Joe Jackson pakt uit in Carré!

Joe jackson met band in Carré Amsterdam

Joe Jackson pakt uit in Carré!

Het is een drukte van jewelste voor Carré. Het een heerlijk zomeravond in Amsterdam op de eerste dag van juli 2022 alsof er geen Corona geweest is. Corona heeft ook zijn voordelen gehad, blijkt nu, want voor Carré ligt er nu een immens groot buitenterras in de Amstel waarop het heerlijk vertoeven is. Het aangelegde Coromaterras ligt beschut tussen de kade en één van de toegangsmuren tot de Magere brug. Het toegestroomde publiek is al op belegen leeftijd want het wemelt van de vijftigers en zestigers.

Joe Jackson treedt vanavond op met zijn “Sing you Sinners” tour. Afgelopen drie maanden heeft de band rondgetrokken door de Verenigde Staten. Rondgetrokken door gortdroge staten zoals Kansas en Texas. De band was dolblij om hier in Nederland  eind juni de eerste regen sinds tijden weer te kunnen omarmen. Op de ticket staat dat er een support act is, altijd heel vervelend. Maar nee hoor de bandleden komen apart direct hun opwachting maken met als laatste de wankele Joe Jackson. De beste man heeft op een of andere manier wel een jasje uitgedaan qua fysieke gezondheid.

Muzikaal is daar helemaal niets van te merken!  De band pakt direct uit met een medley van drie nummers van zijn allereerste album Look Sharp en drie nummers van zijn laatste album Fool uit 2019.. Het spits wordt afgebeten met het altijd scherpe One more time. Bij het eerste nummer moet de geluidinstallatie altijd even wat beter worden afgesteld. Verder met Big Black Cloud (knipoog naar de donkere tijd van de huidige Oekraiene oorlog en alles daaromheen.) Eindelijk weer een Sunday Papers (Britse roddelpers) op de playlist en na Dave ook eindelijk weer eens Look sharp (Altijd op je hoede zijn in deze tijd!) live. Je kunt zeggen van Jackson wat je wilt maar hij maakt nog steeds (zeer) kwalitatieve goede albums en hij gaat bij live optredens niet alleen op de oude successen zitten en neemt risico’s.

De medley is de opwarmer van de avond. Eigenlijk gaat het nu pas beginnen als de band weer van het podium verdwijnt en Jackson alleen overblijft achter de piano. De zanger maakt verbinding met het publiek en het prachtige Solo (So low) van het album Rain komt ten gehore. De Brit is prachtig bij stem en nu is al duidelijk dat het een topavond gaat worden. Het prachtige Real man volgt en de onvermijdelijke cover! De cover is heel verrassend. Geen David Bowie of Ian Dury maar  “Knowing Me, Knowing You” van ABBA!!!!  Erg goed! Tenslotte als het einde van het solodeel het mooie “A place in the rain”, een van mijn favorieten van het album Rain, hoe kan het ook anders.

Wat ik moet ik verder nog meer schrijven. Ja natuurlijk, Blaze of Glory  wordt gespeeld en ook van het gelijknamige album van eind jaren tachtig Nineteen Forever. (En zo voel ik mij ook deze avond). Maar waarom heet deze tour “Sing you Sinners”?  Het nummer van Tony Bennett (Duke Ellington) wordt met verve gebracht maar dan is dat dat dan?  Verder geen enkele knipoog naar The Duke. Je zou toch hopen dat Iggy Pop ten tonele verschijnt en samen met Jackson “Don’t  mean at thing” gaat spelen/zingen zoals vertolkt op het album “The Duke”.

Ben blij dat “Kings of the city” wordt gespeeld, een van de mooiste tracks van het album Fast Forward.  Het nummer Fool uit 2019 is origineel en opzwepend. En dan natuurlijk gaan we  op weg naar de toegift  met Different for girls en een  bijna a capella versie  van Is she really going out with him. Het parochiepubliek ligt aan zijn voeten en met het energieke “I’m the man” wordt de hoofdset afgesloten, met een bedoelde gitaaarsolo van Teddy Krumpell waar de vullingen uit je kiezen springen en een heerlijke opzwepende bas van Maby.

Persoonlijk vond ik de toegift wat mager met een You can’t get want you want van Body en Soul en het uitgesponnen Stepping out (langzame versie/al een paar keer eerder gehoord). Puntje voor verbetering voor de verdere tour. Maar het was weer een topavond met de Gershwin van de popmuziek en ooit grondlegger van de basgedreven New Wave eind jaren negentig/begin jaren tachtig met zijn Compaan  Graham Maby aan zijn zijde. Verder dient drummer Doug Yowell nog even aangehaald te worden. Na Dave Hougton en Gary Burke weer een tikje beter met fantastische klappen die nog steeds doordreunen.

Jackson heeft zoveel moois qua muziek  dat we ook veel gemist hebben vanavond maar dat komt weer vast een volgende keer. Het is wachten op het volgende album!

Edward Neering

Coronatijd

Coronatijd,

Ik merk dat mijn wereld kleiner wordt nu ik veel meer thuis ben. Het thuiswerken bevalt mij op zich wel, op vrijdag zit ik op kantoor bij mijn opdracht in Mokum waar ik werk als interim manager voor de gemeente Amsterdam. Gekscherend roep ik iedere vrijdagochtend bij het weggaan tegen mijn vrouw vanaf de voordeur naar boven “Dag lieverd, je mannie gaat nu besmet gebied in!”.

Ik reis om de spits heen, in de trein kun je een kanon afschieten. Station Sloterdijk is zo rustig als op voorheen zondagochtend om 8 uur. Met handschoenen aan op de fiets naar het hoge gebouw in de Jan van Galenstraat alwaar ik niet de lift neem maar stoer 11 etages met de loopwagen bestijg. Een goede workout die mij 80 kilocalorieén verbranding oplevert zo staat op de traptreden, zeg maar één biertje. Hijgend komt deze bijna 62 jarige man dan uiteindelijk aan op een afdeling waar ongeveer 5 mensen werken, daar waar er normaal 40 zijn. De rest werkt nu allemaal thuis. Met één handschoen aan mijn rechter dartel ik door de dag met beeldtelefoon en gewone telefoongesprekken.

Thuis bezoek ik regelmatig onze nieuw koffieapparaat met verse bonen in de keuken. De Senseo (ik vond die prima!) moest plaatsmaken voor een echte bonenmachine. Kom ik in de ochtend beneden dan begint de ellende al met het geluid. Hij moet eerst opwarmen met het nodige kabaal, ik moet echt naar de radio lopen om het nieuws te kunnen horen. Eindelijk klaar met opwarmen komt het eerste commando “Vul het waterreservoir!”, ik doe het!. Ik druk voor de eerste grote kop koffie. Hij gaat eerst bonen malen met een knarsend luid maalgeluid en eindelijk begint de koffie te stromen met wat minder herrie. De eerste kop staat trots dampend naast het apparaat. Volgende commando “ledig het dikbakje!”. Ik doe het en druk vervolgens op de knop voor het volgende bakje koffie. “vervang het Filter!”, welk Filter?!! Ik roep naar boven en vraag om instructies. Een paar minuten later heb ik het eindelijk door, het is eigenlijk geen filter maar een rood plastic vierkantje wat links onderin het apparaat zit naast het dikbakje, geen idee waarom het daar zit maar het moet schoon. Eindelijk klaar. Ik druk voor het 2e bakkie pleur…… “Ledig het opvangbakje”! Het opvangbakje zit helemaal vol met schoonmaakwater en gemorste koffie. Bakje geleegd en ik druk voor een 2e kop zwart goud. “Graag de machine ontkalken! Beveelt deze Delonghi. Ik ben nu in staat om de oude Senseo uit de schuur te halen maar realiseer mij nu al dat koffiepads niet meer tot ons huishouden behoren. Mijn vrouw is haar bed uitgekomen en heeft zich gebogen over de gebruiksaanwijzing en speurt tussen de kleine lettertjes naar “ontkalken”. Uiteindelijk gefixt, mijn vrouw weer in bed en triomfantelijk loopt deze modelman met twee koppen koffie naar boven en betreedt de slaapkamer, Mijn vrouw neemt een slok, “de koffie is lauw!!.

Inmiddels is mijn agenda gevuld met allerlei videoconferenties en belafspraken. Het mailverkeer is toegenomen en sommige collega’s zijn gaan chatten op de mail. Regel 1: nooit chatten op de mail (gebruik desnoods whatsapp) Regel 2: Zet nooiiiitttt zaken op de mail zoals: “ik vind dat jij…kortom zaken op betrekkingsniveau. Regel 3: geen lulverhalen. Maar helaas ik zie het allemaal regelmatig voorbij komen en als ik twee uur met beeldbellen bezig ben geweest zijn er zomaar een stuk of 30 mails bijgekomen. Tijd voor een lesje mailopvoeding lijkt mij.

De anderhalve meter voor de toekomst lijkt mij ondoenlijk, zowel in het Openbaar Vervoer als op kantoor. Prima als een medewerker 60% moet thuiswerken en 40% op kantoor moet zijn, in sommige kantooromgevingen blijkt de productie zonder problemen te worden gehaald met 100% thuiswerken. (je hebt eigenlijk helemaal geen kantoor nodig!!). Scheelt Files, drukte in OV, veel reiskosten- en tijd. Maar dan nog is de anderhalvemeter niet te doen. Ik ben voor mondkapjes enz.

Of zoals de viroloog Goudsmit het afgelopen weekend in de Volkskrant zei” Hij antwoordde op de vraag: U bent voor het normale normaal en niet voor het nieuwe normaal? Antwoord: Ja, ik hoef niet terug in de tijd, maar ik hoef ook niet naar een nieuw normaal wat in feite extreem abnormaal is.”

Inmiddels sta ik weer voor het koffieapparaat. Ik geef een commando en direct een antwoord terug “vul de koffiebonen aan!”.

Edward Neering

VroegÂh was alles beter!

Edward Neering in zijn rol van interim manager bij gemeente Amsterdam.

Was vroeger alles beter? Zeker niet is dan al het antwoord van mijn kant. Ik werd voor de gemeente Amsterdam geïnterviewd over bijna 40 jaar bij de gemeente Amsterdam. Ooit begon ik ergens in 1980 via BBB uitzendbureau als dossierzoeker bij de vroegere gemeentelijke sociale dienst. Ik diende het zogenaamde belblok. Een klant belde waarom zijn uitkering niet was uitgekeerd/verkeerd was berekend en dan aan mij als uitzendkracht de taak om het dossier te zoeken opdat de medewerker aan het belblok de klant hopelijk het telefonische antwoord kon geven. Een hele klus als deze niet in de dossierkast stond maar ergens op een bureau lag bij één van de 60 medewerkers van de afdeling comptabiliteit aan de Amsterdamse Vlaardingenlaan. op 600 vierkante meter kantooroppervlakte was er één computer. Deze kon je alleen raadplegen. Er stond altijd een rij om een printje te maken als het computerscherm daar aanleiding toe gaf. 1/32 was de code dat de bijstandsuitkering was geblokkeerd omdat er geen werkbriefje was binnengekomen. Het werkbriefje was in het echt een ponskaart die ingevuld moest worden in de toemalige blauwe gemeentelijke girobus gepost moest worden.

Foto’s genomen op het Bos en Lommerplein in 2019

In 1982 startte ik als maatschappelijk werker bij dezelfde sociale dienst (Nu de dienst Werk, Paricipatie en inkomen) bij de afdeling Wet Werkloosheidsvoorziening. Na een korte inwerkperiode startte ik op de Herengracht in het centrum waar nu hotel Crown zit op de hoek Vijzelstraat/Herengracht, schuin tegenover De Bazel waar oa het Stadsarchief en Bureau Interim & Advies is gevestigd. Ik rookte als een ketter (meer dan een pakje per dag) en op de Herengracht waren er spreekkamers in oranje/bruin met een losse telefoon zonder computer oid. De asbak stond uitnodigend op het bureau. in de bedompte ruimte werd gewoon gerookt, vaak rookte je samen met de client, want zo werd de klant van toen genoemd.

Ook veel agressie. Diezelfde asbak dan wel telefoon heb ik naar mijn hoofd geslingerd gekregen als de client niet succesvol was om een voorschot te krijgen. Beveiliging was totaal niet aan de orde. Incidenteel kwam de politie langs. Geen agressietrainingen oid. Niet zeuren en gewoon weer doorgaan was het adagium.

Foto’s: Sanne Couprie in opdracht van gemeente Amsterdam


Update Tandembanenplus Win/Win/Win

Tandembanen Plus!: Win/Win/Win!

Essentie Tandembanplus: 62+ verlaat de arbeidsmarkt met WW tot AOW/Pensioenleeftijd maar doet daar 16 uur per week wat voor terug. Instroom van jongeren op de tandembanen (andere doelgroepen/of alleen sectoraal kan ook) Iedere tandem wordt verantwoord voor accountant. … Echte banen door Herverdeling van Arbeid! en een actieve bijdrage van senioren aan de participatiemaatschappij!

Konstanz Mainau beeld man

Door Edward Neering

22 januari 2015

De regering heeft haar grote plannen uit het regeerakkoord nu bijna allemaal door de eerste kamer en zij staat voor nieuwe keuzes. Zij is op zoek naar een nieuw bestuurlijk perspectief tot aan de nieuwe verkiezingen in 2017. “Banen, banen en banen en economisch herstel” is daarvan een onderdeel. Voor 2015 wordt een kleine teruggang verwacht van 645.000 naar 605.000 werklozen zo blijkt uit de miljoenennota 2015. De economische opleving zal niet spectaculair zijn, sterker nog. Vakbond de Unie verwacht voor 2015 nog een grote ontslagronde voor 100.000 werknemers. De werkloosheidcijfers in januari 2015 laten weer een toename zien De groei zal blijven hangen tussen 0,5 en 1% de komende jaren. Volstrekt onvoldoende om de huidige omvang van de werkloosheid het hoofd te bieden. Optisch zal het aantal werkzoekenden dalen omdat Nederland gaat aansluiten bij de Europese definitie van werkloosheid (één uur in de week ipv 12 uur van week volgens de huidige Nederlandse definitie)  Aan herverdeling van arbeid is niet meer te ontkomen, hieronder een betoog voor tandembanenplus. Oud maakt plaats voor jong en geeft maatschappelijke taakuren terug aan de participatiesamenleving. Deze herverdeling van arbeid kan prima parallel aan het proces van verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar.

 

Er wordt momenteel ruim aandacht besteed aan de aanpak (of het ontbreken daarvan) van de (jeugd)werkloosheid. Eigenlijk komt men niet verder dan “langer naar school”,  stages, werkervaringsplaatsen, starterbeurzen. proefplaatsingen en loonkostensubsidies voor werkzoekenden en hoopt men dus  op die snelle  economische opleving. Tegelijkertijd vist men in dezelfde vijver, de vijver aan arrangementen blijft gelijk maar de doelgroepen breiden zich uit. Veel trajecten gaan met behoud van uitkering. In Amsterdam gaat men, nu de SP in het college zit, een stap verder en gaat men over over forse loonkostensubsidies voor werkgevers en noemt deze perspectiefbanen. Het voorgenomen volume in Amsterdam is waarschijnlijk marginaal gezien het gebrek aan budget.

Konstanz Triberg Waterval

 

Ton Heerts (FNV)  heeft in de zomer een oproep gedaan aan de politiek en aan de werkgevers om het eerder afgesloten sociaal akkoord nog eens tegen het licht te houden met het voortschrijdende inzicht van nu. Hans de Boer deed later afgelopen zomer nog een duit in het zakje van zijn kant op zijn eerste dag als nieuwe voorman van VNO/NCW.  Onderstaand arrangement van Tandembanenplus zou in een nieuw sociaal akkoord zeker moeten worden opgenomen dan wel als aanvulling op het huidige sociaal akkoord gerealiseerd moeten worden. Ook kan een variant middels een pilot lokaal of in een grote stad of regio worden ingevoerd. Gekozen kan worden om het bijvoorbeeld ook alleen binnen de overheid of specifieke sector te doen.

Tandembanenplus

Dit voorstel creëert echte banen al dan niet in een domino van mobiliteit en biedt een oplossing voor werkgevers die vervroegd afscheid willen nemen van hun senioren, het bevordert de sociale cohesie tussen oud en jong of andere specifieke doelgroepn, het faciliteert werkgevers, geeft vertrouwen aan zestigplussers die de arbeidsmarkt willen verlaten en ze geven middels additionele maatschappelijke taken 16 uur per week gedurende 40 weken per jaar terug aan de samenleving. Het drukt de kosten in de zorg, onderwijs en culturele sector en geeft ruimte voor jobcoaching door ouderen aan jongeren (het gildeprincipe)  en tenslotte levert het dus één op één banen op!! Oud en jong op een werktandem en de ouderen doen iets terug voor de maatschappij, vandaar de term “tandembanen plus” Tenslotte een mooie win/win/win in onze nieuwe participatiemaatschappij. Jong kan (deels) worden vervangen door andere groepen zoals werkzoekenden met een arbeidsbeperking, vijftigplussers of andere doelgroepen.

De ketting

Het instrument kan uiteraard ook worden ingezet bij reorganisaties zoals nu bij de grote reorganisatie van de gemeente Amsterdam. Dit plan nu invoeren voor vier jaar met als start een pliot in de regio’s rond de grote steden of alleen bij de overheid zet dus zoden aan de dijk Het zal een behoorlijke boost geven aan het terugdringen van de (jeugd)werkloosheid en geeft senioren een springplank naar hun pensioen en geeft vertrouwen als het om hun bestedingen gaat. Doe het tijdelijk want begin jaren twintig heb je je oudere werknemers weer keihard nodig.

Tandembanen Plus! :  62+ levert tegenprestatie en jong stroomt in op echte banen.

  • Er is nog steeds sprake van een veel te grote (langdurige) werkloosheid. werkloosheid voor oud en jong .Dit brengt hoge maatschappelijke kosten met zich mee van maatschappelijke zorg, uitkeringen, re-integratie, overlast en criminaliteit; In Amsterdam is de jeugdwerkloosheid onlangs opgelopen van 20% naar 24% van de beroepsbevolking;
  • We kunnen het ons niet veroorloven om een generatie op de arbeidsmarkt af te schrijven;

Adagium moet zijn “Niemand aan de kant! Iedereen doet mee! ”;

  • De tandembanenplus constructie levert echte banen, al dan niet in een domino,  op voor werkzoekenden en bevordert mobiliteit in organisaties. Immers Medewerker A gaat weg op een specialistische functie, collega B volgt hem op, collega C volgt B op en op de vacature van collega C wordt werkzoekende D geplaatst, mobiliteit ten top;
  • Werkgevers/overheid hebben er een adequaat personeelsinstrument ihkv leeftijdsbewust personeelsbeleid met daarbij instroom of behoud van jongeren, ook zouden werkgevers dit instrument kunnen gebruiken ihkv de participatiewet;
  • De verantwoording gaat per tandem: Dus mijnheer Janssen mag weg als werkzoekende Pieterse is aangenomen op zijn baan. Dit wordt per werkgever inzichtelijk gemaakt, ook de mobilteitsdomino’s worden verantwoord/gemonitord om de mobiliteit in kaart te krijgen. De tandemarrangementen worden door een accountant getoetst middels een accountantsverklaring. Bonden hoeven niet te vrezen, zoals in de jaren tachtig, dat werkgevers de regeling kunnen misbruiken;
  • Door tandembanen plus kunnen jongeren binnen grote reorganisaties verbonden blijven aan grote werkgevers/overheden in plaats dat ze als eerste op basis van het aantal dienstjaren bij deze operaties er uit vliegen hetgeen verspilling van HRM kapitaal is;
  • De kosten in de zorg, de culturele sector en onderwijs zijn geëxplodeerd! Ook al is er momenteel en stabilisatie van kosten. Deze kostenposten moet beheersbaar blijven de komende decennia. De senioren die gaat additionele taken terug doen voor de maatschappij in eerdergenoemde sectoren;
  • Werknemers/ambtenaren die nu tussen de 60 en 65 zijn er met hun 62e uit kunnen (zeg maar de oude 57 ½ regeling). als je als 62 plusser van deze regeling gebruik wilt maken, ben je dus verplicht om 16 uur per week, gedurende 40 weken per jaar, zorg-, onderwijs-, cultuur- en/of jobcoaching-taken (oudere op jongere)  te verrichten. De betreffende medewerker sluit hier een tandemcontract voor af, dit gaat geheel op vrijwillige basis. De taken  kunnen binnen je familie zijn als mantelzorger, bij kwetsbare ouderen bij zorgorganisaties, onderwijs, culturele instellingen  en andere maatschappelijke organisaties dan wel dat je jouw deskundigheid als coach overdraagt aan een jongere of inbrengt bij een vakopleiding en/of (gemeentelijk) re-integratiebedrijf als toegevoegd (additioneel/extra handen)  docent of werkmeester;
  • Kortom herverdeling van arbeid door het trekken van menselijke wissels al dan niet in een domino van mobiliteit;
  • Voor dit arrangement moet in een sociaal akkoord tijdelijk een bovenwettelijke WW komen voor 62 plussers ‘ers tot aan hun pensioengerechtigde leeftijd. WW in nu drie jaar en vanaf 1-1-2016 2 jaar. Tijdens het tandemcontract van de 62+ is er geen sprake meer van sollicitatieplicht. Eventueel een suppletie inbouwen van bijvoorbeeld 5%.
  • Tevens moet de pensioenopbouw aanvaardbaar worden geregeld tijdens de WW periode;

De politiek blij, werkgevers blij, zorginstellingen blij, werklozen blij, de vakbonden blij, de regering blij, de arbeidsmarkt blij, senioren blij en onderwijsinstellingen bljj. Er is weer perspectief, goed werkgeverschap, een impuls aan nieuw bloed binnen  (grote) werkgevers/overheden en een sociaal gezicht. Kijk,  daar wil je als regering met vakbonden en werkgevers landelijk mee naar buiten treden dan wel als grote gemeente of regio. Daarnaast geeft het vertrouwen voor senioren en werk voor jongeren hetgeen weer meer economische bestedingen met zich meebrengt. Samen werken aan een beter Nederland dat bijdraagt aan de beoogde participatiemaatschappij.

Ton_Heerts

Een soortgelijk project heeft in Amsterdam al succesvol kleinschalig gedraaid in de periode 1997- 2001. Het heette toen Wisselwerk Amsterdam maar was meer uitgekleed. Als we het nu doen, doen we het weer tijdelijk voor bijvoorbeeld vier jaar. Na vier jaar moet het economisch herstel en de vergrijzing de hardnekkige werkloosheid hebben vlotgetrokken.

De financiering van dit plan moet in het sociaal akkoord geregeld worden dan wel vanuit arbeidsvoorwaarden gelden aanvullend op de landelijke VNG CAO als het bijvoorbeeld om Amsterdam gaat. Immers het arrangement levert ook wat op in de vorm van te besparen uitkeringen, toename van bestedingen en reductie van kosten in zorg,de culturele sector en  het onderwijs. Tenslotte is het ook een bijdrage aan draagvlak voor de beoogde participatiemaatschappij. De regering laat zien dat met een creatieve oplossing nieuwe energie los komt.  Dit alles nog los van moeilijk te berekenen maatschappelijke kosten die niet te hoeven worden gemaakt op het gebied van bijvoorbeeld hulpverlening en mogelijk zelfs criminaliteit. Een maatschappelijke kosten/baten analyse is gewenst.

Werkgevers en Werknemers, samen met de politiek,  neem je verantwoordelijkheid en lanceer een masterplan Tandembanen plus. De geschiedenis zal er straks blij mee zijn!

Edward Neering op persoonlijke titel

 

06-518 770 14

In de dagelijkse praktijk: Interim manager in dienst bij de gemeente Amsterdam (Bureau Interim en Advies, BIA). Zowel werkzaam in het fysieke domein als het sociale domein. Directeur geweest tot met 2008 van DWI Werkbedrijf Herstelling. Zijn wortels liggen in het domein van Werk en Inkomen. Huidige opdracht to 1 april 2015: programmamanager Werk, stages en Participatie bij stadsdeel Zuidoost.

Edward Daar is het nieuwe jaar!

“We hadden van alles niks” Boek: Kees Schelling

Kees Schelling boek

 “Sapperdekikkerpokkie”

Kees Schelling heeft in het voorjaar 2012 een boek geschreven over het leven van de familie Schelling aan de Osdorperweg in Amsterdam tussen 1892 en 1960. Zeg maar de oude weg die nu van de Ookmeerweg naar Halfweg loopt. Na het boek gelezen te hebben realiseer je je hoe snel de tijd gaat en welke stormachtige ontwikkelingen er zijn. Eigenlijk is het niet te bevatten dat het leven aan de Amsterdamse Osdorperweg nog maar 70 jaar geleden werd beheerst door het nachtelijk melken van de koeien en het moeizaam drogen van baggerturf. Zelf heb ik altijd gedacht dat er alleen turf werd gestoken in Drenthe maar het bleek dus ook “om de hoek” bij Badhoevedorp te gebeuren.  Daarnaast is het boek dat doordrenkt is van het katholieke geloof met de pastorie in Halfweg als middelpunt. Via het verhaal van het dagelijks leven van zijn opa Kees Schelling en zijn vrouw Gretha en het opgroeien van hun kinderen waaronder ook de vader van de schrijver Cor Schelling worden we meegenomen door de 1e wereldoorlog, de 2e wereldoorlog een broer die naar Indië gaat, een dochter die toegewijd het klooster in gaat en het werken op een veenderij,  die de Eendrachtspolder bleek te zijn. Vloeken was van een heel ander kaliber dan in deze tijd, geen gvd, verdomme of krijg de kolere maar “Sapperdekikkerpokkie”of “drommels” als het even tegenzat.   Ook blijk dat het leven onder de rook van Halfweg ver verwijderd was van het stadse leven van Amsterdam geen stadsleven was maar een echt dorps/gehuchtleven te zijn. Om van de Osdorperweg naar het OLVG te komen in Amsterdam Oost was je een paar uur kwijt en dan moest je ook weer  terug! De stad Amsterdam hield op waar nu ongeveer de Hoofdweg (de baarsjes)  loopt, alles tussen de ringvaart van de Haarlemmermeer en Amsterdamse Baarsjesgrens was polder. Een mooi boek is het geworden gelardeerd met vele foto’s van de familie Schelling, van (historische) documenten en het wel en wee rondom Halfweg. Het boek is opgedragen aan zijn dochters Soesja en Jikkie Schelling (zie foto) . De omslag van het boek is verzorgd door zijn partner Cynthia Pijlman.

Edward Neering

Het boek is te bestellen voor €19,95 incl verzendkosten. Bestellen kan door een mail te sturen aan pijlschel@hetnet.nl (mailadres van Kees Schelling)

Kees + kids

Kees Schelling met zijn dochers Jikkie en Soesja

 

Heel het land blij!

Amsterdam by night Magere brug

Een blog over werknemers vervroegd te laten uit treden en als wederkerigheid zorgtaken te laten verrichten. Op de ruimte die zij maken kunnen jongeren (ook 50+ mijnheer Krol!) worden geplaatst.

Heel het land blij!

Mijn ouders zijn allebei dood. Mijn vader overleed toen ik 19 jaar was en mijn moeder stierf in mijn 29e levensjaar. Zelf ben ik nu 54 jaar.  Het komt bij mij op gezien de discussie over de te nemen maatregelen in ons land om de zorgkosten drastisch omlaag te brengen. Zojuist was er een heel uur lang discussie over dit onderwerp tijdens het politieke programma “Kamerbreed” met de voorzitters van de vier jongerenorganisaties van de Pvda, VVD, SP  en CDA. Aanleiding is het deze week  op de politieke agenda zetten van het onderwerp “kinderen moeten hun ouders weer verzorgen in plaats van dat de samenleving dit regelt”.

Alleen de moeder (81 jaar)  van mijn vrouw leeft nog, in het vakjargon: Mijn schoonmoeder. Bij de gedachte dat ik mijn eigen ouders had moeten verzorgen merk ik dat ik vrij mild gestemd ben echter het idee dat ik mijn schoonmoeder moet wassen en iedere avond al hakend/breiend aantref is dan toch weer een ander verhaal. Hoe dan ook het doet  mij ook aan een nieuwe win/winsituatie denken.

Even weg bij de zorg, ik kom er zo weer op terug. We gaan naar het huidige concern Amsterdam dat druk bezig is met het programma “één stad, één opgave”. De feiten: •Er worden 1500 ambtenaren      boventallig ivm bezuinigingen, fusies, ontdubbelen van taken, afschaffen      bestuurlijke laag stadsdelen enz; •De vergrijzing (vandaar      dat ik toch maar even mijn leeftijd bij aanvang noemde ;-) ) is begonnen.      Tussen nu en 2020 zullen zeker 5000 ambtenaren bij de gemeente Amsterdam      vertrekken. Regionaal/Landelijk eenzelfde trend; •Het is dus zaak dat de gemeente jongeren op een slimme manier jongeren aan zich weet te binden om te zorgen dat een afgeslankt gemeentelijk concern, dat gewoon goed haar kernactiviteiten kan uitvoeren, slagvaardig en kwalitatief kan functioneren; •De mooie regelingen in het sociaal plan zijn voorbij, zoals er met 57 ½ jaar uitgaan enz. Oudere ambtenaren moeten door tot hun 65e en straks meer, uiteindelijk 67; •Naast 1500 boventalligen is er een oplopende (jeugd) werkloosheid en er is een vacaturestop binnen de gemeente Amsterdam. Er is dus al een tijdje geen ruimte meer voor instroom van vers jong bloed.

Ik pleit er dus voor om binnen het concern hier creatief mee om te gaan. Als gemeente > ga met de vakbonden praten en zorg ervoor dat aan alle ambtenaren die nu tussen de 60 en 65 zijn er met hun 62e uit kunnen (zeg maar de oude 57 ½ regeling). Echter, nieuw aan deze regeling wordt de wederkerigheid, als je als 62 plusser van deze regeling gebruik wilt maken dan ben je verplicht om 12 uur per week aan zorgtaken te verrichten. Dan kan binnen je familie zijn, bij zorgorganisaties enz dan wel dat je jouw deskundigheid als coach overdraagt aan jongere ingestroomde/doorgestroomde collega’s.  Een combinatie kan ook. De ruimte die hierdoor ontstaat wordt opgevuld door jongere ambtenaren (en dat zijn ook 50 plussers, dit even voor de heer Krol) die nu uit de boot te dreigen vallen. De oudere ambtenaar blij, de familie blij, de gemeente Amsterdam blij, DWI blij, WZS blij, werklozen blij, de vakbonden blij, Wethouders blij, er is weer perspectief, goed werkgeverschap, een impuls aan nieuw bloed binnen de gemeente, sociaal gezicht, financiering vanuit Amsterdamse/landelijke arbeidsvoorwaardengelden en het UWV en…., minder werklozen in de stad, samenvattend: iedereen blij. En wat in Amsterdam kan, kan ook in andere gemeenten, in de regio en landelijk. We noemen het Wisselwerk II. Heel het land blij!

Edward Neering

Amsterdam

Foto: Edward Neering

Zomaar een werkdag in Amsterdam. Strak blauwe hemel en de stad bedekt onder een laagje sneeuw. Het vriest, dus alles blijft liggen. Even tussen de middag een korte wandeling van het Weesperplein door de Stadstimmertuinen naar de Amstel en via de Amstel richting stadhuis. Dan ben je toch uitverkoren dat je in zo’n mooie stad mag werken. Ik word weer eens verliefd op Amsterdam. Steeds weer als ik in andere steden ben geweest en in Mokum terugkom realiseer ik mijzelf dat er maar weinig steden zijn die aan 020 kunnen tippen!