De Val

val hooglanders

“Geweldig wat jullie gisteren gedaan hebben” ik bedankte Stef van de reddingsbrigade in Hargen aan Zee die mijn ebike de dag hiervoor hadden meegenomen van de plek des onheils uit het duinengebied bij Bergen aan Zee. Hij stond keurig in de loods van de brigade en zelfs was door de mannen de ketting er weer op gelegd. Verbazingwekkend was om te voelen dat de ebike gewoon weer zijn elektrische power leverde. Alleen de bel en de computerdisplay op de fiets waren naar de ratsmodee. Ik was meegenomen door het witte kruis, blijkt connexxion te zijn!,  naar het ziekenhuis in Alkmaar.

De laatste week vakantie in augustus 2015 dus wat dagjes her en der naar toe. Wil sowieso de nieuwe Hondsbossche Zeewering zien tussen Camperduin en Petten. De betonnen dijk schijnt omgetoverd te zijn tot een heuse duinenrij of iets wat daar op moet lijken. Tegen de wind in power 3 van de Ebike naar Egmond aan de Hoef. Uiteindelijk bij eeterij “Het Woud”de duinen in naar Bergen een Zee. De Schotse Hooglanders staren mij tevreden aan en zagen dat het goed was. Na de boerenomelet in  een strandtent bij Bergen aan Zee  richting Camperduin door de Noord Hollandse Waterleidingduinen. Ik heb er flink de vaart in met de elektrische fiets van Tineke, ik schat een kilometer of 25……. Bam!, Kadang!, gekletter…. “Er ist gestürtzT” Wat er gebeurde weet ik niet precies maar ik sloeg schuin over de kop en kwam plat op mijn gezicht op de fietspadklinkers terecht. Hoe vaak heb ik de laatste tijd ouderen van de straat geplukt en hoofdschuddend gezegd dat ze op hun normale fiets moeten blijven rijden….. . “Sie brauchen einem Artz!” zei een van de vijf Duitsers die zich inmiddels over mij hadden ontfermt.  “Do ist der Bahnhof!”kwam er ineens in mijn hoofd op maar ik sprak deze oude verzetsdaad van Gé Temming niet uit.  Zwaar bebloed werd ik door twee van onze oosterburen opgetild. “Können sie noch laufen”? Voorzichtig zette ik de ene voet voor de andere. “Wir gehen die Hilfe anrufen!”. 112 brabbelde ik, maar dan in opperbest Duits, eins, eins zwei!. Tien minuten later had ik 112 zelf aan de lijn. Waar bleef de hulp?  Ja, ze zijn u aan het zoeken maar u bent onvindbaar, de reddingsbrigade van Hargen zoekt al 10 minuten naar u. Inmiddels was ik weer helemaal bij de les dus ik kon goed duiden waar ik was. “Tussen Hargen aan Zee en Bergen aan Zee, nog steeds in de Waterleidingduinen, net het bos uit, de heuvel af!” Even later arriveerde de hulp.

Een half uur later zat ik bij de EHBO in het ziekenhuis (MCA) van Alkmaar. “Hoe heet u?, Wat voor dag is het vandaag? Wat is uw geboortedatum? Bent u weg geweest? Plotsklaps zit ik in een aflevering van Medisch Centrum West op een Alkmaarse afdeling. Ik lig tussen gordijntjes van de eerste hulp en regelmatig wordt er een patient door de ambulance gebracht, sommige kermend van de pijn. Na een hechting boven mijn oog wordt toch besloten om een MRIscan van mijn hoofd te laten maken. “Doen we uit preventie bij alle 40plussers die een flinke klap op of met  hun hoofd hebben ondergaan”. Ik dacht even aan Edith Schippers, had ik hier de sleutel van de oplopende kosten in de zorg? Er komt een neuroloog een aantal oefeningen met mij doen, ik doe uiteraard braaf mee en kan alles wat mij opgedragen wordt. Inmiddels is de uitslag van de MRI-scan er. “We kunnen niets vinden wat eventueel op een bloeding wijst, we zien ook geen breuk, als u zich goed voelt dan kunt u weer naar huis!”. Dat werd tijd, ik zat al drie uur in deze aflevering van ER. Bij de deur draaide de neuroloog zich om en sprak lachend.. “en oh ja, zelden zulke briljante hersenen onder de scan gehad!”. Hij had er duidelijk lol in, terwijl ik uiteraard de kern van waarheid in deze opmerking zag!

Val 3 Edward