De ballen van Lance Armstrong
Johan Bruyneel steekt zijn hand stilzwijgend omhoog. Sjef, de buschauffeur van de US Postalbus, ziet de opgestoken hand van zijn baas en tevens vriend Johan in zijn achteruitkijkspiegel. Zachtjes trapt hij de rem in en de donkerblauwe lange postbus komt pompend langzaam tot stilstand tussen de zonnebloemvelden, 30 kilometer van Tours. Zoals iedere dag in deze tour gaan de beige gordijnen dicht. In het gangpad gaan de eerste vier renners liggen om hun dagelijkse dosis EPO in te spuiten met hulp uiteraard van de medische staf. Er wordt gelachen en soms hoor je een kreun en een steun in verband met de ongemakkelijke houding in het gangpad. Johan kijkt tevreden en stilzwijgend toe. De andere vijf renners volgen snel in de bus omringd door het geelbruine decor. Na aankomst in Tours wordt Lance Armstrong voor de zoveelste keer bevraagd over vermeend dopinggebruik en met een agressieve ontkenningsondertoon staat hij wederom de pers te woord. Lance weet dat hij straks een interview heeft met Mart Smeets “from the Dutch broadcast”, altijd een prettig gesprek en geen gezeur over doping. Geen “Edgar Allen Poe”-vragen van Mart vandaag” schrijft hij, met de gele trui om zijn schouders, op in zijn dagboek dat hij de welluidende titel “Moterpech” heeft meegegeven.
Alle renners van de oude US postalploeg beschrijven het busritueel. Even los van het individu dat doping gebruikt geeft dit aan dat er sprake is van een georganiseerd complot en waar ieder lid van de ploeg weloverwogen aan mee doet. Je zou ook kunnen zeggen de Omerta binnen de Omerta.
Armstong is zijn overwinningen kwijt vanaf 1998 en Mart Smeets doet vanaf vandaag zijn gele “Liverstrong” bandje af want hij wil niet meer met de Texaan worden geassocieerd. Vraag is nu of wij nog met Mart willen worden gezien?
Armstrong heeft in de jaren negentig teelbalkanker gehad en overwon het. In die jaren had één van mijn broers leukamie. Ik verslond zijn boek over zijn wederopstanding, zijn gevecht tegen kanker, het boek emotioneerde mij. Armstrong heeft dus menige chemokuur door zijn sodemieter laten gaan en hij moet later gedacht hebben dat het lichaam had afgehaakt omdat hij teveel van zijn lichaam had gevergd. The body moest worden aangesterkt met “extra” omdat iedere renner de tour niet uitrijdt met een bord spaghetti, 2 boterhammen met pindakaas, vitaminesupplementen en wat vloeibaar voedsel enz. O.a. EPO was blijkbaar de oplossing. Een dagelijkse dosis EPO staat in geen enkele verhouding tot een dagelijkse chemokuur dus moet Lance gedacht hebben “Waar hebben we het over?” Zo werd het plan gesmeed om een team te vormen met een georganiseerde dopingaanpak om grote wielerrondes te gaan winnen, en het succes is slechts historie.
Ik ben ervan overtuigd dat iedere renner op de één of andere manier doping gebruikt. Steeds weer nwe producten blijven de controles van de UCI voor. Dus ook onze vriend Rob Harmeling (TVM Cees Priem) die bij Mart in de avondetappe steeds weer een podium krijgt om te verklaren hoe schoon de sport is terwijl hij pakken met boter op zijn hoofd heeft. Dit alles maakt ook dat Armstrong een groot renner blijft, een legende. Consequent rechtlijnig handelen ontnam hem alle titels. Hij is nu een kerstboom zonder piek. De piek ontbreekt, maar er blijven veel ballen in de boom hangen en ballen heeft Armstrong letterlijk en figuurlijk altijd gehad!
Edward Neering