Het was eind mei 1988. Ik was net weer vrijgezel en was op weg naar Landgraaf voor een nieuwe editie van Pinkpop. Was er al een tijdje niet geweest. Ik heb wel de edities van 1979, 1980 en 1981 bijgewoond toen nog op de drafbaan van Geleen maar daarna afgehaakt. Het waren de jaren van de start van The Jam, Dire Straits, Elvis Costello, U2 en Joe Jackson. Nu dus op de drafbaan bij Landgraaf bij Heerlen. Nog wel op 1 dag en op 2e pinksterdag in plaats van de huidige 3 dagen in het 2e weekend van juni.
Red Hot Chili Peppers was als opkomende band al in het begin geprogrammeerd. Het enige wat ik mij nog herinner was de leadzanger met een gebreide sok om zijn geslachtsdeel. Deze band werd de heldenband van mijn zoon, in die tijd (half zero’s) begon ik zelf de muziek enigszins te waarderen. De rest van de optredens ben ik ook bijna vergeten. Het begint pas weer te dagen bij het geweldige optreden van Sinead O’Conner solo en de herkenbare robuuste sound van Joe Cocker. Er was veel bier gevloeid door de dag heen en patatmaaltijden werden naar binnen gewerkt. Tijdens Joe Cocker (Unchain my heart} de eerste zoen gewisseld met een zekere Carolien. Het was pas laat afgelopen en de meute begaf zich naar het station van Landgraaf. Het duurde lang voordat de trein vertrok en binnen korte tijd zong de hele staande groep op het balkon van de trein “de grote banaan uit Afrika” met ondergetekende als voorzanger/dirigent. Later stond de trein onderweg regelmatig om onduidelijke redenen stil en zaten we inmiddels diep in de nacht. Lang verhaal kort, we kwamen pas aan op Amsterdam CS om half zes in de ochtend. Dan maar ontbijten met o.a. met mijn nieuwe vlam in een onduidelijk tentje in de Marnixstraat. Bier bij het ontbijt was toch een nieuwe insteek in mijn leven ;-). Uiteindelijk was ik om een uur of acht op dinsdagmorgen aangekomen op mijn flatje in Badhoevedorp.
Ik werkte destijds als bijstand maatschappelijk werker bij de sociale dienst in het centrum van Amsterdam. Nu ben ik natuurlijk een keurige jongen en belde met een collega om te zeggen dat het Pinkpop gebeuren enigszins uit de hand was gelopen en dat ik die dinsdag een dag vrij nam, Annet nam het ter kennisname aan. In de loop van de ochtend, In een dergelijke situatie zou menigeen zich ziek melden maar ik dus niet, Word ik in de loop van de ochtend uit mijn bed gebeld door dezelfde collega Annet dat ik toch naar het kantoor op de Herengracht moest komen omdat ik in de middag ingeroosterd was voor intakes van bijstandsaanvragen. Dienstbevel* van mijn leidinggevende Bart. ……. En ik deed het ook nog.
Diezelfde Bart blijkt de buurman te zijn van mijn zojuist overleden lieve zuster Nel. Ik kwam hem tegen na de begrafenis bij de koffie en cake in cafe Kerkzicht. Hij bood direct zijn excuses aan voor het voorval in juni 1988.
Dat dan weer wel !
Edward Neering
*het enige dienstbevel wat ik in mijn 43 jarige werkzame leven bij de gemeente Amsterdam heb gehad.
