Opa Neering 1882-1956

Op internet kwam ik het bidprentje tegen van Opa Neering (de vader van mijn vader Cor Neering en Anton Neering uit Amstelveen) . Theordorus Neering werd geboren in Katwoude bij Monickendam op 8 juni 1882 en kreeg een hartaanval op zijn verjaardag 8 juni 1956. Hij stierf in de nacht van 8 op 9 juni 1956. Dik één maand voordat Paul Neering werd geboren (17 juli) en twee jaar voordat ik zelf deze wereld bestormde. Aanstaande vrijdag 8 juni 2012 begint het EK en is het dus alweer 56 jaar geleden dat onze opa overleed. Zelf ben ik niet gelovig maar als je dit bidprentje leest dat valt ook op dat hij op 74 jarige leeftijd terugkwam van zijn werk! Hoezo AOW met je 67e! Zo zie je maar weer dat alles relatief is. Hij werkte de hele dag omdat het s’nachts niet kon, hoezo vrije tijd? Toch weer een mooi document om te laten zien in deze tijd van “crisis”.

Voor veel volgers (oa kinderen van mijn broers en zusters) is dit dus hun overgrootvader.

NB: Als het technisch mogelijk is dat zal ik ook de arbeidsovereenkomst van opa Prins (de vader van Oma Neering- prins) op de weblog zetten. De beste man werkte in 1900 een 60 urige werkweek als hakker bij de gemeentelijke gasbedrijven Amsterdam voor 18 gulden en 30 cent.

De Sel Neering

Details

Moernering of drinkgelden is het winnen van zout uit moer, een soort laagveen. Het is een typische economische activiteit voor de Middeleeuwen en het begin van de Moderne tijd.

Het klimaat en zoutgehalte van de Noordzee stonden zoutwinning uit de zee niet toe, waardoor het meeste zout uit de Duitse en Franse gebieden moest komen, waar men diep in de bergen steenzout won. De schaarste aan zout in de Nederlanden en de grote afstanden die de zouthandelaren moesten afleggen maakte het in deze gebieden erg kostbaar.

De industrie bevond zich bijna uitsluitend in Zeeland (vooral in Schouwen, Tholen en Zuid-Beveland), het uiterste westen van Noord-Brabant en het meest zuidelijke gebied van het huidige Zuid-Holland. Het werd echter ook gedaan in het noorden van Noord-Holland (zoals Wieringen) en in Friesland en Groningen (Oost-Dongeradeel, het Lauwersmeergebied en ten noorden van Kommerzijl). Hier bevonden zich gebieden waar het veen doordrenkt was geweest met zeewater en daardoor rijk aan natrium waren. De naam voor een dergelijke laag veen die zich onder zeeklei of zand bevindt is darink.

De darink werd uitgegraven en verbrand in een speciale oven. Aan de overgebleven as werd water toegevoegd en uitgekookt, waarna zout overbleef. Dit proces heet selnering of zelnering, van het Latijnse sal wat ‘zout’ betekent

Een Zeeschuit op de Neering

Dit bordje zit in de collectie van het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. Blijkbaar heeft de naam Neering ook de betekenis van “visgronden”.

Titel:
Een Zeeschuit op de Neering

maker: Laan, Adolf van der
maker: Meulen, Sieuwert van der

Trefwoord: Noordzeevisserij
Verv.jaar: 1750 – 1800
Verv.plaats: Delft
Object: keramiek; decoratief object
Bron: 005097D (keramiek; decoratief object), Noordzeevisserij,
Stichting Rijksmuseum het Zuiderzeemuseum, Enkhuizen

Op deze bordjes is in vogelvlucht het haringbedrijf te zien. De schepen worden eerst bevoorraad met alle benodigdheden voor de haringvangst zoals netten, tonnen, zout en proviand voor ongeveer zes weken. Eenmaal aangekomen bij de visgronden, op de neering, worden de netten in zee uitgezet. Als alle tonnen zijn gevuld met haring, keert het schip weer terug naar de thuishaven.

Pimpelmees in Herstellingvogelkast!

foto: Lia Geurts – Ceelen

Ben al een tijdje weg bij Herstelling, maar als er nieuws is te melden doe ik dat uiteraard. De stichting Herstelling Den Helder maakte ooit voor haar relaties een vogelkastje met daarin een lekkere fles wijn als nieuwjaarsgeschenk. De fles wijn is op in het Noord Hollandse plaatsje Bergen maar de vogelkast in opgehangen en pimpelmeesjes zijn bezig met uitbreiding van het gezin. Leuke foto! Aan de onderkant is het Herstellinglogo nog te zien.