Het is al weer twee jaar geleden dat onze traumatische ervaring in NY zich voordeed. Met Abel samen daar een week geweest en van alles gedaan. Het was 29 april 2007 op een regenachtige zondag vlakbij Central Park in het National History Museum. Plaatselijke tijd was het half elf s’morgens en dus in Nederland was het half vijf s”middags. AZ moest tegen Excelsior, Ajax tegen Willem II en PSV tegen Vitesse. Inzet het landskampioenschap 2006-2007. De uitslag weten we allemaal, AZ verloor met 2-3 en dag bloemen en schaal. Om half vijf deelde Tineke ons dat telefonisch desgevraagd mede terwijl wij daar stonden tussen allerlei opgezette beesten in dit bekende museum. Totale verslaghenheid, huilen nader dan het lachen, volslagen ontreddering, ongeloof en een brok in de keel. Hoop dat deze maand dit trauma kan worden weggespoeld!
Onderweg naar het museum was er al een slecht voorteken. Nu ben ik zelf niet gelovig maar helaas wel bijgelovig. We liepen langs Hotel Excelsior in xc3xa9xc3xa9n of andere Avenue en boven de deur was als “logo” een fruitschaal afgebeeld. Ik stoott Abel nog even aan wees op de schaal en zei “Dat is gxc3xa9xc3xa9n goed teken!!” wijzend op de fruitschaal. Hij wilde er niets van weten natuurlijk. Het was in de rust van de wedstijd. De afloop heb ik in dit item reeds vermeld.
De vergelijking doemt op tussen de verloren WK finales in 1974 en 1978 en de euforie van het winnen van het EK in 1988. Geweldig feest dat ik nooit meer zal vergeten. Een mix van drank, zingen, uitbundigheid, liefde en massahysterie waar je een kleine schakel in bent. Tussen 1974 en 1988 zit 14 jaar tussen 2007 en 2009 slechts twee jaar, vind ik zelf een mooie doorlooptijd!!
tekst: Edward Neering