Op de dag van de arbeid is het goed om eens stil te staan bij de arbeidsvoorwaarden rond 1900. Toen Ome Simon overleed in de zomer van 1997 op 97 jarige leeftijd in verzorgingshuis de Amstelhof, wat nu de Hermitage is . Na zijn sterfdag maakten Ruud Neering en Nel van der A zijn huis aan de Kalfeslaan schoon en ruimden de boel op. Oom Simon liet een heleboel na aan papperassen, ooit zal ik op deze blog hier een item aan wijden (het mysterie rond een pistool en de antieke inboedel) maar vandaag sta ik stil bij één document. Ik vond in een ordner de orginele arbeidsovereenkomst van Opa (Dirk) Prins, dus de vader van mijn moeder Dora Neering- Prins. De kop van de arbeidsovereenkomst kun je zien op de foto, deze dateert uit 1900. Opa Prins trad in dienst bij de gemeente Amsterdam als hakker van de gemeentelijke gasbfabrieken. Om precies te zijn op 13 janurari 1900 “voor doorlopenden dag-, nacht,- en zondagdienst. Hij werkte een 60 werkweek en verdiende 13 gulden en tachtg cent per week. Voor overwerk gold de volgende regeling, ik citeer “terwijl als overwerk zal worden betaald: voor elk uur dat per week langer wordt gewerkt dan 60, voor het 61e tot en met het 72e uur, 1/60 van een weekloon (een gewoon uurloon van door de week dus!!!) . voor elk uur langer dan het 72e uur (……Hoezo nu 36 urige werkweek!!!!) 1/60 van het weekloon vermeerd met 25%.
Laat dit wapenfeit van onze opa dan wel overgrootvader tot je doordringen en reflecteer op de huidige tijd als het gaat om arbeidsvoorwaarden.
Opa Prins
Grappig is dat aan de arbeidsovereenkomst lege vellen zitten, iedere keer als opa Prins een loonsverhoging kreeg werd er een stempel op zo’n leeg vel gezet en werd de loonsverhoging er in geschreven en ondertekend door de baas. op 5 september1920 kreeg hij zijn laatste loonshverhoging en ging van een weekloon met ingang van 4 juli 1920, van 32,40 gulden naar 36,90 gulden. In 1923 ging hij uit dienst bij de gemeente Amsterdam. Dirk ging op 67 jarige man met pensioen.
