Verkneukelen

Verkneukelen

Ik heb onlangs een adoptiebewijs ontvangen voor het vergeetwoord “verkneukelen” van de Taalstaat van Frits Spits. Deze vergeetwoorden worden geselecteerd door Nelleke Noordervliet. Op zaterdag 3 februari 2018 kom ik met dit woord in de Taalstaat op radio NPO 1 rond 11.30 uur. Hoort!

______________________

De blog van Teunis Bunt

Onlangs plaatste Teunis Blunt een stukje over Teatro Olimpico van Kees ’t Hart. Daarin schreef ik:

Dat er ergens een bananenschil ligt en dat de mogelijkheid er is dat er iemand over uit zal glijden is blijkbaar al genoeg om je te verkneukelen.

Iemand reageerde op dat stukje met: ‘verkneukelen, wanneer kom je dat woord nog tegen :(‘. Ik had er niet bij stilgestaan, maar ineens realiseerde ik me dat ‘verkneukelen’ een woord kon zijn dat je nog maar weinig hoort. Ik ging op zoek.

Eerst maar even naar het WNT, wat altijd een mooi startpunt is. Het Woordenboek geeft twee betekenis. De eerste (schenden, bederven, verknoeien) laat ik even voor wat die is. Het ging mij om de tweede. De betekenis:

Vervuld worden van een stil, innig genoegen (omwille van —); (eenigszins heimelijk) plezier, schik hebben (in —); (inwendig en/of wat heimelijk) genieten (van —); (innerlijk) pret beleven (aan —); in de eerste aanhaling ook: zich (besmuikt) vroolijk maken (over —).

Het WNT vertelt ook nog dat ‘verkneukelen’ gebruikt wordt in combinatie meet verschillende voorzetsels (met, aan, in of over) waarna de aanleiding tot het (zich) verkneukelen gegeven wordt.

Alle voorbeelden die gegeven worden, hebben te maken met jezelf pret bezorgen, maar het is ook mogelijk dat je een ander pret bezorgt. Het WNT geeft een citaat van Beets uit 1891 (De Man van Smarten, de Heer der Heerlijkheid):

De haat … had het eerste menschenbloed vergoten … en sedert, ach hoevele doodvonnissen uitgesproken, in hoevele gezegende aangezichten gespuwd, hoevele vuisten kinnebakslagen uitgedeeld, en bedorvene harten met de onheiligste spotternijen verkneukeld!

‘Verkneukelen’ is niet oud. Voor 1800 is het niet aangetroffen. De oudste vermelding stamt uit 1812 uit de Algemeene konst- en letterbode. Enkele andere citaten:

(Zekere bewering) is … niets dan de lang reeds walglijke … aartigheid, waar de bestrijders en afvalligen onzer kerk zich zoo recht gaarne mede verkneukelen. (W. Bilderdijk, Aan den Heer le Sage ten Broek, in andwoord op zijnen openbaren brief aan W. Bilderdijk, 1829)

Ik verkneukelde mij stilletjes met het vooruitzigt van zoo pleizierig gezelschap. (Kneppelhout, 1860)

In haar verandah neergezeten nam zij (den roman) “Het zwervende meisje” ter hand … en verkneukelde zich van genot bij de oratiën van Harleigh. (H.J. Schimmel, Het gezin van Baas van Ommeren (voor dertig jaren) 1870)

Ik ben er zeker van dat zij zich op haar sterfbed heeft verkneukeld bij de gedachte, dat zij eene kampioen voor hare grieven heeft achtergelaten. (A.L.G. Bosboom – Toussaint, Majoor Frans 1875)

In het citaat van Schimmel lezen we de toevoeging ‘van genot’ na ‘verkneukelen’. Dat lijkt overbodig, maar het komt vaker voor. Van Deyssel schrijft bijvoorbeeld (1884): ‘Ik verkneukel mij dikwijls van pleizier’.

Goed. Dat wat toen. Maar nu? In het sleepnet van Google ving ik nog aardig wat citaten. Behoorlijk veel zelfs. Een handvol:

Liefhebbers verkneukelen zich weer op El Clásico (de Volkskrant van 11 augustus 2011)

Over de wedstrijd Arsenal – Barcelona:

Ik stond er mee op en ik zit me er al de hele tijd op te verkneukelen (Gesprek van de Dag, 16 februari 2011)

Twee keer voetbal, twee keer ‘zich verkneukelen op’. De combinatie met ‘op’ geeft het WNT niet. Ik vermoed dat het een contaminatie is van ‘zich verkneukelen’ en ‘zich verheugen op’.

In De Stentor van 2 januari 2009 lezen we:

ZUTPHEN – De kerstdagen zijn weer achter de rug, maar voor veel kinderen gaat het feest nu pas beginnen. Zij verkneukelen zich bij de gedachte dat ze tientallen euro’s kunnen verdienen aan de talrijke kerstbomen die ze de komende dagen gaan inzamelen.

Op de site boetes.nl (met een zoekmachine kom je nog eens ergens) stond de bijdrage ‘Leedvermaak om flitsfoto buurman’:

ALKMAAR – Het ‘streng bewaakte’ digitale politiebureau op internet van de politie Noord-Holland Noord is zo lek als een mandje. Automobilisten kunnen hier niet alleen morren als ze hun eigen flitsfoto’s bekijken, maar zich ook verkneukelen om die van anderen.

Zelfs als ik me beperk tot recente bijdragen (2014 en 2015) heb ik een keur aan mogelijkheden. Een paar voorbeelden:

Ajacieden verkneukelen zich om grap Edwin Evers (Ajax-nieuws.nl, 18 april 2014)

Mocht de dotcom-extensie zich lange tijd verkneukelen op zijn monopoliepositie, binnenkort is dat verleden tijd. Hij krijgt stevige concurrentie van het generic Top Level Domain, kortweg de gTLD’s. (De kansen en valkuilen van nieuwe gTLD’s, dutchcowboys.nl, 14 mei 2014)

Verkneukelen om ‘brazielige’ halve finale

RIJSWIJK -De Duitse stormloop op het Braziliaanse doel in de halve finale van het WK voetbal is ook op internet het gesprek van de avond. Duitsland vernederde Brazilië: 7-1. Na een half uur stonden de Duitsers al met 5-0 voor tegen het gastland. „Brazielig”, noemde oud-schaatser Jan Ykema de wedstrijd toen al. (de Telegraaf, 8 juli 2014)

Gênant hoe rechtse types zich haast soppend verkneukelen over de ontruiming van n kraakpand in A’dam- Oost. (tweet van Rutger Groot Wassink, 20 januari 2015)

Een reactie van ene Stratenmaker op een column van Peter Edel (‘Ruzie binnen de Turkse regeringspartij breidt zich uit’):

Edel,
.
Degene die zich hier het meest zit te verkneukelen ben jijzelf, geef dat eerst eens toe. (turksnieuws.nl, 26 maart 2015)

Ik was te vroeg en zat me te verkneukelen aan mijn tafeltje. Het café is namelijk van de rest van het tuincentrum afgescheiden door een pergola, die is opgefleurd met plastic klimop en nepbloemen. In een tuincentrum! Deze discrepantie maakt me elke keer weer ongelooflijk blij. Het is toch zo fijn als de dingen niet kloppen, of beter nog, nergens op slaan. (schrijfplaatsvroemen.nl, 1 april 2015)

Als ‘zich verkneukelen’ een voorzetsel bij zich heeft, is dat meestal ‘om’ of ‘over’. Zoals al eerder gezegd komt ook ‘op’ voor en ook ‘met’ kwam ik wel tegen. Een enkele keer wordt voor nog een ander voorzetsel gekozen (in, aan):

Weer zo een blablabla verhaal, waar de oerhallandien zich in kunnen verkneukelen net als het sprookje van Roodkapje. Het heeft de magische woorden: hoofddoek (wellicht rood), import (reis vanuit het bos), boze wolf (man), schoonfamilie (heksen en tovenaars). Meteen isollatie, onderdrukking en een volle lading Marokkaanse tint eraan geven en het verhaal kan niet meer stuk.

Dit is een bijdrage op het forum van de site Marokko.nl (16 augustus 2009) naar aanleiding van een bericht over het boek De uitverkorene van Fayza Oum’Hamed, een boek over een importbruid.

Op Spitsnieuws.nl reageert Blaasbaan op het bericht dat Man bijt hond gaat verdwijnen:

Het is de spotlight op de ‘vreemde’ mens, zodat de gewone man zich kan verkneukelen aan zoveel onnozelheid.

Ten slotte: ik heb de indruk dat ‘verkneukelen’ vaak gebruikt wordt bij leedvermaaksituaties. Niet uitsluitend, maar wel in veel gevallen.

Het wordt tijd om de balans op de maken. Met een enigszins natte vinger in de lucht concludeer ik dat ‘zich verkneukelen’ nog vrij vaak gebruik wordt. Meer dan ik gedacht had, in ieder geval.

Teunis Bunt in zijn blog van woensdag 29 april 2015

Reisverslag koningssteden Marokko

Reisverslag Marokkaanse Koningssteden

 

Tekst en foto’s : Edward Neering. tenzij anders vermeld

2 december 2017

Zo, even een weekje er tussenuit, dacht ik begin november. Ben nog maar een week weggeweest naar Bretagne sinds IJsland begin september vorig jaar, voor de rest gewerkt aan een beter Amsterdam. Goede ervaringen met Kras vorig jaar dus nog maar een keer. Ik had een rondreis Andalusië op het vizier maar het werden uiteindelijk de koningssteden in Marokko via Krasreizen, en dat in 8 dagen in de laatste week van november 2017.

Iedere dag uitgebreide lunch 

Gezien alle perikelen op Schiphol de afgelopen maanden was het advies om 3 uur van te voren aanwezig te zijn. Alles samenvattend was ik om 10 voor half acht op de luchthaven en om 10 over half acht was ik al door de douane heen met mijn spiksplinternieuwe paspoort! De vlucht naar Casablanca was pas om 10 over half tien dus met de kennis van nu had ik mij nog twee keer kunnen omdraaien! Mooie boel. Schiphol was in de taxfreezone al helemaal in de kerstsfeer en dat op 23 novermber, beetje te vroeg lijkt mij.

Schiphol op 23 november in kerstsfeer

Op Schiphol ook nog even gewisseld, 100 Marokkaanse  dirham is ca € 10,00, iets minder. Lekker makkelijk bij het rekenen. De vlucht duurde iets meer dan 3 uur. Met windkracht acht,  8 graden en de nodige turbulentie opgestegen vanaf onze nationale luchthaven en drie uur later met 26 graden in een onbewolkt windstil Casablanca landen. Bij de aankomst bleken er 2 groepsgenoten spoorloos te zijn. Achteraf hebben deze op het laatst geannuleerd. Dit alles leverde wel een vervelend oponthoud op  de luchthaven van de Marokkaanse havenstad.

Marokkaanse Dirham  20 dirham is 2 euro

In de bus blijkt onze reisleider Abdoul te zijn. De buschauffeur Said en zijn assistent Aziz. Wat de rol van Aziz nu precies is, even los van de leden van de groep tellen in de bus en de koffers in- en uitladen, is mij volslagen onduidelijk. Het lijkt op een soort Melkertbaan en hij moet toch ook eten en slapen en salaris ontvangen voor de gehele week dat hij mee is. Ik zie direct al het schrappen van een kostenpost van Krasreizen, maar dat terzijde. Abdoul heeft een stopwoordje, en dat is “oké”. Hij informeert de groep deskundig. Op zich goed dat we een Marokkaanse reisleider hebben die trots is op zijn land. “Geen Marokkaans water drinken, oké, geen sinaasappelsap drinken in de hotels, oké. Geen fooien geven, dat regel ik, oké,  als Marokkanen verboden horen dan weten ze één ding. Alles wat verboden is, is niet verboden, oké en zo gaat Abdoul nog even door. Hij voegt er nog wel even aan toe dat het wel de bedoeling is dat we hem als reisleider een fooi geven aan het eind van de reis als we tevreden zijn. Ik dacht natuurlijk, okeeeee!, zit dat zo.

Marokko in Noord West Afrika

Casablanca

We komen aan in Casablanca. Eerst een wandeling over de moderne boulevard en daarna een bezoek aan Hassan II moskee aan de buitenkant. Morgen gaan we deze van binnen bekijken. Casablanca is in de 16e eeuw door de Portugezen ingenomen. Zij gaven het plaatsje Anfa het de naam Casa Branca, het witte huis. Later dus Casablanca. We kennen natuurlijk de plaats uit de gelijknamige film met Humprey Bogart en Ingrid Bergman met de legendarische zin van Bogart “play it again Sam” als hij zijn sigaret van de linkerkant naar de rechterkant van zijn mond laat rollen. Little Feat (Popband jaren zeventig)  maakte hier later in een songtekst “Don’t Bogart that joint my friend” van.  Sam was de pianist die tot diep in de nacht om zijn piano rammelde in een Marokkaanse nachtbar in witte stad.  Voor toeristen heeft Casablanca weinig te bieden alleen dus de moskee en de kustlijn met zijn mooie boulevard. 60% van de economische activiteiten van Marokko vinden hier plaats in één van de grootste havens van Afrika. Het oogt als een West Europese stad. De meeste Europese toeristen komen hier eigenlijk alleen omdat het hun vliegbestemming is.

Hassan II moskee De volgende dag in de vroege ochtend gaan we naar Hassan de 2e moskee. Deze moskee is de op 2 na grootste moskee ter wereld. Alleen Mekka en Medina zijn groter. In de jaren tachtig heeft de Marokkaanse bevolking + grote gift uit Saoedi Arabië deze moskee t.w.v. 600 miljoen geschonken aan koning Hassan. In 6 jaar tijd is deze moskee gebouwd vanaf 1987 met uitsluitend Marokkaanse materialen met uitzondering van  de 175 glazen kroonluchters van Italiaanse makelij en een weinig Italiaans marmer. Er kunnen totaal 14.000 gelovigen naar binnen. Het dak kan open, doet mij denken aan de Ajakkes Arena in Amsterdam maar dan voor gelovigen Er zijn 5 gebedsdiensten per dag. Tijdens de Ramadan bidden er nog eens 80.000 gelovigen buiten. Een van binnen prachtig bouwwerk met allerlei moderne snufjes. De architect is een fransman, dat vind ik nu weer wat minder voor zo’n groots Marokkaans project.

Rabat

We rijden naar Rabat waar we het oude stadsdeel gaan bezoeken. Onderweg langs de snelweg een heuse IKEA, het moet toch niet gekker worden. Prachtige medina in Rabat en daarna pittoreske kashba met kleine straatjes witte huizen en blauw geschilderde onderkanten bij de huizen. Kortom een prachtige kleurrijke ervaring. Ook de eerst grote indrukwekkende islamitische begraafplaats, toch weer even wat anders dan Zorgvlied en Westgaarde in Amsterdam. De begraafplaats kijkt prachtig  uit over de Atlantische oceaan echter de doden kijken de andere kant op richting Mekka.  Onze eerste Marokkaanse lunch met tahin is de volgende activiteit. Lekker hoor de Marokkaanse  lunches. Steeds weer 3 gangen in prachtige traditionele restaurants 1e ronde is met allerlei liflafjes, twee ronde is met Tahin, vaak couscous met groenten en kip. In Marokko is de aardappel ook een groente dus die krijg je deze  bij de couscous. En afsluiten met fruit en muntthee. De toetjes en koekjes zijn zo zoet zodat mijn vullingen in mijn gebit een vreugdedans doen, ik ben geen zoetekauw.

Kashba in Rabat

Vervolgens een Mausoleum bezocht met de laatste twee koningen, de namen ben ik even kwijt. Voor de huidige koning is reeds een plekje gereserveerd. Een beetje vergelijkbaar met de graftombe in Delft voor de koninklijke familie van Nederland, maar dan bovengronds en voor het publiek toegankelijk. Naast het Mausoleum ligt de moskee die nooit is afgebouwd. Zie de foto’s. Meest opvallend van dit bezoek zijn de wachters die op een paard naast de poorten de wacht houden. De paarden staan in een zandbakje en wachter en paard wordt beschermd door een afdakje. Marjan Thiemen zou hier kamervragen over zijn gaan stellen.

Paarden met Ruiters op wacht voor het Mausoleum

Mausoleum van de vader en opa van de huidige koning in Rabat

Inmiddels is mij ook duidelijk dat Marokkaanse moskeeën vierkant zijn in plaats van de Turkse moskeeën waarvan de torens rond zijn met een punte erop. Het muntje is bij mij gevallen in het verschil tussen de Moskee in de Amsterdamse Baarsjes (Turks) en die van op de Postjesweg(Marokkaans).

De niet afgemaakte moskee bij het Mausoleum in Rabat

Foto: Begraafplaats in Rabat

Fes

De 3e dag overnachten we in Fes. Eerst een tour van “Fes by night” georganiseerd door onze reisleider. Eerst de poorten van het paleis (gemaakt van Messing)  bezocht van het koninklijke paleis en daarna een tocht door de Souk (de Bazaar in de oude stad)  in avondtijd. Een kleurrijk schouwspel in deze mooie koningsstad. Als er een ezel aankomt hoor je Ballack, nee niet de Duitse voetballer, maar het woord voor “opzij, opzij” of misschien voor “opzouten” of “opgedonderd”. In mooie Nederlands “wilt u zo vriendelijk zijn om ruimte te maken”.

De volgende morgen vanuit Fes naar Voubilis. Overblijfselen van een oude Romeinde stad uit het Westromeinse rijk (zie foto plattegrond) en later een grote Berber nederzetting aan de Rand van het Rifgebergte. Vanaf 45 jaar na Chr. viel Voubilis dus onder Romeins bewind. Schitterende ruïnes met veel mozaïek en een prachtige gerestaureerde stadspoort. Hoogtepunt is toch de Romeinse Yakuzi waarmee aangetoond is dat de Romeinen hun tijd ver vooruit waren.  De rit door het Rifgebergte maakt van de bus een massageapparaat, onze gids spreekt van een Berbermassage als de bus over hobbelige wegen zijn weg moet vinden. Hier komt de term “rijke stinkerd” vandaan omdat de romeinen belasting hieven op het toiletgebruik in een tijd dat WC verfrissers nog niet bestonden.

Foto: Voubilis  is de oude Romeinse stad. Zie kaart voor inzicht plaats in het West Romeinse Rijk. zie op zuil een Ooievaarsnest

Meknes

Vanuit de oude Romeinse Voubilis bezoeken we de oude stad Meknes, de derde Marokkaanse koningsstad.  De oude Souk (Bazaar van de oude stad) en  daarna de Heri El Souani hoge gewelfde ruimtes verdeeld over 23 schepen die ooit gebruikt werden als pakhuis en graanopslag. Daarna de immense stallen welke destijds plaats boden aan meer dan 12.000 paarden. De slangenbezweerder op het plein heeft twee slangen die niet vooruit te branden waren en weigerden om omhoog te komen. Geen slangenerectie, geen dirham, zo is dat! Wel een leuk bezoek aan Meknes wat zeker de moeite waard was. Gelukkig weer via de snelweg terug naar Fes zonder Berbermassage.

Nu echt Fes!

Het probleem van het hotel in Fes, waar we drie nachten zijn, is dat de ze bar/disotheek met Marokkaanse muziek onder mijn hotelkamer ligt en dat ze de dakramen van de bar open hebben staan om mij in mijn hotelkamer live mee te laten genieten. Drie nachten lang kan ik pas om 1 uur gaan slapen. Ze houden zich wel aan de sluitingstijden, dat dan weer wel. Een plaatselijke gids zal ons deze dag begeleiden in Fes in de Medina. Hij praat snel, hard en gedreven. Ik mag hem wel. Wat blijkt, hij is nu de buurman van Tarik Sektaoui, de voormalige rechtsbuiten van AZ onder het bewind van Co Adriaanse zo rond 2004. Hij blijkt nu trainer te zijn van de plaatselijke club uit Fes die in de 2e divisie speelt.  Fes is een zeer markante stad in Marokko. We beginnen de Fesdag met een fort boven de berg met een schitterend uitzicht over de stad met een strakblauwe hemel als decor met een graadje van 24 en dat eind november. Vervolgens naar een Keramiekfabriekje. Het fabriekje is vol in bedrijf en ze doen volgens mij goede zaken. Leuk om dit te zien en grappig om te zien dat een werkneemster een pot beschilderd met een mobieltje tegen haar hoofd om met haar vriendje te babbelen. Ook hier verandert duidelijk de tijd.

foto: Uitzicht op Fés, de straathandel is overal

Foto: Ooievaar op de stadsmuur van Fés

Dan worden we afgezet door de KRASbus om een wandeling van te maken door een gedeelte van de meer dan  9000 steegjes in de oude stad Fes met een de mooiste Souk  (overdekte markt/bazaar). Onvoorstelbare mooie ervaring. Sommige winkeltjes zijn niet groter dan een 2 deurs hangkast. Er wordt van alles verkocht. Potten, pannen, bezems, dromedarisrug vlees, nougat, tafels stoelen, doodskisten, groenten en alles wat daar tussen zit.

Foto: Souk van Fés Keramiek

De steegjes zijn zo smal dat er geen auto’s, vrachtwagens, fietsen, brommers kunnen rijden. Het enige vervoer zijn muilezels en duwkarren. Je hoort de mensen roepen dat ze er langs willen (Ballack, Ballack) en druk je jezelf tegen de muur/gaat aan de kant. Middenin dit labyrint hebben we een geweldige lunch. Dan nog een stukje lopen en bezoeken dan nog een leerlooierij. In grote baden met een soort zuur worden de huiden van de laatste haren ontdaan. Daarna gaan de huiden in de gewenste kleurbaden. Daarna hangen ze te drogen en worden dan verwerkt voor tassen, jassen, riemen en wat al niet meer. Het stinkt hier als bunzing en de bezoekers krijgen een takje mint om onder de neus te houden tegen de stank. Dat levert natuurlijk een mooie foto op. Alles samenvattend, een fantastische dag in een markante Stad. Fés is de naam.

foto: de baden waar het leer wordt schoongemaakt en gekleurd

Foto: Muntblaadjes voor de neus tegen de stank vd Leerlooierij

foto boven: Fés , de Median met meer dan 9000 straatjes

Foto: de reisgroep van Kras

De groep

Net als in IJsland weer een leuke groep van allerlei pluimage. Van Enschede, Oldenzaal, Sevenum, Zutphen, Venlo, Lelystad, Heiloo, Egmond aan de Hoef, Groningen, Barneveld, Druten en Antwerpen. Van ex-dealer tot administratief medewerker, Van medisch analist tot inkoper, van mondhygiëniste tot Interim manager, vaan kinderdagverblijf tot techneut, van melkveehouder tot leerkracht van moeilijk opvoedbare kinderen. Eigenlijk zijn allen met koppels behalve Bas en ik. Hier verder geen last van gehad gedurende de week. Wel twee verdwijningen meegemaakt. De bus was vertrokken en Wim was er niet meer, die zat nog in Rabat. Dit kunststukje herhaalde hij nog een keer op het vliegveld in Casablanca bij de terugreis. Ook Bas was op een gegeven moment foetsie in Marrakesh na het paleisbezoek, in de middag keerde hij gelukkig heelhuids terug in de groep.

foto: Markt (Souk) in Fés, klant bij Groenteman

Beni Mellal

Fés ligt aan de voet van het Rifgebergte in het binnenland in het Noorden. De volgende dag verlaten we het Rifgebergte en vertrekken naar het Atlasgebergte met als bestemming Beni Mellal, een tussenstop met hotel richting Marrakech. Een schitterende route door het langs cederbomen en olijfbomen versierde route in een woeste kale natuur. Ook hier geeft de strakke blauwe lucht de natuur weer de juiste contouren. De lunch is onderweg bij twee Berbervrouwen vlakbij het stuwmeer van Ait Oum Bekth.

Foto: Berberrestaurant bij stuwmeer

Foto: Tahinlunch wordt geserveerd in Berberrestaurant

Heerlijk gegeten maar voor sommige reisgenoten blijkt de Berbermassage de wagenziekte te bewerkstellingen. Dus voor in de bus gaat zitten met blik op de weg is het medicijn met een primatourpilletje toe. Een lange rit vandaag van 370 km. Overigens een prachtig hotel met zwembad, een bad waar niet in gezwommen mocht worden tijdens ons verblijf.

Foto: Emmy vd Pol

Marrakech

Om half negen de volgende dag  vertrekken wij voor een rit vanuit Beni Mellal via de weg van veel kashba’s door het Atlasgebergte naar Marrakech. Beni Mellal ligt aan de voet van de atlasgebergte en ligt op een laagvlakte waar sprake is van veel irrigatie. We zijn in het gebied van Azilal Aforar. Een vruchtbaar land wat even doet terugdenken aan de verkaveling in Nederland.

Foto: Laagvlakte bij Beni Mellal, vruchtbaar door irrigatie

We gaan met de bus omhoog de Atlas in en maken een stop om deze vruchtbare laagvlakte nog even te bekijken  Dan op weg naar de grootste waterval van Marokko in Ait Taguella. Een schitterende waterval die de watervallen in IJsland even doet vergeten. Eerst van bovenaf bekeken en dan 621 treden op een goed aangelegde trappestraat naar beneden om dit natuurgeweld van beneden te bekijken. Tsja en dat moet je ook weer die 621 treden omhoog! Vervolgens daar de lunch gedaan met wederom een heerlijke Marokkaanse tahin maaltijd met een prachtig uitzicht. .

Foto: Waterval in Atlasgebergte

foto: Tahinlunch bij Waterval

Vervolgens richting Marrakech. Wederom een hotel met zwembad waar we 2 nachten gaan verblijven. Dat ik ooit sinds Loret de Mar in 1977 weer in een paardenkoetsjes richting het centrum van Marrakech zou belanden heb ik niet van te voren kunnen bevroeden. De groepsdwang heeft mij wellicht een zetje gegeven. Maar goed we zijn in de avond aangeland om het Magische marktplein van Marrakech. Een mooie bijzondere sfeer met schapenkoppen als decor voor het diner.

Foto: Schapenkoppen op marktplein in Marrakech

De volgende dag in de vroege ochtend de tuinen van Marjorelle bezocht, een soort Keukenhof voor cactussen in de binnenstad. Mooie tuin maar in een kwartiertje ben je er wel klaar mee. Na een uur op weg naar de Joodse wijk van Marrakech waar het paleis van de koning ligt. Dit is het enig paleis wat we van binnen bekijken. In één woord prachtig. Het Bahia paleis met ook hier weer prachtig gedecoreerde kamers voor de koning zijn 4 vrouwen en 24 concubines. En in het midden altijd een Riad ( middentuin). Vervolgens een koffie op een hoog terras. Vervolgens naar het Mausoleum van Marrakech met Saidische graven in de oude stad. Erg fraai maar wie daar precies liggen ben ik weer even kwijt en is ook niet zo relevant. Ik breek daar zowat mijn nek omdat ik een trede over het hoofd zie, dat heb je ervan als je kippig bent met bril op. De Koutoubla moskee met de hoogste minaret van Marrakech is steeds meer dominant in het straatbeeld, met zonstand geeft dat soms erg mooie plaatjes.  Als laatste een soort kruidendokter. We krijgen een geweldig enthousiaste presentatie van de “kruidendokter“. Hij heeft allemaal kruiden voor diverse kwaaltjes en hij beloofd dat het allemaal helpt. Snap niet dat de Nederlandse gezondheid organisaties hier niets mee doen. Denk dat minstens 90% van de ziekenhuizen en klinieken in Nederland kunnen sluiten. Ook huisartsen en medisch specialisten zijn dan overbodig. Jaja, ik koop iets tegen neusverkoudheid maar de verkoudheid wordt alleen maar erger.

Foto: de tuinen van Marjorelle

Slangenbezweerder op het Martktplein van Marrakech

 

De middag is vrij en ik besluit alleen op stap te gaan. Ik neem een shuttle naar de binnenstad vanaf het hotel. Word ik bij het treinstation afgezet, kilometers van de mooie binnenstad. Ik dus op weg. Buiten de groep ben je een stuk kwetsbaarder. Ik word tot twee keer toe, dat bleek achteraf, de verkeerde kant op gewezen. Uiteindelijk neem ik een stadsbus voor 4 dirham naar de binnenstad. Vervolgens de overdekte markt (Souk) van Marrakech bezocht. Ook een mooie Souk maar die van Fés is mooier. Het plein is dan weer typisch Marrakech met slangenbezweerders, bandjes, straatartiesten, eettentjes en overige markt. Het is hier elke dag Koningsdag. In de Ramadan tot 3 uur in de nacht, normaal tot 24.00 uur open.

Foto: Specerijen op de markt bij Marrakech

Foto: Straatmuzikant

In de avond nogmaals met de groep het plein van Marrakech bezocht. Daarna een diner met muziek en buikdanseressen. Net als de koetsjes moet ik hier even doorheen. Ik ben snip verkouden en het gaat een beetje langs mij heen. Gelukkig wel een biertje erbij hier want alcohol is alleen te verkrijgen in de hotels en de restaurants voor toeristen.

Marokko

 foto: Moskee in Marrakech 

Een beeld wat niet naar voren komt in dit reisverslag is dat ik Marokko een heel verrassend land vind. Even los van de toeristenatrracties zijn de steden zoals Casablanca, Rabat, Marrakech en Fés moderne steden. Er zijn geen sloppenwijken. En het stadsleven doet heel Europees aan. Ik denk dat in sommige delen van Amsterdam Nieuw West er meer Marokkanen in tradionele kleding lopen dan in delen van Casablanca. De vergelijking doemt bij mij op van Hollanders die in Canada bij elkaar klitten en vasthouden aan oude waarden en normen. Een land met meer dan 30 miljoen inwoners, 11 keer zo groot als Nederland en met een enorme economische ontwikkeling en mooie ambities en mogelijkheden op het gebied van toerisme en grondstoffen. De huidige koning is faciliterend, misschien wel een mooi voorbeeld van dienend leiderschap als ik Abdoel, onze gids moet geloven. Marokko is een aanrader. Ik ben ook benieuwd naar het zuidelijke deel van dit land met oa de Sahara. Voor deze albino is dat een brug te ver. Veel plezier en moois als je gaat!

Edward NeeringFoto boven: We wederom couscous tussen de middag

 

 

 


Een verloren paradijs #keesschelling #boek

Een verloren paradijs

Sfeervol boek belicht het leven in de Sloterpolder  (nu Slotervaart) in de vorige eeuw.

verloren-paradijs

De Sloterpolder, een verloren paradijs

Waar tegenwoordig het stadsdeel Slotervaart ligt, lag vroeger de Sloterpolder, een gebied van ongerepte schoonheid waar alleen tuinders en boeren woonden.

De Sloterpolder ontleende zijn unieke karakter aan het feit dat het onder de rook van de stad lag, maar tegelijkertijd voor de meeste Amsterdammers een volstrekt onbekend gebied was. Het lag geïsoleerd omdat de polder eerst uitsluitend via het water en vanaf het eind van de jaren 20 ook te voet, bereikbaar was. De Sloterpolder werd ook wel ´de groentetuin´ van Amsterdam genoemd. De stad was voor de dagelijkse aanvoer van verse groenten lange tijd afhankelijk van de in deze polder aanwezige tuinderijen.

Mooi tijdsbeeld.

Over het leven in de Sloterpolder heeft Kees Schelling een boek geschreven: “Een verloren paradijs”. Het boek vertelt het verhaal van het gezin waarin zijn moeder is opgeroeid. Zij is een dochter van Karel Kenter en Anna Overwater die met hun elf kinderen van 1923 tot 1954 leefden in de Sloterpolder bij Amsterdam. Het verhaal geeft niet alleen een beeld van het leven van de familie Kenter, maar laat vooral ook zien hoe er in die tijd aan de rand van de stad werd geleefd op een manier die nu niet meer voor te stellen is.

Voor het boek interviewde hij de negen kinderen van het gezin en hun mannen en vrouwen die nog in leven zijn. De persoonlijke verhalen van de kinderen lopen als een rode draad door het verhaal en zijn verbonden met meer algemene onderwerpen die samenhangen met het leven in de Sloterpolder, zoals het water, de tuinderij, de besloten gemeenschap, het geloof, de opvoeding, de oorlog, de relatie met de stad, de onteigening en het vertrek uit de polder.
De Sloterpolder

Het verhaal is niet alleen een tijdsbeeld, maar ook een eerbetoon aan mensen die vooral door heel hard te werken en liefde voor het gezin, jaar in jaar uit, in moeilijke omstandigheden, het hoofd boven water wisten te houden.

Een verhaal over het dagelijkse leven dat bepaald werd door het ontbreken van wegen en de aanwezigheid van sloten en vaarten. Typerend voor de Sloterpolder waren de aan het water gelegen houten woningen met hun spoelhuizen, de akkers vol sla en andijvie, de glazen broeibakken die in de zomer de blauwe luchten zo mooi weerspiegelden, de schuitjes op weg naar de veiling, zwaar beladen met kisten vol gele komkommers. Maar bovenal de wonderlijke, ongerepte schoonheid van dit bijzondere gebied.

Het boek is 225 pagina’s dik en bevat ca. honderd foto’s, kaartjes, bidprentjes en krantenartikelen uit die tijd. De prijs is € 22,95.

Het boek is vanaf 12 november verkrijgbaar bij boekhandel Jaspers in Badhoevedorp, bij boekhandel Primera in Zwanenburg en bij boekhandel Meck en Holt op Tussen Meer in Osdorp.

Meer informatie over het boek is te vinden op www.keesschelling.nl Het boek kan ook via deze website worden besteld

keesKees Schelling: auteur van het diverse boeken waaronder “een verloren paradijs”

IJsland in 8 dagen. #Reisverslag

ijs-3-schotsen-2016Foto boven: IJsschotsen 2016 breken af van grootste IJslandse Gletsjer, zie verder deze blog voor meer foto’s van dit fenomeen.

imageFoto: Vlag IJsland in al zijn oneindigheid

Donderdag

Lekker een weekje alleen op vakantie naar IJsland, heerlijk. Daarnaast mijn opdracht als interim manager bij de Omgevingsdienst in Zaandam succesvol afgerond en per 12 september 2016 een nieuwe opdracht als interim mananger voor de boeg. Kortom niets aan mijn hoofd zowel prive als qua werk. Helemaal leeg.

We ontmoeten elkaar op Schiphol voor de avondvlucht naar IJsland. Schiphol begrijpt haar klanten, bij veel gates zijn laptopdesks met stopcontacten. Geen batterijproblemen dus!  We vertrekken met een uur vertraging rond 23.30 en komen rond 00.30 aan op de luchthaven van Keflavik, aangezien het op IJsland twee uur vroeger is; we krijgen er m.a.w. twee uur vakantie bij! Die we overigens aan het einde van de vakantie weer gaan teruggeven aan vadertje Tijd. .Onderweg zien we opeens ook het noorderlicht, wat te zien is in de vorm van grijswitte bewegende ‘gordijnen’. Bij mij komt de gedachte op “is dit nu alles met het Noorderlicht?, verder op  deze trip worden we nogmaals in kleur op dit prachtige fenomeen getrakteerd.  Rond 02.00 uur arriveren we in het centrum van Reykjavik in Hotel Storm voor een korte nachtrust.

ijs-geld-2016

Foto: IJslandse kronen: 1000 kronen is 8 euro

Vrijdag

image

Foto: de plaats waar Gorbatsjov en Reagan een eind maakten aan de koude oorlog eind jaren tachtig. 200 mtr van Hotel Storm

Om 9.30 vertrekken we na een prima ontbijt en maken kennis met onze chauffeur, Johann. Hij blijkt een prima chauffeur te zijn (IJslandse wegen vragen voortdurend concentratie!) en uiterst schoon op de bus. Mooi voorbeeld wat bevlogenheid met werknemers kan doen. Zelden gezien dat een chauffeur zijn bus schoon maakt voor zijn baas als het reisgezelschap iets bezoekt. We verlaten de stad en stijgen al gauw naar de hoogvlakte Hellisheidi, die bestaat uit gestold lava. We passeren een geothermische centrale, waar wolken witte stoom naar de hemel oprijzen. Hier wordt heet water uit de bodem gehaald en naar Reykjavik getransporteerd in bovengrondse pijpen: ons douchewater van vanmorgen!

imagefoto: de hoogvlakte Hellisheidi “gestold lava”

Het is een grillig en desolaat landschap, en wordt ook wel Kristnitökuhraun (Christenlava) genoemd, vanwege het feit dat de vulkaanuitbarsting die voor dit landschap heeft gezorgd rond dezelfde tijd plaatsvond als de tijd van het aannemen in IJsland van de nieuwe religie: het christendom (in het jaar 1000).

Vervolgens rijden we verder over de ringweg en komen bij onze eerste waterval Urriđafoss (foss=waterval), eerder een stroomversnelling dan een waterval, maar aardig om als waterval mee te beginnen. Het is de opmaat voor een reeks steeds fraaier wordende reeks van watervallen. Daarna is er in de plaats Hvolsvöllur tijd voor koffie, we zijn tenslotte Nederlanders.


image

Foto: Seljalandsfoss

Dan de volgende waterval: de Seljalandsfoss, met de bijzonderheid dat je er achterlangs kunt lopen via een nogal modderig paadje. Je ziet dan dus een watergordijn voor je. Enkelen doen dit ook en houden het niet helemaal droog.

Inmiddels rijden we langs de beruchte vulkaan Eyjafjallajoküll, die in 2010 na een uitbarsting zoveel aswolken teweeg bracht dat in West Europa het luchtverkeer wekenlang ontregeld is geweest. De vulkaan is zelf niet te zien aangezien deze met sneeuw bedekt is, zoals veel IJslandse vulkanen.

ijs2-eyjafjallajokull-aswolken

foto: Eyjafjallajoküll in 2010, deze aswolken legden voor twee weken het vliegverkeer in Europa plat.

We zien hier een film met opnamen uit de tijd van de uitbarsting, verbonden met het lot van een IJslandse familie die vlakbij een boerderij heeft.

En dit alles in het licht van de dreigende uitbarsting van de Hekla en de Katla. In september 2016 is het niet meer de vraag of ze gaan uitbarsten maar wanneer ze gaan uitbarsten. Samengevat we zitten vandaag midden in de gevarenzone.

ijs-kathedraal-basaltwand-2016

foto: strand bij Dyrholey

We lunchen in Skogar, een openlucht c.q. transportmuseum. Daarna gaan we naar de waterval Skogafoss. Een steil pad brengt je naar boven waar het verval begint en vanwaar we een weids uitzicht hebben, over het binnenland en over de zee. Voor deze week zonder sportschool/hardlopen een mooie workout met “een stairway to heaven”.

Ons volgende doel is Dyrholey, met een prachtig strand en grillig gevormde rotsen. We hopen op papegaaienduikers, maar helaas, ze zijn reeds vertrokken. Papegaaienduikers nestelen hier en als de jongen zijn uitgevlogen gaan ze tot de volgende lente naar zee. Ze leven, eten en slapen op zee en kunnen zelfs zout water drinken.

image


Er zijn fraaie uitzichten en imposante rotsformaties die uit zee oprijzen. In de verte zien we het ‘trollenschip’ (rotsen die inderdaad op een schip lijken, dat volgens een legende door trollen aan land werd getrokken, maar het opkomende daglicht heeft alles versteend). We rijden een klein stukje verder en gaan naar Reynis, aan de andere kant van het zwarte strand, met prachtige veelkantige basaltzuilen. We maken hier een wandelingetje over het strand.

ijs-kathedraal-afstand-2016

We vervolgen onze weg en rijden opnieuw een lavaveld in, dat voor een groot deel met bruingekleurde mossen is bedekt. We rijden aan het eind van de dag nog even via een onverharde hobbelweg naar de mooie kloof Fjađrárgljúfur, waar we ook nog een wandelingetje maken. Tenslotte bereiken we ons hotel in Kirkjubæjarklaustur (d.i. kerk-boerderij-klooster), kortweg Klausturs genoemd.

Zaterdag

image

foto: kloof Fjađrárgljúfur,

We vertrekken om 9.00 en rijden als eerste naar een waterval, bij een camping gelegen. Dan lopen we een weiland in en bekijken een geologisch fenomeen dat Kirkjugolf (=kerkvloer) heet. Het zijn veelal zeskantige basaltzuilen waarvan wij alleen het bovenste gedeelte zien, de rest zit onder de grond. De naam kerkvloer is inderdaad goed gekozen.


imagefoto: Kirkjugolf (=kerkvloer)

We vervolgen onze weg en rijden de Skeidararsandur in (sandur=spoelzandvlaktes), een oneindige vlakte van spoelzand ontstaan na een enorme twee wekende durende vulkaanuitbarsting van een onder de gletsjer liggende vulkaan. Door de kracht van de explosie werd een deel van de gletsjer opgetild (een z.g. jökullhlaup), in stukken gebroken, en spoelde samen met rotsen, stenen, gruis en smeltwater naar beneden, alles op zijn weg vernielend. We pauzeren even bij de restanten van de brug die er eens was.

ijs-edward-heel-gletsjer-2016

Foto: Uitzicht op één van de 40 Gletsjertongen, gletsjer Skaftafelljökull.

Dan komen we in het Nationale Park Skaftafell. Na de koffie maken we met een aantal een ruim twee uur durende wandeling (met prachtig weer!) omhoog en staan dan boven te genieten van het uitzicht op de gletsjer Skaftafelljökull, een tong van de grote Vatnajökull, uitmondend in een gletsjermeer. We lopen dan over een hoogvlakten naar de Svartifoss, die zich tussen basaltzuilen naar beneden stort, en gaan daarna weer naar beneden; in totaal ruim 7 kilometer gelopen.

We nemen ook nog een kijkje bij een andere gletsjertong, de Svinafelljökull. Men kan deze gletsjertongen ook bewandelen olv een gids. Twee Duitsers hebben dat ooit alleen gedaan, zijn hier verdwenen en nooit meer teruggevonden. Een gedenksteen herinnert aan dit feit.

ijs-ijsschots-streep-2016

ijs-schemer-ijschotsen-strand-2016

ijs-vulkaanlandschap-ijs-2016

ijs-3-schotsen-2016

foto’s boven: hoogtepunt Jökullsarlon.

Dan volgt weer een hoogtepunt: Jökullsarlon. Het is een gletsjermeer, ontstaan door de zich terugtrekkende gletsjer, waarin enorme brokken blauwachtig gletsjerijs drijven in allerlei vormen.

imageWe maken op het meer een fotogenieke tocht met een amfibievoertuig. Delen van films als Tombraider, Batman begins en Die another day zijn hier opgenomen. Sommigen lopen ook nog even naar het strand, waar ook ijs ligt en zeehonden worden gezien. Tenslotte komen we aan in onze volgende bestemming, het plaatsje Höfn. Bijzonder is dat we hier maar liefst vier gletsjertongen van de Vatnajökull zien, die in zee afkalven; Een aantal van ons zien ’s avonds ook weer het noorderlicht maar nu in kleur (zie foto hieronder) .

ijs-noorderlicht-2016Foto: Noorderlicht bij Höfn

Zondag

ijs-gletsertongen-kopie

Foto: Uitzicht uit het hotel in Höfn, Goed kijken en je ziet 3 Gletsjertongen. Een mooi uitzicht tijdens het ontbijt van deze veelbelovende zondag.

We vertrekken weer om 9.00 en rijden als eerste naar de haven van Höfn, waar een zeemans- monument is. We stoppen onderweg even om een paar mooie IJslandse paarden te fotograferen. We rijden dan naar de pashoogte Almannaskard, waar we een weids uitzicht hebben.

We vervolgen onze weg langs de zuidkust. De weg stijgt af en toe en op het hoogste punt maken we een fotostop, hoewel het weer niet al te best is. Links van de weg zien we opeens een rode auto in een meer geparkeerd. Waarschijnlijk als gevolg van een stuurfout. De bestuurster zit in een deken gehuld achter het stuur en de aanwezige politie wacht op een takelwagen.

We bereiken het plaatsje Djupivogur. We drinken hier koffie in het oudste (roodgekleurde) huis van dit plaatsje. We bezoeken ook de ‘stenentuin’ van een verzamelaar/liefhebber die ons hier enthousiast over vertelt. Na de lunch rijden we eerst naar een project van de IJslandse kunstenaar Sigurdur Gudmundsson: 34 eieren van vogels die hier veel voorkomen. Ze zijn gelijk in grootte, behalve het ei van de Roodkeelduiker, dé vogel van Djupivogur; deze is veel groter.ijs-stenen-gekleurd-2016

foto: Stenentuin

Dan door naar Breidalsvik, een klein plaatsje aan de zuidkust, voor een toilet/bierstop. We zien een rendier en rijden verder het binnenland in. Op een paar boerderijen na is het goeddeels onbewoond. We rijden door een tunnel en komen aan in Egilsstadir bij Hotel Herad Icelandair, een mooi hotel waar we genieten van een prima diner.

imagefoto: Rendieren in het wild

Maandag

We vertrekken om 8.00 en passeren de rivier Langafljöt, waar al eeuwenlang een bijzonder slangachtig dier in zou huizen (zie Youtube onder Egilstadir lake monster). Gisteren regen en vandaag klaart het weer mooi op. ijs-vulkaanlandschap-met-tractor-2016

We verlaten de ringweg en gaan over een onverharde weg stijgend door een totaal verlaten deel van IJsland en maken een paar fotostops. Voor de koffie komen we aan in Möthrudalur. Het is eigenlijk een boerderij, maar een leuke plek om koffie te drinken. Een brutale geit stoort zich aan niks en niemand, en ook zijn hier twee kleine tamme vosjes. We zien de markante tafelberg Herdubreid, door IJslanders gekozen als zijnde de mooiste berg van het land.

ijs-tafelberg-2016foto: tafelberg Herdubreid,

ijs-vulkaanlandschap-binnenland-2016Foto: Fantastisch Vulkaanlandschap

Dan rijden we naar de volgende waterval Dettifoss, 100 meter breed en de krachtigste waterval van Europa, met grauw gekleurd water vanwege alle gruis en grind dat het meevoert.

ijs-waterval-regenboog-2016foto: waterval Dettifoss (grootste en krachtigste van Europa)ijs-2-edward-regenboog

Een beetje verlaat gaan we naar het vulkanisch zeer actieve gebied van Myvatn. Als eerste zien we Hverir. De aardkorst is hier relatief dun, en we zien kokende bubbelende modderpoelen, het ruikt naar zwavel, het borrelt, sist en boert. Het wordt hier ook wel het ‘aarsgat’ van IJsland genoemd. We noemen dit fumarolen en solfataren, openingen in de aardkorst waaruit hete gassen ontsnappen. De zwavelafzettinge

ijs-zwavel-vulkaan-2016foto: het vulkanisch zeer actieve gebied van Myvatn

Na de lunch bij een zwembad a la Blue Lagoon rijden we naar de Viti krater, een kratermeer met turquoise water, maar er komt, als we een stuk de kraterrand zijn opgelopen, ook water van boven. Ook hier is weer een futuristisch ogende geothermische centrale, zeker in dit landschap.

imagefoto: kratermeer in de mond van een vulkaan (let op de regenboog)

Onze volgende stop is Grottjaga, een fissuur in de aarde waaronder heet water stroomt dat we met enig bukken bereiken.ijs-scheur-lopie

foto: de aardplaten schuiven doorgaans overelkaar heen dan heb je een aardbeving. Hier in Ijsland scheurt de aarde, de aardplaten gaan uit elkaar. Zie de scheur op de foto. Op onderstaande foto zie je de aardplaatlijnen. door Ijsland loopt die van Europa en Noord Amerika.

ijs2-aardplaten

Een Fransman zwemt er zelfs in het ondergrondse meer. Dimmiborgur (=duistere burchten), gestolde lavaformaties in een nu opgedroogd meer, is onze laatste stop. We wandelen hier ongeveer een uur en in de vormen van de lavaformaties kan je van alles zien, en de naam is inderdaad goed gekozen. Dan rijden we langs het meer naar Hotel Gigur (=krater), met een restaurant dat uitzicht biedt op het meer, en met een paar pseudokraters vlakbij het hotel.

ijs-vulaanlandschap-mooie-wolken-2016

Dinsdag

ijs-husnavik

Husnavik: Vissersplaats waar de walvisexcursies vandaan gaan.

Om 8.30 vertrekken we en gaan naar het plaatsje Husavik. Om 10.00 vertrekken we vanuit de haven met een mooie houten boot de oceaan op om walvissen te zoeken. Het waait stevig en de boot gaat flink op en neer. Enkelen worden zeeziek! Onze Twee bultruggen laten zich zien maar worden helaas niet door iedereen ‘gespot’. We krijgen op de terugweg nog chocolademelk en lokale kaneelkoekjes. Opmerkelijk was de zeewaardigheid van de jonge dames die de bediening op het schip regelden. Terwijl iedereen zich stevig vasthield aan het schip wat flink tekeer ging. Kotsend stonden er een aantal op de achterkant van het schip de vissen voer te geven. Onze reisleider werd bij aanvang van de zeetrip aangesproken door de dames: Als hij zich onwel zou voelen of hij dan naar de achterkant van het schip wilde gaan. Stoer zei hij verwonderd en verbolgen “Are you talking to me?” (een air van “ik vaar al jaren op dit schip en ben nog nooit ziek geweest mevrouwtje”) …..10 minuten later stond ook hij bij de zeezieken achter op het dek de dolfijnen hun toetje te geven. Het kan verkeren.

ijs-walvisvaart-edward-2016foto: Voordat de heftige tocht over zee op zoek naar Walvissen begon

We verblijven nog even in het leuke plaatsje Husavik en rijden naar de volgende waterval Godafoss (=godenwaterval; Thorgeir de Wetspreker besloot op het AllÞing dat IJsland tot het christendom zou over gaan en heeft symbolisch beelden van de oude Noordse goden in deze waterval geworpen). Weer een mooie waterval! We wandelen langs de rivier terug naar de bus. Vervolgens rijden we langs de Eyjafjordur (=eilandfjord) naar de tweede plaats van IJsland, Akureyri, en verblijven in Hotel Nordurland. Het diner is vanavond naar eigen inzicht te gebruiken.

  1. imagefoto: Vis als IJslands diner

Woensdag

We vertrekken om 9.00 en rijden door het Skagafjordur gebied. Hier zien we veel IJslandse paarden, een oud en uniek ras, het enige paardenras dat op IJsland voorkomt. Trektochten per paard, springwedstrijden, dressuur, IJslanders zijn er gek op. Dit paard heeft ook de eigenschap dat het naast de gebruikelijke drie gangen (stap, draf en galop) er nog twee beheerst, t.w. de telgang en de tölt. Bij de telgang worden linker voor- en achterbeen tegelijkertijd naar voren gezet, dan de rechter, enz. Bij de tölt in volle vaart is er minstens een been aan de grond. Er is dan m.a.w. geen zweefmoment wat voor de bereider aangenaam is.

ijs-vulkaanlandschap-binnenland-2016foto: Vulkaanlandschap

We bezoeken het openluchtmuseum Glaumbær, een oude boerderij zoals er vroeger zoveel waren. Veel verschillende kamers met verschillende functies zijn tegen elkaar aangebouwd, en er is maar één hoofdingang, dit alles om de warmte zo veel mogelijk binnen te houden. Ook het gras op de daken heeft een isolerende functie.

image

Na de koffie in het leuke theehuis rijden we verder op zoek naar een waterval die Johann voor ons in petto heeft. Ter plaatse heet het Kolugljüfur, maar dat is de kloof, de waterval zelf heeft geen naam, dus noemen wij deze de Johann foss.

ijs-johanfoss

Foto: de enige echte Johann foss

We komen aan in Stadarskali voor de lunch. We gaan dan naar een z.g. hotspot, de Deildartungahver. Gloeiend heet water komt hier uit de grond. Kassen maken er gebruik van en produceren komkommers en tomaten. Pijpen leiden dit water ook naar Borgarnes voor de warmwatervoorziening.

image

We gaan naar Reykholt, waar ooit Snorri Sturluson zijn boerderij had. Hij was een geleerde die veel IJslandse saga’s heeft opgeschreven en zelf waarschijnlijk schrijver is van de Egill Saga. In de saga’s wordt in feite de vroege geschiedenis van IJsland beschreven en voor de huidige IJslanders is dit een gewijde plek. We zien een beeld van deze Snorri, en ook zijn ‘hottub’, eigenlijk de eerste van het land. Elk IJslands zwembad heeft een of meerdere hottubs in dezelfde vorm als deze.

Dan volgen twee watervallen die vlak bij elkaar liggen, de Hraunfossar (=lavawatervallen, meervoud!) en de Barnafoss (=kinderwaterval).

image

foto: de Hraunfossar (=lavawatervallen, meervoud!)

De eerste wordt zo genoemd omdat het water van ver weg door een loze ruimte tussen twee lavalagen stroomt, en dan aangekomen bij de kloof naar beneden valt in talloze watervalletjes. De Barnafoss kende ooit een natuurlijk gevormde brug waar twee kinderen vanaf zijn gevallen en nooit meer terug gevonden. De wanhopige vader (of moeder) heeft die brug met eigen handen vernield opdat dit niet nog eens zou kunnen gebeuren. Op de terugweg maken we nog een stop waar we IJslandse paarden van dichtbij zien en rijden dan naar ons hotel in Borgarnes.

Donderdag

Vandaag doen we de ‘Golden Circle’ van IJsland t.w. Þingvellir, Gullfoss en Geysir. We rijden langs de Hvalsfjordur, plaats waar de Amerikanen in WO II hun basis hadden en waar nu walvissen (dwergvinvissen) aan land worden gebracht voor consumptie. Twijfelachtig.

imagefoto: Althing (de ruimte waar de IJslandse democratie eerst plaatsvond)

We rijden via een onderzeese tunnel verder en komen aan in Þingvellir. We bevinden ons hier op een breukvlak in de aarde, want hier komen de Noord-Amerikaanse en Europese aardschollen bij elkaar. De (divergerende) schollen drijven langzaam uit elkaar, IJsland wordt m.a.w. groter, en breuken zijn op veel plekken te zien. We lopen er zelfs over een, de z.g. Allmannagjá (=allemannenkloof), die leidt naar de Lögberg (=Wetsberg). De akoestiek is hier uitstekend en we ervaren dit ook omdat een operazangeres het nationale volkslied voor ons zingt. In de sagatijd hielden de IJslanders uit het hele land vanaf 930 hier hun jaarlijkse ongeveer twee weken durende vergadering, het z.g. AllÞing. Er werden politieke zaken besproken en besluiten te genomen, vetes beslecht (of nieuwe ontstonden), huwelijks verbonden aangegaan, misdadigers vogelvrij verklaard, zaken gedaan, nieuwe wetten gemaakt en nog wel meer. Ook werd er natuurlijk gefeest. IJsland stelt dat hier de oudste democratie ter wereld is geboren, en enig recht van spreken hebben ze wel, alhoewel alleen de bevoorrechte klassen een stem in het kapittel hadden.

ijs-bel-geiser-2016foto: De bel van een Geyser

Foto: bel geyser, een moment van een halve seconde en daarna spuit de Geyser

Helaas begint het te regenen. We komen aan in Geysir. De gelijknamige geiser werkt niet meer maar er is wel een andere, t.w. Strokkur (=boterton). Om de 5 á 6 minuten verschijnt in het klotsende water een blauwe bel en direct daarna spuit het water een tiental meters de lucht in. Spectaculair! Dan gaan we door naar Gullfoss, ook weer een prachtige waterval, in twee delen. Tenslotte bereiken we dan Reykjavik. We stoppen even bij het Solar schip, een kunstwerk bedoeld als ode aan de zon, en we bezoeken het moderne Harpa concertgebouw en congrescentrum. We rijden door naar de markante Hallgrimskerk, waar we afscheid nemen van Johann. Er is dan nog even vrije tijd om wat te winkelen in het centrum. We verblijven in Hotel Storm en gebruiken het diner in het tegenoverliggende Foss Hotel.

imageFoto: Kerk in Reykjavik en beeld ontdekker Ijsland

Tenslotte worden de chauffeur Johann en reisleider Paul in het zonnetje gezet met als afsluiting een enveloppe met inhoud. Paul ontkwam natuurlijk niet aan een verwijzing naar zijn manhaftig optreden op het walvisschip.

Vrijdag

De laatste dag. We rijden in een klein uurtje naar de Blue Lagoon; onderweg wint Edward de enige echte Krasquiz en als 1e prijs krijgt hij een blikje heerlijke IJslandse frisse lucht.

  1. imageFoto: 1e prijs grote Kras IjslandquizIn de Blue Lagoon gaan we lekker badderen. Vanuit de verte zien we al de witte rookpluimen van de Svartsengi geothermische centrale midden in het grillige zwarte lava landschap. Het turquoise gekleurde water steekt er fel tegen af. De Blue Lagoon (geen lagune!) is aangelegd in een lavaveld en het warme water is eigenlijk een bijproduct van de centrale, waar d.m.v. stoom elektriciteit wordt opgewekt. imagefoto: The Bue LagoonDe gecondenseerde stoom wordt vervolgens naar de Blue Lagoon geleid. Op de bodem ligt een soort witte modder met allerlei mineralen en blauwwieren, allemaal heel goed voor de huid. We hebben hier ruim de tijd. Dan naar de luchthaven. Het is er vrij chaotisch, maar uiteindelijk heeft iedereen een boardingcard, de bagage wordt afgegeven en op tijd vertrekken we voor de vlucht naar Amsterdam, waar we bij de bagageband afscheid van elkaar nemen.

Vrijdagavond keek in nog op mijn Iphone bij agenda en zag dat mijn nieuwe sercretaresse Mendy reeds een afspraak bij mijn nieuwe opdracht bij Stadsdeel Nieuw West om 7.45 uur had gemaakt! “Hoe haalt ze het in haar hoofd” dacht ik nog maar ik mag natuurlijk niet oordelen over iemand die ik zelf nog niet ken. Ik dus om 7.3o uur voor de deur op Plein 40-45 in Amsterdam voor de Tangermarkt. Wat bleek, afpraak was om 9.45 uur!!! De Iphone had het tijdverschil in de agenda niet laten zien!!!

Paul Ravensbergen (Hoofdtekst)

Edward Neering

ijs-groep-2016

foto: De groep van KRASreizen. Prettige groep met Neeltje (Gele jas in het midden) als maatje deze week. Bekendmaking klopgeest: Johan

Zie ook reisverslag Brenda: liveyourdreams.reislogger.nl

 

Stay Human

BlazeWat een verdriet en pijn. Vijftig mensen doodgeschoten in Orlando, Verenigde Staten, afgelopen zondag. En donderdag de dodelijke aanslag op de bevlogen 41-jarige Britse politica Jo Cox. Honderden, nee duizenden vluchtelingen die aan onze Europese zuidgrenzen verdrinken in de zee. En een groot deel van de Europese bevolking dat zich harteloos toont jegens vluchtelingen die wèl veilig zijn aangekomen.

Het optimisme van de jaren vijftig tot negentig is voorbij, denk ik weleens. Of ben ik door mijn leeftijd inmiddels minder naïef geworden?

Toen ik 17 was kocht ik een gloednieuwe elpee, die ik later als compact disc kocht: Blaze of Glory van de Britse zanger Joe Jackson. Het was 1989. Tommorow’s World heet het openingsnummer van dit prachtige album.

We’re gonna live in Tomorrow’s World
and there will be cities on the moon
No one’ll die in Tomorrow’s World
and miracles will happen soon
In Tomorrow’s World

Wat een optimisme proef ik in de periode waarin gesloten grenzen in Europa opengaan en dictators moeten vluchten. In zijn album Laughter & Lust (1991) bezingt Joe Jackson dit allemaal nog wat explicieter in Obvious Song:

And the walls are coming down
between the west and the east
You don’t have to be a hippie to believe in peace
that’s obvious… obvious

Het zijn de woorden van een Westers en liberaal vooruitgangsgeloof dat nog niet is aangetast en wakker geschud door Twin Towers, bankencrises, Bataclan, Molenbeek en Orlando. Het veilige, bevoorrechte en zogenaamd beschaafde Westen… het is een illusie. Niet alleen de economie globaliseert, ook groeiende ongelijkheid, graaicultuur, angst en geweld. Vaak door het Westen zelf gecreëerd.

Toch geloof ik in een weg vooruit. Dat is weliswaar een aangevochten geloof. Daarbij hoort voor mij een heldere politieke richting. Elementen daarvan zijn: internationale samenwerking, belasting op flitskapitaal, economische herverdeling, klimaatdoelen, demilitarisering, interreligieuze dialoog en emancipatie. Niet om de hemel op aarde te realiseren, maar wel om de hel voor veel mensen te voorkomen.

Mensen zijn geneigd tot veel kwaad. Tenzij… ja, tenzij… ze worden aangeraakt. Blijf mens. Want niet ‘ik’ ben het middelpunt. Stel je open. Stay Human. Juist nu. Zoals Joe Jackson zong, trouwens ook al te horen op datzelfde album uit 1989:

I read the paper but it still isn’t clear
the bombs are falling but I’m still here
I know the figures and I know all of the facts
But all I can do is keep trying …
To look for the Human Touch.

Deze week is de actie ‘Stay Human’ begonnen. Kijk op http://www.stayhuman.nu.

Theo Brand

Stem op Falco Neering <> Weesp got Talent!

Falco 1

Falco Neering (zoon van Robin en Joyce, 16 jaar) doet mee met Weesp Got Talent. Hij zingt een balade en begeleidt zich zelf prachtig op de piano. In de voorronde was de jury zo vol lof, dat deze Neering meteen door mocht naar de finale op 25 juni 2016.

Nu is er ook een publieksprijs te behalen.  Hij heeft nu meer dan 42%  van de stemmen en een concurrent heeft 37%. De andere vier kandidaten doen niet erg mee. Dus graag stemmen op Falco Neering, hij is het meer dan waard!
Hieronder de link.

http://www.weespernieuws.nl/poll/result/7463

Falco 2

Twee bananen per dag is prima!

Dit is wat er met je gebeurt als je 2 gevlekte bananen per dag eet en dat een maand lang

Bijgaand artikel is van FB geplukt, lees het als een item met in je achterhoofd dat het mogelijk beinvloed is door de “bananenlobby”. Al is de helft waar, eten die bananen!. Doe ik overigens al jaren, en ik maar denken dat het ordinaire dik makers zijn 🙂

Edward Neering


Als jij net als de meeste mensen bent, dan eet jij graag bananen wanneer ze nog moeten rijpen. En dus koop je bananen voor een week als ze nog enigszins groen zijn. Je eet ze de gehele week terwijl ze nog oudgeel en vlekkeloos zijn.

Aan het einde van de week, als ze paar bruine vlekken beginnen te krijgen en tot slot de gehele banaan onder de vlekken is, dan gooi je ze weg omdat je denkt dat ze niet meer goed zijn. Per slotte van rekening gooi je andere fruiten tevens weg als ze een andere kleur krijgen en niet meer lekker smaken.

Think again!

Onderzoekt toont aan dat de toenemende aantal bruine vlekken op een banaan een teken is voor dat de banaan rijper wordt, maar ook dat het betere kwaliteiten bevat om je immuunsysteem te versterken. Deze kwaliteiten vinden we terug in Tumor Necrose Factor ( TNF) , die te vinden is in bananen. Het is een stof die kanker bestrijdt door te helpen bij het verplaatsen van onze lichaamscellen in de richting van geïnfecteerde of ontstoken gebieden in ons lichaam. Met als gevolg dat deze cellen worden vernietigd en daarmee voorkomen wordt dat tumorcellen verder groeien en verspreiden.

In combinatie met een hoog niveau van antioxidanten, die bananen tevens bevatten, helpen ze bij het verhogen van witte bloedcellen en dat versterkt het immuunsysteem eveneens. Het is dus zinvol om zelfs die bananen te eten in plaats van ze te weggooien.

Hoge voedingswaarde

Deze immuun versterkende kwaliteit van rijpe bananen is slechts één van de redenen waarom fruit goed is. Echter, bananen blijven één van de minst gewaardeerde fruiten te zijn.  Door de opkomst van andere fruiten, sommige van hen zeer exotisch, vergeten we het feit dat bananen gevuld zijn met vitaminen, voedingsstoffen, vezels en natuurlijke suikers.

Voeding

Inderdaad, er wordt vaak gezegd dat het eten van een appel per dag, een uitstapje naar de dokter kan worden vermeden. Maar misschien moeten we dit herschrijven en de banaan als een gewenste en noodzakelijke fruit neerzetten. Vandaag de dag eten Amerikanen meer bananen dan appels en sinaasappels tezamen.

Hier is een lijstje met punten wat een banaan nog meer doet om je lichaam gezond te houden.

1. Ze verlagen de bloeddruk

De reden waarom bananen helpen je bloeddruk laag te houden en een bescherming te vormen tegen een beroerte of een hartaanval, is doordat ze weinig natrium en veel kalium bevatten. Dit betekent dat bananen zeer gezond zijn voor het hart.

2. Is een maagzuurremmer

Je kunt een banaan als een natuurlijke maagzuurremmer betrachten. Het eten van zelfs één banaan verlicht een brandend maagzuur en verminderd de symptomen.

3. Ze zijn een bron van ijzer

Bloedarmoede kan worden verminderd door inname van ijzer en ja, ook bananen bevatten ijzer. Het stimuleert de productie van rode bloedcellen en hemoglobine, waardoor het bloed nog sterker door je lichaam stroomt.

4. Ze leveren energie aan

Ga je fitnessen of sporten op een andere manier, dan neem voor je training een hap of twee van een banaan. Het voorziet je van extra energie dat ongeveer een uur of twee aanhoudt, wat voldoende tijd is voor je training.

De uithoudingsvermogen van je lichaam wordt tevens verhoogd door de lage glychemische koolhydraten, mineralen en vitaminen in een banaan. Bovendien beschermt de kalium in een banaan je tegen krampen in je spieren.

5. Ze zijn goed voor de maag

Mensen die lijden aan maagzweren worden vaak geadviseerd bepaalde voedingsmiddelen te vermijden. De reden hiervoor is dat hoewel deze voedingsmiddelen gezond zijn, ze pijn en zelfs schade aan de zweren kunnen toebrengen. Bananen kunnen echter worden gegeten door deze mensen, omdat ze zacht en glad zijn. Sterker nog, door de weke textuur van een banaan wordt de maagwand beschermt tegen zuren en andere vormen van irritatie.

6. Ze helpen bij het overwinnen van een depressie

Hoe? De hoge mate van tryptofaan in een banaan wordt omgezet in serotonine in ons lichaam. Serotonine op zijn beurt maakt je vrolijker, meer ontspannen, verbetert je humeur en kan dus helpen bij het overwinnen van een depressie.

7. Ze voorkomen verstopping

Bananen bevatten voldoende vezels om voor een regelmatige stoelgang te zorgen. Hiermee wordt dan verstopping voorkomen.

8. Ze kalmeren het zenuwstelsel

Veel dingen in het leven kunnen ervoor zorgen dat je in stress raakt of van tijd tot tijd humeurig wordt. Eet dan paar bananen. Ze regelen je bloedsuiker en bevatten vitamine B, die helpen je zenuwstelsel te kalmeren. Het resultaat: een beter humeur.

9. Ze controleren je lichaamstemperatuur

Als het weer beter wordt, dan vergeet niet een banaan te eten want een banaan kan je lichaamstemperatuur doen verlagen. Het klopt tevens dat wanneer je verhoogde lichaamstemperatuur hebt, bijvoorbeeld koorts, jij je temperatuur kunt verlagen door een banaan te eten.

Deel dit artikel met je vrienden en familie!

 

Disclaimer: de inhoud op deze site is naar beste weten samengesteld. De informatie is echter van algemene aard en is daarom niet bedoeld als vervanging van medisch advies, arts- of specialistenbezoek.

Machtige Handel/Maghtige Neering #Vondel

Maghtige Neering

Joost van den Vondel schreef het gedicht “Maghtige Neering”. Wat ik hiermee wil aantonen is dat de naam Neering in de 15e en 16e eeuw “handel” betekende in Amsterdam en omstreken. Later kwam het terug  in het spreekwoord: “de tering naar de nering zetten”. Degradatie van het begrip Neering met één e!

Maghtige Neering.

Hier landt het Griecksche Heldenschip
Voor wint, uit d’ongestuime baeren,
Bevryt van barning, strant, en klip,
De stieren, draeck en oorlogsschaeren,
Die ‘t al te boven is geraeckt.
Het gulde Vlies te plucken
Zo ver van honck, en sterck bewaeckt,
Maghtige der niet gelucken.
Men roemt van outs op d’eerste kiel,
Die zulck een schat te beurte viel;
Zoo ons de Dichters niet bedrogen:
Maer d’Amsterdamsche Kogh, gewis,
Veel grooter koopvaerdyschip is,
Vol neering, ryckdom, en vermogen.
Men treck’ te water of te velt;
De Stadt van Amsterdam schaft gelt.
M DC LV.