1970, hoe het komt, komt het maar is ben voor Feyenoord. Woon in Badhoevedorp onder de rook van Schiphol en het Ajakkesbolwerk Amsterdam. Ben 11 jaar en zit s’nachts voor de TV, samen met mijn vader en vele broers, om te kijken naar de wedstrijd tegen het Argentijnse Estudiantes, of zoiets, de eerste wedstrijd om de wereldbeker. Ik kom uit een gezin van 14 kinderen. Mijn Feyenoordliefde komt waarschijnlijk voort uit het afzetten tegen mijn broers en een instrument ter profilering ten opzichte van hen met het toen al aanwezige ego.
Katholiek opgevoed en dus misdienaar. In die jaren bad ik in mijn bed vaak tot god voor twee dingen. Eén of god er voor wilde zorgen dat ik geen gaatjes had bij de schooltandarts en dat Ajakkes zou verliezen in zowel de competitie als tijdens de Eurocup !. Nooit zijn mijn gebeden verhoord, sterker nog. Ajakkes won drie jaar achtereen de Europacup I en mijn gebit zat binnen de kortste keren vol amagaan, op zijn indisch de quote “Doe die mond open jongen, anders boor ik in die tong van jou!”. Soms word ik nog badend in het zweet wakker denkend aan schooltandarts Liem. De beste man kon natuurlijk niet weten dan wij in de ochtend wit warm brood, vers uit de bakkerij, met suiker aten.
Willem van Hanegem was mijn held met zijn kromme passes en fantastisch spel. Johan Cruijff was de vijand die pas vriend werd tijdens het WK van 1974 in Duitsland. Uiteindelijk kwam hij na Barcelona en Ajakkes ook bij Feyenoord als wraak van Cruijff op Ton Harmsen. Hij schonk Feyenoord het kampioenschap, wat een wraak was dat. Alles is al gezegd over Cruijff als fantastische speler, als familieman, met zijn onnavolgbare taal en bovenal zijn maatschappelijke betrokkenheid. Eigenlijk herken mijzelf wel een beetje in hem met dien verstande dat voetbal zoals mijn vrienden in een afscheidsboek van Wiel Coerver in de jaren tachtig aan mij schreven. “De perfecte kapbeweging, Edward, voetbal zal altijd chinees voor je blijven”.
En Johan. We moeten niet gek opkijken als op 1e paasdag zijn lichaam plotseling verdwenen* zal zijn. Voor het eerst kijk ik weer uit naar Hemelvaartsdag.
Edward Neering
*Ben niet meer gelovig maar heb wel een katholieke indentiteit…..vandaar 😉
Het is zoals Bert Wagendorp vanmorgen in de Volkskrant schreef: ‘Het nieuws maakte me verdrietig, zonder dat ik precies weet waarom. Dode jeugdhelden nemen een deel van jezelf mee in hun graf -misschien is dat het. Als de laatste jeugdheld is gestorven, sta je er alleen voor, volwassene met gestolde verwachtingen. Je heldengalerij wordt een verjaardagskalender op het toilet van een hoogbejaarde: allemaal namen met een kruisje erachter.’
Ik vrees overigens dat Ed geen gelijk zal krijgen; Johan was dan wel de Verlosser, maar of hij zondag ook daadwerkelijk uit het graf zal herrijzen is de vraag. Om Cruijff zelf maar even over het geloof te citeren: “Ik geloof niet. In Spanje slaan alle 22 spelers een kruisje voordat ze het veld opkomen, als het werkt, zal het dus altijd een gelijkspel worden.”
Alhoewel, met Cruijff weet je het nooit, want hij zei ook: “Ik geloof niet omdat ik dus niet gelovig ben maar ik denk wel dat er iets anders is, maar daardoor geloof ik datgene wat ik dus denk dat er is.”
Overigens een lief verhaal dat de kleine Ed (wittebrood) Kadet ’s nachts in zijn bedje tot God bad opdat hij maar geen gaatjes bij tandarts Liem zou hebben. Wel zielig toen bleek dat zijn gebit (vrij naar Cruijff) meer leek op een geitenkaas.
Rust in vrede baltovenaar en mensenmens.