Haarscherpe analyse Arnold Heertje over PvdA

Onderstaand een een haarscherpe analyse van Arnold Heertje over PvdA.

Bron: De Volkskrant

OPINIE – Arnold Heertje −26/03/14, 06:01

© anp. Het logo op het landelijk partijkantoor van de PvdA, een dag na het grote verlies in de gemeenteraadsverkiezingen.

opinieDe PvdA is door intellectueel en karakterologisch falen aan de verkeerde kant van de geschiedenis beland, schrijft Arnold Heertje. ‘De bureaucratische aanpak van de werkloosheid door PvdA-bestuurders op nationaal en lokaal niveau is hiervan een zwaarwegend negatief gevolg.’

  • In zijn beruchte Den Uyl-lezing van 12 december 1995 rekende Wim Kok af met de ideologische veren van de sociaal-democratie en, naar achteraf blijkt, ook met de intellectuele veren van de eens zo kleurrijke beweging

  • © anp.
    Wim Kok gekozen tot opvolger Den Uyl als fractievoorzitter in 1985.

Onopgemerkt maakt de geschiedenis een enkele keer een einde aan een roemruchte ontwikkeling. De burgers geloven het pas als zij het achteraf zien. In Nederland heeft de sociaal-democratie in samenspel met de vakbeweging een historische ontwikkeling achter de rug, waardoor de proletarische werknemers van hun ketenen zijn bevrijd.
Sinds de oprichting in 1946 heeft de Partij van de Arbeid zich nog een halve eeuw gekoesterd in de schaduw van een maatschappelijke dynamiek die wortelt in het laatste kwart van de 19de en de eerste helft van de vorige eeuw. In zijn beruchte Den Uyl-lezing van 12 december 1995 rekende Wim Kok af met de ideologische veren van de sociaal-democratie en, naar achteraf blijkt, ook met de intellectuele veren van de eens zo kleurrijke beweging. Beide afrekeningen waren Kok op het lijf geschreven.
Tegen deze historische achtergrond herleidt de leiding van de PvdA de vernietigende verkiezingsuitslag tot de lange duur van de crisis en het onvermogen van de potentiële aanhang reeds nu de vruchten te zien van een beleid dat inzet op een sterk en sociaal Nederland. De grootscheepse nederlaag ontspruit aan oorzaken van voorbijgaande aard, waaraan niemand iets kan doen. Daarop is het antwoord de sokken erin zetten. Deze houding wordt versterkt door een scherpzinnige waarnemer als Felix Rottenberg die verkondigt dat in Nederland nauwelijks sprake is van corruptie en ons onderwijs tot de top van de wereld behoort.
Toenemende scheefgroei Intussen schrijven in de Verenigde Staten economen als Robert Reich en Joseph Stiglitz indrukwekkende boeken over de toenemende scheefgroei in de inkomens- en vermogensverdeling, waardoor de samenhang in de maatschappij verkorrelt, de traditionele arbeiders verpauperen en in hun voetspoor de middenklasse wordt bedreigd. Die schrikbarende verschijnselen doen zich ook in Nederland voor, maar daarover geen woord van de zijde van de Partij van de Arbeid.

  • Voor wanbeleid betalen de kiezers het gelag in de vorm van extra belastingen, het onttrekken van middelen aan culturele voorzieningen, maatschappelijke zorg, het wegwerken van achterstanden in wijken en van jongeren en bovenal het onnodig opofferen van open ruimte, natuur en de kwaliteit van het bestaan

  • © anp.
    PvdA-lijsttrekker van Amsterdam Pieter Hilhorst beantwoordt vragen in het stadhuis van Amsterdam tijdens de slotbijeenkomst na de gemeenteraadsverkiezingen.

In de optocht van gezagdragers in de managementlagen van zorginstellingen, corporaties en het grootschalige onderwijs lopen veel partijleden met excessieve beloningen mee onder de vlag van de sociaal-democratie, losgezongen van de werkvloer en op onoverbrugbare afstand van de afnemers, patiënten, huurders, leerlingen en studenten. Met behulp van de Partij van de Arbeid is in de kinderopvang, de jeugdzorg, de geestelijke gezondheidszorg, het mbo en op de woningmarkt een inhumane architectuur ontwikkeld met onvoldoende aandacht voor de verdelingseffecten op mensen in benarde posities en de middengroepen.
Sterker nog, perverse financiële prikkels maken van hulpbehoevende kinderen in de jeugdzorg winstgevende en werkgelegenheidscheppende producten ten behoeve van tientallen elkaar de financiële bal toespelende instellingen met de formele karakteristieken van een criminele organisatie, omdat de kinderen om wier bescherming het gaat uit beeld zijn verdwenen. In Amsterdam onder het toeziend oog van de voormalige wethouder Pieter Hilhorst.
Geen oog voor niet-meetbare leefbaarheid Voorts is de Partij van de Arbeid ten prooi gevallen aan het niet onderkennen van de maatschappelijke noodzaak van een passende verhouding van kwantitatieve economische groei en de kwaliteit van de economische ontwikkeling. Overal in het land hobbelen lokale bestuurders kritiekloos aan achter in geld meetbare expansie van de productie zonder oog voor het belang van niet-meetbare leefbaarheid, de natuurlijke omgeving, de cultuur en in het onderwijs van de vreugde van het leren zelf zonder meten en toetsen.
Gedeputeerden van provincies, wethouders van gemeenten en bestuurders van stadsdelen hebben op grote schaal het bouwen van leegstaande kantoren, het ontwikkelen van braakliggende bedrijfsterreinen en het ontwikkelen van winkelcomplexen zonder aanwending, gefaciliteerd. Voor dit wanbeleid betalen de kiezers het gelag in de vorm van extra belastingen, het onttrekken van middelen aan culturele voorzieningen, maatschappelijke zorg, het wegwerken van achterstanden in wijken en van jongeren en bovenal het onnodig opofferen van open ruimte, natuur en de kwaliteit van het bestaan.

  • De geschapen onvrede vertaalt zich destructief in de aanhang van de PVV en constructief in de aanhang van de SP en D66, samen bijna de helft van het electoraat

De Partij van de Arbeid loopt voorop bij de inmiddels afgeblazen aanleg van de Westerschelde Container Terminal bij Vlissingen, bij de ontwikkeling van lokale luchthavens, bijvoorbeeld in Twente, de zeesluis bij IJmuiden en een parkeergarage bij de Singelgracht in Amsterdam, telkens zonder oog voor de dynamiek van wereldwijde economische veranderingen en het offer aan leefbaarheid voor de mensen.
Verwaarlozen van het onderhoud In het verlengde hiervan ligt het verwaarlozen van het onderhoud van wegen, spoorwegen, waterwegen, gebouwen en woningen. Voor de verdwenen kiezers van de Partij van de Arbeid is het duurzaam renoveren van alle woningen in Nederland een belangrijker project dan het bouwen van nieuwe woningen met de kans op leegstand.
Kortom, de Partij van de Arbeid is ongewild aan de verkeerde kant van de geschiedenis terechtgekomen door het samengaan van een intellectueel tekort – veroorzaakt door de grootschaligheid in het onderwijs en het beleidsmatig verdwijnen van academisch opgeleide docenten, waardoor het analyseren van de economische en maatschappelijke dynamiek achterwege is gebleven – met de intimiderende en arrogante houding van met de Partij van de Arbeid verbonden bestuurders en ambtenaren, jegens de werkvloer van de samenleving.
De bureaucratische aanpak van de werkloosheid door PvdA-bestuurders op nationaal en lokaal niveau is hiervan een zwaarwegend negatief gevolg. De geschapen onvrede vertaalt zich destructief in de aanhang van de PVV en constructief in de aanhang van de SP en D66, samen bijna de helft van het electoraat. Voor de Partij van de Arbeid niet langer een wenkend perspectief.