Tineke en ik zijn 25 jaar samen en daar moet natuurlijk even bij stilgestaan worden. Nee niet 25 jaar getrouwd maar we kennen elkaar 25 jaar. Hoewel, de definitie van “kennen” is ineens vloeibaar. Het was 26 november 1989 (Opening expositie Hans Muller met Hugo Metsers en Pleuni Touw in Kunst 2001) toen een wilde avond op de Uiverstraat eindigde in een kus boven het schaakbord en een “one night stand”. Op 31 juli 1990 ontmoetten wij elkaar op de fiets in de Havikstraat in 02968 “Eduard, Eduard….. Eduuuuuuard! Riep zij van verre!” en op 3 augustus 1990 voerde ik mijn definitieve attack uit waaraan niet meer te ontkomen was op deze bloedhete zomerdag. Op 1 april 1991 woonden we samen op de Anjersingel in Badhoevedorp en op 13 oktober 1991 werd Abel geboren. Doorpakken heet dat doorgaans in het liefdesjargon. Dus op 1 april 2016 wonen we dus 25 jaar samen en dat zou mogelijk aanleiding kunnen zijn voor een groot feest. Maar nu dus dat “25 jaar elkaar kennen”. Hoe dan ook wel reden om dit met zijn tweeën te vieren. Wij dus naar Hotel Duin en Kruidberg om een keer “op niveau” te overnachten. Kamer 105, de kamer waar Louis van Gaal sliep als coach van het later bronzen WK team 2014 in de voorbereiding naar het WK Voetbal in Brazilie. Geweldig mooie locatie en heerlijk gegeten bij “De vrienden van Jacob”. De enige smet waren de wespen omdat we, gezien het zwoele zomerweer, op het terras van dit mooie hotel konden eten. De kruidnagels op tafel werkten niet tegen de wespen. Ik adviseer het hotel gewoon een wespenvanger van Blokker te kopen, die doen het uitstekend in onze tuin, maar dit terzijde. Leuk en verrassend om bij aankomst een heerlijke fles wijn op onze hotelkamer te mogen verwelkomen van Luc en Josje, de dochter van Tineke. Het hotel was overigens in de veronderstelling dat we 25 jaar getrouwd waren en werden als zodanig ook ontvangen met alle egards die daar bij horen, wat die dan ook mogen zijn. Gefietst van de duinen van Egmond aan Zee, Castricum tot die van Wijk aan Zee, even doorbijten door het Hoogovensgebied (Tata), maar via het Pontje via IJmuiden, Driehus, langs de statige begraafplaats Westerveld de mooie weg naar Duin en Kruidberg. Topweer, toplocatie, tophotel, topeten kortom Inge de Bruyn zou in haar medaillejaren hebben gezegd “toppiejoppie!”.
