Vandaag belde Abel. Hij komt een weekje thuis studeren want kan zich in Amsterdam slecht concentreren. Dit jaar nog één tentamen te gaan. Hij komt binnen en ziet mij in hardloopornaat staan. Hij gaat mee zegt ie, 10 km moet kunnen aldus mijn 19 jarige zoon. We lopen op richting Maalwater en hij laat even de snelheid zien die hij loopt als hij Amsterdam loopt, 4 km dat wel! Het is ongeveer twee keer zo hard als ik loop. Het Maalwater te Heiloo af en de zeeweg op richting Egmond aan de Hoef. HIj zegt dat ie vindt dat het niet zo hard gaat. Ik zeg natuurlijk dat ik 'm over een half uur graag wil horen. Na 4 km bespeur ik al enige vertraging achter mij maar dat kan suggestie zijn, zo beeld ik mij dat in. We lopen door Egmond aan de Hoef en wat ik bespeurde is waar. Er is inmiddels een gaatje van 20 meter. Weer richting Heiloo zegt ie, ik moet even rekken. Na het rekken lopen we verder, we komen weer op stoom. na 7 km zegt ie, mijn longen willen wel maar mijn benen niet meer! Ik loop verder tot het eindpunt Maalwater en loop weer terug om hem op te halen. Zwijgend lopen we naar huis, het krachtenveld is duidelijk!
Edward Neering