Those where the days!

naamloos

Kunstwerk: Dennis Michielsen

In de jaren tachtig werkte ik als bijstandsmaatschappelijk werker achter het loket van de sociale dienst in 020.  Ook toen was het volop crisis en de wachtkamers van de gemeentelijke sociale dienst (GSD)  puilden uit. Het Parool maakte melding van het  dealen met drugs in de grote wachtkamer in het hoofdkantoor aan de Vlaardingenlaan in Amsterdam Nieuw West. Fabiola stond steevast als levend kunstwerk voor de deur en pooiers reden in grote Amerikaanse bakken de kleine parkeerplaats op en losten hun werknemers om hun basisinkomen op te halen waarvan ze het grootste deel weer moesten inleveren bij diezelfde souteneur. Een wachttijd van drie uur was geen uitzondering, agressie vierde hoogtij.

Bij de afdeling comptabiliteit (De rekenafdeling van de GSD) werd in 1981 de computer geïntroduceerd. Per etage waren er drie computers waar zo’n 70 mensen werkten. De medewerkers stonden in de rij voor de computer om het OP-systeem “te raadplegen” en eventueel een printje te maken. Ook hier was vaak een wachttijd van > 10 minuten. Ik werkte in 1982 op de hoek Herengracht/Hoek Vijzelstraat waar nu Hotel “The Golden Crown”is gevestigd, recht tegenover de burgemeesterwoning van van der Laan.  Als afdeling hadden we een open telefoonlijn met de Vlaardingenlaan.  Een vaste telefoonlijn die in de ochtend werd gebeld en de hele ochtend open bleef, deed je dat niet dan was er geen doorkomen meer aan en bleef je van communicatie verstoken voor noodzakelijke ruggespraak tijdens het spreekuur.

Als medewerkers rookten we gewoon in de spreekkamers. Ikzelf rookte een pakje sigaretten (Camel Filter) per dag. Hoertjes, junkies, daklozen, gedetineerden, pooiers en vandewapseknapsen waren een dagelijkse groep klanten die in je spreekkamer voorbij trok. Aandacht voor agressie was er nog niet maar het overkwam je wel regelmatig. Op de afdeling stond de radio aan of er zat een draaiend cassettebandje in met de nieuwste LP van The Au Pairs.  En oh ja de zoveelste reorganisatie stond weer voor de deur binnen gemeenteland 020.

Handhaving deed je gewoon zelf. Je ging alleen op huisbezoek bij sociale kwesties maar bij vermoeden van fraude (samenwonen, tandenborstels, woont hij er wel? enz ) trok je er met een collega op uit op de zwarte robuuste dienstfiets. Ik heb soms gerend voor mijn leven over de grachten!  Valse romantiek, dat wel. Maar toch…………

Those where the days!

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.