Eigenzinnige hommage aan een jazzgigant – Joe Jackson

Ja hoor, hij is binnen! Vanmiddag op de deurmat geploft, via Bol.com, de nieuwe CD van Joe Jackson, THE DUKE. een ode aan Duke Ellington met allemaal eigenzinnige Jackson arrangementen met absolute hoogtepunten met Sharon Jones en Iggy Pop. De uitgebreide recensie hieronder van internet afgehaald van cobra.be., door Dirk Steenhaut.

Eigenzinnige hommage aan een jazzgigant

Sinds hij in 1979 kwam aankloppen als de angry young man van de Britse new wave, heeft Joe Jackson een lange weg afgelegd. Niet alleen absorbeerde hij stijlen zoals ska, reggae, salsa, jazz, blues en swing, hij schreef ook een heuse symfonie en enkele filmsoundtracks. Als student compositie raakte hij decennia geleden in de ban van Duke Ellington, één van de muzikale giganten van de twintigste eeuw, en die bewondering ging nooit meer weg. Twaalf jaar geleden nam hij voor zijn cd ‘Summer in the City’ al eens een cover op van ‘Mood Indigo’ en vandaag brengt hij met ‘The Duke’ een uitgebreide ode aan het oeuvre van de jazzgrootmeester.

Een erg voor de hand liggende eresaluut is het niet geworden. Ellington was een muzikant die geen heilige huisjes overeind liet, voor zowat alle muziekgenres openstond en zijn eigen composities regelmatig drastisch herwerkte. In diezelfde geest heeft Joe Jackson zich met Duke Ellingtons nummers de nodige vrijheden gepermitteerd. Hij zet ze naar zijn hand, actualiseert ze, voorziet ze van nieuwe grooves en instrumentaties en loodst ze muzikale tradities binnen die tijdens Ellingtons leven nog niet eens bestonden. In dat opzicht is ‘The Duke’ een opmerkelijke fusie van stijlen en sferen die af en toe ver wegdrijven van het jazzidioom. In Jacksons interpretaties zijn bijvoorbeeld nauwelijks blazers te horen. In het frivole, naar New Orleans lonkende ‘Rockin’ Rhythm’ duiken weliswaar een piccolo en een souzafoon op, maar dat zijn instrumenten die Duke Ellington zelf nooit heeft gebruikt.

Op zijn negentiende cd werpt de 57-jarige Joe Jackson zich vooral op als regisseur, arrangeur en bandleider, een functie die hij ook al waarnam ten tijde van het uit ‘97 daterende ‘Heaven & Hell’. Ook nu omringt hij zich met muzikanten en vocalisten die tot uiteenlopende tradities en generaties behoren. Zo wordt het door Sharon Jones gezongen ‘Ain’t Got Nothing But the Blues’ herkneed als een funky r&b-song en leent Iggy Pop zowaar zijn stembanden aan het swingende ‘It Don’t Mean A thing’. Omdat Jackson van oordeel is dat de door Ellington gebruikte songteksten vaak ondermaats zijn, laat hij zijn gasten met de genantste voorbeelden vrijelijk hun gang gaan. De Iraanse avantgardechanteuse Sussan Deyhim brengt ‘Caravan’ dus in het Farsi en de Nederlands-Braziliaanse Lilian Vieira (bekend van Zuco 103) serveert haar versie van ‘Perdido/Satin Doll’ in het Portugees. Het eerste nummer combineert stuiterende afrobeat met zwiepende strijkers xe0 la Curtis Mayfield, het tweede is een mengvorm van samba en drum’n’bass. Occasioneel is Joe Jackson ook zelf als zanger te horen, maar op ‘The Duke’ is het vooral zijn expressieve en meteen herkenbare klavierspel dat de show steelt.

De plaat bevat voorts een aantal instrumentals, zoals ‘The Mooche/Black and Tan Fantasy’, waarin een reggaebeat in de clinch gaat met een breed opgezette orkestratie. Net als Duke Ellington geeft Jackson behoorlijk wat ruimte aan zijn muzikanten en dus mogen gitarist Steve Vai, de als Stéphane Grapelli klinkende violiste Regina Carter, bassist Christian McBride, percussioniste Sue Hadjopoulos en hiphopdrummer Ahmir ‘?uestlove’ Thompson op gezette tijden schitteren. Jammer dat Joe Jackson een aantal Ellingtonsongs in medleys heeft verwerkt, want dat dreigt ze enigszins te banaliseren. ‘The Duke’ is een even eigenzinnig als persoonlijke hommage die de oiriginelen niet overbodig maakt, maar je, door ze in een andere context te plaatsen, er wel anders naar doet luisteren. Bovendien slaagt Joe Jackson erin vijftig jaar muziekgeschiedenis samen te ballen in 48 minuten. Ook dxe0t is een verdienste.

Dirk Steenhaut

50 versprekingen

Af en soms (soms en af en toe)
Even climatiseren (ipv aklimatiseren)
Geen hond die erna kraait.
Je komt nog vroeg genoeg te laat.
Als je bedoelt wat ik begrijp.
Vechten tegen de bierkade.
Dat is ook niet een klein beetje dom !
Ik snap er de ballen niet van
Ik zuig ze zo uit m’n mouw.
Hallo barkeerper, doe mij nog een constructie.
Je ziet er gedistantiëerd uit vandaag.
Het introduceert me helemaal niet.
Het was een kaketoe van geluiden
Je maakt me blij met een dooie mug
Ik erger me groen en blauw
Er valt geen pijl aan vast te knopen
Dit steekt er met kop en schotel bovenuit.
Dat is er met de paplepel ingeslagen.
Ik erger me kostelijk.
Hij was opslag halfdood.
Ze heeft een postanale agressie.
Dat is niet tegen Dobermansoren gezegd.
Ik ben er helemaal infuus van.
De zanger kreeg een staande ovulatie.
Pak je borst maar vast.
Ik sta helemaal triplex.
Ik spreek vloeibaar Nederlands.
Het is niet alles koek en ei wat er blinkt.
Het escaleert helemaal uit de hand.
Je brengt mij helemaal van mijn abrikoos.
Het is het een of het twee.
Er waren 3 doden, waarvan twee ernstig.
Dat legt geen doden aan de zeik.
We gaan er met de volle 50% tegenaan.
Iemand dood maken met een blije mus.
Je moet een gegeven paard niet in de bek zeiken.
Dat slaat nergens over.
Dat helpt geen nut.
Moet je zeggen wie het hoort.
Ik moet niet teveel rijden; ik moet nog drinken.
Ik ga niet met jou onder discussie.
’t Is al weer vroeg laat.
Qua geld kost dat financieel niet duur.
Ik heb er gevaccineerd naar gekeken.
Dat introduceert me niks.
Ik word met scheve schaatsen aangekeken.
Ik ben niet bijgelovig, want dat brengt ongeluk.
Het regent dat het pijpt.
Dat is geen vraag op mijn antwoord.
Geef mijn portie maar aan Flipper.
We gaan er met verkrachte eenden tegenaan.
Daar krijg je stierballen van.
Gaat er nu een mapje bij je rinkelen?
’t Is zuipen of verpompen.
Je moet geen wakkere honden slapend maken.
Je ziet hier veel gapen en schijten.
Ik heb een leuke jas op de kip getokt.
Sorry, neemt u mij niet dadelijk.
Wilt u mij even executeren.
Ik heb een gespierde scheur.
Ik ben erg quensecont.
Je moet niet dronken dat ik denken ben.
Kut maar krachtig.
Ik zou niet naast zijn schoenen willen lopen.
Ik kreeg een klap en was meteen disney.
Zij hebben een huis van een kast.
Je imiteert me mateloos.
Je denkt toch zeker niet dat je bang voor me bent?
Ik kan dit niet door de beugel tolereren.
Je hebt er geen hout van gegeten.
Je nekt uit je lul.
Hartelijk geteleviseerd.
Wie laat begint, mag vroeg weer naar huis.
Vroeger, toen je koe nog met een korte oe schreef.
Het kost een placenta, maar dan heb je ook wat