Wisselwerk Amsterdam
in de periode 1997 tot 2001 heeft het project Wisselwerk Amsterdam bestaan. Onderstaand artikel uit Trouw kreeg ik vandaag via een googlealert aangeboden. Het project zou nu uitstekend opnieuw gelanceerd kunnen worden. Zeker met de sterk oplopende werkloosheid en de wens om ouderen tot hun 67e te willen laten werken. Ik was van dit project projectleider in 1997, 1998 en 1999.
Onderstaad Trouwartikel is uit 1999!!
link >> http://www.trouw.nl/krantenarchief/1999/10/23/2415970/Geen_vut__maar_met_verlof.html
Geen vut, maar met verlof
Oudere ambtenaren in Amsterdam, die moeite hebben met de werkdruk, mogen met behoud van loon een paar dagen in de week vrijwilligerswerk
Albert Waardenburg is een van de ambtenaren die aan het proefproject meedoen. De stratenmaker kon zijn werk na 28 jaar fysiek niet meer goed aan. Nu werkt hij twee dagen in de week in verzorgingstehuis De Klinker.
,,Op donderdag help ik met het eten en voer de mensen die niet meer zelf kunnen eten en vrijdag rijd ik de Willem Dreesbus en ga met bejaarden een dagje uit of we doen spelletjes.” Waardenburg doet het graag en gaat ook weer fluitend naar zijn werk, want hij is en blijft stratenmaker. De Jordanees voelt zich thuis bij de Amsterdamse bejaarden. Hij vond het baantje via een bureau voor vrijwilligerswerk. ,,We liepen de klapper door en kwamen al snel bij een verzorgingshuis terecht. Thuis verzorg ik mijn vader van 84 en het leek me wel wat.”
Het mes snijdt aan drie kanten, zegt Edward Neering, Regiomanager van Maatwerk Amsterdam, een instelling die langdurig werklozen aan een baan helpt. Maatwerk Amsterdam voert het project Wisselwerk Amsterdam in opdracht van het Amsterdamse stadhuis uit en omdat zij het nieuwe personeel (banenpoolers, WIWxc3xa9rs Melkertiers, RAPpers) levert voor de vrijkomende vacatures. Het mooie van het project vindt Neering de wisselwerking.
,,We werken op drie fronten tegelijk. We helpen de senioren, zodat ze langer bij ons als gemeente Amsterdam blijven werken, we zorgen voor extra handen bij sportverenigingen, bejaardentehuizen, kinderboerderijen en we bieden langdurig werklozen weer aan een betaalde baan bij de gemeente.”
Er zijn inmiddels zeventig ambtenaren met maatschappelijk verlof. Het gaat om stratenmakers, vuilnismannen, reinigers, buizenleggers maar ook secretaresses en administratieve krachten. Voor de tijd die zij vrijmaken zijn vijftig werklozen in dienst genomen. Allemaal Amsterdammers die al bezig waren met een opleiding of een gesubsidieerde stageplaats bezetten. Neering heeft 3000 laagopgeleide werklozen die aan de slag kunnen.
Amsterdam is niet de enige werkgever die naarstig op zoek is naar laag opgeleid personeel. Toch denkt Neering dat de kaartenbakken van Maatwerk niet snel leegraken. ,,Alleen al in Amsterdam-Noord is driekwart van de zesduizend werklozen laagopgeleid en langdurig zonder baan”, rekent Neering uit.
De kosten van het project zijn moeilijk uit te rekenen, omdat het verlof zelf wel geld kost, maar dat kan weer worden weggestreept tegen het wachtgeld voor andere uitkeringen die niet hoeven te worden uitgekeerd. Hoge ambtenaren vallen buiten het project, omdat zij te duur zijn. ,,Een ambtenaar in schaal tien verdient al snel een ton per jaar. Dan is betaald verlof heel erg duur.”
Maatschappelijk verlof zou wel eens een oplossing kunnen zijn om ouderen langer aan het werk te houden. De Amsterdamse regio manager denkt dat grote bedrijven het voorbeeld van Amsterdam zullen volgen, willen zij een leegloop van personeel voorkomen. ,,De grijze golf dwingt werkgevers om een leeftijdsbewust personeelsbeleid te voeren. Ze moeten wel.”
xc2xa9 Trouw 2009, op dit artikel rust copyright.
Foto: Edward Neeirng