Politie Amsterdam: Mes snijdt aan 3 kanten bij Herstelling!

Spionkoepel 

Een mes dat aan 3 kanten snijdt

Ooit, in het jaar 1885 rondden noeste arbeiders de ‘stelling van Amsterdam" af, een verdedigingslinie rondom de stad Amsterdam om het oorlogsgevaar buiten onze poorten te houden. Waar men niet op had gerekend was de komst van het vliegtuig, die de oorlogsvoering totaal zou veranderen. De gelegerde soldaten konden dijken doorsteken zoveel als ze wilden en konden, maar oorlogsvliegtuigen hadden daar geen boodschap aan. Dit stukje Nederlands cultuurgoed ging zo langzaam een beetje dood. Overwoekerd door klimops en andere struiken lagen de forten daar bijna weg te rotten. Tot…..tot….er een bewogen mens op een koude januaridag halverwege de jaren 80 langs een fort schaatste, het halfvergane fort aanschouwde en er ineens een ingeving kreeg die een win/win/win situatie bleek op te leveren.

Woensdagochtend 22 oktober 2008, een jeugdnetwerkdag, georganiseerd door Raymon Oussoren, de jeugdprofessional van de Houtmankade.

7 uur verzamelen, gelukkig geen fileproblematiek. In de pitbus naar ‘De Herstelling". Ooit wel eens van gehoord, maar nooit verder achteraan gegaan wat het nu precies inhoudt. Dat het ‘iets’ met jeugd heeft te maken, dat wist ik wel, maar wat ze er verder doen, geen idee. Vast weer zo’n subsidieslurpend project van Jeugdzorg was mijn beeld…

Maar, eerst even vooraf, hebben wij eigenlijk wel een jeugdprobleem? Volgens RIJ, shortlist, xpol e.d. valt het allemaal wel mee in ons werkgebied, maar toch, bekende en onbekende jongeren hangen ook bij ons verveeld rond, bevolken de speeltuinen waardoor moeders met jonger kroost toch deze speeltuinen mijden. Deze (meest) jongens onbreekt het aan dagbesteding, werk, studie, etc.

Het gevaar hiervan hoef ik niet uit te leggen. Verveling, met name als de groepsdynamica de kop opsteekt leidt c.q. kan leiden tot overlast, criminaliteit etc. Gevolg hiervan is weer dat er een (nog) grotere verwijdering van andere buurtbewoners en politie en in het slechtste geval plaatsen ze zichzelf op deze wijze helemaal uit de maatschappij en komen zo in de bekende negatieve spriraal die niet te doorbreken is.

Veel wordt er al aan de overlast gedaan, IGP, Groene Week, briefing etc. De buurtregisseur doet met al zijn contacten in zijn netwerk er alles aan om de jongeren xc3xb3f uit zijn wijk te krijgen xc3xb3f via ISD, jeugdzorg, vangnet, reclassering etc op het rechte pad te brengen.

En iedereen weet hoe dat gaat, ondanks de goede wil van een ieder valt het uiteindelijke resultaat altijd tegen….

Goed, de Herstelling dus….Ondanks de tomtom was het even zoeken in Zuid Oost, maar eenmaal gevonden werden wij warm ontvangen in de kantine door ene Martin. Nadat wij ons aan een tafel genesteld hadden kon het rondkijken beginnen. Overal zaten mensen aan tafel die we het beste kunnen omschrijven als dat ze afkomstig zijn uit de frontlinie van de samenleving. Een Gooische Vrouw was niet te vinden, wel veel jongeren die we ‘doelgroep’ noemen. Hier en daar werd elkaar ook aangestoten met de elleboog en een goed liplezer kon de woorden ‘grote kale…is smeris….’ ontdekken.

Bij het tweede kopje sloot Jelte Zondervan, de grondlegger van Amazone, zich bij ons aan. Inmiddels is hij voor 50% in dienst van De Herstelling. Wat direct opviel was de energie die de mensen uitstraalde. Geen sloom gewandel, nee iedereen had een energieke tred.

Allereerst kregen we de uitleg dat De Herstelling onder DWI valt. We kregen een rondleiding door de metaalwerkplaats, de schilderafdeling en de houtbewerking. Op elke afdeling waren ‘doelgroepjongeren’ bezig, maar ook mannen die al 20 jaar niet hadden gewerkt. Als begeleiding waren er werkmeesters aanwezig. Veelal oudere mannen, ooit zelf afgekeurd en of werkeloos geweest (winsituatie 1). Ik werd gevangen door de bevlogenheid van deze werkmeesters. Bijzonder knap ook hoe ze het contact hadden opgebouwd met de jongeren die wij vaak met een grote bek wegsturen van een hangplek. Het succes zit in kleine dingen: een stukje waardering voor een houtverbinding, een schouderklopje, een gebbetje onderling…Er hangt een sfeer van respect, energie en bevlogenheid, van alle kanten.

Daarna een boerderij en 2 forten bezocht waar dezelfde doelgroep ook aan het werk was (win 2). Ook daar werkte het systeem weer simpel: 1 werkmeester op 6 jongeren, veel respect, en werklust. Duidelijk te zien was dat de jongens het kennelijk nodig hebben om ergens trots op te zijn. Daarbij worden ze geholpen om structuur aan te brengen in hun leven. Langzaam maar zeker wordt getracht de normen, waarden en omgangsvormen om te vormen tot ‘normaal’. Gezond Boeren Verstand prefaleert hier boven mensen die 35 jaar hebben gestudeerd.

Ook opgevallen: het geduld van de werkmeesters t.o.v. de jongeren. Het werk en tempo is afgestemd op het intelligentieniveau van de jongens dat in enkele gevallen een grote schoenmaat niet ontstijgt. Zo is de Herstelling een goede tussenstap tussen het straatleven en de maatschappij. Indien er gezinsproblemen zijn wordt vanaf die kant er zoveel mogelijk paralel opgetrokken. Op de boerderij worden mensen geobserveerd en getest waar ze geschikt voor zijn.

"Wel veel uitval zeker" informeer ik nog even.

"60% stroomt door naar een reguliere baan"

"6%…hmmm"

"nee, ik zei 60%"

"16%, da’s best veel"

"neehee, ik zei 60%…. 60!"

"60 %………wat een succes!"

Kortom, ik heb alleen maar goede zaken gezien en zie hier absoluut een mogelijkheid voor ons om de jeugdporblematiek een slag toe te brengen.

Lars Weij

Projectleider Veilig Wonen, Gesignaleerden, Jeugd en Veelplegers

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.