: Vandaag 26 april 2013 bericht gehad van Hispeed. We krijgen de heenreis van €98,= (discount) terug.
