Scheurkalender 020
Een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Daarmee ben ik opgevoed in het lawaaierige Badhoevedorp met Schiphol altijd op de achtergrond en de A9 als Berlijnse muur dwars door dit groene forensenoord. Het gegeven paard was met de kerst een scheurkalender van “het werk” en een sleutelhanger in het kader van “Wij zijn 1 Amsterdam”, dus kregen alle gemeentelijke dienders hetzelfde cadeau. Dat dat principe alweer in stadsdeel Zuidoost met voeten werd getreden doet even niet ter zake, wel met het gevolg dat iedereen van het stadsdeel het prachtige gebonden boek “Ridders van de Bijlmer” ontving uit handen van één van de portefeuillehouders.
Vandaag heb ik de scheurkalender uit de WC gehaald. Het scheuren van de blaadjes was niet verder gekomen dan 15 januari en vandaag is het zaterdag 4 april. Stilzwijgend heeft menig WC-bezoeker de kalender genegeerd dan wel niet de neiging om te gaan scheuren om deze dikkerd weer actueel te krijgen. Ook mijn vrouw en ik hebben blijkbaar niet de ambitie gehad om verder te scheuren na de teleurstellende eerste 14 dagen van januari. Geen pageturner dus die “van Gils”. Zie nu wel dat ik op 17 januari het NK indoor roeien heb gemist in de sporthallen Zuid en de vermelding op 2 februari dat Job Cohen als BABS (Bijzonder Ambtenaar van de Burgelijke Stand) op 2 februari 2002 Willem en Maxima in het echt verbond, in mijn fantasie zie ik alweer een nieuwe Lucky TV. En op 9 maart het weetje dat de nieuwe metro “de Metroplis”heet en de de zilveren rammelbakken 42 mtr korter zijn en toch de naar de naam “Zilvermeeuw” luisteren.
Ambtenaren voelden zich geschoffeerd en tot in de laatste raadsvergadering in maart kwam de kalender weer ter sprake. Wethouder Litjens bleef volhouden dat de medewerkers van de gemeente een respectvol cadeau hadden gekregen. De pavlov van velen was, waarom geen gift aan de voedselbank. Stel dat dit gebeurd was, ook dan had ik de reacties graag willen zien. Dan had een ander soort verontwaardiging de kop op gestoken “ik bepaal zelf aan welk i doel geld geef!, enz. In essentie draait zo’n kerstkado om waardering, verwachtingen en aandacht en deze combi zat er dit jaar niet in. Hoe dan ook vandaag is onze scheurkalender ten grave gedragen. Mijn partner zag dat ik de dikke van Gils in de prullenbak wierp en verzuchtte, “ik vond dat zo een triest cadeau!”.
Het boek “Ridders van de Bijlmer” heb ik inmiddels uit, prachtig boek!
Edward Neering