Heerlijk om het gekrakeel rond de Raboploeg, Boogerd en de andere spuiters en slikkers te volgen. Het deksel van de beerput ligt op een kier en de lucht is nu al niet meer te harden. En geloof me: het wordt alleen maar leuker. Er is genoeg oud zeer binnen de criminele organisatie die Rabo heet om de smurriestroom nu pas echt goed op gang te brengen. Rasmussen is afgelopen donderdag al begonnen door werkelijk iedereen te beschuldigen. Het komt erop neer dat de mini-bars op de hotelkamers van de renners vol met bloedmonsters lagen, dat de deur van de koelkast in de Rabobus niet dicht kon van de epo en dat ze thuis allemaal drie extra vriezers in hun garagebox hadden staan. Niet voor geschoten wild of restjes afhaalpizza.
Op de beschuldigingen van Rasmussen reageerde Erik Breukink nogal gevat met de woorden: „Ik heb hier geen zak mee te maken!” Bloedzak was leuker geweest.
Ikzelf geloof niemand. Rasmussen niet, Breukink niet, Theo de Rooij niet, de tweedehands kwakzalvers van de medische staf niet en Boogerd helemaal niet. Die heeft deze week keurig in overleg met allerlei louche advocaten ongeveer 5 procent van wat hij echt weet prijsgegeven. En hij denkt dat hij nu klaar is.
Nee Michael, het is nu pas begonnen. Nogmaals: de modderstroom is op gang. Er komt heel veel naar buiten. En iedereen wist het. Tot in de hoogste regionen van de bank.
Hoewel? Dat er tientallen jaren lang een tankwagen met gecentrifugeerd Oostenrijks varkensbloed achter de bezemwagen reed verbaast mij zelfs. Of zal het achteraf Chinees paardenbloed geweest zijn? Dat ze door de dealers besodemieterd zijn. Lijkt mij een prachtige kop in de krant. Boogerd: „Ik voel mij belazerd!”
Minister Schippers wil dat Michael echt alles vertelt. Misschien kan ze Job Cohen de zaak laten onderzoeken. En dat Job Loek Hermans als ploegleider benoemt. Misschien mag Marjon van Royen de persvoorlichting dan doen. Zij wordt gevraagd voor haar nuchtere kijk op de zaak. Hebben wij ook nog wat te lachen.
Het gaat bij het wielrennen al lang niet meer om het koersen. Het gaat alleen nog om alle shit eromheen. Tommy Simpson was in 1967 het eerste slachtoffer op de Mont Ventoux, later volgden er meer, onder wie Marco Pantani en Valentino Fois. Alle renners weten hoe het zit, net als de dokters en de ploegleiders en de sponsors en het publiek. Alleen Mart wist van niks. Hij geloofde Michael op zijn witte tanden. Lief hè? Gaan we dit duo komende zomer weer zien? In de gloed van een brandende vuurkorf op een Frans pleintje met op de achtergrond een mooi uitgelicht middeleeuws kerkje en dit alles onder het genot van een glaasje rode wijn. De keuveletappe. Ik kan niet wachten.
Gaan we de Tour deze zomer überhaupt nog op televisie zien? Gaan we kijken naar de nieuwe Raboploeg, die meefietst onder de naam Blanco pro Cycling? Of geven we het op? Ik zou, als ik de NOS was, het gewoon uitzenden. Het is een prachtig tijdsbeeld: zwaar gedrogeerde mannen zonder de naam van de bank op hun witte shirt, terwijl ze wel betaald worden door die rentepooiers, die binnenkort na het innen van hun bonussen ongetwijfeld moeten aankloppen bij de minister met de vraag of hij ze wil nationaliseren. En Breukink analyseert iedere avond de etappes bij RTL7, gesponsord door de fabrikant van de ontbijtkoek Snelle Jelle. Van die koek ga je namelijk harder fietsen! Lief hè?
En in dat programma komt men tot de conclusie dat het fietsen nu schoon is. Maar het fietsen is niet schoon. Het fietsen is smeriger dan ooit. De rotzooi is alleen steeds moeilijker op te sporen. Nee, het wielrennen staat stijf van de dope. Net als het schaatsen en het hardlopen en het voetballen en welke andere sport dan ook. Sport is alleen nog voor onsportieve gluiperds. Er is nu zelfs een hockeykakker betrapt op doping. Was het bier op?
