Meer dan twee jaar geleden werd er bj mij een melanoom geconstateerd. Tot twee maal toe was ik reeds bij mijn huisarts geweest om een moedervlek te laten checken. Tot twee maal toe vertelde hij mij dat er niets aan de hand was. De derde keer, de moedervlek (op mijn rug) was gaan kleuren volgens mijn vrouw, zei hij> "volgens mij is er niets aan de hand, maar als je er beter bij voelt laat ik er een dermatoloog naar kijken". Zo is geschied. De dermatoloog heeft de moedervlek direct verwijderd. Twee weken later, twee dagen voor de opening van de olympische spelen van 2004, werd ik s’morgens gebeld > of ik met mijn partner naar het ziekenhuis wilde komen voor de uitslag. Twee artsen stonden ons te woord. De juiste toepassing van gesprekstechniek door de artsen had tot gevolg dat de eerste inhoudelijke zin was " We zullen direct met de deur in huis vallen, u heeft een melanoom", "Sorry, maar kunt u mij uitleggen wat een melanoom is" antwoordde ik in stabiel bewustzijn > "Een melanoom is een moedervlek met kanker, het is een zeer agressieve vorm van huidkanker" > "oh" zei ik> Bij u is een melanoom geconstateerd van 1,4 mm dik. Bij dikker van 1 mm is de melanoom doorgaans uitgezaaid" aldus de sprekende arts. Vervolgens kwam er een heel verhaal over hoe de behandeling plaats zou gaan vinden, inclusief chemotherapie. Ik vroeg om een second-opinion, deze zou worden verricht door het VU in Amsterdam. Het zou drie weken duren. Intussen zou er een om de melanoom eeen plak vlees met een diameter van 10cm uit mijn rug worden gehaald met een diepte van 1 cm. Vrijdag stond ik al op de operatielijst. Ik vroeg om een versnelde second opinion want om zo maar een lap vlees uit mijn rug te laten snijden van het ene op het andere moment vond ik toch een brug te ver. Daarnaast was ik totaal overvallen door de inhoud van het gesprek en de ernst daarvan ontging me eerlijk gezegd in het geheel. Wij naar huis > ik achter internet en tikte in Google het woord ‘Melannoom" Toen schrok ik me te pletter. Bij melanomen van > 1 mm, dus vaak uitgezaaid> is de kans op overleven 20%. Ik kwam in mijn mindset in een neerwaatse spiraal, ongevraagd werd ik zeer nerveus/gespannen en vroeg mijn partner ten huwelijk wat ik 15 jaar pricipieel had geweigerd. S’middags belde het ziekenhuis op. Het VU had een contra-ecpertise gedaan en het goede nieuws was dat de dikte van de melanoom vooralsnog werd vastgesteld om 0.8 mm (doorgaans geen uitzaaiingen) Slechte nieuws was dat het wel een melanoom is en dat er toch de volgende dag een stuk uit mijn rug moest worden verwijderd, de diameter van 10cm werd teruggebracht naar een diameter van 5 cm. Twee weken later zou ik de uitslag krijgen of er wel of niet uitzaaiingen waren. Er gebeurde veel die twee weken in de mens Neering maar feitelijk was het het grote wachten op. Twee weken later het goede nieuws dat er geen uitzaaiingen waren gevonden en dat alles met een sisser afliep. Ik ga nu om de 3 maanden naar het ziekenhuis voor controle (naakt onder een grote loupe). Door het LUMC te Leiden is een onderzoek ingesteld naar de erfelijkheid van melanoom binnen mijn familie. Bij het LUMC zit er qua tempo behoorlijk stront in de trechter. Het duurt veel te lang. Ik ga er vandaag weer eens achteraan. En dat huwelijksaanzoek? Mijn partner zei na het verlossende telefoontje van het ziekenhuis dat "Nu alles goed is, wil je dan nog wel met me trouwen" waarop ik antwoordde "Lieve schat ik hou van je en ik doe wat ik beloof" op 21 mei 2005 zijn we getrouwd in slotkapel (burgelijk huwelijk) van Egmond aan de Hoef. Eind goed, al goed! En de blunder van de huisarts, die heb ik met hem besproken. Hij erkende de fouten en beloofde in dergelijke situaties altijd te verwijzen naar een dermatoloog.